Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Κύπρος – Ελλάς σημειώσατε Χ (part A)

Έσιει πάρα πολλύν τζαιρόν που λαλώ να το γράψω τούτο το κείμενο (που τότε που εξεκίνησα το βλογ κατακρίβειαν) τζαι συνέχεια βάλλω το στο συρτάριν του νου μου για πιο μετά.

Αφορμή να το γράψω τελικά εστάθηκεν μια που τες πιο άτυχες, ντροπιαστικές στιγμές των τελευταίων χρόνων που την εβίωσα μόνη μου στο δωμάτιό μου τζαι ντρέπουμαι πάρα πολλά να τη μοιραστώ, αλλά άτε. Εθόρουν που λαλείτε τζείνα τα περιοδικά του σχολείου μας (για άσχετον τζι ασήμαντο λόγο) τζαι έππεσα σε μιαν έκθεσην που έγραψα τότε. Το θέμαν ήταν κάτι τύπου «σχολιάστε την έννοιαν της φιλοπατρίας στο μαχόμενο Ελληνισμό με αφορμή τον αγώνα του ’55-’59». Καλά εν θέλετε να ξέρετε τι έγραψα, ντρέπουμαι τζαι που το σκέφτουμαι. Στην πρώτη γραμμήν αναφέρω τον Κυπριακόν Ελληνισμόν, μόνον τούτον σας λαλώ. Ήμουν τζαι εγώ στο πλυντήριο, όπως αντιλαμβάνεστε. Τζείνον ρε που κάμνει πλύσην εγκεφάλου στους 90 βαθμούς για να φύγουν όλες οι βρωμιές τζαι κάμνει τα λευκά λευκότερα. Τζείνον.

Έτσι, λοιπόν, είπα να το γράψω το κείμενον για τη σχέση των Ελληνοκύπριων με τους Έλληνες, σε επίπεδο κοινωνικών ομάδων. Επιστράτευσα τζαι την κολλητήν μου τη Μ#2 που ασχολείται με κοινωνικήν ψυχολογίαν τζαι ξέρει πέντε πράματα παραπάνω να μου πει την άποψήν της. Είχαμεν, λοιπόν, τότε που το εσκέφτουμουν το θέμαν μια πολλά ενδιαφέρουσα συζήτηση (εν τα θθυμούμαι ούλλα για να είμαι ειλικρινής).

Έλεγα, λοιπόν, ότι βρίσκω ιδιαίτερα παράξενη τη σχέση των πλείστων κυπραίων με τους Έλληνες γιατί ενώ νιώθουμε λίγο ή πολύ συνδεδεμένοι μαζί τους (πολιτισμικά, ιστορικά, πολιτικά) εν έχουμεν τζαι πολλά θετικά συναισθήματα απέναντί τους. Εννοώ εάν εκάμναμεν έρευναν για το πώς νιώθουν οι Κύπριοι απέναντι στους Έλληνες πιστεύω (χωρίς να έχω δεδομένα, δεν ξέρω εάν έγινε τέτοια έρευνα), μαντεύω ότι δε θα ήταν ουδέτερα όπως πχ. μπορεί να νιώθουμε για τους Νορβηγούς ή τους Γιαπωνέζους. Επίσης εικάζω ότι δε θα ήταν ιδιαίτερα φιλικά. Έτσι εντύπωση έχω. Οι καλαμαράες που εν έτσι, τζι έτσι, που η οικονομία του εν χάλια, που η οργάνωση τους εν χάλια, που εν τζέγκενοι, που ο νους τους εν στο ποια μπουζούκια εννά παν τη νύχτα κλπ. Άκουσα τα ούλλα τούτα, εν τα έφκαλα που το νου μου. Υπάρχει μια γενικότερη αντιπάθεια (τη λέξη αντιπάθεια κρατήστε την, δεν είναι απλή αντιπάθεια πιστεύω).

Την ίδιαν ώραν, όμως, ερκούμαστεν να συνδέσουμεν (σε κάποιο βαθμό) τους εαυτούς μας μαζίν τους. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες της Κύπρου, τζαι νιώθουν τζαι περήφανοι που εν Έλληνες. Άμαν κερδίζει η Ελλάδα, στη Γιουροβίζιον, στη μάππα ή ξέρω γω που, κάμνουν ούλλοι όπως τους πελλούς, ούλλοι σιέρουνται τέλος πάντων. Σαν να εν δική μας νίκη. Σαν να βάλλουμεν τους εαυτούς μας στην ίδιαν ομάδαν. Γιατί; Η Μ#2 λαλεί ότι όταν ασπαζούμαστεν μιαν ταυτότηταν (εθνικήν ή άλλη) θέλουμεν τούτη να μας διά κάποιο θετικό αντίκτυπο, κάποιον κύρος, να μας κάμνει να νιώθουμεν καλά για τον εαυτόν μας. Τζαι άμαν η ταυτότητα που έχουμεν έννεν αρκετά δυνατή για μας το παρέχει τούτον, προσπαθούμεν να έβρουμεν άλλην ταυτότηταν που να μας κάμνει να νιώθουμεν καλά. Τζαι η ταυτότητα του Κύπριου σκέττη νέττη εν ήταν ποττέ ιδιαίτερα ισχυρή (εν είχαμεν τζαι πολλά επιτεύγματα) σε αντίθεσην με την ελληνικήν (λόγω αρχαίου ελληνικού πολιτισμού κλπ). Έτσι για κάποιον Κυπραίον το να βάλλει τζείνον το Ελληνο- μπροστά εν κατά κάποιον τρόπον μια αίσθηση ότι είμαστεν τζαι εμείς κομμάτιν τούτου του "σπουδαίου πολιτισμού" (υπάρχουν βέβαια διάσπαρτα στο νησίν στοιχεία τούτου του πολιτισμού που μας ενισχύουν τούτον το πράμαν).

Φυσικά, ούλλα τούτα που λαλεί η Μ. #2 εν διεργασίες ασυνείδητες (το συλλογικόν ασυνείδητον που λαλεί τζι ο Jung) που εγίναν τζαι πολλά παλιά φαντάζομαι τζαι περνούν σε μας που τους γονείς, το σχολείο κλπ. Πιστεύω ότι τούτη υπόθεση εν αρκετά βάσιμη γιατί η Κύπρος ήταν διακριτόν κομμάτιν που την Ελλάδαν για πάρα πολλά χρόνια (κατακρίβειαν ποττέ εν ήταν μέρος της Ελλάδας) για να δικαιολογείται η προσκόλληση στην «εθνικήν» ταυτότηταν τζαι η τόσον αποδυναμωμένη κυπριακή ταυτότητα χωρίς τέτοιες διεργασίες. Εν εμελέτησα πολλά την κοινωνική ψυχολογία, αλλά πιστεύκω ότι οι ψυχολογικοί μηχανισμοί που λειτουργούν στο άτομο λειτουργούν τζαι σε ομαδικόν επίπεδο (πολύ διαφοροποιημένοι βέβαια αλλά υφίστανται). Έτσι η υπόθεση μου είναι πως έχουμε σύμπλεγμα κατωτερότητας σε επίπεδον ταυτότητας, τζαι ο κάθε ένας χειρίζεται το με διαφορετικόν τρόπον. Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού απλά προσκολλάται σε μιαν άλλην ταυτότηταν (την ελληνικήν), κάποιοι άλλοι αποποιούνται οποιαδήποτε ταυτότητα, άλλοι απλά φροντίζουν να διαφοροποιήσουν τον εαυτόν τους που τους Κυπραίους (επειδή εσπουδάσαν αλλού, εζήσαν αλλού κλπ) τζαι βρίζουν ή περιπαίζουν οτιδήποτε κυπριακό.

Τούτον εν το έναν σημείον. Το άλλον εν τούτη η αίσθηση που έχω που την καθημερινή μας ζωή, ότι γενικότερα οι καλαμαράες αντιμετωπίζουνται που την μεγάλην πλειοψηφίαν με ούλλα τα στερεότυπα που αντιμετωπίζουμεν τους ξένους. Εν ξένοι προς εμάς, ίσως όι τόσον ξένοι, όσον άλλοι ξένοι, αλλά ξένοι. Πως μπορεί κάποιος να θεωρεί τους Έλληνες αδελφούς του, αλλά να τους βλέπει σαν ξένους; Μα γιατί εν όντως ξένοι, εν διαφορετικοί που μας, γεννιούνται τζαι μεγαλώνουν μέσα σε μιαν νοοτροπίαν διαφορετικήν που τη δική μας, όπως ούλλοι οι ξένοι, απλά όχι και τόσο διαφορετική. Βλέπεις δεν μπαίνεις στη διαδικασία να συγκρίνεις ένα Γιαπωνέζο (τον τρόπο σκέψης, ζωής κλπ) με ένα κυπραίο, γιατί εν υπάρχει λόγος να συγκρίνεις τόσον ανόμοια πράματα. Ενώ τους καλαμαράες, τον τρόπο ζωής τζαι σκέψης τους μπαίνουμεν σε διαδικασίαν να το συγκρίνουμεν με το δικό μας, γιατί μοιάζουμεν (πιο πολλά από ότι με τους Γιαπωνέζους τουλάχιστον) σε κάποιο βαθμό. Ε, τζαι στη σύγκρισην νομίζω φκαίνει τζείνη η αντιπάθεια που ελαλούσαμεν πριν.

