Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008
Και επι γης ειρήνη... και μετά ξύπνησες
Έναν που τα πράματα που εν σας είπα ακόμα για μέναν (θα ακολουθήσει σε κάποια φάση έναν αποκαλυπτικό, συγκλονιστικό κείμενον για το τι εστί Ερυκίνη, υπόσχομαι) εν το πόσον άσχετη είμαι με την πολιτική. Εν αλήθκεια, νιώθω πολλά ξανθή γιατί κάποια πράματα όσες φορές τζαι να τα ακούσω εν τα καταλάβω. Πολιτικόν IQ below zero (είπα να μεν γράφω πόουστ στο βλογ για πολιτικήν, αφού εν την κατέχω τα αναθεματισμένα, αλλά άτε).
Τζαι την ιστορίαν του Ισραήλ τζαι της Παλαιστίνης τζι αν την άκουσα 40 παρά μία φορές πάλε εν την έπιασα. Νιώθω καμιάν φοράν ότι μέσα στα τόσα πολλά χρόνια που βασανίζουνται τούτοι οι άνθρωποι εν δύσκολον πιον να ξεχωρίσω το δίκαιον που το άδικον, την αντικειμενικήν αλήθκειαν ρε παιδίν μου. τζαι σε κάτι άλλες φάσεις η αντικειμενική αλήθκεια εν τέλεια ομπρός που τα μμάθκια σου. ο θάνατος. Τούτη εν η αλήθκεια. Ο θάνατος. Τζαι ο θάνατος όι στρατιωτών, μα μωρών, γυναικών, γέρων, ούλλων. Εξακολουθώ να μεν μπορώ να καταλάβω ποιος τζαι τι κυριαρχικά δικαιώματα έσιει τζαι πλις αν κάποιος καταλάβει ας μου τα πει με απλά λόγια (η φίλη Μ.#2, που ασχολείται με τούτα τα πράματα νομίζω έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά). Αλλά μπορώ να καταλάβω έναν πράμαν. Οι άνθρωποι πεθανίσκουν τζαι μισιούνται. Τζαι ούλλοι τζείνοι που ετραβήσαν μιαν γραμμήν πάνω στον χάρτην τζαι εσύραν τούτα τα πλάσματα τζιαμέ να ζήσουν ή να σίησουν τες κκελλάες τους (ελάχιστα τους κόφτει) κάθουνται τζαι θορούν, βλέπετε εν μέσω εορταστικής περιόδου εν μπορούν να κάμουν κάτι. έχουν να στολίσουν τα λαμπάκια, να ανακαλύψουν πως κάμνει ο Αη Βασίλης το ταξίδιν του, να γλυτώσουν τα πολυκαταστήματα που την οικονομικήν κρίσην. Εν προλαβαίνουν.
Τίποτε άλλον εν καταλάβω. Ας μου εξηγήσει κάποιος.
Τζαι την ιστορίαν του Ισραήλ τζαι της Παλαιστίνης τζι αν την άκουσα 40 παρά μία φορές πάλε εν την έπιασα. Νιώθω καμιάν φοράν ότι μέσα στα τόσα πολλά χρόνια που βασανίζουνται τούτοι οι άνθρωποι εν δύσκολον πιον να ξεχωρίσω το δίκαιον που το άδικον, την αντικειμενικήν αλήθκειαν ρε παιδίν μου. τζαι σε κάτι άλλες φάσεις η αντικειμενική αλήθκεια εν τέλεια ομπρός που τα μμάθκια σου. ο θάνατος. Τούτη εν η αλήθκεια. Ο θάνατος. Τζαι ο θάνατος όι στρατιωτών, μα μωρών, γυναικών, γέρων, ούλλων. Εξακολουθώ να μεν μπορώ να καταλάβω ποιος τζαι τι κυριαρχικά δικαιώματα έσιει τζαι πλις αν κάποιος καταλάβει ας μου τα πει με απλά λόγια (η φίλη Μ.#2, που ασχολείται με τούτα τα πράματα νομίζω έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά). Αλλά μπορώ να καταλάβω έναν πράμαν. Οι άνθρωποι πεθανίσκουν τζαι μισιούνται. Τζαι ούλλοι τζείνοι που ετραβήσαν μιαν γραμμήν πάνω στον χάρτην τζαι εσύραν τούτα τα πλάσματα τζιαμέ να ζήσουν ή να σίησουν τες κκελλάες τους (ελάχιστα τους κόφτει) κάθουνται τζαι θορούν, βλέπετε εν μέσω εορταστικής περιόδου εν μπορούν να κάμουν κάτι. έχουν να στολίσουν τα λαμπάκια, να ανακαλύψουν πως κάμνει ο Αη Βασίλης το ταξίδιν του, να γλυτώσουν τα πολυκαταστήματα που την οικονομικήν κρίσην. Εν προλαβαίνουν.
Τίποτε άλλον εν καταλάβω. Ας μου εξηγήσει κάποιος.
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008
Σινεμανία
(εξίχασα το στα πρόχειρα τούτον κάτι μέρες)
Τελικά είμαι παντελώς ανίκανη να προβλέψω ποια ταινία θα μου αρέσει τζαι ποια όι. Τζαι παίζω το τζαι σινεφιλ τρομάρα μου.
Για παράδειγμα τζείνον το Γόμορρα (που πάει σετάκι με το Σόδομα) εκαρτέρουν το πως τζαι πως. Επερίμενα μιαν ταινίαν να με συγκλονίσει. Εντάξει, η ταινία μιλούμεν έσιει πολλύν πράμαν να πει, πολλά ενδιαφέρον το θέμα (για την ιταλική μαφία τζαι το πως εν κομμάτι ούλλης της ζωής των ανθρώπων στην περιοχή που ελέγχει), αλλά ρε παιδί μου επιάσαμεν το ππόιντ (καθαρά κυπριακά) τζαι που την 1.5 ώρα, εν εχρειάζετουν να πάει, πόσον; 2.5 ώρες;;!!! Άμαν σκέφτεσαι συνέχεια "άτε πότε να τελειώσει;" εν λλίο δύσκολο να συγκεντρωθείς στο θέμαν.
