Memories (all alone in the moonlight...)

Κάποιος φίλος αναγνώστης είσιεν κάμει την ερώτησην πριν λλίες μέρες "καλά έσιεις τζαι καμιάν καλήν ανάμνησην που το Πανεπιστήμιον Κύπρου;" Εσυνειδητοποίησα τότε πως έδωκα μιαν λανθασμένην εικόναν του πως εν τα πράματα μέσα μου για τούτον τον τόπον (πον καμένος τζι εν θορεί ποττέ δροσιά) που εγίνηκεν δεύτερον σπίτι μου τα τελευταία χρόνια.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Κανέναν. Τίποτε έννεν μόνο άσπρον, ούτε μόνον μαύρον, τουλάχιστον στην πραγματική ζωή. Ο μηδενιστικός λογισμός εν ήταν ποττέ του γούστου μου, νομίζω εν μια γενίκευση που εν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, τζαι που εν σε βοηθά τζιόλας. Εν θα την έφκαλλα καθαρήν εάν επίστευκα ότι εν έσιει ΤΙΠΟΤΕ καλόν το UCY, εν θα ήμουν ακόμα τζιαμέ εάν δεν είσιεν.

Έτσι αποφάσισα να γράψω έναν πόστ (όι εν λαλώ τα καλά στοιχεία του UCY, σκεφτείτε τα μόνοι σας) για τες καλές αναμνήσεις που έχω που τα εφτά χρόνια (φαγούρας) που κλείνω αισίως. Αποφάσισα που λαλείτε να κάμω γκάλοπ ανάμεσα στις φίλες μου που επίσης εκλείσαν εφταετίαν στο πανεπιστήμιον, Μ. και Kalioush, και στην Μ.#2 που έκαμεν διάλειμμαν τζαι επίεν Φοξφόρδην, αλλά πάλε δαμέ κατάγυρα ένι.

Η ερώτησις:
Από όλα τα χρόνια που είσαστεν στο πανεπιστήμιον, όοοολα, από το πρώτο μας εξάμηνο μέχρι σήμερα ποια είναι Η πιο χαρούμενη/ευτυχισμένη στιγμή που θυμάστε; Μιαν, την πιο χαρούμενη όμως.

Απαντήσεις:

1. Μ. : Θυμάσαι στο πρώτον έτος που επίαμεν διήμερον στες Πλάτρες; (η παρέα έσπασεν ούλλους τους άγραφους κανόνες που λαλούν ότι πρέπει να είσαι προοδευτικάριος ή έστω αριστερός για να πάεις σε διήμερον της Προοδευτικής, τζι επίεν, τζαι επέρασεν πολλά ωραία).

Α, τζαι τότε που εκάμναμεν την Επιτροπήν (κάπου στο τρίτον έτος, κάποιος από την παρέα έπιασεν email που φοιτητές ψυχολογίας από την Ευρώπη, εκαλούσαν μας να κάμουμεν μιαν Επιτροπήν τζαι να συμμετάσχουμεν στον Οργανισμόν τους που ουσιαστικά συνδέει ούλλους τους Συνδέσμους Φοιτητών Ψυχολογίας που ούλλες τες χώρες της Ευρώπης. Η παρέα πορωμένη με την ψυχολογίαν ως το κόκαλο, αποφασίζει, μανικώννεται, τζαι με σσίλια ζόρκα κάμνει μιαν Επιτροπήν Κυπρίων Φοιτητών Ψυχολογίαν, ψυχομασιεί σήμερα βέβαια, αλλά εκάμαμεν το μόνοι μας, ούλλοι μαζίν, με όρεξην τζαι πάθος)

Α, τζαι που επία στα συνέδρια (Η Μ. εκπροσώπησεν την Κύπρο μας σε τούτον τον Οργανισμόν τζαι επίεν τζαι γνώρισεν άλλους συμφοιτητές που άλλες χώρες, κατά προτίμησην άντρες, ψηλούς, ωραίους...). Τζαι τότε...