Η Μ#2 λαλεί ότι εν λογικόν, επειδή έχουμεν την τύχην (ή ατυχίαν) να ξέρουμεν καλά τους καλαμαράες, εν τόσον κοντά μας που μπορούμεν να ξέρουμεν τζαι τα καλά τους τζαι τα κακά τους. Ενώ οι Νορβηγοί που εν στ’ ανάθθεμαν πως μπορούμεν να ξέρουμεν τα κακά τους; Εν λογικόν λοιπόν για τους Νορβηγούς να έχουμεν ουδέτερα συναισθήματα τζαι για τους καλαμαράες λλίον πιο αρνητικά. Εγώ εννά επρόσθετα τζαι το κομμάτιν της ταυτότητας. Λόγω του αισθήματος κατωτερότητας που έλεγα πιο πάνω, νομίζω ότι κάμνει μας να νιώθουμεν καλά το να τονίζουμεν τα κακά των καλαμαράων. Δίνει μας έναν αίσθημαν κύρους, το ότι εκαταφέραμεν τα καλλύττερα τζαι που τζείνους. Ένας ανταγωνισμός λλίον παράξενος.

Τζι ύστερα μπαίνει τζι η ιστορία μες τη μέση. Τζαι πάει ο Φρόυντ περίπατο.....

(το δεύτερον μέρος εν το εσκέφτηκα ακόμα, αλλά είμαι σίουρη πως έσιει τζιάλλα το θέμαν)

24 σχόλια:

Sike είπε...

Χμ. Ίττρεστιγκ.

andreas f.stavrou είπε...

Πολύ ενδιάφερον το θέμα της ανάρτησής σου.
Αν μου επιτρέπεις κάποιες επισημάνσεις:
1.Το θέμα της συλλογικής ταυτότητας δεν είναι πιστεύω ψυχολογικό.
2. Η προσκόλληση των Κυπρίων στην ελληνική ταυτότητα δεν είναι θέμα κατωτερότητας ή "ισχυρής ταυτότητας.Γιατί τότε και άλλοι λαοί μικροί και αδύνατοι θα έπρεπε λογικά να προσκολληθούν σε πιο ισχυρές ταυτότητες".
3. Η μη ταύτιση σου με το Έλληνα του ελληνικού κράτους είναι απόλυτα λογική.Είναι μέρος ίσως της ταυτότητας η μη ταύτιση για πολιτισμικούς και μόνο λόγους.Μάλλον η ιστορία -παλαιά και νέα -φανερώνει ότι οι Έλληνες συνεργαζόνται αν έχουν κοινό συμφέρον. Αν δεν έχουν μπορούν και να αλληλοσκοτώνονταιχωρίς κανένα πρόβλημα. Δηλαδή ο δεσμός είναι κύρια πολιτικός για κάποιους λόγους.
4. Δεν είναι μόνο οι Κύπριοι που δεν ταυτίζονται με τους ελλαδίτες. Είναι και οι ελλαδίτες που δεν ταυτίζονται μεταξύ τους και προβάλλουν τις τοπικές ταυτότητες τους ή τα τοπικά συμφέροντά τους.
5. Η διαφορά των Κυπρίων από τους ελλαδίτες είναι πιο έντονη γιατίοι ελλαδίτες ενσωματωμένοι σε ένα κράτος απέκτησαν κάποια πολιτισμική ομοιγένεια ενώ εμείς ακολουθήσαμε μια διαφορετική πορεία.
6. Γενικά ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να ονομάζει τον εαυτό του ό,τι θέλει. Και αυτό οι Έλληνες το ανακάλυψαν. Γιατί και η συλλογική ταυτότητα είναι θέμα ελευθερίας και όχι γιατί έτσι σε βάπτισαν ή σε είπαν κάποια κράτη ή πιο κυνικά έτσι σε κατασκεύασαν.

Ερυκίνη είπε...

Αχα. ενδιαφέρον....(που λαλεί τζαι η sike).

γεια σου αντρέα σταύρου!!

ωραίο σχόλιο. να πω καταρχήν ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου: ο καθένας μπορεί να νιώθει ότι εθνικότητα θέλει (τζαι ότι συνδυασμόν θέλει). εν έσιει τίποτε μεμπτόν τζαι έννεν το ππόιντ του κειμένου. Ο λόγος που έγραψα το κείμενο εν γιατί εντοπίζω μιαν αντίφασην στην καθημερινότητάν μου, όσον αφορά στη σχέση μας με τους Ελλαδίτες, τζαι προσπαθώ να την εξηγήσω.

τωρά...

1. το θέμαν της συλλογικής ταυτότητας δεν είναι ψυχολογικόν, αλλά εμείς οι ψυχολόγοι έχουμεν την ανωμαλίαν να ασχολούμαστεν με ούλλα τα πράματα που αφορούν τον άνθρωπο έτσι έχουμεν μιαν φάουσαν ειδικότητες (που κοινωνικήν ψυχολογίαν μέχρι αθλητικήν ψυχολογίαν, μεν σου πω τζαι ψυχολογίαν του καταναλωτή). τζαι η κοινωνική ψυχολογία θορεί την ψυχολογικήν πλευράν του ζητήματος της ταυτότητας όπως τζαι άλλων κοινωνικών θεμάτων. εν το παίζουμεν κοινωνιολόγοι, απλά διούμεν μιαν άλλην προοπτικήν. Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι δηλαδή, εγώ ΔΕΝ είμαι τζαι ΔΕΝ ξέρω, εκφράζω απλά μιαν άποψην.

2. απολύτον δίκαιον once more. ονομαζόμαστεν Ελληνοκύπριοι τζαι Τούρκοκύπριοι για κάποιον λόγον, γιατί έχουμεν τζαι οι μεν τζαι οι δε στοιχεία που τους εν λόγω πολιτισμούς, ενώ εκάμαμεν παράλληλα τζαι έναν δικό μας. οι άλλοι μικροί λαοί μπορεί να μεν το έχουν τούτον. εν μέρει η ελληνική ταυτότητα εν κομμάτιν μας. το γιατί κάποιοι επιλέγουν να δώκουν έμφασην στο πρώτο συνθετικόν τζαι όι στο δεύτερον, τούτον εν θέμαν ισχύος ΥΠΟΘΕΤΩ.

3, 4, 5. το πολιτικόν issue είπα να το θείξω στο άλλον μέρος, αλλά είμαι λλίον άσχετη τζαι είπα να το σκεφτώ πρώτα. έτσι εν τα σχολιάζω τούτα, ανάμενε για το Β' Μέρος.

Ευχαριστώ για την ανατροφοδότησην πάντως. έθελα να ακούσω τζαι τες απόψεις άλλων!!

ονήσιλος παυλίδης είπε...

βασικα με τους Ελληνες ξεκινησε το θεμα οταν η οθωμανικη αυτοκρατορια κοντευε να φτασει εξω απο τη βιεννη, οποτε ειπαν να κανουν λιγο διαιρει και βασιλευε. Φτιαξαν το ιδεολογημα του φιλελληνισμου, στηριγμενο πανω στις αρχαιολεληνικες αξιες και θεσμους οπως δημοκρατια,ορθολογισμος τα οποια ηταν in τοτε επι διαφωτισμου αλλα ταυτχρονα πολυ βολικα ερχονατν σε αντιθεση με τους ανατολιτες Τουρκους. Ετσι κατεβηκαν και αρχισαν την προπαγανδα, διωξαν τους τουρκους φτιαξαν πρωτευουσα, πολιτευμα, κυβερνηση και αρχισε η κατασκευη του ελληνικου εθνους. Κοινως ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΑΝ εκεινο το ετεροκλητο πληθος που κατοικουσε τη γεωγραφικη περιοχη που αυθαιρετα χαραξαν (και τωρα ειναι τα αυτονοητα συνορα μας! που παραβιαζουν οι κακοι αλβανοι και τουα θαβουν επιτοπου επιλλεκτοι συνοριοφυλακεσ πρωην ανεργοι τεφατζηδεσ). Φτιαξαν το πρωτυπο αυτου που θεωρουσαν ΕΛΛΗΝΑ και το επεβαλλαν με τουσ ιδεολ μηχανισμουσ τουσ (στρατο, εκπαιδευση, μμε, θρησκεια) σε ολουσ δια πυροσ και σιδηρου. Το ιδεολογμα τησ συνδεσησ με το παρελθον (τουσ αρχαιουσ) και τησ συνοχησ και γραμμικησ συνεχειασ του πολιτισμου και τησ κουλτουρασ μασ ειναι απλα μια φουσκα, μια συγχρονη αστικη μυθολογια.

Τωρα στην Κυπρο η ελληνικη ταυτοτητα αναδυθηκε σαν ανακλαστικο στην αποικιοκρατια οπου οι Αγγλοι προσπαθουσαν να επιβαλλουν το δικο τουσ ιδεολογημα του "ανατολικου μειγματος". Ετσι οταν πηγαν να πατησουν τισ ελληνικεσ πολιτισμικεσ εκφανσεισ των κατοικων, αυτοι αναδιπλωθηκαν σε αυτεσ και αρχισε να σχηματιζετε η ελλ ταυτοτητα σε μια μεριδα κυπραιων οι οποιοι αρχισαν να κακοποιουν τουσ υπολοιπουσ οι οποιοι ναγκαστικα ταυτιστηκαν με οτι εμενε (και ειχε πολιτικη ισχυ) το τουρκικο στοιχειο.

