The wizard of Oz

άμαν το πλάσμαν εν αθκιανόν, θορεί ότι βρεθεί ομπρός του. τζαι εμέναν ομπρός μου εβρέθην "Ο Μάγος του Οζ". Γνωστόν, αλλά εν το είδα ποττέ, ούτε έξερα περί τίνος πρόκειται.

Ένα κορίτσι θέλει να πάει σπίτι του, πίσω στο Κάνσας (ούλλα τα αθώα κορίτσια εν που το Κάνσας στες ταινίες, πραγματικά απορώ), ένα σκιάχτρο θέλει να αποκτήσει μυαλό, ένας τενεκεδένιος άνθρωπος θέλει να αποκτήσει καρδιά για να μπορεί να νιώθει κι ένα δειλό λιοντάρι που φοβάται και τη σκιά του θέλει να αποκτήσει θάρρος, για να γίνει ο βασιλιάς της ζούγκλας.


Τζαι ούλλοι τούτοι παν στο Μάγο του Οζ για να τους δώσει τζείνον που χρειάζουνται. Μόνον που ο Μάγος του Οζ, ήταν ένας πολλοπάιτος (=παμπόνηρος) άνθρωπος που τη Γη με καθόλου μαγικές δυνάμεις. Μούφα η μαγεία με λλία λόγια. Όπως ακριβώς τζαι στη ζωή. Εν έσιει μαγίαν, ούτε φίλτρα, ούτε μαγικές φράσεις.

Τζι αν είσαι ενάν δειλόν λιονταρούιν που εν τολμά να κάμει έναν βήμαν χωρίς να κοιτάξει 10 φορές πίσω του, κανένας εν θα σου δώκει θάρρος με το άγγιγμαν ενός ραβδιού. Αν δεν το έβρεις που μόνος σου, έναν μείνεις έναν δειλόν λιονταρούιν.

Εγώ είμαι το λιονταρούιν για όσους εν το εκαταλάβαν. Τζαι εννά φανεί αν θα γινώ ποττέ ο Σίμπα, ο βασιλιάς των λιονταριών, για αν θα μείνω σιέσισσα.

Πέραν των προσωπικών μου διλημμάτων (έχω την τάση να μετατρέπω τα πάντα σε δίλημμα), η ταινία να πω ότι εν μια χαριτωμένη, πολλά παιδική ταινία, για κάποιον ενήλικα πιθανότατα εν λλίον βαρετή (εκτός που τζείνους που έχουν προσωπικά issues, καλή ώρα η υποφαινόμενη, τζαι έννα έβρουν τζαι μήνυμαν ιμίσh στην ταινίαν), έχει νόημα εν το συζητώ, αλλά έσιει χαζά τραγουδάκια, κακιές μάγισσες (με πράσινη φάτσαν) τζαι τέθκοια. Τούτον τωρά λαλεί σας το πλάσμαν που είδεν ούλλες τες ταινίες του Χάρυ Πότερ, άρα φαντάζεστε, πόσον παιδικόν ενι. Αν δεν το είδετε τότε που είσαστεν μιτσιοί, δείτε το με τα μωρά σας (αν έσιετε ή άμαν και αν θα κάμετε), για μεν το δείτε καθόλου.