Ερυκίνη: Εντάξει ρε Μ. έναν σου είπα να πεις όι παραπάνω...

2. Μ.#2: Μετά που πολλήν σκέψην, εαν ήταν να πω μιαν μόνο στιγμήν που ήταν Η πιο χαρούμενη εννά πω το πρώτο Συνέδριον που εκάμαμεν (η Επιτροπή έκαμεν Συνέδριον με μεγάλο σουξέ, οργάνωση και γαμώ, πρόγραμμα και γαμώ, εκάμαμεν τζαι φανελλούες με το σλόγκαν Psychologist to be..... or not to be? μαντέψετε ποιος το εσκέφτηκεν, ήμασταν 4-5 πλάσματα που εβουρήσαμεν για τούτον τζαι εφκήκεν τόοοοσον καλόν... )

Ερυκίνη: Α, τζαι μέναν εν μες τα πρώτα μου τούτον... Εν τω μεταξύ, η Μ. είπεν μου πάνω που έναν πράμαν άμαν θέλεις πε μου τζαι εσού τζιάλλα.

Μ.#2: ουυυυυ.... τζι εσού.

3. kalioush: η επικοινωνία ηλεκτρονική, διότι η Kalioush ειναι και πολυάσχολος και πολυταξιδεμένος άνθρωπος. Το email λαλεί:

το τοπούδιν (πέρσι πριν ξεκινήσουν τα εργοτάξια είσιεν έξω που την καφετέριαν τζιαμέ που ήταν τα ποδήλατα έναν τραπεζούδιν μες τον ήλιον. ήταν το τοπούδιν. με το που επιένναμεν το πρωίν πανεπιστήμιον εκαθούμασταν τζιαμέ για φραπέ, όσοι ΨΥΧ δεν είχαν μάθημαν ή δουλειές εκαταλήγαν τζιαμέ. Κάπως έτσι έκαμα τρία αντί για δύο χρόνια στο μεταπτυχιακό....)

Συμπληρώνει, "τωρά εν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλον εκτός που τα κακά. Try again later."

4. τελευταίον αφήνω τον εαυτόν μου γιατί έχω να πω πολλά παραπάνω, γιατί εν δικόν μου το βλογ τζαι ότι θέλω κάμνω εντάξει; Οι πιο χαρούμενες αναμνήσεις .....

- Στο πρώτον έτος που είχαμεν ούλλοι τα ίδια μαθήματα τζαι τα ίδια κενά. Στα κενά επαίζαμεν παντομίμαν στο γρασίδιν (ήμασταν ούλλη μέρα στο γρασίδι, εμείς τζι οι ερασμικοί), επαίζαμεν ζώα/φυτά/πράγματα, τζαι τζείνον το παιχνίδιν που ξεκινά μια ομάδα έναν τραούδιν τζαι συνεχίζει η άλλη με ένα άλλο τραγούδι που να περιλαμβάνει την τελευταία λέξη του προηγούμενου, θθυμούμαι στο κυλικείον μιαν φοράν, άκουσεν μας ούλλον το κτήριον.

- Τα beach party των ΨΥΧ. ούλλοι άσχετοι με φωθκιές τζαι δάδες, εκαταλήξαμεν μες στα σκοτεινά, θεοσκότεινα, να τραουδούμεν με μιαν κιθαρούαν. Για κάποιον λόγον είχαμεν πάθει ψύχωσην με το Yesterday τζείνην τη νύχταν.

- Θρυλική στιγμή, οι ΨΥΧ στα Τσιμπήματα. Επίαμεν πολλές φορές σε ταβέρνες με μουσικήν τζαι χορόν δώστου, αλλά τζείνη η νύχτα στα Τσιμπήματα. Μια που τζείνες τες σπάνιες στιγμές που εν ούλλοι σε κκέφιν, όι 2-3. Η Μ.#2 παίρνει την καρέκλαν της τζαι κάθεται με το ντέφι δίπλα που το μπουζούκι, η Ερυκίνη σας με τη Μ. να χορεύκουν μόνες τους στην πίστα το Σάλα-σάλα, τζαι οι υπόλοιποι ΨΥΧ πάνω στα τραπέζια. Ευτυχώς τα φωτογραφικά ντοκουμέντα εκείνης της βραδιάς τα έχω εγώ έτσι δεν θα τα δείτε ποτέ σε κανένα φατσοβιβλίον... Ευτυχώς.