Τωρα αυτο που γινεται εδω, η διγλωσσια. η διφρενεια του τοπου ειναι τραγελαφικη. Σε αλλη γλωσσα διδασκονται, αλλη γραφουν , αλλη μιλανε! Απορω πωσ δεν εκρυγνηνται οι εγκεφαλοι τους. Η προσκοληση στην ελλ και τουρκ αντιστοιχα ταυτοτητα ειναι λογω συγκρισησ που παντα αναμεσα σε δυο ομαδεσ γινεται με ορουσ συγκρουσησ (κοιν.ψυχολ.). Αλλα η κυπριακη σχιζοφρενεια εκει βρισκεται, συνομαδωνονται με τουσ ελληνεσ (δηλαδη το δυτικο στοιχειο, την ευρωπη, τον ορθολογισμο) για να συγκριθουν με τουσ "βαρβαρους" τουρκουσ (δηλαδη την "πρωτογονη" ανατολη, το παραλογο), αλλα επειδη οι Ελληνεσ δεν ημαστε ευρωπαιοι αλλα ""ανατολιτεσ"" (γραφειοκρατια, βαθυ κρατοσ, αναξιοκρατια, ρουσφετολογια,οικογενειακη παραδοση, κλπ κλπ) οι Κυπραιοι συγκρινονται και με εμασ! Φυσικαι οχι σε επιπεδο πολιτισμου (επειδη τοτε η παρανοια θα χτυπησει κοκκινο) αλλα στουσ οικονομικουσ δεικτεσ και στην κρατικη οργανωση που φυσικα ειναι αγγλικα καταλειπα! Αρα παλι συγκρουση ανατολης-δυσης! Ξενομανια και ξενοφοβια, αλυτρωτισμος, μια εθνικη ταυτοτητα μπαλαντερ και διαρκησ ανασφαλεια απο ενα λαο που ξερει πωσ πραγματικα δεν εχει παρελθον, ενω το δανεισμενο "ελληνικο" παρον του ειναι ψευδεπιγραφο και το μελλον του αδιορατο...

Ερυκίνη είπε...

ουφ. εθκιάβασα το θκυό φορές το σχόλιο σου ονήσιλε, για να σε ακολουθήσω!!
τι να πω; ετίναξες το Μέρος Β' στον αέρα. πάει η ιστορικο-πολιτκή αναδρομή που σχεδίαζα. Τέλος πάντων, από τότε που δημιουργήθηκε το ελληνικό έθνος-κράτος η Κύπρος δεν υπήρξε ποτέ μέρος αυτού του κράτους, ήταν κάτω από την αγγλική διοίκηση τζαι μετά ανεξάρτητο κράτος. Στην ουσία η σχέση της Κύπρου με την Ελλάδα, (ως κράτος, όχι ως έννοια) ήταν πάντα μια υποθετική ένωση. μια ένωση την οποία οι έλληνες αρνήθηκαν σε διάφορες στιγμές της ιστορίας (πχ. το 1915 για να μπουν στον πρώτο παγκόσμιο, αν θυμάμαι καλά). Ένα απωθημένο. μπορεί να είναι όπως λες, αντανακλαστικό στην αποικιοκρατία.
Αλλά με εντυπωσιάζει το πως ακόμη και αυτοί που, γούστο τους καπέλο τους, νιώθουν έλληνες, έχουν τέτοια αντιμετώπιση προς τους έλληνες. είναι λλίον παράνοια, όπως και τα υπόλοιπα που αναφέρεις.

αν δεν μας έπαιρνε δεν θα κάναμε τη σύγκριση πιστεύω. εννοώ κάνουμε τη σύγκριση για όσα νιώθουμε ότι υπερτερούμε. θέλουμε να νιώθουμε καλά. να ενισχύσουμε το εγώ μας.

σε ένα μόνο διαφωνώ. ο λαός έχει παρελθόν, ψιλοσαντανωμένο που τους πολλούς κατακτητές, μπασταρτεμένο DNA, άγνωστον στους πλείστους γιατί μόνον το παρελθόν της Ελλάδας μας εμάθαν, μπορεί να εν κολλημένος σε ένα δανεικό παρόν (ελληνικό και τούρκικο αντίστοιχα), αλλά επέτρεψε μου να πιστεύω σε ένα μέλλον, κάτι καλύτερο από το αδιόρατο.

Anef_Oriwn είπε...

Ερυκίνη,
Σε χαιρετώ!
Κι ευχές σ’ όλους για καλό Μάρτη μήνα!

[Παρ’ όλο που ο Onisilos μ’ έχει καλύψει εν μέρει με την ιστορικο-πολιτική του ανάλυση, εν τούτοις θα ήθελα να παραθέσω εδώ τις σκέψεις που έκανα διαβάζοντας το κείμενο σου πριν μερικές μέρες – και δεν βρήκα χρόνο να το κάνω πιο νωρίς. Έχεις μάλιστα κάνεις και νέα ανάρτηση].
Κατ’ αρχάς να αναφέρω ότι σε γνωριμία με το blog σου ήρθα πριν 2-3 βδομάδες, όταν ο Duke Zappa παράθεσε σε Post στο δικό του blog (link: http://dukezappagr.blogspot.com/2009/01/blog-post_25.html) κάποια links (σύνολο 3 – συμπεριλαμβανομένου κι ενός από το δικό σου blog), για κείμενα που αφορούσαν νοοτροπίες και συμπεριφορές των κυπραίων σε αντιδιαστολή με τους ελλαδίτες.
Τότε έγραψα κι ένα σημείωμα με σχόλια στο blog Zappa όπου είχα πει ότι στο δικό σου κείμενο (σ’ αντίθεση με τ’ άλλα δυο) γινόταν μια προσπάθεια αιτιολόγησης (όχι δικαιολόγησης) των συμπεριφορών των κυπραίων. (Είχα χαρακτηριστικά πει ότι “… η Ερυκίνη σωστά προσπαθεί να τα αναλύσει ή να βρει τα αίτια τους μέσα απ’ όσα γράφει στη δεύτερη παράγραφο του κειμένου της...”).

Όπως παρατηρώ το θέμα της συμπεριφοράς των κυπραίων σε απασχολεί έντονα (ίσως και λόγω επαγγέλματος). Μάλιστα στο νέο σου post ασχολείσαι εξειδικευμένα με τις σχέσεις ελληνοκυπρίων και ελλαδιτών (κεφάλαιο μέγα), κυρίως όμως από ψυχολογικής και κοινωνιολογικής άποψης (είπαμε είναι και το επάγγελμα σου στη μέση).

Εγώ θα ήθελα εδώ (μ’ όλο το θάρρος και του θράσος που κάποτε με διακρίνει – αν και νεοφώτιστος στο blog σου) να καταθέσω κάποιες σκέψεις μου που άπτονται της πολιτικής διάστασης (το «πολιτικό issue» – όπως το λαλείς), και των ιστορικών καταβολών της «γενικότερης αντιπάθειας» (όπως τζιαι πάλι τη λαλείς) των κυπραίων απέναντι στους έλληνες (εγώ τους λεω κ’ ελλαδίτες), αν και όπως προείπα μερικώς κάλυψε το θέμα ο Onisilos (κάτι θα συμπληρώσω κι εγώ ασχολούμενος με τη πιο σύγχρονη εκδοχή της αντιπάθειας)!

Λοιπόν ...
Με την ανάπτυξη του Ενωτικού κινήματος στην Κύπρο (επί αγγλικής αποικιοκρατίας και κατά τις αρχές του 20ου αιώνα), ως μορφή διεκδίκησης της ελευθερίας του τόπου, δημιουργήθηκε και ο μύθος της Μητέρας-Πατρίδας (της προστάτιδα και της απελευθερώτρια) με εσφαλμένες και παραπλανητικές όμως εικόνες και παραστάσεις για το τι εστί Ελλάδα (για το ελληνικό κράτος, την ελληνική εξωτερική πολιτική, για τη στήριξη αλυτρωτικών τάσεων και κινήσεων στην Κύπρο από πλευράς της επίσημης Ελλάδας) ...

