Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Βοήθεια?

(Άλλαξα γνώμην 4-5 φορές για το αν πρέπει ή όι να το δημοσιεύσω τούτον το πόστ, επιάσαν με οι αντροπάες φαίνεται. Μάλλον ντρέπουμαι να φκάλλω προς τα έξω τούτα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μου που εν πολλογουστάρω, αλλά δε βεριέσαι, που εσάς εννά χωστώ;)



Το ερωτηματικόν εν επειδή εν ξέρω αν όντως χρειάζουμαι βοήθεια, τζαι αν χρειάζουμαι βοήθεια, που φαίνεται ότι χρειάζουμαι, τι είδους βοήθειαν χρειάζουμαι, μιαν φιλικήν κουβένταν/συμβουλήν ή βοήθεια που κανέναν ειδικό;


Τα τελευταία 3-4 χρόνια της ζωής μου, μπορεί τζαι παραπάνω ετοιμάζουμαι για μια φυγή. Τη δική μου. Αποφεύγω συνειδητά ότι μπορεί να με κρατήσει δαμέ με την σκέψην ότι κάποτε εννά φύω (ίσως τζαι που έναν ένστικτο ελευθερίας, μη-δέσμευσης που τίποτε). Τζι άμαν έρκεται τζείνη η ώρα.... κολώνω;;;


Ουφ.


Πότε ξέρεις ότι επήρες τη σωστήν απόφασην για τη ζωή σου; Ποττέ εννά μου πεις. Για να ξέρεις με βεβαιότητα ότι επήρες τη σωστήν απόφασην θα έπρεπεν με κάποιον μαγικόν τρόπον να μπορείς να βιώσεις όλες τις πιθανές εναλλάκτικές τζαι να θκιαλέξεις την καλλύττερην. Έννεν; Αφού εν μπορείς να κάμεις κάτι τέθκοιον υποθέτω απλά προχωράς ρισκάροντας έννεν;


Ρισκάροντας αν θα σου φκεί σε καλό, αν θα' σαι ευτυχισμένος, αν θα σου αρέσκει, αν θα τα φκάλεις πέρα, αν όντως θέλεις κάτι τέθκοιον. Πολλά ΑΝ γενικώς, τζαι με τα ΑΝ εν εφυτρώσαν τζαι πολλά πράματα.



Εν ξέρω τι θέλω ακριβώς. Να' ρτει κάποιος τζαι να πάρει που πάνω μου την ευθύνην της επιλογής τζαι να μου πει τι να κάμω. Να είμαι ως δια μαγείας πιο θαρραλέα. Να εν μιαν φοράν τα πράματα μες το νου μου ξεκάθαρα. Κυρίως τούτον. Να μπορώ να πω "Ναι, θέλω να κάμω τούτον το πράμαν" ή "Όι έν θελω να το κάμω", εν έσιει τζαι τόσην πολλήν σημασίαν ποιον που τα θκυό, φτάνει να είμαι σίουρη για το τι θέλω.


Πόσον δύσκολον πράμαν ολάν εν τούτον; Το να ξέρεις τι θέλεις. Ε, εγώ εν ξέρω. Τζαι ακόμα σιηρόττερα εν ξέρω πως να ανακαλύψω τι πραγματικά θέλω. Τι σκατά εμάθαινα τόσα χρόνια στα πανεπιστήμια εν εκατάλαβα.



Που την άλλην όπως λαλεί τζι η μάνα μου "Δως του πελλού αγγούριν να σου πεί "Εν ζαβόν"". Λαϊκή σοφία, λαλεί σου ο άλλος.

Μήπως να πιάω το αγγούριν τζαι να σιωπήσω; (το αγγούριν χρησιμοποιείται εντελώς μεταφορικά χάρην συνδέσεως με τη σοφή λαϊκή παροιμία, μην πάει ο νους σας σε τίποτε πονηρόν. Ευχαριστώ.)

8 σχόλια:

Moonlight είπε...

j egw etsi eimai. anavallw pramata pou mporei na kostisoun (eite lefta, eite feelings, eite, eite, eite) twra, me ti dikaiologia oti "en xerw an tha eimai dame"/ "en xerw an xreiazetai twra", klp. To mono pou exw na sou pw eni na laveis ypopsin sou mono jina pou mporeis na xereis, pou en dedomenoi ti stigmi pou xreiazetai na kameis tin epilogi sou, j na men skeftesai to "meta". Ok, en eipa na xaramizeis pramata epd "avrio poios xerei an tha zioumen" alla telospanton, na xairoumaste lio to "twra" re paidi mou..na kamnoume pramata j as en j mono gia to "twra".. J ystera, thoroumen..

