Top 10 psychology movies

Το καλοκαιράκι... εκτός που την ακρογιαλιά τραφκιέται τζαι το σινεμαδάκι. καλά εντάξει, το σινεμά τραφκιέται ούλλες τες εποχές μεν το συζητάς, αλλά άτε το καλοτζαίριν έσιεις πιο πολλύν αθκιάσιν, που συνεπάγεται πιο πολλές ελεύθερες ώρες, που συνεπάγεται πιο πολλές ταινίες.

Τέλοσπάντων, άμαν πάτε θάλασσαν τζαι επιστρέψετε Λευκωσίαν την νύχταν τζαι είσαστεν σε τζείνη τη φάση "τι να κάμω πόψε, τι να κάμω;" ανακοινώνω ως βλογγερ και ως φαν ότι το πρόγραμμα προβολών ξεκινά στο θερινό κινηματογράφο Κωνστάντια στες 15 του μήνα. ΜΕΝ το χάσετε, θα χάσετε. εν πολλά ωραία, εν στον δρόμον προς παλλουριώτισσα (παέννετε περίπου 3-4 φορές πάνω κάτω στο δρόμο προς την εκκλησίαν τζαι σε κάποια φάση θα το αμπλέψετε, κάθε φορά το ίδιον πράμαν κάμνω).

επολλολόησα πάλε. βασικά το θέμαν του παρόντος πόστ εν προτάσεις για τους φίλους, συνάδελφους συμφοιτητές ψυχολόγους που έχουν πόρωσην, τζαι κόλλημαν τζαι μπορεί να θέλουν εκτός που το θερινόν να δουν τζαι καμιάν ταινιούαν στο dvd. Τζαι επειδή πρώτα φκαίνει η ψυσιή του αθθρώπου τζι ύστερα το χούιν, ξέρω πως ούλλοι οι ψυχολόγοι to be αρέσκονται στο να θορούν ταινίες με διαταραχές τζαι συμπτώματα τζαι τέθκοια που μόνο σε μας αρέσκουν. So here it is πάραυτα το δικό μου Top 10 με τα έργα που είδα τζαι αρέσαν μου:

Νο. 1
One flew over the cuckoo's nest: ταινιάρα με τον Τζακ Νίκολσον, μια εκ των έσσω καταγραφή της ιδρυματοποίησης, της άθλιας κατάστασης των ψυχιατρείων τη δεκαετία του '60 (καλά την Αθαλάσσαν εν την φτάνει βέβαια). Ο πρωταγωνιστής για να γλυτώσει τη φυλακή παριστάνει τον τρελό, αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι στο ψυχιατρείο τα πράματα εν άσιημα, πολλά άσιημα. Συγκλονιστική ταινία. Για ακόμη μια φορά βλέπουμε ανθρώπους που εν μέσα οικειοθελώς, που προτιμούν το μέσα που το έξω. it makes you think.

Νο. 2
Ψυχώ: όσοι εν το είδετε αντροπή σας. το κορυφαίον του Χίτσκοκ. Ο μετρ των ταινιών θρίλερ πολλές φορές αγγίζει θέματα ψυχασθένειας σε ταινίες του, αλλά τούτον πρέπει όπως και δήποτε να το δείτε. Εντάξει έννεν ιδιαίτερα δύσκολον να κάμετε ερμηνείαν της κατάστασην του Νόρμαν, αλλά εν ενδιαφέρουσα περίπτωση. Μεν το χάσετε. Στην ταινία γίνεται στο τέλος ερμηνεία (λλίον πολλά τζείνον που εσκεφτήκατε τζι εσείς), με αρκετά ψυχαναλυτικόν τρόπο βέβαια, αλλά μεν ξεχνάτε τον τζαιρόν του Χίτσκοκ ο Φρόυντ εμεσουρανούσε. Θα το απολαύσετε. Άσε που ο Πέρκινς στο ρόλο του Νόρμαν φκάλλει νάμια. Φκάλλει νάμια. Ότι φκάλλει νάμια είπα το;

Νο. 3
Awakenings: Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Όλιβερ Σακς. Αν είσαι ψυχ τζαι εν ξέρεις τον Όλιβερ Σακς σημαίνει ότι εν έκαμες νευροψυχολογίαν ακόμα ή εν την έκαμες όπως θα έπρεπεν. Αν τον ξέρεις, τότε να το δεις. Εξαιρετικές ερμηνείες με τον Ρόμπινς Γουίλλιαμς τζαι το Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Πολλά καλή ταινία. Συγκινητική. Επι τη ευκαιρία μεν διστάσεις να θκιαβάσεις τζαι βιβλία του Σακς, συστήνω το "ο άντρας που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο", εν γεμάτο σπάνια νευρολογικά σύνδρομα.