Διαχρονικά παρατηρούνταν μια διστακτικότητα από πλευράς ελληνικών κυβερνήσεων (εξαρτημένων οικονομικά και πολιτικά από τη Δύση – πρώτα από την Αγγλία και σε κατοπινό στάδιο από την Αμέρικα) να προωθήσουν ή/και να στηρίξουν τον “εθνικό” πόθο των ελλήνων της Κύπρου για Ένωση.
Στην Κύπρο όμως δεξιοί, ζαβροί τζιαι ζαβροδεξιοί (με προεξάρχουσα την Εθναρχία), συνέχιζαν το βιολί τους για την Ένωση! [Είχαμε και το Ενωτικό Δημοψήφισμα το 1950 – τότε μάλιστα όταν αντιπροσωπεία από την Κύπρο πήγε στην Ελλάδα για να παραδώσει τους τόμους με τις υπογραφές των κυπρίων για την Ένωση, ο τότε έλληνας πρωθυπουργός - ήταν ο Πλαστήρας αν δεν κάνω λάθος – είπε το περιβόητη για τους δύο πνεύμονες με τους οποίους αναπνέει η Ελλάδα, τον έναν εγγλέζικο και το άλλον αμερικάνικο]!
Όπως είπα και πιο πάνω προεξαρχούσης της Εθναρχίας (και τότε) γινόταν συστηματική προσπάθεια για καλλιέργεια και εμπέδωση ελληνικής εθνικής συνείδησης στον πληθυσμό. Ο κόσμος τότες δεν αναφερόταν σε ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους αλλά σε Γριστιανούς τζιαι Τούρκους! (Σωστά λαλεί ο Onisilos ότι “… η ελληνικη ταυτοτητα αναδυθηκε [στην Κύπρο] σαν ανακλαστικο στην αποικιοκρατια οπου οι Αγγλοι προσπαθουσαν να επιβαλλουν το δικο τουσ ιδεολογημα του "ανατολικου μειγματος" ...”.)
Ο ελληνοκεντρισμός (ή/και εθνοκεντρισμός) των Γριστιανών ή ελληνοκυπρίων (όπως ονομαζόμασταν πλέον επισήμως) συνεχίστηκε και μετά την ανεξαρτησία με τη συμμετοχή μάλιστα και οργάνων του επίσημου κράτους (και πολύ πιο έντονα μάλιστα κατά και μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963-64.
Θυμάμαι (αν δεν κάνω λάθος ήταν το 1965) όντας μαθητής του Δημοτικού Σχολείου, επισκέφτηκε την Κύπρο ο τότε έλληνας Πρωθυπουργός. Δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο εν λόγω πρωθυπουργός (θέλει λίγο ψάξιμο το θέμα, όμως νομίζω ότι δεν ήταν ο Παπαντρέου - λέτε να ήταν κι ο Βασιλιάς και να ‘χω ξεχάσει τόσο πολύ;). Πάντως θυμάμαι πολύ καλά ότι θα περνούσε (“ρεχτός”, που λεμε τζιαι στα κυπριακά) και από το χωριό μου (στην περιοχή των Κοκκινοχωρίων) καθ’ οδό, δεν ξέρω για που, και στήθηκε ολόκληρη τελετή υποδοχής του (στο χωριό). Τον περιμέναμε (εναγωνίως) στον κεντρικό δρόμο μετά ελληνικών σημαιών, βαΐων και κλάδων να αριβάρει και να πατήσει ΚΑΙ τα (άγια) χώματα (στην ουσία τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο) του χωριού μας. (Έτσι θα είχαμε κι εμείς να διηγιόμαστε στις μελλούμενες γενιές το συγκλονιστικό αυτό γεγονός – όπως καλή ώρα τώρα).

Κι έρχομαι και στο ψητό: Ο μύθος της Μητέρας – Πατρίδας άρχισε να ξεφτίζει και να αμφισβητείται έντονα πλέον (φυσικά πάντοτε υπήρχαν κι οι άλλες οι διαφορετικές τοποθετήσεις κυρίως από το χώρο της Αριστερός καθώς κι από μονάδες από τη φιλελεύθερη Δεξιά), όταν στην Ελλάδα ανήλθε στη εξουσία (πραξικοπηματικά) η χούντα των συνταγματαρχαίων! Ήταν τότε που έκανε και τη μεγάλη στροφή ο Μακάριος από το «ευκταίο» στο «εφικτό» (δηλ. από την επιδίωξη της Ένωσης στη στήριξη της Ανεξαρτησίας). Παράλληλα τότε ξεκίνησαν και οι άμεσες και απροκάλυπτες πλέον επεμβάσεις της ελληνικής χούντας στα της Κύπρου (απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου το Μάρτη του 1970, παράνομη κάθοδος του Γρίβα στην Κύπρο και ίδρυση της ΕΟΚΑ Β΄, πιέσεις στον Μακάριο για αποπομπή Υπουργών της Κυβέρνησης του, απαξιωτική στάση και συμπεριφορά των ελλαδιτών αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς έναντι των κυπρίων στρατιωτών και δη των Αριστερών, επεμβάσεις ελλήνων αξιωματικών στην πολιτική ζωή). Τούτα όλα δημιούργησαν τις βάσεις για ένα αντι-ελληνικό κλίμα που σταδιακά εξελίχτηκε σε αντιπάθεια (ήταν τότε που καθιερώθηκε κι ο όρος “πουστοκαλαμαράες” – κυρίως για τους ελλαδίτες αξιωματικούς). Αυτή η αντιπάθεια κορυφώθηκε με τη διενέργεια του πραξικοπήματος, το οποίο έδωσε και την αφορμή για την τουρκική εισβολή με τα όσα τραγικά και θλιβερά επακολούθησαν (κατοχή, ξεριζωμός, σκοτωμένοι, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι, πρόσφυγες). Όλ’ αυτά έπαιξαν τελικά καθοριστικό ρόλο. Σίγουρα όμως ισχύουν και τα όσα παραθέτεις κι εσύ από άποψη ψυχολογική και κοινωνιολογική.
Φυσικά έχω την άποψη ότι τα πράματα έχουν αλλάξει κατά πολύ σήμερα. (Εξακολουθεί όμως και σήμερα να υπάρχει μια αντιπάθεια αλλά τούτη οφείλεται πιο πολύ σ’ έναν ελιτισμό, για να μη πω ρατσισμό και μια υπεροψία αποτέλεσμα του ψηλότερου βιοτικού επιπέδου που απολαμβάνουμε εμείς εδώ στην Κύπρο).
[Θυμάμαι ένα κύπριο συμφοιτητή, όταν πήγαμε για σπουδές στο εξωτερικό – όχι στην Ελλάδα – τέλη της δεκαετίας του ’70, ο οποίος δεν είχε χώνεψη τους Ελλαδίτες συμφοιτητές μας. Γινόταν μάλιστα και φορτικός και σπαστικός στις κουβέντες του. Τελικά παντρεύτηκε «καλαμαρού» τζιαι κατοίκησε και στην Ελλάδα!]

Anef_Oriwn
Δευτέρα 2/3/2009 – 10:37 μ.μ.

ονήσιλος παυλίδης είπε...

αν συμφωνει η "ερυκινη" και ο "ανευ οριων" προτεινω να βγουν ολα αυτα στον "βουκωλο" σε στυλ αρθρου-διαλογου.

Anef_Oriwn είπε...

Onisilε,

Ποιος είναι ο «βουκωλος»;

Anef_Oriwn
Δευτέρα 2/3/2009 – 11:35 μ.μ.

Ερυκίνη είπε...

Σε χαιρετώ ανευ ορίων!

Διάβασα το σχόλιο σου το βλογ του φίλου Δούκα, αλλά ήμουν λλίον στα τρεχάματα τζείνες τες μέρες, τζαι εν είχα αρκετό χρόνο να απαντήσω. Στο σχόλιο σου να πω ότι με έκαμεν να σκεφτώ τζείνον που είπες για το πραξικόπημα, ότι οι άνθρωποι που έκαμαν το πραξικόπημαν εν ετιμωρηθήκαν ποττέ, εβρεθήκαν μάλιστα σε θέσεις εξουσίας: η απαρχή της ανοχής. έσιεις απόλυτον δίκαιον, όπως απόλυτον δίκαιον έσιεις άμαν λαλείς ότι, το θέμαν έννεν απλώς να λαλούμεν τα κακώς έχοντα, ούτε απλά να προσπαθούμεν να τα καταλάβουμεν, πρέπει τζαι να κάμνουμεν κάτι για τούτα. Τζαι εγώ πιστεύκω σε τούτον το κάτι, εν ξέρω αν το κάμνω ακόμα, αλλά ευελπιστώ. Αρνούμαι κατηγορηματικά μιαν τζαι μόνο σκέψη για τον τόπο που εμεγάλωσα τζαι ζω, το "έτσι εν η Κύπρος". εν μεμψίμοιρον, τζαι εν φκάλλει πούποτε.

Αυτά για το προηγούμενο θέμα.

Όσο γι' αυτό το πόστ μου, πραγματικά καλύψατε ΟΛΑ όσα ήθελα να αναφέρω στο δεύτερο μέρος, τζαι πολλά καλλύττερα που μέναν. έμαθα τζαι πράματα που εν έξερα !!

Ο μύθος της Μητέρας-Πατρίδας, άντεξεν τόσον πολλά που μου κάμνει έντονην εντύπωσην. Εννοώ όπως λες η μανία με την Ένωσην εν υποστηρίχτηκεν ποττέ που την Ελλάδα, οι δικοί μας τον χαβάν τους, κάποιοι ανιακοί μέχρι και σήμερα (ανακαλέστε δηλώσεις του λατρεμένου Αρχιεπίσκοπου), παρά το ότι επέρασεν τζαι έναν πραξικόπημαν τζαι ούλλα τα άλλα.

Η σημερινή μορφή αντιπάθειας προς τους Έλληνες είναι μάλλον ένα μίγμα ρατσισμού και κομπλεξικής σύγκρισης, που ελπίζω ότι εννά σταματήσει σε κάποιαν φάσην, άμαν μπορέσουμεν να ενισχύσουμεν την κυπριακήν ταυτότηταν, ανεξάρτητα που την ελληνικήν... εν χρειάζεται να παραβγαίνουμεν τους καλαμαράες σε ούλλα για να είμαστεν κάτι. Αμάν.

