Δουλειές με φούντες

Γεια σας τζαι καλό μήνα. Ξεκινώ το Σεπτέμβρη με εκνευρισμό (πάλε καλά εννά περάσουμεν με λλία λόγια). Γιατί έπιασα δουλειάν.

Άμαν εν έχω δουλειάν εκνευρίζουμαι, άμαν έχω δουλειάν πάλε εκνευρίζουμαι, πότε στ' ανάθθεμαν εν είμαι νευριασμένη ρωτάς φίλε αναγνώστη, τζαι η απάντηση είναι περίπου 3-4 μέρες το χρόνο. Άστα.

Τι; θέλεις να μάθεις γιατί είμαι νευριασμένη; Γιατί εργάζομαι σε κατάστημα παιχνιδιών. Ναι, ναι. Τα επτά χρόνια σπουδών μπήκαν στο συρτάρι, πείνας πεσούσης (δηλαδή έππεσεν πείνα). τζαι θέλω, αγαπημένε αναγνώστη, να με φανταστείς εμέναν, με μητρικό ένστικτο από το 0 ως το 100 μείον 10, που συμπαθώ και κατανοώ τη Μήδεια, που εν μπορώ να κάμνω ταχτιριτι, να πρέπει να αλληλεπιδράσω με τα μωρούθκια.
Τζαι άτε να τους παίξεις, να τα βουράς τα πισών να μεν σύρουν ούλλην τη διακόσμησην κάτω. Να ταράσσουν ούλλα τα παιχνίδια για να παίξουν, τζαι μετά πάεννε Ερυκίνη να τα βάλεις στον τόπον τους.

Τζαι το σιηρόττερον, τα μιτσιά μιτσιά μπιχλιμπιδάκια, σκατάκια, για τα μωράκια. ξυστρούλες, τζαι σβούρες τζαι σημειωματαριάκια τζαι ριγούλες, τζαι το να τζαι τ' άλλο. τζαι να τα καθαρίσει η Ερυκίνη έναν- έναν τζαι μετά να τα βάλει πίσω στη θέση τους. Τζαι η αφεντικίνα ναν τζαι ψιλοψυχαναγκαστικιά. "Όι το αεροπλανάκι ήταν που κάτω τζι όι που πάνω που την πλατφόρμα. Όι το αεροπλανάκιν ήταν λλίον πιο δεξιά, όι τόσον αριστερά."

Τζαι να συγκραθκιούμαι να μεν πω τίποτε για το αεροπλανάκι.....

Το καλόν εν ότι εν είμαστεν τζαι Τζάμπο (ουστ απο' δώ), δηλαδή εν μπαίνει τζαι πολύς κόσμος τζαι ουσιαστικά τη μισή μέρα κάθουμαι τζαι παίζω στο ιντερνέτ.

'Ωσπου να με απολύσουν, που εννά με απολύσουν σίουρα πράματα μόλις αντιληφθούν πόσον αγαπώ τα σκασμένα, θορώ με να γράφω καμιάν 20ρια πόστ την εβδομάδα.