Τζαι μετά έρκεται καπάκι τζείνον το I am Legend που το εσνόμπαρα τόσον, που ούτε σε dvd εν θα το έπιαννα να το δω. Έπρεπεν να το δείχνει η τηλεόραση απέναντι που κουτσομπολίστικα τζαι σαπουνόπερες για να κάτσω να το δω. Μα, αδικείς με; άμαν το στόρυ εν κάπως: ένας ιός... που εξαπλώνεται στην Νέα Υόρκη... και εξολοθρεύει όλους τους ανθρώπους και ένας επιστήμονας, που είναι ο μόνος επιζών, πρέπει να επιβιώσει στην πόλη που εν γεμάτη αιμοδιψή ανθρωπόμορφα ζόμπυ (βασικά εν μεταλλαγμένοι άνθρωποι) κλπ κλπ. έννεν λογικόν να σκεφτείς "σιγά να μεν κάτσω να δω έτσι πράμαν"; αν είσαι γεναίκα (τόσο το καλύτερο), 80% έτσι εννά σκεφτείς. Κι όμως κυρία μου. Και όμως. εντάξει, αμερικανιά, με τες εκρήξεις του, τες φωθκιές του, με τα τέρατα του, τα γαίματα, με τα εφφέ του (εν τζαι πολλοαρέσκουν μου τούτα εμέναν), αλλά φίλε έσιει έναν Ουίλ Σμίθ η υπόθεση, θεόν ασυζητητί, έσιει το άξιο (action) του, προβλέψιμον λλίον ως προς την εξέλιξην, αλλά, την αλήθκειαν μου, εν εσηκώστηκα ούτε για να πάω να κατουρήσω.
μήπως τελικά εν είμαι τόσον κουλτούρα όσον ενόμιζα ότι είμαι;
Τελικά είμαι παντελώς ανίκανη να προβλέψω ποια ταινία θα μου αρέσει τζαι ποια όι. Τζαι παίζω το τζαι σινεφιλ τρομάρα μου.
Για παράδειγμα τζείνον το Γόμορρα (που πάει σετάκι με το Σόδομα) εκαρτέρουν το πως τζαι πως. Επερίμενα μιαν ταινίαν να με συγκλονίσει. Εντάξει, η ταινία μιλούμεν έσιει πολλύν πράμαν να πει, πολλά ενδιαφέρον το θέμα (για την ιταλική μαφία τζαι το πως εν κομμάτι ούλλης της ζωής των ανθρώπων στην περιοχή που ελέγχει), αλλά ρε παιδί μου επιάσαμεν το ππόιντ (καθαρά κυπριακά) τζαι που την 1.5 ώρα, εν εχρειάζετουν να πάει, πόσον; 2.5 ώρες;;!!! Άμαν σκέφτεσαι συνέχεια "άτε πότε να τελειώσει;" εν λλίο δύσκολο να συγκεντρωθείς στο θέμαν.
Τζαι μετά έρκεται καπάκι τζείνον το I am Legend που το εσνόμπαρα τόσον, που ούτε σε dvd εν θα το έπιαννα να το δω. Έπρεπεν να το δείχνει η τηλεόραση απέναντι που κουτσομπολίστικα τζαι σαπουνόπερες για να κάτσω να το δω. Μα, αδικείς με; άμαν το στόρυ εν κάπως: ένας ιός... που εξαπλώνεται στην Νέα Υόρκη... και εξολοθρεύει όλους τους ανθρώπους και ένας επιστήμονας, που είναι ο μόνος επιζών, πρέπει να επιβιώσει στην πόλη που εν γεμάτη αιμοδιψή ανθρωπόμορφα ζόμπυ (βασικά εν μεταλλαγμένοι άνθρωποι) κλπ κλπ. έννεν λογικόν να σκεφτείς "σιγά να μεν κάτσω να δω έτσι πράμαν"; αν είσαι γεναίκα (τόσο το καλύτερο), 80% έτσι εννά σκεφτείς. Κι όμως κυρία μου. Και όμως. εντάξει, αμερικανιά, με τες εκρήξεις του, τες φωθκιές του, με τα τέρατα του, τα γαίματα, με τα εφφέ του (εν τζαι πολλοαρέσκουν μου τούτα εμέναν), αλλά φίλε έσιει έναν Ουίλ Σμίθ η υπόθεση, θεόν ασυζητητί, έσιει το άξιο (action) του, προβλέψιμον λλίον ως προς την εξέλιξην, αλλά, την αλήθκειαν μου, εν εσηκώστηκα ούτε για να πάω να κατουρήσω.