Ο βουκώλος είναι ένα έντυπο που βγαίνει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, από το Λογοτεχνικό όμιλο, δυστυχώς δε νομίζω ότι βγαίνει και ηλεκτρονικά, αν και θα έπρεπε. Άσε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να το βρίσκουν και οι μη-φοιτητές...

ονήσιλος παυλίδης είπε...

aneu oriwn eisai kalyteros gnwsths ths istorias apo emena kai malista mesa apo koinwniko prisma. Se parakalw diabase sto blog mou ena post me titlo "ypo moysikh ypokroysh me narkes poy skane". Thelw na diabasw ta sxolia sou. To sygekrimeno to dhmosieysa sto boykwlo kai kapoioi peiraxthikan poly asxhma, pragma pou egw den hthela fysika.

ΠΛΑΝΗΤΑΣ είπε...

Ωραία και ενδιαφέροντα όσα είπε ο φίλος Άνευ Ορίων. Δεν ξέρω για το "πουστοκαλαμαράς", πάντως ο όρος "καλαμαράς" υπήρχε ήδη τουλάχιστον από την δεκαετία το 30 και δεν αποτελεί κυπριακό νεολογισμό.
Ήδη στο ηχογραφημένο πριν το 36 τραγούδι του Γιώργου Μπάτη "Ο Φασουλάς", όπου γίνεται μία απαρίθμιση των επαγγελμάτων ανά περιοχή, υπάρχει ο στίχος "Αθηναίος καλαμαράς, Περαιώτης λιμενάς", δείγμα του ότι ο χαρακτηρισμός ήταν τυπικός για κάποιον γραφιά που έρχεται από το "κέντρο" να στελεχώσει κάποιο ανάλογο πόστο.
Αυτό δε συνέβαινε αποκλειστικά στην Κύπρο ούτε και ήταν οι Κύπριοι οι μόνοι που εκφράστηκαν διαφοροποιητικά για τους υπόλοιπους ελληνόγλωσσους (είναι καταγεγραμμένη και η λέξη "κατωμερίτες" στα ποντιακά.)
Μπορούμε να κάνουμε όσες αναλύσεις θέλουμε, γλωσσολογικές, ψυχολογικές, ιστορικές ή κοινωνιολογικές.

Θα ήθελα βέβαια να θέσω και μία άλλη πτυχή, που είναι και η πιο λυπηρή για μένα, και αυτή είναι η βιωματική.

Μάλωσα σήμερα με μία κοπέλα για έναν εντελώς άσχετο λόγο (παρεξήγηση που έγινε με κάποιο φίλο). Αμέσως μου είπε "εμείς σας φιλοξενούμεν δαμέ τζι εσείς μας φέρεστε 'πως τους σιύλλους". Δεν ξέρω που το είδε. Δεν ξέρω τι στερεότυπα έχει στο κεφάλι της. Δεν ξέρω πόσες ώρες κατήχησης έχει φάει από την "προοδευτική" της καθοδήγηση.

Έχω όμως κουραστεί να πηγαίνω και να μιλήσω σε κάποιον στην δουλειά, στην καφετέρια ή στο Πανεπιστήμιο κα να είναι αρνητικά διακείμενος απέναντί μου μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να μιλάω την κοινή.
Δεν θα με βρίσουν, δεν θα με προπηλακίσουν. Απλά θα δω στο βλέμμα τους μία έκφραση που την κωδικοποιώ ως "ο άλλος. ο ξένος. Από αυτούς είναι"

Μπορεί μέσα στο μπερδεμένο του μυαλό να με θεωρεί υπεύθυνο επειδή έγινε η απόβαση το 1974 (εμπλέκεται η χούντα/ ήταν κυβέρνηση της Ελλάδας/ φταίει ο καλαμαράς)
Μπορεί να έχει ακούσει χίλια δυο κλισέ σχετικά με τα κουσούρια της Ελλάδας (ο αθκιασερός καλαμαράς, ο μπουζουκοντιριντάχτα καλαμαράς, ο πολυλογάς καλαμαράς κλπ κλπ κλπ).

Έχω κουραστεί όμως πλέον να ξεκινώ από αυτό το μείον μέχρι να πείσω τον άλλον για το ποιός είμαι.

Γιαυτό και δίνω πλέον τις ευκαιρίες σ'αυτούς που θέλουν να τς αδράξουν.

Φταίω;

qwazix είπε...

wow! Δυο τρεις μέρες έλειψα και κοίτα τι έχασα! Φοβερό ποστ, και φοβερά σχόλια.
Πιστεύω πως είναι σωστά τα όσα αναφέρθηκαν πάνω στο θέμα της κοινωνικοψυχοπολιτικής ιστορίας αλλά από το τελευταίο γεγονός που αναφέρθηκε έχουν περάσει 30 χρόνια! Ως κυπραίος της Ελλάδας μπορώ να πω πως έχω μια καλή επαφή και με τις δυο νοοτροπίες. Πιστεύω πως δεν διαφέρουν ουσιαστικά και τόσο πολύ κι αυτός είναι και ο λόγος που πάρα πολλοί κυπραίοι επιλέγουν την Ελλάδα για τόπο σπουδών, διαμονής κι επαγγελματικής δραστηριότητας. Πιστεύω όμως πως ο "αντικαλαμαρισμός" είναι μία μέθοδος που έχει αναπτύξει η κυπριακή κοινωνία για να κρατήσει σπίτι τα παιδιά της. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί Κυπραίοι που φεύγουμ δεν γυρίζουν ποτέ η ακόμα χειρότερα αυτό που είπες ότι αποποιούνται την κυπριακή τους ταυτότητα. Το δείγμα του Πανεπιστημίου Κύπρου για αράδειγμα δεν είναι το σωστό δείγμα Κυπραίου φοιτητή. Μερικοί επέλεξαν τη σχολή τους βάσει αντικειμενικών ή οικονομικών κριτηρίων, όμως υπάρχει κι ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που δεν τόλμησαν να βγουν να δουν κάτι διαφορετικό, ή που δεν τους άφησαν οι γονείς τους (ίσως βασισμένοι σεστερεότυπα για τη φοιτητή ζωή στην ελλάδα - αυτό δείχνει ίσως κάτι για την εκπαίδευση που έδωσαν και στα παιδιά τους). Άλλοι κινήθηκαν απλά από τοπικιστικά πρότυπα, και άλλοι προτίμησαν το βόλεμα του έτοιμου φαγητού και του αυτοκινήτου.
Επίσης ο άνθρωπος που δεν έχει πρόβλημα με τον καλαμαρά ή τον πακιστανό ή τον οποιονδήποτε δεν θα βγει να το φωνάξει, ενώ αντίθετα αυτός που αισθάνεται ενοχλημένος θα το διατυμπανίσει σε κάθε στιγμή. Τέλος, μικρές διαφορές μεγαλοποιούνται από τις κοινωνικές ομάδες και γίνονται αιτία για αλληλοκράξιμο, το οποίο κλιμακώνει την ηλίθια αντιπαράθεση. (μα πως γίνεται να πίνετε το φραπέ με γάλα εβαπορέ, εν απαίσιος, ή μα τι είναι αυτή η πιλότα που παίζουν όλη την ώρα και αποβλακώνονται;)
Ένας φίλος μου είπε πρόσφατα πως του επιτέθηκαν οι κυπραίοι φίλοι του λες και έφταιγε προσωπικά για την εισβολή. Το λέω θέλοντας να θίξω και το θέμα της πολιτικής κατήχησης η οποία κατά το ήμιση κατηγορεί τους Ελλαδίτες για όλα τα δεινά των κυπρίων και κατά το υπόλοιπο προωθεί τις ελληνικές μας ρίζες. Τι νόημα έχει να καίγεται η ελληνική σημαία σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου;
Μια σημαία που προηγείται της σημαίας του κράτους στις σχολικές παρελάσεις...

ονήσιλος παυλίδης είπε...

μιλουσα με το μιχαλη "qwazix" προηγουμενως και με εβαλε σε σκεψεις: υπαρχει τελικα προβλημα μεταξυ ελλαδιτων και Ε/Κ? και αν ναι σε τι βαθμο (φθινει ή εντεινεται?) και σε ποιο μερος του πληθυσμου? (ποσοστο, ταξη, εισοδημα, μορφωση. ηλικια κλπ), ποιος το συντηρει και για ποιο σκοπο? πως εμπλεκεται στην πρακτικη των κοινωνικων σχεσεων? πως εμπλεκεται στην πολιτικη και την οικονομια? πρεπει να γινει μια ερευνα. θα ηταν καλη ιδεα για πτυχιακη...

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητή Ερυκίνη,
Σε ξαναχαιρετώ!

Τζια μιαν τζιαι πιάσαμε ψιλοκουβέντα, επέτρεψε μου ακόμα μερικά συνοπτικά (ελπίζω) σχόλια – άμα πιάσω τες λαφαζανιές εν τζιαι σταματώ εύκολα:

1. Οι εκφράσεις “έτσι εν η Κύπρος” ή “έτσι τα ήβραμεν, εμείς εν να τ’ αλλάξουμεν”, όντως εν μεμψιμοιρίες αλλά και μοιρολατρικές κουβέντες που συνήθως λέγονται από ανθρώπους βολεμένους. (Νευριάζω άμα τες ακούω τζιαι που νέους ανθρώπους).

