Μια μπλόκκερ πριν λλίες μέρες ελάλεν (δαμέ) ότι εν ιμπόρει άλλο θέλει διαζύγιο που τη χώρα.
Τζαι εσκέφτουμουν ότι έσιει δίκαιο. Εν σαν μια σχέση. Νομίζεις ότι ξέρεις τον άλλον, είσαι μαζίν του κάμποσον τζαιρόν, αλλά σε κάποια φάση ξεκινά τζαι αλλάσσει, ώσπου δεν είναι πλέον τζείνος που έξερες τζι αγάπησες. Τι κάμνεις??
Η Κύπρος αλλάσσει τζαι τα πλάσματα της επίσης. Κάποιοι μεινίσκουν αηδιαστικά οι ίδιοι, αλλά πολλά αλλάσσουν. Τζαι τούτη η καινούργια εικόνα, προκαλεί μου μιαν ανακατωσούρα στο στομάσιην.
Αγαπώ σε τα γέριμα, αγαπώ σε ρε παλιόφυλλον. Αλλά θορώ που πάεις. Ίντα δρόμον εθκιάλεξες.
Τζαι ο δρόμος εν καθορίζεται μόνον που τους κρατούντες ή τους μεγαλοεπιχειρηματίες που εν οι πραγματικοί άρχοντες του τόπου, Καθορίζεται τζαι που τον κόσμο, που μια μεγάλη μερίδα. Τζείνους τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες που λαλεί τζι ο Πανούσης.
Αποφασίστηκεν συλλογικά (με λλίες μειοψηφίες που προσπαθούν να αντισταθούν κάπως) ότι κάπως έτσι προχωρούμεν. Τονώνοντας την οικονομία.
Ξεπουλώντας τα πάντα, ακόμα τζαι τα πιο όμορφα, αγνά κομμάθκια του φύλλου μας, στες επιχειρήσεις που θα φέρνουν τζείνον που τόσον ποθούμεν, ριάλλια τζαι δουλειές.
Εθκιαλέξαν (εθκιαλέξαμεν, αν τζαι εμέναν εν με ρώτησεν κανένας) τον τρόπο.
Αποφασίστηκεν ότι τούτον θα είμαστεν. Γήπεδα γκολφ, τζαι καζίνα, τζαι μωλλ τζαι ιδιωτικές παραλίες. Αποφασίσαμεν ότι τζείνον που προέχει εν η ικανοποίηση των όποιων επιθυμιών πλούσιων μπαστάρτων δικών μας τζαι που άλλες χώρες. Τζαι τούτοι εν πιο σημαντικοί που οτιδήποτε άλλο. Φτάνει να φέρνουν ριάλλια στον τόπο, φτάνει να τους υπηρετούν ντόπιοι δούλοι (όι ξένοι), για έναν μισθό της ξεφτίλας, που θα τους δια ο κάθε Σιακόλας τζαι Φωτιάδης.
Εν ξέρω τι να κάμω. Εν θέλω να πάρω διαζύγιον. Γιατί όσον τζι αν με απογοητεύκεις αγαπώ σε. Ακόμα θορώ μέσα σου τζείνην την ομορφκιάν που έξερα πάντα. Αλλά εν αντέχω να βιώνω την αυτο-καταστροφική σου πορεία.
Έτσι αποφασίσα με βαριά καρδιά που τα σήμερα ότι χρειαζούμαστεν λλίον χρόνο χώρκα για να δούμεν που πάει τούτη η σχέση. Ας μείνουμεν για λλίο σε διάσταση. Που ξέρεις? μπορεί να βοηθήσει.
Αποφάσισα που λες, να πιάω τα πράματα μου τζαι να φύω για λλίο. Εν θέλω να ασχοληθώ μαζί σου καθόλου. Να μείνω μόνη μου. Έτσι που σήμερα δεν έσιει άλλα νέα. Καμιάν εφημερίδα τζαι κανένα ράδιο (την ώρα των νέων στο ράδιο, να σου εκμυστηρευτώ, ήδη εδώ και καιρό φκάλλω τα ακουστικά στη δουλειά γιατί εν θέλω να ξέρω).
Ξέρω ότι εν σε κόφτει. Ίσως ναν τζαι καλλύττερα, ξεφορτώνεσαι έναν ακόμα που τζείνους που κλαίουνται συνέχεια γιατί εν τους αρέσκει το έναν εν τους αρέσκει το άλλον, αλλά λύσεις δεν έχουν. Ακόμα έναν που τζείνους που απογοητεύκεις τζαι απογοητεύκουν σε ξανά τζαι ξανά.
Εννά ηρεμήσεις τζαι σύ που μέναν τζαι εγώ που σένα.
Ως την επόμενη φορά.
Με αγάπη,
Η Ερυκίνη σου
Όβερ εντ άουτ.
ΥΓ: που τα σήμερα θα είμαστεν εγώ τζαι το διδακτορικό μου. Τζαι στους δύο τρίτος δε χωρεί (ίσως το Wire). Θα επιστρέφω ίσως συχνά-πυκνά με τα ποστ-τσιριλλιά (ξέρετε ποτζείνα που τα γράφεις αντί να τσιριλλάς να σου περάσουν τα νεύρα) αν το γράψιμο πάει όσο χάλια όσο φαντάζομαι, αλλά άλλα θέματα μάλλον δεν θα καλύψουμε στο ταπεινό ετούτο βλογ, ώσπου να πάει το βιβλίο για τύπωμα (και αν θα έχω σώας τα φρένας μετά).