μήπως τελικά εν είμαι τόσον κουλτούρα όσον ενόμιζα ότι είμαι;
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
So, this is Christmas
Τούτον έννεν έναν χαρούμενο κείμενο για τα Χριστούγεννα. Εξηγούμαι για να μεν παρεξηγούμαι... (ξέρετε στες αμερικάνικες χριστουγεννιάτικες ταινίες, που πάντα έσιει ένα γείτονα, γκρινιάρη, που εν του αρέσκουν τα χριστούγεννα τζαι άμαν έρκουνται τα μωρά να του πουν τα κάλαντα φακκά τους την πόρτα μες τα μούτρα; ε, τούτη είμαι εγώ)
Η μάνα Ερυκίνης ως καλή νοικοκυρά εδώ και μέρες έφερεν το σπίτιν άνω που κάτω, το γνωστόν καθάρισμαν "που γωνιάς", τζαι η Ερυκίνη ως καλή κόρη εβοήθησεν καθότι άτομο με φιλότιμον, τζαι εν μπορεί να μεν βοηθήσει. Τζαι αφού εκαθάρισα, αφού επήρα την μάνα μου ποτζεί ποδά τζαι εφορτώθηκα ψουμνίσματα όπως το γαουρούδιν (οικονομική κρίση λαλεί σου ο άλλος), ήρτεν η μέρα των γλυκών. τη μιαν μέρα μελομακάρονα, την άλλην κουραμπιέδες (που τους έκαμα ολομόναχη, τζαι όσοι εφάαν είπαν ότι εν τζαι γαμώ τους κουραπιέδες, όι πελλάρες), την άλλη μπισκότα, τζαι σοκολατάκια. Η μάνα μου έθελεν να κάμει τζαι κορμό σοκολάτας ή τρουφάκια γεμιστά (έναν που τα θκυό), αλλά ευτυχώς εκατάλαβεν ότι εν θα έρτει φέτος ο 4ος λόχος του στρατού να φάει, τζαι άλλαξεν γνώμην.
έχουμεν που λαλείτε, έσσω μας έναν τραπέζιν γεμάτο γλυκά.
Τζαι ένας Πολωνός προχτές επέθανεν που την πείναν σε έναν εγκαταλελειμμένον κτήριον. Ο δεύτερος Πολωνός άστεγος που πεθανίσκει που πείναν τζαι κρυάδαν στη Λεμεσό. Έννεν αντροπή; θορώ τα γλυκά πάνω στο τραπέζιν, που εν τρώω καν, τζι αντρέπουμαι. Πόσα φαγιά εννά πετάξουμεν αραγές σου τούτες τες μέρες; (η μάνα Ερυκίνη ως κλασικά κυπραία οικοδέσποινα σκοπεύκει να κάμει μιαν φάουσαν φαϊν). Τζι όι μόνον εμείς, ούλλοι.
Στην Κύπρο ποττέ εν είχαμεν άστεγους τζαι πεινασμένους. Είχαμεν. Αόριστος. Όσον φτωχός τζι αν είσαι, άμαν είσαι Κυπραίος, ένας συγγενής εννά σε βοηθήσει, έναν πιάτον φαϊν εννά έσιεις, ένας συγγενής, ένας γείτονας, κάποιος. Τζαι δυστυχώς έσιει όντως κόσμον σήμεραν που αν δεν ήταν οι γείτονες εν θα ετρώαν κάθε μέρα. Οι ξένοι όμως τι να κάμουν; ούτε συγγενείς, ούτε γείτονες, ούτε κανένας. Δυστυχώς τα πράματα αλλάξαν, τζαι η φτώσσια που εθορούσαμεν αλλού ήρτεν τζι έσσω μας, που λαλούν. Μήπως, λαλώ, εν τζαιρός να ξεκινήσουμεν να σκεφτούμαστεν τι να κάμουμεν; πόσους άστεγους χρειάζεται να έχουμε για να δημιουργήσουμεν καταφύγια ή έστω συσσίτια; Πόσοι πρέπει να πεθάνουν που την πείναν;
Τέλος πάντων, για να μεν χαλάσει το πνεύμα των Χριστουγέννων, τωρά που το θκιάβασες, διάγραψέ το που την μνήμην σου.
Άτε Καλά Χριστούγεννα τζαι Καλές γιορτές.
ΥΓ: για όσους ενδιαφέρουνται να απαλλαγούν διαπαντός που το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν συστήνω καθόλου τον Εξορκιστή, είναι ένας τσαρλατάνος. Συστήνω ανεπιφύλακτα μια μικρή εταιρία με πείρα, τους Ghostbusters, πολλά φτηνοί τζαι κάμνουν πολλά καλήν δουλειάν. Με πολλά λογικήν τιμήν εγώ έφκαλα τον φόο μου.
ΥΓ: η εξαίρετη φωτογραφία του βλογ είναι πάλι μια ευγενής χορηγία της φίλης Μ. που άμα λάχει εν τζαι γαμώ τους φωτογράφους. Τοποθεσία Bilbao Ισπανίας for those interested
Η μάνα Ερυκίνης ως καλή νοικοκυρά εδώ και μέρες έφερεν το σπίτιν άνω που κάτω, το γνωστόν καθάρισμαν "που γωνιάς", τζαι η Ερυκίνη ως καλή κόρη εβοήθησεν καθότι άτομο με φιλότιμον, τζαι εν μπορεί να μεν βοηθήσει. Τζαι αφού εκαθάρισα, αφού επήρα την μάνα μου ποτζεί ποδά τζαι εφορτώθηκα ψουμνίσματα όπως το γαουρούδιν (οικονομική κρίση λαλεί σου ο άλλος), ήρτεν η μέρα των γλυκών. τη μιαν μέρα μελομακάρονα, την άλλην κουραμπιέδες (που τους έκαμα ολομόναχη, τζαι όσοι εφάαν είπαν ότι εν τζαι γαμώ τους κουραπιέδες, όι πελλάρες), την άλλη μπισκότα, τζαι σοκολατάκια. Η μάνα μου έθελεν να κάμει τζαι κορμό σοκολάτας ή τρουφάκια γεμιστά (έναν που τα θκυό), αλλά ευτυχώς εκατάλαβεν ότι εν θα έρτει φέτος ο 4ος λόχος του στρατού να φάει, τζαι άλλαξεν γνώμην.
έχουμεν που λαλείτε, έσσω μας έναν τραπέζιν γεμάτο γλυκά.
