Στην Κύπρο, αδέλφια μου, στην Κύπρο...

Αχ η Κύπρος. Η Κύπρος....

έλεα σε μια φίλη προχτές ότι το 3ήμερον στη νήσο, ήταν η τέλεια δόση Κύπρου, τζείνην που εν αρκετή να δεις για λλίο τα πλάσματα που αγαπάς, να πάεις στους 2-3 τόπους που εσύχναζες, να φάεις τα 1596 φαγιά που επεθύμησες, αλλά όχι τόση ώστε να ξεκινάς να θορείς τα άλλα, τα κλασσικά, τζείνα ούλλα που σου ετσακρούσαν τα νεύρα.

γουέεελλλ, πελλάρες. Τρείς μέρες δεν είναι αρκετές, ούτε να δεις τους φίλους σου, ούτε να πάεις τους γυρούς σου, γιατί τζείνη η αίσθηση του να κάθεσαι με την παρέα σου, έξω κάτω που τον υπέροχο ήλιο μας, τζιαμέ στη Φανερωμένη, τζαι να μυρίζει δεντρά, τζαι να πίνεις τη φραπεδιά σου, δεν χορτάννεται. δεν χορτάνεται.

Επίσης, τα λαμπούθκια σου μπορεί να άψουν ανά πάσα στιγμή. Ακόμα τζαι που τες Βρυξέλλες ασ πούμε, μέσα στο αεροπλάνο για λάρνακα με τον τύπο που πίσω να τσακκώνεται με τον αεροσυνοδό, που ετόλμησε να του κάμει παρατήρηση, τζαι να τον λαλεί καρακιόζη πίσω που τη ράσιην του, τα δύο 15χρονα που ήταν τόσο ενθουσιασμένα με το αι (στοδιάολο)-φόουν τους που εμιλούσαν στο τηλέφωνο, ακόμα τζαι όταν το αεροπλάνο εκινήτουν για απογείωση. Τζαι τζιαμέ που λαλείς, ναι το κλασσικό χωρκαθκιόν του νεόπλουτου κυπραίου, ακούεις τη συζήτηση στην ομπροστινή σειρά, θκυό κυρίες μεγάλης ηλικίας, της φιλοπτώχου τζαι της ελληνο-ορθόδοξης παράδοσης (τούτα τα πράματα φαίνουνται) τζαι δίπλα τους μια νεαρή κοπέλα τζαι μόλις εγνωριστήκαν (έννεν υπέροχο το πόσες κουβέντες μπορουν να κόψουν οι κυπραίοι μέσα στο αεροπλάνο?? αγαπώ τους για τούτον). Τζαι η συζήτηση να εν για μετα-φυσικές εμπειρίες τύπου "εμέναν ήρτεν στον ύπνον μου η παναγιά". Τζαι να θέλεις να χτυπήσεις ενέσεις, όι που παίζουν έτσι συζητήσεις, αλλά που μια νέα κοπέλα πιστεύκει τούτα τα πράματα.

Τέλοσπαντων, την Κύπρον δεν μπορείς να την προβλέψεις. όσο τζι αν ούλλα μεινίσκουν τα ίδια ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται, στην πραγματικότητα δεν ξέρεις τι θα σου φανερώσει. Μπορεί να σε εκπλήξει ευχάριστα, σαν το γυναικοπάζαρο στο τέρμα της Λήδρας, τζαι την ολοκαίνουργια πλατεία Σολωμού, δυσάρεστα σαν την τιμήν της πεζίνας τζαι τες το δάσος φοινιτζιάς που εξεφύτρωσεν στην τάφρο (άγνωσται αι βουλαί του κυρίου). Έτσι ένι τζαι με την Κύπρο τζαι με ούλλα, πάντα έσιεις θκυό όψεις στο νόμισμα.

Αλλά όπως τζαι να το κάμεις η Κύπρος εν η Κύπρος. Μπορεί να αλλάξαμεν πολλά, αλλά η ζωή εξακολουθεί ναν τόσο γλυτζιά, χαλαρή, τζαι οι άνθρωποι τόσον υπέροχοι ώρες ώρες. Εξακολουθούν να πίνουν τον καφέν τους χωρίς να βιάζουνται, οι φοιτητές να βρέθουνται στα στέκια τους μετά το μάθημα (όι σαν κάτι άλλους ποδά), οι παρέες να κάμνουν χάζια τζαι να λαλούν λαφαζανιές (πόσο μου λείπουν οι λαφαζανιές). Τζαι, είχα το ξεχάσει τούτον, πόσον εύκολον ένι στην Κύπρο, να βρεθεί μια παρέα, να ππέσει μια ιδέα τζαι μετά έτσι για την πλάκα μας, τζαι το κέφι μας τζαι το γούστο μας, έτσι απλά ξεκινάς να την υλοποιήσεις.

είχα ξεχάσει τούτες τες δουλειές τες παρείστικες. Ναν καλά μια παρέα εκεί στη Λευκωσία που μου τες εθθύμισε, τζαι κάμνει μου τζαι την τιμή να με βάλλει τζαι μένα μέσα (άμπα τζαι δω καλήν ιδέα να πάω να χωθώ εγώ). τζαι επειδή γουστάρω πολλά τούτες τες φάσεις που ξεκινούν που μιαν κουβένταν, πας τον καφέ, μιαν καλήν ημέραν παρουσιάζω σας τους δαμέ.

Μια παρέα που γουστάρει να θορεί τζαι να ακούει διαφορετικά πράματα, ταινίες, παραστάσεις, μουσικές, συναυλίες κλπ. (τζείνα που πάντα ενιώθαμεν ότι εν υπάρχουν αρκετά στη νήσο) αποφάσισε να κάμει ένα site που να παρουσιάζει το τι διαφορετικό παίζει στην Κύπρο (κατά βάση Λευκωσία τζαι Λεμεσό προς το παρόν) τζαι την άποψή τους για πράματα που είδαν/ακούσαν τζαι αρέσαν τους.

Παέννετε δαμέ άμα γουστάρετε. Η Ερυκίνη σας έγραψεν την άποψήν της για το Hunger Games (όσοι εν το είδετε κατίσιη σας).

ΥΓ: το βασικό μήνυμα τούτου του ποστ (γράφω πολλές ασυναρτησίες τωρά τελευταία να το προσέξω), εν ότι η Κύπρος (παρά τα όσα λαλώ του εαυτού μου τζαι παρά τα ούλλα τα αδιανόητα της), ααχχχ εν πάντα σπίτι... τζαι όι μονον γιατί η οικογένεια τζαι οι φίλοι σου εν τζιαμέ...