Νο. 4
As good as it gets: Μπορείς να το δεις 15 φορές, εν θα σε πειράξει, εν τόσο μα τόσο απολαυστική. Οι ιδεοψυχαναγκαστικοί μπορούν να γίνουν πολλά ευχάριστοι τύποι. Ο Τζακ Νίκολσον δίνει ρέστα once more. θα τον αγαπήσετε, θα τον λατρέψετε, όπως τον λάτρεψε η Χέλεν Χαντ δηλαδή. Ο τύπος που περπατά περίεργα, τρώει περίεργα. ένας υπέροχος, γοητευτικός "τρελός". εντάξει το OCD έννεν τόσον ευχάριστον στην πραγματικότητα, αλλά κάτσε τζι απόλαυσε το ρε παιδί μου. (τζείνοι που θέλουν να δουν την άσιημην πλευράν του OCD να δουν μιαν αγγλική ταινία, Dirty filthy love νομίζω λέγεται, εάν την έβρετε)

Νο. 5
Rainman: Καλά τούτον πρέπει να το είδετε ούλλοι. Ο Ντάστιν Χόφμαν στο ρόλο του αυτιστικού, θα αναγνωρίσετε όλα τα συμπτώματα που μάθαμε στο πανεπιστήμιο τζαι θα απολαύσετε μιαν όμορφη, συγκινητική ταινία.
σημείωση μπλογκοδέσποινας (εγώ είμαι τούτη): ο Τομ Κρούζ μπορεί να παίζει πολλά καλά άμαν θέλει τζαι άμαν ο ρόλος το επιτρέπει. εν άσχετο αλλά δέτε το Μagnolia τζαι θα φύει η κκελλέ σας, θα σηκωθεί η τρίχα σας, θα....., θα.......

Νο. 6
A beautiful mind: άμαν σκέφτεσαι σχιζοφρένεια, σκέφτεσαι Ράσελ Κρόου στο ρόλο του Νας. Τελεία. Αδύνατον να μεν το είδετε. Κάποιοι μπορεί να το εκάμετε τζαι εργασία, όπως εγώ πριν 3-4 χρόνια, που το είδα 3 φορές τζαι έκαμνα τζαι συμπεριφορική παρατήρηση με το χρονόμετρο τζιόλας. Που τότε που έκαμα την εργασίαν εν θέλω να το ξαναδω, αλλά συστήνω το ανεπιφύλακτα σε ούλλους.

Νο. 7
Memento: Ταινιάρα. άρεσεν μου πάρα πολλά. πάρα πολλά. Ταινία δράσης ως επι το πλείστον, τζαι αγωνίας, με πολλά ενδιαφέρουσα πλοκή. Για να το δεις τζαι να το απολαύσεις πρέπει να μεν ξέρεις τίποτε απολύτως για την ταινία, για να μπεις στη διαδικασία να σκέφτεσαι "μα τι θορώ;" τζαι να τα βάλεις μόνος σου στη σειρά. Ποια η σχέση με τη ψυχολογία; Γνωστική Ψυχολογία, έτος πρώτον, εξάμηνο πρώτο. Θυμάστε τη μακρόχρονη και τη βραχύχρονη μνήμη; ε, ξεχάστε τες. Δέτε το, θα με θυμηθείτε!

Νο. 8
Girl interrupted: οι δύο μου αγαπημένες διαταραχές σε μία ταινία. Εντάξει μπορεί να μεν είναι ένα αριστούργημα της έβδομης τέχνης, αλλά έσιει μιαν borderline, που την υποδύεται η Γουινόνα Ράιντερ, τζαι μιαν Αντικοινωνική, που την υποδύεται τζαι πολλά καλά μάλιστα η Αντζελίνα Τζολί. Που να ξανάβρεις έτσι συνδυασμόν;;;

Νο. 9
Das Experiment: Το κλασσικό πείραμα του Zimbardo σε ταινία, λλίο τραβημένον που τα μαλλιά βέβαια, αλλά το πόιντ του διά σου το πιστεύκω. Πολλά ενδιαφέρουσα, ωραία ταινία.

Νο. 10
The snake pit: εθθυμήθηκα το σαν έγραφα το άθλια κατάσταση ψυχιατρείων. εν πολλά παλιά ταινία, μαυρόασπρη, εν ξέρω που μπορείτε να την έβρετε. Εν μπορώ να πω ότι εν τίποτε συγκλονιστικό που άποψη ερμηνειών, σκηνοθεσίας κλπ. αλλά έσιει μιαν ωραίαν ανάλυσην του προβλήματος της πρωταγωνίστριας. πάλε φρουδική, καραφροϋδική, εννά δείτε τζαι φωτογραφίαν του Ζίγκι κάπου στην ταινίαν. Το ψυχιατρείον σε τούτην την ταινία προσομοιάζεται με ένα λάκκο με φίδια. άμαν το δείτε θα καταλάβετε.

άφηκα έξω ούλλα τα θρίλερ/ταινίες τρόμου με κατά συρροήν δολοφόνους, απλά γιατί εν πολλά, εντάξει ψυχοπάθεια διαγνωσμένη, άμαν σαν ενδιαφέρει το θέμαν έσιει πληθώρα. Το πιο συγκλονιστικό βλέμμα ψυχοπαθή δολοφόνου εν by far τζείνον του Χόπκινς στη Σιωπή των Αμνών. Άποψη μου.

επίσης άφηκα έξω το Leaving Las Vegas (αλκοολισμός full), τζαι το Boys Dont cry, γιατί εν εφόρεν (είπαμεν 10 αφού), το Mr. Jones (Διπολική διαταραχή-Μανιοκατάθλιψη) γιατί εν μου άρεσεν, τζαι το "Τα τρία πρόσωπα της Εύας" (Πολλαπλές προσωπικότητες) γιατί εν το είδα. Το "What ever happened to Baby Jane" άλλη φορά, γιατί θέλει ολόκληρον κείμενον που μόνον του.

Σίουρα διαφεύγουν μου τζαι πολλά άλλα. Αλλά νομίζω τούτα εννά σε φτάσουν φίλε-αναγνώστη-ψυχολόγε-σινεφίλ, τουλάχιστον για τούτο το καλοκαίρι.