2. “… Ο μύθος της Μητέρας – Πατρίδας άντεξεν τόσο πολλά...” γιατί αναπαραγόταν μέσα από τον κυρίαρχο λόγο της εξουσίας της Δεξιάς παράταξης (από το εκπαιδευτικό σύστημα, την Εκκλησία, την εθνικοφροσύνη) που διοικούσε από καταβολής της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακόμα και σήμερα που υποτίθεται ότι έχουμε αριστερή(;) κυβέρνηση τα ερείσματα τους παραμένουν ισχυρότατα, όπως ας πούμεν μέσω των εκπαιδευτικών οργανώσεων. Διερωτήθηκες καμιά φορά γιατί στα Γυμνάσια και τα Λύκεια το μάθημα της Ιστορίας διδάσκεται από φιλόλογους (κι όχι ιστορικούς);

3. Ο ρατσισμός των κυπρίων είναι κάπως ιδιόμορφος κι έχει βασικά μια αρχοντοχωριάτικη (νεόπλουτη) χροιά. Υποτιμούμε και απαξιώνουμε και κατ’ επέκταση συμπεριφερόμαστε ρατσιστικά σ’ όλους όσους δεν έχουν παχουλό βαλάντιον, δηλ. δεν τα ‘χουν οικονομήσει! Θεωρούμε έξυπνο (και πετυχημένο και κοινωνικά αποδεκτό) όποιο έχει κάνει λεφτά, έχει μεγάλο σπίτι (πολλών τετραγωνικών) και πολυτελές αυτοκίνητο (πολλών κυβικών), ανεξάρτητα πως τα ‘χει πετύχει αυτά! Γι’ αυτό και συνηθίζουμε να μιλάμε περιφρονητικά για ξενους που έρχονται στην Κύπρο να δουλέψουν (τους αποκαλούμε γενικώς κι αορίστως “μαυρούδκια”, “βουρκάρες”, “αράπηες”), [δεν μπορούμε να αντιληφτούμε γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα] ... Μπορεί να μιλάμε με τα καλύτερα λόγια για τους λεφτάδες συμπατριώτες τους όπως, ας πούμεν, τους ρώσσους επιχειρηματίες (ενώ οι ουκρανές, οι μολδαβές, οι λευκορωσσίδες που τες νομίζουμε ότι είναι όλες ρωσσίδες, είναι πουτάνες), κάνουμε ττεμενάδες στους άραβες σεΐχηδες, ενώ κοιτάζουμε χλευαστικά και απαξιωτικά τες μουσουλμάνες που κυκλοφορούν στους δρόμους μας με τις μαντίλες στα κεφάλια και ντυμένες με γκαμπαρντίνες!

4. Η Ελλάδα (ως τόπος κι ως λαός) αποτελεί (για μένα) ένα πολύ αγαπητό μέρος. Την έχω επισκεφτεί πάμπολλες φορές και μπορώ να πω ότι έχω πολύ καλές αναμνήσεις απ’ εκεί (πάντοτες φροντίζω και περνώ καλά με τους ανθρώπους)! Κατά τ’ αλλά κάποια ζητήματα αποδοχής της διαφορετικότητας των ανθρώπων και νοοτροπιών έχουν σχέση και με την Παιδεία μας και με ην κοινωνική μας συνείδηση!

5. Για το έντυπο “Βουκώλος”: Όπως το ‘γραψε κατ’ αρχάς ο Onisilos (χωρίς τόνο) νόμισα ότι είναι «βούκωλος» (με τον τόνο στο βου) και πήγες ο νους μου στον κώλο του βου (δηλ. του ταύρου). Εσύ, Ερυκίνη, το ‘γραψες «βουκώλος» (με τον τόνο στο κω) που παει αν πει (κατ’ εμένα) ββου (δεύτερος) κώλος; Τι τελικά ισχύει; Πάντως θα ρωτήσω την κόρη μου (φοιτήτρια του Πανεπιστήμιου) αν το έχει υπ’ όψη της το έντυπο αυτό!

6. Για τα όσα γράφουν και λενε οι λοιποί συνδαιτυμόνες Qwazix, ΠΛΑΝΗΤΑΣ και Onisilos θα προσπαθήσω να επανέλθω το συντομότερο!

********
Onisilε,

Δεν ξέρω αν (και πόσο) “… kalyteros gnwsths ths istorias apo ...”, εσένα είμαι, αλλά πολλά απ’ όσα γράφω βγαίνουν μέσα από τα βιώματα μου (δεν είμαι δα και μικρός). Το post σου “… me titlo "ypo moysikh ypokroysh me narkes poy skane" …”, το ‘χω ήδη διαβάσει (μαζί και τα σχόλια στη συζήτηση). Τα δικά μου σχόλια και απόψεις μου θα τα/τις γράψω με την πρώτη ευκαιρία. Κάπου λες (στο κείμενο της εν λόγω ανάρτησης σου) ότι “ ... οι ξένοι που ερχόμαστε στην Κύπρο ...” – υπονοείς ότι είσαι κι εσύ Ελλαδίτης (απλή απορία ...).

Καλό βραδύ σε όλους!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 4/3/2009 – 11:46 μ.μ.

ονήσιλος παυλίδης είπε...

ειμαι γεννημα θρεμμα θεσσαλονικιος, απο μανα ελληνιδα και πατερα ελλαδιτο-ελληνοκυπριο

Αλεξανδρος Σουτσος είπε...

Είπα να γράψω κάτι όταν διάβασα το αρχικό ποστ αλλά τελικά ειπώθηκαν πολλά και μάλλον εμβόλιμος θα ακουστώ. Πάντως τα στραβά αυτού του τόπου αναφορικά με τις μεταξύ μας σχέσεις δεν προκαλούνται πάντα από την ιστορία (δώσατε αρκετή βάση σε αυτό). Μην ξεχνάτε ότι και αυτή -η ιστορία- μια ανακάλυψη είναι. Την μια μέρα υπάρχει, την άλλη δεν υπάρχει για να θυμηθούμε και λίγο το "1984" του Όργουελ. Ανάλογα με τα πολιτικά (δηλαδή = οικονομικά) συμφέροντα και τις τακτικές προς εκπλήρωσή των, που εφαρμόζει κάθε γενιά Κυπρίων η ιστορία μπορεί να αλλάξει. Το πρόβλημα όμως δεν είναι θέμα βολέματος σε πρωταρχικό στάδιο αλλά μιας άρχουσας τάξης που ξεζουμίζει τους "κατώτερους" επειδή έτσι της μάθανε και επειδή ιστορικά κάποτε το χρειάστηκε στο βωμό της κυπριακής ανάπτυξης και έτσι δικαιολογείται μια συνέχεια στο χρόνο. Η ίδια ματιά κατωτερότητας ισχύει και με τους ελλαδίτες.

Όλα είναι θέμα παιδείας. Κάτι που έχει παραμεληθεί κατά κόρον στις κυπριακές τάξεις. ΝΑΙ η Κύπρος έρχεται σε αρκετά καλές θέσεις στα μαθηματικά και σε μερικά άλλα μαθήματα παγκοσμίως (θα κοκορεύονταν κάποιο πνεύμα αντιλογίας), αν όμως μπει κάποιος σε μια τάξη και ακούσει τι ανακρίβειες και τι μίσος περνάνε στα παιδιά οι δάσκαλοι τότε θα μπορούσε να δει την συζήτησή σας με άλλο μάτι. Κανείς δεν είναι ρατσιστής επειδή είναι πλούσιος ή επειδή βολεύτηκε κοινωνικά. Εγώ τουλάχιστον αδύνατο να κατανοήσω τον ντετερμινισμό μέσα σε αυτή την δήλωση!

Ο ρατσισμός προέρχεται όταν κλείνεσαι στο καβούκι σου. Και ο κύπριος έχει κλειστεί στο καβούκι του! Το ερώτημα που ακολουθεί είναι τουλάχιστον προφανές και νομίζω ότι απαντήθηκε εμμέσως πιο πάνω. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Βασικά επειδή με μια διαφορετική εκπαίδευση όπου τα παιδιά θα διδάσκονταν την διαφορετικότητα (με ταξίδια, με εκδρομές στα γκετοποιημένα κέντρα κτλ) η Κύπρος θα άδειαζε σε ελάχιστο χρόνο. Και σε ένα τόσο μικρό τόπο εάν φύγουν 1000 άτομα από μια πόλη μέσα σε μια μέρα αυτό μπορεί να γίνει και η αιτία ακόμα και να καταστραφεί η οικονομία της πόλης (φανταστικό το σενάριο αλλά πιστεύω καταλαβαίνεται την λογική).

