Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Περί ανάγνωσης

Σε κάποια φάση πραγματικά πιάνει σε. Συγκρατιέσαι, όμως, γιατί είσαι τζαι σε δημόσιο χώρο. Επειδή το καταπιέζεις, όμως, έρκεται μετά πιο έντονον. Τζαι νιώθεις τζείνον τον κόμπο στο λαιμό. Τζαι συγκρατιέσαι ακόμα μια φορά, "μεν γινώ ρεζίλιν πάλε". Μόνον που ο κόμπος στο λαιμό δεν φεύκει, έτσι συγκρατιέσαι..... συγκρατιέσαι........ συγκρατιέσαι...... Ε, μετά απλά νιώθεις τα δάκρυα να τρέχουν.....τζαι να τρέχουν..... Γιατί εγώ άμαν κλαίω, κλαίω. εν είμαι τύπου βουρκώμα, άτε έναν ανεπαίσθητο δάκρυ στην άκρη του ματιού. άμαν εννά κλάψω, εννά κλάψω κανονικά με τους λυγμούς και τα όλα του.

Εν γι' αυτό που αποφεύγω τα δράματα στο σινεμά (Ναι ρε, επία σινεμά πάλε, έσιει τίποτες;). Προτιμώ να τα θορώ μόνη μου, σπίτι μου. Κάποια, όμως, εν μπορείς να τα αποφύγεις.

Το "The reader" εν έναν που τούτα. Ο αγγλικός τίτλος παραπέμπει στην ερωτική ιστορία των πρωταγωνιστών (άλλη μια ιστορία αγάπης που εν ακραία μόνον τζαι μόνον επειδή υπήρξε, στην οποία η πιο απλή πράξη εν η απόλυτη ένδειξη αγάπης, εγώ εν τζιαμέ που έκλαψα να είμαι ειλικρινής). Ο ελληνικός τίτλος "Σφραγισμένα Χείλη" παραπέμπει στην πολιτική, ιστορική, κοινωνική πλευρά του έργου. Λαλεί σε κάποια φάση: σε όλα τα μυθιστορήματα υπάρχει ένας πρωταγωνιστής που κατέχει κάποιες πληροφορίες, αλλά για διάφορους λόγους τις αποκρύπτει επηρεάζοντας το ρούν της ιστορίας. Έτσι τζαι στην ταινία (τζαι στην πραγματική ζωή), ο ήρωας αποκρύπτει τη σχέση του με μια γυναίκα, οι άνθρωποι, αν και όλοι ξέρουν, αποκρύπτουν τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων στον Β' Παγκόσμιο. Τζι εμείς άλλα τόσα που όλοι λίγο πολύ ξέρουμε ότι γίνονται στις κοινωνίες μας, αλλά τα αποκρύπτουμε. Από φόβο; Από αδιαφορία; Τα "σφραγισμένα χείλη" όλων μας επηρεάζουν την ιστορία. μόνο που δεν πρωταγωνιστούμε σε μυθιστόρημα, φίλοι μου.

Τζαι οι θκυό πλευρές της ταινίας ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες....

(δεν το αναλύω άλλο γιατί δε θέλω να σας το χαλάσω αποκαλύπτοντας την πλοκή του έργου. Τα χείλη μου είναι σφραγισμένα για να πάτε να το δείτε).

ΥΓ 1: Ευτυχώς, έκλαιεν τζαι μια άλλη κοπέλλα πίσω μου έτσι όταν ανάψαν τα φώτα εν εξεφτιλίστηκα πάρα πολλά, τουλάχιστον όχι μόνη μου.

ΥΓ 2: Η Κέιτ Γουίνσλετ εν μια Θ-Ε-Α. τελεία και παύλα.

3 σχόλια:

Sike είπε...

αρέσκουν μου τα έργα που με κάμνουν να κλαίω!!! θα το επιδιώξω... (τον Κουμπήν ακόμα btw)

ρίτσα είπε...

hmm
εθελα να το δω

τζιαι τωρά ακόμα παραπάνω

θα επανέλθω

Ερυκίνη είπε...

να πάτε! αναμένω τες απόψεις τζαι τα σχόλια σας!!