Τζαι ένας Πολωνός προχτές επέθανεν που την πείναν σε έναν εγκαταλελειμμένον κτήριον. Ο δεύτερος Πολωνός άστεγος που πεθανίσκει που πείναν τζαι κρυάδαν στη Λεμεσό. Έννεν αντροπή; θορώ τα γλυκά πάνω στο τραπέζιν, που εν τρώω καν, τζι αντρέπουμαι. Πόσα φαγιά εννά πετάξουμεν αραγές σου τούτες τες μέρες; (η μάνα Ερυκίνη ως κλασικά κυπραία οικοδέσποινα σκοπεύκει να κάμει μιαν φάουσαν φαϊν). Τζι όι μόνον εμείς, ούλλοι.
Στην Κύπρο ποττέ εν είχαμεν άστεγους τζαι πεινασμένους. Είχαμεν. Αόριστος. Όσον φτωχός τζι αν είσαι, άμαν είσαι Κυπραίος, ένας συγγενής εννά σε βοηθήσει, έναν πιάτον φαϊν εννά έσιεις, ένας συγγενής, ένας γείτονας, κάποιος. Τζαι δυστυχώς έσιει όντως κόσμον σήμεραν που αν δεν ήταν οι γείτονες εν θα ετρώαν κάθε μέρα. Οι ξένοι όμως τι να κάμουν; ούτε συγγενείς, ούτε γείτονες, ούτε κανένας. Δυστυχώς τα πράματα αλλάξαν, τζαι η φτώσσια που εθορούσαμεν αλλού ήρτεν τζι έσσω μας, που λαλούν. Μήπως, λαλώ, εν τζαιρός να ξεκινήσουμεν να σκεφτούμαστεν τι να κάμουμεν; πόσους άστεγους χρειάζεται να έχουμε για να δημιουργήσουμεν καταφύγια ή έστω συσσίτια; Πόσοι πρέπει να πεθάνουν που την πείναν;
Τέλος πάντων, για να μεν χαλάσει το πνεύμα των Χριστουγέννων, τωρά που το θκιάβασες, διάγραψέ το που την μνήμην σου.
Άτε Καλά Χριστούγεννα τζαι Καλές γιορτές.
ΥΓ: για όσους ενδιαφέρουνται να απαλλαγούν διαπαντός που το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν συστήνω καθόλου τον Εξορκιστή, είναι ένας τσαρλατάνος. Συστήνω ανεπιφύλακτα μια μικρή εταιρία με πείρα, τους Ghostbusters, πολλά φτηνοί τζαι κάμνουν πολλά καλήν δουλειάν. Με πολλά λογικήν τιμήν εγώ έφκαλα τον φόο μου.
ΥΓ: η εξαίρετη φωτογραφία του βλογ είναι πάλι μια ευγενής χορηγία της φίλης Μ. που άμα λάχει εν τζαι γαμώ τους φωτογράφους. Τοποθεσία Bilbao Ισπανίας for those interested
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό..
Βρέσιει ρε γαμώτο βρέσιει.
εν έσιει σημασίαν που με θκυό σταγόνες παραλύουν ούλλα, που έσιει παντού λάντες, που στο δεύτερο λεπτό οι κλάτσες σου εν βρεμένες, που εν ιξέρω να κρατώ μιαν ομπρέλλαν σωστά (εν εχρειάστηκεν ποττέ), που τα παραπάνω κτήρια τζι οι δρόμοι εννεν κατασκευασμένοι για πολλύν νερόν (ούτε για λλίο), βρέσιει ρε παιθκιά, ΒΡΕΧΕΙ!!!!
εξιχάσαμεν τζι ινταλως ένι.
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
Στην Κύπρο; Ρατσισμός; Ποττέ
Το Σάββατο μάθαμε στις ειδήσεις πως 40 μαθητές γυμνασίου χτύπησαν μια 14χρονη από το Σουδάν μετά από ένα αγώνα βόλεϋ την προηγούμενη Πέμπτη.
ίσως είμαι λλίον ξανθή, αλλά απορώ πραγματικά πως εκάμαν θκυό μέρες να μας το πουν; εάν ήταν 40 μαθητές που το Σουδάν που εδέρναν μιαν ελληνοκύπριαν εν θα το μαθαίναμεν αμέσως;
αλήθκεια εσυλλάβαν κανέναν μαθητή; εννά τιμωρηθούν καθόλου, εννά αποβληθούν; όξα εν κρίμαν τα μωρά;
Εν μιαν ακόμα ένδειξη του φαινομένου της νεανικής παραβατικότητας είπασιν. Όι αγάπη μου, εν ρατσισμός τζαι μισαλλοδοξία. τζαι τα κοπελλούθκια εν ρατσιστές γιατί ούλλοι σε τούτον τον τόπον είμαστεν ρατσιστές. Πολυπολιτισμική εκπαίδευση λαλεί σου. Η πολυπολιτισμικότητα στον τόπο μας υπάρχει βασικά ως στόχος σε αναλυτικά προγράμματα, ως θέμα για να κάμνουμεν διαλέξεις τζαι να αγορεύουμεν υπέρ της διαφορετικότητας και του σεβασμού μπλα μπλα μπλα, ως λόγο για εκδηλώσεις και πανηγυράκια (αυτά συνηθίζονται στη νήσο Κύπρο μια και είμαστε για να παναϋρκα γενικότερα), αλλά ως τζιαμέ. Της μαυρούς της καθαρίστριας με τον ίδιον υποτιμητικό τρόπο εννά της μιλήσουμεν, ε, τζαι μαύρη, τζαι καθαρίστρια, δεύτερης τάξεως πλάσμα. τζιαι σοκάρουνται κάποιοι "μα υπάρχει ρατσισμός στην Κύπρο;" ας πούμε, ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ;;;