Τζαι εσκέφτουμουν ότι έσιει δίκαιο. Εν σαν μια σχέση. Νομίζεις ότι ξέρεις τον άλλον, είσαι μαζίν του κάμποσον τζαιρόν, αλλά σε κάποια φάση ξεκινά τζαι αλλάσσει, ώσπου δεν είναι πλέον τζείνος που έξερες τζι αγάπησες. Τι κάμνεις??
Η Κύπρος αλλάσσει τζαι τα πλάσματα της επίσης. Κάποιοι μεινίσκουν αηδιαστικά οι ίδιοι, αλλά πολλά αλλάσσουν. Τζαι τούτη η καινούργια εικόνα, προκαλεί μου μιαν ανακατωσούρα στο στομάσιην.
Αγαπώ σε τα γέριμα, αγαπώ σε ρε παλιόφυλλον. Αλλά θορώ που πάεις. Ίντα δρόμον εθκιάλεξες.
Τζαι ο δρόμος εν καθορίζεται μόνον που τους κρατούντες ή τους μεγαλοεπιχειρηματίες που εν οι πραγματικοί άρχοντες του τόπου, Καθορίζεται τζαι που τον κόσμο, που μια μεγάλη μερίδα. Τζείνους τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες που λαλεί τζι ο Πανούσης.
Αποφασίστηκεν συλλογικά (με λλίες μειοψηφίες που προσπαθούν να αντισταθούν κάπως) ότι κάπως έτσι προχωρούμεν. Τονώνοντας την οικονομία.
Ξεπουλώντας τα πάντα, ακόμα τζαι τα πιο όμορφα, αγνά κομμάθκια του φύλλου μας, στες επιχειρήσεις που θα φέρνουν τζείνον που τόσον ποθούμεν, ριάλλια τζαι δουλειές.
Εθκιαλέξαν (εθκιαλέξαμεν, αν τζαι εμέναν εν με ρώτησεν κανένας) τον τρόπο.
Αποφασίστηκεν ότι τούτον θα είμαστεν. Γήπεδα γκολφ, τζαι καζίνα, τζαι μωλλ τζαι ιδιωτικές παραλίες. Αποφασίσαμεν ότι τζείνον που προέχει εν η ικανοποίηση των όποιων επιθυμιών πλούσιων μπαστάρτων δικών μας τζαι που άλλες χώρες. Τζαι τούτοι εν πιο σημαντικοί που οτιδήποτε άλλο. Φτάνει να φέρνουν ριάλλια στον τόπο, φτάνει να τους υπηρετούν ντόπιοι δούλοι (όι ξένοι), για έναν μισθό της ξεφτίλας, που θα τους δια ο κάθε Σιακόλας τζαι Φωτιάδης.
Εν ξέρω τι να κάμω. Εν θέλω να πάρω διαζύγιον. Γιατί όσον τζι αν με απογοητεύκεις αγαπώ σε. Ακόμα θορώ μέσα σου τζείνην την ομορφκιάν που έξερα πάντα. Αλλά εν αντέχω να βιώνω την αυτο-καταστροφική σου πορεία.
Έτσι αποφασίσα με βαριά καρδιά που τα σήμερα ότι χρειαζούμαστεν λλίον χρόνο χώρκα για να δούμεν που πάει τούτη η σχέση. Ας μείνουμεν για λλίο σε διάσταση. Που ξέρεις? μπορεί να βοηθήσει.
Αποφάσισα που λες, να πιάω τα πράματα μου τζαι να φύω για λλίο. Εν θέλω να ασχοληθώ μαζί σου καθόλου. Να μείνω μόνη μου. Έτσι που σήμερα δεν έσιει άλλα νέα. Καμιάν εφημερίδα τζαι κανένα ράδιο (την ώρα των νέων στο ράδιο, να σου εκμυστηρευτώ, ήδη εδώ και καιρό φκάλλω τα ακουστικά στη δουλειά γιατί εν θέλω να ξέρω).
Ξέρω ότι εν σε κόφτει. Ίσως ναν τζαι καλλύττερα, ξεφορτώνεσαι έναν ακόμα που τζείνους που κλαίουνται συνέχεια γιατί εν τους αρέσκει το έναν εν τους αρέσκει το άλλον, αλλά λύσεις δεν έχουν. Ακόμα έναν που τζείνους που απογοητεύκεις τζαι απογοητεύκουν σε ξανά τζαι ξανά.
Εννά ηρεμήσεις τζαι σύ που μέναν τζαι εγώ που σένα.
Ως την επόμενη φορά.
Με αγάπη,
Η Ερυκίνη σου
Όβερ εντ άουτ.
ΥΓ: που τα σήμερα θα είμαστεν εγώ τζαι το διδακτορικό μου. Τζαι στους δύο τρίτος δε χωρεί (ίσως το Wire). Θα επιστρέφω ίσως συχνά-πυκνά με τα ποστ-τσιριλλιά (ξέρετε ποτζείνα που τα γράφεις αντί να τσιριλλάς να σου περάσουν τα νεύρα) αν το γράψιμο πάει όσο χάλια όσο φαντάζομαι, αλλά άλλα θέματα μάλλον δεν θα καλύψουμε στο ταπεινό ετούτο βλογ, ώσπου να πάει το βιβλίο για τύπωμα (και αν θα έχω σώας τα φρένας μετά).
1 σχόλιο:
simera egrapsame paromoia posts!
kali tihi!
Δημοσίευση σχολίου