Η προώθηση λοιπόν της ιδέας ότι η Κύπρος είναι η γη της επαγγελίας από γενιά σε γενιά (ένα χρέος που το νιώθουν και οι μελλοντικοί γονείς, σημερινοί συμφοιτητές μου) έχει καταλυτική σημασία για αυτό το τόπο. Αλήθεια πόσους έχετε ακούσει να σας λένε ότι υπάρχουν πολλά μέρη καλύτερα από την Κύπρο;

Η αντιμετώπιση λοιπόν των απόξω μέσα σε ένα κόντεξτ όπως το περιέγραψα μου φαίνεται απόλυτα λογική και συμμαζεμένη... αποφεύγοντας να αναφερθώ στην ιστορία γιατί όλα αυτά που λέτε καλά και σωστά είναι άλλα πόσοι κύπριοι (και Έλληνες φυσικά) γνωρίζουν εκ βαθέων την ιστορία και κατά συνέπεια πράττουν βάση αυτής και πόσοι με βάση του προαιώνιου μίσους και αρέσκειας (αναλόγως τον αντίκρυ λαό)...

Φυσικά η διαδικασία που περιέγραψα δεν γίνεται μόνο για να μην αδειάσει το νησί αλλά και για να στηριχτεί η τοπική κοινωνία, η κουλτούρα και η οικονομία. αυτά τα ολίγα.

Ερυκίνη είπε...

καλημέρα κόσμε!!
@ΠΛΑΝΗΤΑΣ
κι εγώ το κείμενό μου από το καθαρά βιωματικό κομμάτι το άρχισα. Από τον καιρό που μπήκα στο πανεπιστήμιο, που υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ελλαδιτών (αλλά και ερασμικών) έβλεπα και βλέπω ότι οι πλείστοι κύπριοι όχι μόνο δεν αλληλεπιδρούν, αλλά είναι αρνητικά προκείμενοι στους "καλαμαράες" (αλλά και στους υπόλοιπους ξένους), ακόμα και αυτοί που, στο ορκίζομαι, λένε σε συζητήσεις ότι οι Έλληνες είναι αδέλφια τους, αλλά δεν τους μιλούν καν!!! ντρέπουμαι πάρα πολλά κάθε φοράν που θορώ τζείνον το βλέμμαν που περιγράφεις, ντρέπουμαι για χάρην τους. τζαι ότι τζι αν πεις έχεις δίκιο.

@qwazix
πε τα ρε φίλε. πόση παράνοια...

@άνευ ορίων
εμπερδέψαμεν σε!!! Βουκώλος είναι λογοπαίγνιον με τη λέξη βουκόλος.

@Σούτσος
φίλε μου, δεν ξέρω αν φοβούνται τη φυγή ή την αλλαγή. είμαι κυπραία τζαι ήμουν τζοιμισμένη στο πλείστο μέρος της ζωής μου. όι ότι τωρά είμαι όξυπνη, μάλλον προσπαθώ. η πρώτη τάση, άμαν αρκέψεις να θορείς πραγματικά έννεν το να φύεις που δαμέ, αλλά το να αλλάξεις τα πράματα. είπα το ήδη πιο πάνω. ίσως να εν μια προσπάθεια διατήρησης της καθεστηκυίας τάξης.

Anef_Oriwn είπε...

Μ’ όλο το θάρρος και το θράσος ακόμα ολίγα τινά:

1. Κατ’ αρχάς ομολογώ ότι δεν υπολόγιζα ότι υπάρχει τέτοια διαμάχη και τέτοιο αντιπαραθετικό κλίμα (ίσως σε λανθάνουσα ή υποβόσκουσα κατάσταση) μεταξύ Ελλαδιτών και (ελληνο)κυπρίων. Ειδικά μάλιστα ανάμεσα σε νέους ανθρώπους και δη φοιτητές. (Η απόσταση από τα ιστορικά γεγονότα άλλων εποχών που καθόρισαν νοοτροπίες και συμπεριφορές, συμπάθειες κι αντιπάθειες νόμιζα ότι δεν θα έπαιζαν πια και τόσο μεγάλο ρόλο- όπως τουλάχιστον το θέτει ο ΠΛΑΝΗΤΑΣ αναφερόμενος “… στο μπερδεμένο [...] μυαλό …” [των κυπρίων].

2. Επίσης έχω την άποψη ότι η συνεχής συζήτηση του θέματος όταν μάλιστα ΔΕΝ γίνεται με στόχο και σκοπό την εξεύρεση κοινών συνιστάμενων και σημείων που να ενώνουν, οδηγεί σ’ άκρως αντίθετα αποτέλεσμα. Ο καθένας παίρνει αμυντική (συνήθως) στάση για να υπερασπίσει τις θέσεις κι απόψεις του (που πιστεύει ότι είναι και δικαιολογημένες και αιτιολογημένες). Έτσι συντηρείται ένα κλίμα αντιπαλότητας που αναπαράγει και ανακυκλώνει εμμονές και στερεότυπα (βάσιμα κι αβάσιμα).

3. Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν (προς το καλύτερο) τα πράματα ή αν είναι όντως τόσο έντονες αυτές οι αντιπαλότητες με τους Ελλαδίτες. Φαινόμενα ελιτίστικης (αλλά και ρατσιστικής) συμπεριφοράς προς (γενικά) τους ξένους λίγο - πολύ παρατηρούνται και στο λόγο και στις πράξεις και ενέργειες τους. Όπως λεει κι Qwazix πολλά (εκείνος λεει «όλα») “… είναι θέμα παιδείάς...”! Σίγουρα ένας τρόπος για να βελτιωθούν τα πράματα θα ήταν να γίνονταν προσπάθειες για καλλιέργεια κουλτούρας αποδοχής ή/και ανοχής της διαφορετικότητας ΚΑΙ μέσα από την Παιδεία, αλλά και μέσα από τη διοργάνωση κοινών πολιτιστικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.

4. Μια και έγινε λόγος για βιώματα να πω ότι ο καθένας μας έχει τα δικά του βιώματα μέσα από τα οποία βγάζει διάφορα συμπεράσματα καθώς και τη δικιά του κουλτούρα και παιδεία (την δεν την αποκτούμε μόνο μέσα από το Σχολείο) μέσα από την οποία δέχεται ή απορρίπτει πρόσωπα και καταστάσεις. Εγώ θα σταθώ σ’ ένα – δυο τέτοια βιώματα μου:

4.1 Ζω σε μια κοινότητα (ένα χωριό) που έχει κάπου 4000 κατοίκους. Παράλληλα εδώ ζουν και εργάζονται και πολλοί ξένοι (και των δύο φύλων). Τους βλέπω να κυκλοφορούν στους δρόμους, ενώ κάποιοι κατοικούν και στη γειτονιά μου – δίπλα από το σπίτι μου. Πόσοι είναι ακριβώς δεν ξέρω – ίσως 300, 500, μπορεί και περισσότεροι. Πάντως είναι πάρα πολλοί συγκρίνοντας του με τον αριθμό των μόνιμων κατοίκων του χωριού. Προέρχονται από τη Βουλγαρία, την Αίγυπτο, τη Συρία, τη Σρι Λάνκα, τη Μολδαβία, τη Πολωνία, τη Σλοβακία, ενώ έχουμε και μόνιμους κατοίκους από Αγγλία (που έχουν αγοράσει σπίτια στο χωριό), αλλά και Ελλαδίτες παντρεμένους εδώ – ένα πολυεθνικό μωσαϊκό! Κουβέντες ς και ιστορίες για σοβαρά προβλήματα μεταξύ τους ή με τους ντόπιους αλλά και για παρανομίες δεν έχουν ακουστεί! Όμως απέχουμε μακράν διαδικασιών, κινήσεων και πράξεων που θα βοηθούσαν στη ενσωμάτωση τους στην Κοινότητα και στη συμμετοχή τους στα δρώμενα της τοπικής κοινωνίας. Θα είναι για μας ΠΑΝΤΟΤΕ οι ξένοι!!! Δεν προσπαθήσαμε να τους πλησιάσουμε ως ισότιμους πολίτες της κοινότητας (έστω κι αν μένουν εδώ προσωρινά).

4.2 Τελείωσα τις σπουδές στο εξωτερικό (όχι στην Ελλάδα) πριν καμιά 25ρια χρόνια. Μέσα από κάποιες συγκυρίες αλλά αμοιβαίες προσπάθειες κατάφερα (σ’ αντίθεση μ’ άλλους κύπριους συμφοιτητές μου) να διατηρώ μέχρι σήμερα (με κάποιους συμφοιτητές μου από τη χώρα σπουδών μου), επαφή, επικοινωνία και πολύ καλές οικογενειακές σχέσεις. (Μ’ ένα ζευγάρι εξ αυτών, βρεθήκαμε το καλοκαιρινό για ολιγοήμερες διακοπές στην Ελλάδα). Ένας από τους βασικούς λόγους που κατάφερα να διατηρήσω αυτές τοις φιλικές σχέσεις ήταν γιατί τους αποδεχόμουν όπως ήταν – μετά “εθνικά” τους κουσούρια. (Με τον ίδιο τρόπο σίγουρα λειτούργησαν κι εκείνοι απέναντι μου). Δυστυχώς δεν κατάφερα να διατηρήσω επαφή με περισσότερους απ’ αυτούς καθώς και με κάποιους άλλους από τρίτες χώρες. Όμως γι’ αυτά ίσως μιλήσω πιο πολύ κάποια άλλη φορά. Εδώ έχω ήδη μακρηγορήσει (ως συνήθως) ...

