Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Ανυπεράσπιστη στην υπεράσπιση

Ξυπνητήρι η ώρα 7. Περιττό. Εξύπνησα που μόνη μου. Το ερώτημαν είναι: ετζοιμήθηκα καθόλου;

Καλά, για να είμαι ειλικρινής, ετζοιμήθηκα, αλλά είχα έναν ύπνον άστα να πάνε. Έρκουνταν οι αλεξιθυμικοί στον ύπνον μου (το θέμαν της έρευνας μου) τζι ελαλούσαν μου ότι έκαμα τα ούλλα λάθος. Κάτι αριθμοί επετούσαν ποτζεί ποδά τζαι οι πίνακες ήταν ούλλοι λάθος. εξύπνησα φτώμαν. ας μεν ετζοιμούμουν καλλύττερα.

Η ώρα 9 ήμουν πανεπιστήμιον. ετύπωσα τες σημειώσεις μου τζαι τα χαρκιά μου τζαι βουρ στο Τμήμα (το οποίο ανατινάχτηκεν προχτές, αλλά δηλώνω δημόσια ότι ουδεμία ανάμειξη δεν είχα). Η φίλη και συμπαραστάτης Kalioush επαρουσίαζεν πρώτη το πρωίν. Ήβρα την να κάθεται μόνη της στην αίθουσαν τζαι να καρτερά το εκτελεστικόν απόσπασμαν (κυκλοφορεί με το κωδικό όνομα επιτροπή αξιολόγησης).

Επία τάχα για συμπαράστασην εγώ. Τάχα. Η kalioush να κάθεται τζαι να σούζει τα σιέρκα πάνω κάτω, όι για να πετάσει, αλλά γιατί άμαν αγχώννεται δρώννει λαλεί. Εγώ να κάθουμαι τζαι να σσίγκουμαι πας την καρέκλα. αντί να λαλώ μιαν ενθαρρυντικήν κουβένταν εσκέφτουμουν. " Όι Ερυκίνη, ΔΕΝ θέλεις να κατουρήσεις. ΕΝ θέλεις. Εν η ιδέα σου. επίες ήδη 5 φορές τα ευλοημένα στην τουαλέτταν. Εν το άγχος. Μεν σηκωστείς. Μεν σηκωστείς. Μεν σηκωστείς". Τζαι ο εαυτός μου να μεν πείθεται ολάν. εν έσιει σιηρόττερον πράμαν που την ψυχοσωματική συχνοουρίαν.
Τζαι τι να πεις των πλασμάτων; συγγνώμην θκυό λεπτά θκιαβάστε τα μόνοι σας να πάω να κατουρήσω;

Ε, με τούτα τζαι με τζείνα, η σειρά της kalioush επέρασεν, ήρτεν η δική μου. Εκατέβασα μιαν kit-kat πριν ξεκινήσουμεν, χωρίς νερόν, για να μεν θέλω να πάω για κατούρημαν πάλε, επήρα βαθκιάν ανάσαν τζι εξεκινήσαμεν. Η Επιτροπή εθόρεν με με το μισόν της, ως τζαι η επόπτρια μου. Τι στα ανάθθεμαν; τάχα συμπαθά με τούτη. ούτε έναν ενθαρρυντικόν χαμόγελον (ευτυχώς ήταν η Kalioush τζιαμέ). κάμνω τζαι το πρώτον αστειούδιν να σπάσει ο πάγος. Κανένας εν εγέλασεν. Ου μάνα μου λαλώ. Στο δεύτερο slide εξεκινήσαν τζαι οι ερωτήσεις. Ου μάνα μου λαλώ, ξανά. Τζαι να μεν μου έρκεται τζεινην την ώραν να πάω για κατούρημαν. Τέλος πάντων, είπα τα ούλλα, απάντησα τζαι τες ερωτήσεις όπως εκαταλάβαινα. Τζαι τέλος.

Είπαν μου τζαι συγχαρητήρια.

Επέρασα, τζαι ετέλειωσα.

Τζαι να πω την αλήθκειαν μου αυτή τη δεδομένη στιγμή ελάχιστα με κόφτει που είμαι μαστερούχος. το θέμαν είναι ότι είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ !!!

9 σχόλια:

ΠΛΑΝΗΤΑΣ είπε...

ΜΠΡΑΒΟΟΟΟ!!!

Ανώνυμος είπε...

eleutheri ki oraia!!!

qwazix είπε...

Αυτό εκεί το συναίσθημα όταν ξεμπερδεύεις με το τελευταίο σου μάθημα θα 'θελα πολύ να το ξαναζήσω... Χίλιες φορές καλύτερο από κάθε τελετή αποφοίτησης.

Sike είπε...

συγχαρητήρια!!! και εις ανώτερα, αν θέλεις :Ρ

τωρά απάντα μας και μας: γουώτ ιζ «αλεξιθυμικοί»; τάχα μουshαμάες; ρέσσει ο θυμός που πάνω τους τζι εν νώθουν; οξά όι, wait - που *ελκύουν* τους θυμούς; που ανακόπτουν την πορεία του θυμού; mood-proof? ούφφου εκουράστηκα

Ερυκίνη είπε...

φίλοι καλημέρα!!! ευχαριστώ για τις ευχές σας. ελπίζω να βιώσετε κι εσείς αυτό το συναίσθημα σύντομα (ο πλάνητας δηλαδή που είναι και κοντά!!!).

αγαπημένη σάικο, έχεις μια έφεση φαίνεται!! μουσιαμμάες βασικά εν οι psychopaths!! δηλαδή εν νώθουν χριστόν που κανέναν συναίσθημαν. οι αλεξιθυμικοί εν τζείνοι οι άνθρωποι (έννεν διαταραχή εν χαρακτηριστικόν προσωπικότητας, μπορεί να το έσιει οποιοσδήποτε) που εν αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους. εν τζείνοι που λαλούν "εν ξέρω τι νιώθω". όπως το είπες ανακόπτουν το συναίσθημαν, όπως το αλεξικέραυνον ανακόπτει τους κεραυνούς. Τούτα!!

ρίτσα είπε...

εξεμπέρδεψες! μπράβο, έφυεν το βάρος που πανω σου

kalioush είπε...

lol...
nice post man!
gie mou (estw ki an eisai kori)en praman? ethoroun tous tzai gw ston ypno mou...oxi tous alexithimikous sou...ethorousa tin "ektelesi mou" ;) xx

Sike είπε...

το αλεξικέραυνο εν τραβά τους κεραυνούς; νομίζω να λαλείς αλεξίσφαιρο, καλλύττερα ;] χεχ χεχ

ονήσιλος παυλίδης είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!