- Τρίτον έτος, πρώτον εξάμηνον. Η σιηρόττερη στιγμή του πτυχίου νομίζω. Τα πιο δύσκολα μαθήματα τζαι εμείς να παλεύκουμεν να επιβιώσουμεν. να έχουμεν μάθημαν 4:30-6, 6-7:30 τζαι να καθούμαστεν μετά τες 730 στην καφετέριαν. Μόνον εμείς τζαι οι πορωμένοι της πιλόττας. Είμαστεν ούλλοι γυρισμένοι τζαι φαλλαρισμένοι που τα μαθήματα. Αλλά με κάμποσην λόξαν. Τζαι φκάλλουμεν κάτι τραγουδάκια, άστα να πάνε. Εν τα θθυμούμαι να είμαι ειλικρινής, μόνον το:
Δυνατά, δυνατά
πέστε μου που δεν υπάρχουν σφάλματα (όρος που μαθαίναμε τότε στη στατιστική)
με τόνους αγχολυτικά
όλα τα περιφρονώ.
κι όλο κάτι λέω
κάποια μελέτη κλαίω
κι όλο μέσα μου θρηνώ τα σφάλματα
στα πτυχία μου
στα βιβλία μου
σα φαντάσματα....

- ίδια περίοδος. Πρέπει να κάμουμεν άσκησην ντροπής σε ένα μάθημα, τάχα να ξεπεράσουμεν έναν όριον που βάλλουμεν στον εαυτό μας. Μια φίλη και συμφοιτήτρια αποφασίζει ότι θα σταματήσει το αυτοκίνητο στη Μακαρίου σε ώρα αιχμής, θα βάλει το ράδιο στο full τζαι θα χορέψει μες στο δρόμον. Τζαι έκαμεν το ο πελλός σου. ήταν πολλά ωραία. εγώ έβαψα τα μαλλιά μου κότζινα αν αναρωθκιέστε.

- Δεύτερον έτος. Βραδιά ομίλων. Η παρέα, εννοείται, στον Όμιλον Ψυχολογίας (πόσην ψύχωσην είχαμεν ρε παιδί μου;) . Η Μ. έχει τη φαεινή ιδέα να κάμουμεν παντς για τη βραδιά, μάλλον εν σαγκρια που εκάμαμεν, με κρασιά τζαι φρούτα. ΘΘυμούμαι ήταν χάλιν μαύρον εν τω μεταξύν, αλλά ούλλοι οι φοιτητές ήπιαν το τζαι είπαν μας τζαι μπράβο. ΘΘυμούμαι ώσπου να το πάρουμεν εσιωνόστηκεν μες το αυτοκίνητο της Μ. που εβρώμαν κρασίν τρεις μέρες. Ήταν ωραία νύχτα τζείνη πάντως.

- Επιλεγόμενον μάθημαν Γερμανικός κινηματογράφος. Εγώ τζαι η Μ. να πιαίννουμεν κάθε Τετάρτην απόγευμαν στην Παλιά Λευκωσία για μάθημα σε έναν πολλά ωραίο χώρο προβολών. Εθορούσαμεν ταινία τζαι μετά εσχολιάζαμεν. Το πιο άπαιχτον μάθημαν του πτυχίου. ΘΘυμούμαι η εργασία μας ήταν για τον Βιμ Βέντερς τζαι εβρεθούμασταν με τη Μ. σπίτι μου, ήταν τζαι χειμώνας, με κουβέρταν στον καναπέ, τζαι με ποπ-κορν να θορούμεν τες ταινίες του. Αγαπώ τον Βέντερς που τότε τζι ας έσιει τζείνον το Αγγελοπουλικόν, που πάει πάει πάει....