Αν είχα κοπελλούθκια, χίλιες φορές να γίνουνταν αναρχικοί, να ξιτιμάζουν μπάτσους, να σπάζουν βιτρίνες τζαι να σύρνουν μολότωφ, παρά να επιτίθενται σε ένα 14χρονο επειδή εν μαύρη, κίτρινη ή πράσινη. Πειράζει;
ίσως είμαι λλίον ξανθή, αλλά απορώ πραγματικά πως εκάμαν θκυό μέρες να μας το πουν; εάν ήταν 40 μαθητές που το Σουδάν που εδέρναν μιαν ελληνοκύπριαν εν θα το μαθαίναμεν αμέσως;
αλήθκεια εσυλλάβαν κανέναν μαθητή; εννά τιμωρηθούν καθόλου, εννά αποβληθούν; όξα εν κρίμαν τα μωρά;
Εν μιαν ακόμα ένδειξη του φαινομένου της νεανικής παραβατικότητας είπασιν. Όι αγάπη μου, εν ρατσισμός τζαι μισαλλοδοξία. τζαι τα κοπελλούθκια εν ρατσιστές γιατί ούλλοι σε τούτον τον τόπον είμαστεν ρατσιστές. Πολυπολιτισμική εκπαίδευση λαλεί σου. Η πολυπολιτισμικότητα στον τόπο μας υπάρχει βασικά ως στόχος σε αναλυτικά προγράμματα, ως θέμα για να κάμνουμεν διαλέξεις τζαι να αγορεύουμεν υπέρ της διαφορετικότητας και του σεβασμού μπλα μπλα μπλα, ως λόγο για εκδηλώσεις και πανηγυράκια (αυτά συνηθίζονται στη νήσο Κύπρο μια και είμαστε για να παναϋρκα γενικότερα), αλλά ως τζιαμέ. Της μαυρούς της καθαρίστριας με τον ίδιον υποτιμητικό τρόπο εννά της μιλήσουμεν, ε, τζαι μαύρη, τζαι καθαρίστρια, δεύτερης τάξεως πλάσμα. τζιαι σοκάρουνται κάποιοι "μα υπάρχει ρατσισμός στην Κύπρο;" ας πούμε, ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ;;;
Αν είχα κοπελλούθκια, χίλιες φορές να γίνουνταν αναρχικοί, να ξιτιμάζουν μπάτσους, να σπάζουν βιτρίνες τζαι να σύρνουν μολότωφ, παρά να επιτίθενται σε ένα 14χρονο επειδή εν μαύρη, κίτρινη ή πράσινη. Πειράζει;
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008
Θκιάορκα σου
- Άκουσες; Ο Χριστόφκιας εν θυμωμένος γιατί ο Αλ Καπόνε εγελοιοποίησεν το κράτος.
- Ναι, γιατί εν γελοιοποιούμαστεν που μόνοι μας, τον Αλ Καπόνε εκαρτερούσαμεν...
- Ή ληστεία σε τράπεζα ή σαδιστικούς βιασμούς - δολοφονίες. Το έγκλημα πάντως εν το γλυτώνεις.
- Ναι, γιατί εν γελοιοποιούμαστεν που μόνοι μας, τον Αλ Καπόνε εκαρτερούσαμεν...
********************************
- Τι πρέπει να κάμεις σε τούτον τον τόπο για να νοσηλευτείς σε ιδιωτικό νοσοκομείο;- Ή ληστεία σε τράπεζα ή σαδιστικούς βιασμούς - δολοφονίες. Το έγκλημα πάντως εν το γλυτώνεις.
********************************
- Πόσες εν οι πιθανότητες να έβρει η αστυνομία που εν ο Αλ Καπόνε;
- Μηδαμινές. Δαμέ εν εξέραν που ήταν όσον ήταν φυλακή, εννά ξέρουν τωρά που έφυεν;
ΥΓ1: αγαπημένο κοινό, θέλω να επιστρέψω στη γνωστή βλακώδη θεματολογία μου, αλλά με τούτα τζαι με τζείνα εν τα καταφέρνω. Απλά φαίνεται μου άτοπον.
ΥΓ2: ευχαριστώ ρε kalioush για τες φράσεις σου που πλέον χρησιμοποιώ ανεξέλεγχτα.
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
Έτσι στο άσχετο
Τες τελευταίες θκυό μέρες εχτύπησεν με η αδράνεια κατακούτρελα (που λαλεί τζαι η Μ.). τζείνον το πράμαν που εν σηκώννεσαι που το κρεβάτι, που εν κάμνεις απολύτως τίποτε, που βαρκέσαι να ταράξεις τζαι κινείσαι μόνο για τες διαδρομές κρεβάτι- καναπές, καναπές-κουζίνα (τουτέστιν ψυγείο), καναπές- κρεβάτι, κρεβάτι-τουαλέττα (πολλές διαδρομές τελικά). εχτές εν το επάλεψα καν, μπορώ να πω απόλαυσα το. σήμερα σπρώχνω τον εαυτό μου, αλλά εν ταράσσει. είδα πολλήν τηλεόραση, πάααρα πολλή, τζαι έκατσα αμέτρητες ώρες μπροστά που το αναθεματισμένο το labtop...
θέλω να γράψω τζι ένα πόουστ αλλά βαρκούμαι. άσε που εν μπορώ να εστιαστώ σε ένα πράμαν, σκέφτουμαι διάφορα.
