Έναν που τα πράματα που εν σας είπα ακόμα για μέναν (θα ακολουθήσει σε κάποια φάση έναν αποκαλυπτικό, συγκλονιστικό κείμενον για το τι εστί Ερυκίνη, υπόσχομαι) εν το πόσον άσχετη είμαι με την πολιτική. Εν αλήθκεια, νιώθω πολλά ξανθή γιατί κάποια πράματα όσες φορές τζαι να τα ακούσω εν τα καταλάβω. Πολιτικόν IQ below zero (είπα να μεν γράφω πόουστ στο βλογ για πολιτικήν, αφού εν την κατέχω τα αναθεματισμένα, αλλά άτε).
Τζαι την ιστορίαν του Ισραήλ τζαι της Παλαιστίνης τζι αν την άκουσα 40 παρά μία φορές πάλε εν την έπιασα. Νιώθω καμιάν φοράν ότι μέσα στα τόσα πολλά χρόνια που βασανίζουνται τούτοι οι άνθρωποι εν δύσκολον πιον να ξεχωρίσω το δίκαιον που το άδικον, την αντικειμενικήν αλήθκειαν ρε παιδίν μου. τζαι σε κάτι άλλες φάσεις η αντικειμενική αλήθκεια εν τέλεια ομπρός που τα μμάθκια σου. ο θάνατος. Τούτη εν η αλήθκεια. Ο θάνατος. Τζαι ο θάνατος όι στρατιωτών, μα μωρών, γυναικών, γέρων, ούλλων. Εξακολουθώ να μεν μπορώ να καταλάβω ποιος τζαι τι κυριαρχικά δικαιώματα έσιει τζαι πλις αν κάποιος καταλάβει ας μου τα πει με απλά λόγια (η φίλη Μ.#2, που ασχολείται με τούτα τα πράματα νομίζω έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά). Αλλά μπορώ να καταλάβω έναν πράμαν. Οι άνθρωποι πεθανίσκουν τζαι μισιούνται. Τζαι ούλλοι τζείνοι που ετραβήσαν μιαν γραμμήν πάνω στον χάρτην τζαι εσύραν τούτα τα πλάσματα τζιαμέ να ζήσουν ή να σίησουν τες κκελλάες τους (ελάχιστα τους κόφτει) κάθουνται τζαι θορούν, βλέπετε εν μέσω εορταστικής περιόδου εν μπορούν να κάμουν κάτι. έχουν να στολίσουν τα λαμπάκια, να ανακαλύψουν πως κάμνει ο Αη Βασίλης το ταξίδιν του, να γλυτώσουν τα πολυκαταστήματα που την οικονομικήν κρίσην. Εν προλαβαίνουν.
Τίποτε άλλον εν καταλάβω. Ας μου εξηγήσει κάποιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου