Προς Αξιότιμο κο. Jamie Oliver

(δεδομένου του όσα γίνουνται με δημοψηφίσματα τζαι πραματα, που μόλισ τωρά ήρτα έσσω τζι έχω χρόνο τζαι ίντερνετ να τα θκιαβάσω, αυτό το πόστ μπαίνει επίσης στην κατηγορία εδώ ο κόσμος καίγεται)

Αγαπητέ κύριε Oliver,

Επιτρέπεις μου να σε λαλώ Jamie έννεν? Εγώ που λαλείς, Jamie, να το ξέρεις υπηρξα φαν σου που τον τζαιρό που ήμουν μιτσιά (καλά εντάξει έφηβη) που τότε που ήσουν ακόμα παστός τζαι όι τόσο ψωνάρα όσο σήμερα. Που τότε που σε έδειχνε το ΡΙΚ τα απογεύματα. Αν δεν ξέρεις τι εν το ΡΙΚ, εν πειράζει, δεν είναι της παρούσης (άσε που δε χάννεις τζαι τίποτε).

Εγώ αγαπητέ Jamie με το που έμαθα ότι έσιεις εστιατόρια ποτζεί τζαι ποδά στο Λονδίνον, έπρηξα τη σχέση να το ξέρεις να έρτουμεν να φάμεν, για να σε υποστηρίξουμεν, όι ότι το χρειάζεσαι δηλαδής, αλλά άτε υπάρχει τζαι μια σχέση μεταξύ μας (εσύ μπορεί να μεν το ξέρεις, αλλά υπάρχει). Εψές τελικώς επίαμεν στο καινούργιο σου, στο Angel, τζαι τούτος εν ο λόγος που σου γράφω τζιόλις. Ξέρω ότι εννά εκτιμούσες την άποψη μιας ταπεινής φαν.

Αγαπητέ Jamie, άρεσεν μου πολλά το ντεκόρ του στυλ είμαστε μέσα σε μια κουζίνα τζαι μάλιστα παλαιού στυλ, αρέσαν μου τα φαγιά τα τοποθετημένα ωραία σε ξύλινες θήκες ποτζεί ποδά, τζείνες οι παλιές φουντάνες στο μπαρ, αλλά φορ γκοτς σεικ, επιβάλλεται να πετάξεις τα τραπέζια τζαι τες καρέκλες πάραυτα τζαι ν’ αγοράσεις άλλα. Καταλαβαίνω ότι θέλετε να περάσετε το μήνυμα «δεν είμαστε χαϊκλέ εστιατόριο δαμέ», αλλά τα γέριμα που τα τραπέζια τζαι τες καρέκλες των χαϊκλέ εστιατορίων, ως τα τραπέζια της καφετέριας του πανεπιστημίου, έσιει πολλήν απόσταση τζαι πολλά ενδιάμεσα να θκιαλέξεις. Έλεος. Άσε που δεν ταιρκάζει με το υπόλοιπο ντεκορ. Δηλαδή καλλύττερα βάλε ξύλενα τραπέζια, ξύλενες καρέκλες, στυλ χασαποταβέρνα. Αίσχος.

Όσο για το φαίν Jamie, είμαι σίουρη ότι εν έσιεις ανασφάλειες, ξέρεις ότι ήταν καλό. Τζαι τα crispy riceballs που εφάμεν για ορεκτικό τζαι η καρμπονάρα μου με meatballs in lemon sauce ήταν εξαιρετικά. Μια παρατήρηση όμως τζαι μεν παρεξηγηθείς. Ας πούμεν το πιάτο με τες ελιές που επαραγγείλαμεν εν μπορείς να το ονομάζεις «the best olives in the world”. Λαλεί σου το μια Κυπραία Jamie, μπορεί να είσαι χρυσοχέρης αλλά που ελιές ΔΕΝ καταλάβεις. Τζαι οι ελιές έτσι για να μαθαίνεις θέλουν μιαν προετοιμασίαν έναν κάτι, όι σκέττες νέττες. Έλα μιαν φοράν κύπρο να φάεις ελιές τσακκιστές με σκόρτον τζαι λάδιν τζαι κόλιαντρον, να σου πω ποιες εν οι καλλύττερες ελιές στον κόσμο.

Κατά τα άλλα εχάρηκα που έφαα που τα σιέρκα σου (στο περίπου).

Με αγάπη

Ερυκίνη

ΥΓ: Αν ανακαλύψεις ότι σου λείπει μια μαντιλιά αγαπητέ Jamie, παραδέχουμαι, ναι ήμουν εγώ. Αλλά μεν το δεις ως κλεψιά. Έπρεπε να το κάμω για να σου δώκω το μήνυμα : «τι εννά γινεί με τούτην την εμπορευματικοποίηση του ονόματος τζαι της φάτσας σου τελοσπαντων? Δηλαδή που ταλήθκεια πιστεύκεις ότι κάποιος ήταν να εδίαν 12 λίρες να γοράσει μια μαντιλιά που γράφει Jamie’s Italian?». Ας γελάσω χαρωπά