Εθκιάβαζα τα πόουστ του φιρφιρή για το θέμα. Διαφωνώ με τις απόψεις του, αλλά έκαμεν με να σκεφτώ. Γιατί να διαμαρτυρηθούμεν για έναν μιτσην καλαμαρά δαμέ στην Κύπρο; Γιατί να μεν διαμαρτυρηθούμεν τζαι για τζείνον τον μιτσήν στην Αυστραλία; Για κανέναν που τους θκυό εν χρειάζεται να διαμαρτυρηθούμεν, έχουμεν καμπόσα δικά μας για να διαμαρτυρηθούμεν. Οι καλαμαράες εφκήκαν στους δρόμους γιατί έχουν πολλά, τόσα πολλά. τζαι τζείνον που εν εκαταλάβαμεν, ούτε εμείς, ούτε τζι οι άλλες χώρες, εν ότι τα προβλήματα των καλαμαράων έννεν "ειδικές περιπτώσεις", ούτε στην Ελλάδα γίνονται πράγματα που δεν γίνονται πουθενά αλλού. Αντιθέτως. Απλά σε άλλες χώρες τα σκάνδαλα δεν έχουν αποκαλυφθεί τόοσο μαζικά ή οι άνθρωποι δεν αντέδρασαν τόσο μαζικά. Εμείς εδώ δεν έχουμε αστυνομική βία; Βεβαίως έχουμε, απλά εστιάζεται κυρίως σε ξένους που δεν έχουν άκρες στην αστυνομία να τους κανονίσουν. Εν έχουμεν προβλήματα; για τούτα να φκούμεν στους δρόμους όι για τα προβλήματα των άλλων.
Εχτές έμαθα τα εξής για το ΛΑΟΣ από την ΕΡΤ: Τα αρχικά σημαίνουν αν θυμούμαι καλά Λαικός Ορθόδοξος Συναγερμός (αν είναι δυνατόν...). Επίσης δεν προφέρεται λάος (όπως αυτό στο Βιετνάμ), αλλά λαός (ίσως κάποιος να έχει μεγάλη δόση χιούμορ, τί να πω;).
Η ζωή συνεχίζεται. Πολλά σκληρόν πράμαν τούτον. Με ή χωρίς εμάς.
θέλω να γράψω τζι ένα πόουστ αλλά βαρκούμαι. άσε που εν μπορώ να εστιαστώ σε ένα πράμαν, σκέφτουμαι διάφορα.
Τον Τάσσον, τζαι τες κηδείες γενικόττερα που ούλλοι λαλούν πόσον καλός ήταν ο μακαρίτης (οποιοσδήποτε μακαρίτης). Άσσιχτίρ. άμαν τον επήεννες καλώς, άμαν εν τον επήεννες σσιώπα. τα κακά λόγια για τους πεθαμένους εν αντιδεοντολογικά τζι ανώφελα (ας του τα λάλες μες τα μούτρα του όσον έζιεν να μπορεί να σου απαντήσει), αλλά τζαι τα καλά .... έλεος. ε όι να κάμνεις τον άλλον φοινιτζιά. το σιηρόττερον εν οι επικήδειοι. ίντα θλιβερόν, ως τζαι στην κηδεία σου να λαλεί ο κόσμος που μέσα του "άτε πότε εννά τελειώσει". στη δική μου κηδεία εν θέλω να μιλήσει κανένας, τζαι στον καφέ να σερβίρετε φραπέδες με δούκισσα ή ΙΟΝ φουντούκι ή καλλύττερα κρέπες με νουτέλλα.
Στην τηλεόραση κάποιος αποκάλεσεν τους αναρχικούς/αναρχο-αυτόνομους "υπονομευτές της δημοκρατίας". εν είμαι αναρχικιά, ούτε αντιεξουσιάστρια, βρίσκω τους υπερβολικά ρομαντικούς. για μέναν τούτον ένι. ρομαντικοί. ακούεται πολλά παράξενον, άμαν το λαλείς για ανθρώπους που εννά εσύρναν μια μολότωφ, εννά καταστρέφαν, εννά πυρπολούσαν κλπ. τζι όμως τούτοι οι άνθρωποι ονειρεύκουνται μιαν κοινωνίαν ελεύθερη, πιο ελεύθερην από ότι μπορεί να υπάρξει ποττέ (κατά τη γνώμη μου βέβαια) άμαν έσιεις μιαν ομάδαν ανθρώπων που πρέπει να συμβιώσουν. Ίσως να εν υπονομευτές της παρούσας πολιτικής κατάστασης, της δημοκρατίας πάντως όχι.
Εθκιάβαζα τα πόουστ του φιρφιρή για το θέμα. Διαφωνώ με τις απόψεις του, αλλά έκαμεν με να σκεφτώ. Γιατί να διαμαρτυρηθούμεν για έναν μιτσην καλαμαρά δαμέ στην Κύπρο; Γιατί να μεν διαμαρτυρηθούμεν τζαι για τζείνον τον μιτσήν στην Αυστραλία; Για κανέναν που τους θκυό εν χρειάζεται να διαμαρτυρηθούμεν, έχουμεν καμπόσα δικά μας για να διαμαρτυρηθούμεν. Οι καλαμαράες εφκήκαν στους δρόμους γιατί έχουν πολλά, τόσα πολλά. τζαι τζείνον που εν εκαταλάβαμεν, ούτε εμείς, ούτε τζι οι άλλες χώρες, εν ότι τα προβλήματα των καλαμαράων έννεν "ειδικές περιπτώσεις", ούτε στην Ελλάδα γίνονται πράγματα που δεν γίνονται πουθενά αλλού. Αντιθέτως. Απλά σε άλλες χώρες τα σκάνδαλα δεν έχουν αποκαλυφθεί τόοσο μαζικά ή οι άνθρωποι δεν αντέδρασαν τόσο μαζικά. Εμείς εδώ δεν έχουμε αστυνομική βία; Βεβαίως έχουμε, απλά εστιάζεται κυρίως σε ξένους που δεν έχουν άκρες στην αστυνομία να τους κανονίσουν. Εν έχουμεν προβλήματα; για τούτα να φκούμεν στους δρόμους όι για τα προβλήματα των άλλων.