Anef_Oriwn
Παρασκευή 6/3/2009 – 00:04 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

πολύ ωραία (και μεγάλη, πολυ μεγαλη για να τη διαβάσω όλη) συζήτηση.τι να κάνω, άργησα να το ανακαλύψω. τέλος πάντων, διάβασα αρκετά μεγάλο μέρος, έστω για να καλύψω τις δικές μου απορίες που είχα από πριν. ειμαι λίγο άκυρος για να συμμετάσχω ενεργά στη συζήτηση, ουδεποτε έχω εμπλακέι με κύπριους όσο όλοι εσείς.ωστόσο, μόνο από όσα διάβασα και χωρίς καθόλου σχετική εμπειρία, συμπέρανα αυτό, που ίσως να είναι και το γενικό συμπέρασμα από τη συζήτησή σας: είναι μάλον μπερδεμένο το μυαλό του κύπριου. δεν το λέω για πλάκα. έχουν μπερδευτεί από τις παλιές θέσεις που πήραν από παλιότερα και τις καινούριες ιδέες που όσο πιο μαζικές γίνονται, τόσο πιο εύκολα τρυπάνε το ''καβούκι'' καθώς εκτοξεύονται από έξω, (κυρίως από την ευρώπη). γιαυτό και ίσως οι πιο μπερδεμένοι είναι οι κύπριοι νέοι. και αν οι παλιότεροι νέοι ήταν πιο σκληροπυρηνικοι και αν οι τωρινοί είναι μπερδεμένοι, ίσως αυτοί που θα είναι νέοι σε λίγα χρόνια να ξεμπερδευτούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. βλέπω αυτή την παραξενη συμπεριφορά ως καλό οιωνό και, φυσικά ώς μια καλή αφορμή για ενδιαφέρουσες συζητησεις...


Υ.Γ. δεν είναι παράξενο που δε σας έχει κράξει κανείς ακόμα; θα έπρεπε, αν υσχυει η αποψη του quazix περι ενοχλημένων και καλοπροαιρετων. τέλος, θα ήθελα αν κάνω λάθος στα συμπεράσματά μου, να μου το πείτε παραλαλώ.

Ερυκίνη είπε...

Σωστός!!! καλύτερα μπερδεμένοι παρά σκληροπυρηνικοί! νομίζω οι καινούργιες γενιές είναι μπερδεμένες γιατί έχουν πιο πολλά ερεθίσματα από τις παλαιότερες και επειδή τα πράγματα,ιστορικά-κοινωνικά, αλλάζουν. ίσως μερικές δεκαετίες πιο αργά από ότι σε άλλες χώρες, πράγμα αναμενόμενο υποθέτω.

Δε μας έχει κράξει κανείς, γιατί δεν μας ξέρουν και πολλοί φίλε. Οι ενοχλημένοι κράζουν σε άλλα βλογ!!

Eólica είπε...

Εντυπωσιάζομαι ευχάριστα από την ανάρτησή σου αγαπητή Ερυκίνη. Με αντικειμενικότητα θέτεις τις απόψεις σου για το θέμα της ταυτότητας των Ελληνοκυπρίων. Συμφώνησα σε πάρα πολλά σημεία σου και θα ήθελα να προσθέσω και τη δική μου άποψη. Μου φαίνεται ότι έχουμε γενικώς μια κρίση ταυτότητας τα τελευταία χρόνια. Δεν είμαστε σίγουροι τι μας εκφράζει καλύτερα και για ποιο λόγο γίνεται αυτό. Από τη μια κατηγορούμε τους 'ππουστοκαλαμαράδες" (δεν υπάρχει Κυπραία που επήε να σπουδάσει στην Ελλάδα που να μην άκουσε τα ίδια -να προσέχεις γιατί εν πονηροί κλπ κπλ) και από την άλλη νιώθουμε περήφανοι και βγαίνουμε στους δρόμους και πανηγυρίζουμε όταν κερδίζει η Εθνική Ελλάδος ή όταν νικά η Ελλάδα στη Γιουροβίζιον. Ομολογώ ότι είμαστε λίγο βολεψάκηδες όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα-όποτε μας βολεύκει είμαστε υπέρ, όποτε όι, είμαστε κατά. Κατηγορούμε τους καλαμαράδες ότι ξοδεύκουν ούλλο τους το μισθό στα μπουζούκια, αλλά για δοκίμασε να πιάσεις το αεροπλάνο να πάεις Αθήνα παρασκευή βράδυ και θα δεις τι γίνεται από κυπραιομάνι τζειμέσα.
Περιπαίζουμε όσους μιλούν 'καλαμαρίστικα' αλλά στα σχολεία επικρατεί η απόλυτη παράνοια (δε θυμάμαι ποιος το είπε στα σχόλια, ο Άνεφ νομίζω) να διδασκόμαστε και να εκφραζόμαστε σε μια διαφορετική μορφή γλώσσας από αυτήν που ακούμε καθημερινά. Αν θέλαμε πραγματικά να είμαστε ανεξάρτητοι, θα είχαμε προ πολλού ανάγει την κυπριακή σε γλώσσα και όχι σε διάλεκτο. Οι Νορβηγοί, για παράδειγμα, θεωρούν ότι μιλούν άλλη γλώσσα από τους Σουηδούς αν και η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αμοιβαία γλωσσική κατανόηση ανάμεσα στους δύο αυτούς λαούς, αφού οι διαφορές ανάμεσα στις γλώσσες τους δεν είναι τόσο μεγάλες.
Στην περίπτωση της Κύπρου πάλι, εννοείται ότι έπαιξαν μεγάλο ρόλο οι κυβερνήσεις και οι παρακρατικές οργανώσεις στη διαμόρφωση όλης αυτής της κατάστασης και ότι αναπτύξαμε όλη αυτή την ιδεολογίας της 'μητέρας Ελλάδας' γιατί υπήρχε ανάγκη για ένα πολιτικό και πολιτιστικό έρεισμα κάποια στιγμή και γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαμε να διαχωριστούμε από τους κακούς, εχθρούς Τούρκους, αλλά σήμερα επικρατεί απλώς μία σύγχυση.
Ακούω πολλούς να λένε ότι πρέπει να τα αφήσουμεν ούλλα πίσω μας τζιαι να αναπτύξουμε μια κοινή ΚΥΠΡΙΑΚΗ ταυτότητα με τους Τουρκοκυπρίους ούτως ώστε να επέλθει και πιο ομαλά η λύση. Βλέπε εξάλλου τις επενδύσεις που κάνει αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη για επαναπροσέγγιση, σε όλα τα επίπεδα, από πολιτικά μέχρι καλλιτεχνικά. Δυστυχώς αυτό δεν είναι κάτι που θα συμβεί υπό πίεση και ούτε από τη μια μέρα στην άλλη. Και ούτε όταν είναι νεκατωμένες μέσα οι κυβερνήσεις. Πάντα σκέφτομαι ότι, αν αφήναμε τους ανθρώπους μόνους τους, η λύση θα βρισκόταν. Αλλά είναι στην ανθρώπινη φύση να διεκδικεί κάποιος περισσότερη εξουσία και να χειραγωγεί τις μάζες προς ίδιον όφελος.

και μια απορία άσχετη: που μπορώ να βρω το περιοδικό στο οποίο αναφέρεσαι; Και, τελικά, είναι με ωμέγα (βουκώλος, παράφραση της αρχικής λέξης και με σημασία που παραπέμπει σε κώλο) ή με όμικρον (βουκόλος, που σημαίνει βοσκός);

Ερυκίνη είπε...

@eolica
γεια σου!! χαιρομαι που καταθέτεις τις απόψεις σου για το θέμα, με βρίσκεις σύμφωνη στα όσα λες. εγώ δεν έχω πρόβλημα με την κυπριακή ως διάλεκτο, έχω πρόβλημα που δεν την μαθαίνουμε, που έχουμε κόμπλεξ τζαι νιώθουμεν ότι πρέπει να μιλάς ελληνικά, για να μιλάς σοβαρά. νιώθω ότι πρέπει να αγαπήσουμεν την ταυτότηταν μας, το κυπραίος στο ελληνοκύπριος, τζαι μόνον τούτον εν αρκετόν για να έβρουμεν την κοινήν ταυτότηταν με τους Τουρκοκύπριους, όι να την δημιουργήσουμεν να την εύρουμεν, γιατί εν απίστευτον το πόσα κοινά πράματα υπάρχουν που εν τα ξέρουμεν γιατί είμαστεν απομονωμένοι.

όσο για το βουκώλο, είναι με ωμέγα (όπως το είπες παράφραση της αρχικής λέξης). ρε βγαίνει στο πανεπιστήμιο κύπρου, εάν περνάς απεκεί στην καφετέρια μπορεί να ξέμεινε κανένα τεύχος του φλεβάρη. θα βγει σύντομα και τεύχος μάρτη. τώρα για τους εκτός... δεν υπάρχει ηλεκτρονικά δυστυχώς, αν και θα έπρεπε. θα προσπαθήσω να βρώ τα κείμενα ηλεκτρονικά και να τα ποστάρω άμα θέλετε

qwazix είπε...

θέλουμε! Θελουμε!↲
Μαλιστα μπορεις να φτιαξεις ενα δευτερο βλογ, να ποσταρονται εκει τα κειμενα με τη σειρα που εμφανιζονται στο τευχος, ώστε φοιτητές και μη να μπορουν να διαβαζουν, αλλα κυριως να σχολιαζουν.

ονήσιλος παυλίδης είπε...

θκιαολε μαυρε