Sike είπε...

προσωπικά, όταν έχω ενδοιασμό για κάτι τότε ξέρω ότι δεν είναι αυτό που θέλω. Αν το διυλίζω και το υπεραναλύω ξανά και ξανά τότε πιθανόν να μην είναι αυτό που θα με κάμει ευτυχισμένη.

ρίτσα είπε...

πιστεύω θα βρεις πολλούς που θα σου πουν πως νιώθουν το ίδιο πράμα.

συφφωνώ κάπως με τη σάικ.

άμαν είσαι ξεκάθαρος, μπορεί να περάσει καιρός αλλά θα έβρεις αυτό που θες.και όταν εγώ δεν το έβρισκα και είπα να αλλάξω πολιτική δεν μου βγήκε σε καλό

Kato Ydata είπε...

Της Ρυκίνης μας επροσφέραν της βόλτα στο φεγγάρι και σκέφτεται ότι θα της λείψουν τα κουπέπια με το κολοκάσι.

Εγώ νομίζω ότι όλοι οι Κύπριοι θα σκέφτονταν το ίδιο. Ιδιαίτερα για το κολοκάσι.Νομίζω πως αν επιλέξεις το φεγγάρι πάντα θα πεθυμάς τα κουπέπια με το κολοκάσι. Από την άλλη όμως, αν δεν επιλέξεις το φεγγάρι μπορεί να αποστραφείς και τα κουπέπια με το κολοκάσι.

Αυτά.

Τωρά που σε βοήθησα τόσο πολλά, πάω να φάω.

Tinker Stell είπε...

να παίρνεις τις αποφάσεις σου μόνο όταν είσαι αναγκασμένη να τις πάρεις, όταν δεν έχεις άλλα περιθώρια για αναβολή ή ενδοιασμούς, όταν αναγκάζεσαι από τις περιστάσεις. μόνο τότε θα καταλάβεις τι πραγματικά θέλεις...πριν άσε τη ζωή απλά να σε οδηγήσει.

Ανώνυμος είπε...

Ego tha symfoniso me ta koupepia kai to kolokasi! Sofes oi kouventes ths Marias. Take the ride to the moon, love!

M.

Neerie είπε...

εμ, συμφωνώ και με Sike, μάλλον εν θέλεις κάτι τόπο πολλά ούτως ώστε να το κυνηγήσεις... άρα ούτε θα σου κοστίσει πολλά αν το χάσεις

εν επόλυτα φυσιολογικό να μεν ξέρεις τί θέλεις, φτάνει να ξέρεις τί ΔΕΝ θέλεις.

τζαι τωρά παρετώ τες φιλοσοφίες: αν δε σου κοστίζει πολλά, κάμε κάτι αυθόρμητο, κάτι πελλό που θέλεις τζαι μπορεί να σου φκει σε καλό.

αν θα σου κοστίσει πολλά όμως να χάσεις το κολοκάσι, άφηστα φεγγάρκα τζι εν τζι η γη καλή άμαν την κάμεις όπως θέλεις.

Diasporos είπε...

Έχω το τζιαι γώ τούντον τρόπο ημιλειτουργίας του κέντρου αποφάσεων :) Προσπαθώ να κάμνω την εξής άσκηση για να το ξεπεράσω, άκου την:
Αφιερώννεις "Μέρα Αποφάσεων" κάθε Δευτέρα στον εαυτό σου, τζιαι παίρνεις 12 αποφάσεις απανωτές μετά που μιάν ώραν σιωπηλού διαλογισμού, οι μισές ναν ανώδυνες, οι μισές επώδυνες, με ρίσκο μέσα. Κάθε βδομάδα, για μήνες. Που το practice το πολλύν, θα εκπαιδεύσεις τον εαυτό να αναγνωρίζει τί να αποφασίσει που ναν καλόν, ή πώς να αντιδράσει αν τα έκαμες πίττες. Στο τέλος απλά εννα παίρνεις αποφάσεις χωρίς αμφιβολίες. Καλημέρα σου.