Εχτές έμαθα τα εξής για το ΛΑΟΣ από την ΕΡΤ: Τα αρχικά σημαίνουν αν θυμούμαι καλά Λαικός Ορθόδοξος Συναγερμός (αν είναι δυνατόν...). Επίσης δεν προφέρεται λάος (όπως αυτό στο Βιετνάμ), αλλά λαός (ίσως κάποιος να έχει μεγάλη δόση χιούμορ, τί να πω;).
Η ζωή συνεχίζεται. Πολλά σκληρόν πράμαν τούτον. Με ή χωρίς εμάς.
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008
Νέα
Ο Τάσσος επέθανεν. Εν επολλολυπήθηκα να πω την αλήθκεια μου.
Η αστυνομία έχασεν αλλόναν. Εξεκίνησα να πιστεύκω ότι όσοι μεινίσκουν μες τες κυπριακές φυλακές εν οικειοθελώς που εν τζιαμέ, φαίνεται προτιμούν το μέσα που το έξω.
Ο Κούγιας ανέλαβεν τους μπάτσους ... το ψώνιο τουτου του αθρώπου έν έσιει τέλος. Εν αντρέπεται λλίο να παίζει τζαι τον σταρ σε έτσι κατάσταση....
Ο Βενιζέλος είπεν στη Βουλήν ότι καλά σχολεία εν τζείνα που μεινίσκουν ανοιχτά. Εγιώ πάλε ενόμιζα καλά σχολεία εν τζείνα που φκάλλουν αθρώπους με παιδείαν τζαι νουν που δουλεύκει.
Οι πρωινές ενημερωτικές εκπομπές μετά από διακοπή λίγων ημερών (μετά εμπρησμών, βανδαλισμών και μολότωφ) επέστρεψαν στα κλασικά χριστουγεννιάτικα θέματα, του πως φτιάχνεται η τάδε πίτα κλπ κλπ. Τα ίδια Παντελάκη μου;
Η αστυνομία έχασεν αλλόναν. Εξεκίνησα να πιστεύκω ότι όσοι μεινίσκουν μες τες κυπριακές φυλακές εν οικειοθελώς που εν τζιαμέ, φαίνεται προτιμούν το μέσα που το έξω.
Ο Κούγιας ανέλαβεν τους μπάτσους ... το ψώνιο τουτου του αθρώπου έν έσιει τέλος. Εν αντρέπεται λλίο να παίζει τζαι τον σταρ σε έτσι κατάσταση....
Ο Βενιζέλος είπεν στη Βουλήν ότι καλά σχολεία εν τζείνα που μεινίσκουν ανοιχτά. Εγιώ πάλε ενόμιζα καλά σχολεία εν τζείνα που φκάλλουν αθρώπους με παιδείαν τζαι νουν που δουλεύκει.
Οι πρωινές ενημερωτικές εκπομπές μετά από διακοπή λίγων ημερών (μετά εμπρησμών, βανδαλισμών και μολότωφ) επέστρεψαν στα κλασικά χριστουγεννιάτικα θέματα, του πως φτιάχνεται η τάδε πίτα κλπ κλπ. Τα ίδια Παντελάκη μου;
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008
Μπάτσοι, και γουρούνια ΚΑΙ δολοφόνοι
(τις τελευταίες δύο μέρες προσπαθώ να γράψω ένα κέιμενο, αλλά δεν ξέρω τι να πω ....)
Το 1971 ένας ψυχολόγος ο Philip Zimbardo, έκανε ένα καθ’ όλα ανήθικο πείραμα, στο οποίο μια ομάδα ανθρώπων έπρεπε να ζήσει σε μια εικονική φυλακή, οι μισοί ως φυλακισμένοι και οι άλλοι μισοί ως δεσμοφύλακες (μια εξαιρετική γερμανική ταινία βασίστηκε σε αυτό, Das experiment, ψάξτε την). Το πείραμα βέβαια ήταν ανήθικο μέχρι αηδίας και οδήγησε σε ακραίες καταστάσεις, αλλά αποτελεί ένδειξη του τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος όταν του δοθεί ένας ρόλος εξουσίας, όπως και το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στο ρόλο του εξουσιαζόμενου. Κατά τη διάρκεια του πειράματος τόσο οι δεσμοφύλακες, όσο και οι φυλακισμένοι προσαρμόστηκαν πλήρως στους ρόλους τους ξεπερνώντας μάλιστα κάθε προβλεπόμενο όριο. Τα άτομα στην ομάδα των δεσμοφυλάκων δεν είχαν λάβει καμία εκπαίδευση ή οδηγία πέραν του ότι έπρεπε να τηρούν την τάξη. Μόνοι τους αποφάσισαν κανόνες και τρόπους επιβολής ποινής. Οι δεσμοφύλακες ήταν ιδιαίτερα σκληροί και αρκετοί είχαν αναπτύξει σαδιστικές τάσεις βασανίζοντας και εξευτελίζοντας τους φυλακισμένους. Κανένας δεσμοφύλακας δεν έλειψε ποτέ από το πόστο του και κανείς δεν παραπονέθηκε για το ρόλο που του ανατέθηκε, κάποιοι μάλιστα προσφέρθηκαν να δουλέψουν έξτρα ώρες. Όσοι συμμετείχαν, εν τω μεταξύ, ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι, φοιτητές πανεπιστημίου. Κι όμως, όταν τους δόθηκε η εξουσία αρκετοί την καταχράστηκαν, έγιναν βίαιοι και σαδιστές. Μπήκαν στο ρόλο του εξουσιαστή.