-Πρώτον έτος. Πρώτον εξάμηνον. Άκου τωρά τι θυμήθηκα. Πάρτυ καλωσορίσματος στο γρασίδι. Κάποια παράταξη, ο Αγώνας αλόπως, φέρνει το Φοίβο Δεληβοριά. Πολλούς φακκά τους, εμέναν αρέσκει μου, συνήθως. έσιει πολλύν κόσμον τζαι κάθουνται ούλλοι χαμέ στο γρασίδιν τζι ο Φοίβος κατεβαίνει που την σκηνή τζαι τζείνος στο γρασίδιν τζαι τραουδά. Καμιά σχέση με συναυλία. Πολλά παρεΐστικη φάση. Καθούμαστεν χαμέ με τη Μ. ακριβώς πίσω που έναν τύπο θεόρατο, ο οποίος κάθεται μόνος του, πίνει μπύρες τζαι στοιβάζει τα τενεκεδάκια. Σιγά σιγά τα ττενεκκούθκια να κάμνουν βουνόν μπροστά του τζι εμείς να κάμνουμεν χάζιν. Τότε φυσικά εν εξέραμεν ότι τούτος ο τύπος θα γίνετουν θρυλική μορφή του Πανεπιστημίου. Εν αγνοία ονόματος εβαφτίσαμεν τον ο "πίνω μπύρες" από το τραγούδι "και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, πίνω μπύρες" (μαντέψετε ποιος το εσκέφτηκε). Φυσικά μετά εμάθαμεν ότι έσιει άλλον παρατσούκλιν, εν ο γνωστός μας Δούκας, εμάθαμεν τζαι το αληθινόν του όνομαν. Μεν σου πω εγνωρίσαμεν τον τζιόλας. Εν του το είπα φυσικά τούτον ούλλον, εκτίθεμαι αυτή τη στιγμή, αλλά εν πειράζει.

- Στο Εναλλάξ μια συμφοιτήτρια (η πιο μεγάλη ροκού που επέρασεν που το τμήμαν Ψυχολογίας) παίζει με το συγκρότημάν της ροκ, εν θθυμούμαι πότε ήταν τούτον. Πολλά ωραία νύχτα. Επαίξαν τζαι πέρσι, αλλά εν ήταν τόσον ωραία, γιατί η συμφοιτήτρια επέρασεν με τον καιρό που τη ροκ στην death metal/black metal, ιντα μπου την λαλούν, τζείνην ολάν που ακούεται μια απόκοσμη φωνή τζαι μιλά για σατανάες τζαι θανάτους τζαι ξέρω γω. Εσκιάχτηκα η γεναίκα.

Το ποστ άρχισεν να γίνεται τεράστιον τζαι εσείς να βαρκιέστε, γι' αυτόν σταματώ δαμέ. Μπορεί για κάποιους τούτα ούλλα να μεν έννεν τζαι πολλά ουάο, να μεν εν πολλά άγρια πράματα (εν σας τα λαλώ τζείνα:)), να μεν εκάμαμεν πολλά εναλλακτικά πράματα. Το βασικόν σημείον του πόστ νομίζω εν τέλει εν ότι όπου τζαι νασαι, άμαν έσιεις φίλους τζι ανθρώπους να μοιράζεσαι πράματα, περνάς καλά. Τζαι τούτον είχα το στο UCY, μπορεί ναν θκυό πλάσματα, αλλά εγινήκαν οικογένεια, όι μαλακίες. Ίσως τούτος ακριβώς ο παραλογισμός του UCY να μας φέρνει ακόμα πιο κοντά. Τζαι η φοιτητική φάση, εν η καλλύττερη, όπου τζι αν είσαι, ακόμα τζαι στο Πανεπιστήμιον Κύπρου.



Με αγάπη. (όχι της Ελίτας, τη δική μου)