Εθυμήθηκα ιστορίες του πρώτου εξαμήνου σίγουρα όχι για να δικαιολογήσω καταστάσεις (μια εν ψυχρώ δολοφονία εν δικαιολογείται), αλλά για να πω ότι έννεν μια μεμονωμένη περίπτωση, έννεν ένας προβληματικός/άρρωστος άνθρωπος. Πιστεύκω ότι για κάποιον που φορτώνεται εξουσίαν τζα
ι βρίσκεται σε μιαν τόσον έντονη κατάσταση εν πολλά πολλά εύκολο να ξεφύγει, τζαι το να πατήσει την σκανδάλη έννεν τίποτε δύσκολο, μια απλή κίνηση. Αυτοί οι τύποι χρειάζονται μεγάλες αντοχές για να μην καταχραστούν τη δύναμη που τους δίνεται, ειδικά όταν μια ομάδα ατόμων στέκεται απέναντι και βρίζει εσένα, τη μάνα σου, την οικογένειά σου. Γι’ αυτό και όχι, δεν δίνεις όπλο στο οποιοδήποτε, ούτε στέλνεις τον οποιοδήποτε να μπει σε αυτή την κατάσταση. Είναι εγκληματικό. Τούτοι οι άνθρωποι πρέπει να συγκρατήσουν το όποιο συναίσθημα τζαι να μεν εκμεταλλευτούν την εξουσία που έχουν που ίσως ναν τζαι ανθρώπινη φύση. Εν τόσο δύσκολο που ακριβώς εν αναγκαίο να βεβαιώνεις ότι τούτοι εν θα ξεφύγουν. Τι κάμνει το κράτος για να το αποφύγει; Ξέρει ποιον στέλνει στους δρόμους με ένα όπλο;
Τζαι εν χρειάζεται να πεθάνει ένα παιδί για να αναρωτηθεί κανένας. Πόσες φορές είδαμε μπάτσους να βάλλουν φοιτητές ή αλλοδαπούς χαμέ τζαι να τους σαπίζουν; Τούτον έννεν κατάχρηση εξουσίας; Πρέπει να γίνουν ακραίες καταστάσεις για να ξηλωθεί ένας μπάτσος; Ποια η τιμωρία όλων εκείνων των μπάτσων που χρησιμοποιούν την εξουσία τους εξευτελίζοντας ή χτυπώντας κόσμο καθημερινά; Κι αν δεν υπήρχαν μάρτυρες θα πάθαινε τίποτε ο μπάτσος; Όχι βέβαια. Ναι, έχουν παιδιά και οικογένεια και, ναι, είμαι σίγουρη είναι απλοί άνθρωποι όπως όλοι μας και κανείς μας δεν ξέρει πως είναι να είσαι στη θέση του. Ίσως κι εμείς να ξεφεύγαμε. Αλλά δεν έχει κάποιος την ευθύνη για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο;
Για τα όσα γίνονται δεν έχω τι να πω. Οργή, τόση οργή. Ασυγκράτητη οργή. Ένας θάνατος ήταν η αφορμή για ένα ηφαίστειο να εκραγεί. Δεν είναι απλά οι αναρχικοί, ούτε οι αντιεξουσιαστές, δεν είναι μόνο οι κουκουλοφόροι και οι γνωστοί άγνωστοι. Είναι οι γνωστοί γνωστοί που ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ άλλο. Δεν πιστεύω στη βία, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα την οργή, το ξέσπασμα. Ελπίζω μόνο όλη αυτή η τεράστια καταστροφή να μην γίνεται μάταια και να οδηγήσει τουλάχιστον σε ουσιαστικές αλλαγές, γιατί είναι κρίμα, πολύ κρίμα.
ΥΓ: άκουσα πολλές συζητήσεις και όλες τις απόψεις τις ψιλοκατανοώ εκτός από δύο: το "δεν θα κάνουμε Χριστούγεννα φέτος" και το "πως τα ξένα ΜΜΕ παρουσιάζουν την κατάσταση στην Ελλάδα". ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ και για τα δύο. Μου φαίνεται αδιανόητο κάποιος να κάθεται να σκέφτεται πως θα το πάρουν οι ξένοι ή που δε θα κάνει Χριστούγεννα όταν γίνεται της πουτάνας σε όλη τη χώρα.
Το 1971 ένας ψυχολόγος ο Philip Zimbardo, έκανε ένα καθ’ όλα ανήθικο πείραμα, στο οποίο μια ομάδα ανθρώπων έπρεπε να ζήσει σε μια εικονική φυλακή, οι μισοί ως φυλακισμένοι και οι άλλοι μισοί ως δεσμοφύλακες (μια εξαιρετική γερμανική ταινία βασίστηκε σε αυτό, Das experiment, ψάξτε την). Το πείραμα βέβαια ήταν ανήθικο μέχρι αηδίας και οδήγησε σε ακραίες καταστάσεις, αλλά αποτελεί ένδειξη του τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος όταν του δοθεί ένας ρόλος εξουσίας, όπως και το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στο ρόλο του εξουσιαζόμενου. Κατά τη διάρκεια του πειράματος τόσο οι δεσμοφύλακες, όσο και οι φυλακισμένοι προσαρμόστηκαν πλήρως στους ρόλους τους ξεπερνώντας μάλιστα κάθε προβλεπόμενο όριο. Τα άτομα στην ομάδα των δεσμοφυλάκων δεν είχαν λάβει καμία εκπαίδευση ή οδηγία πέραν του ότι έπρεπε να τηρούν την τάξη. Μόνοι τους αποφάσισαν κανόνες και τρόπους επιβολής ποινής. Οι δεσμοφύλακες ήταν ιδιαίτερα σκληροί και αρκετοί είχαν αναπτύξει σαδιστικές τάσεις βασανίζοντας και εξευτελίζοντας τους φυλακισμένους. Κανένας δεσμοφύλακας δεν έλειψε ποτέ από το πόστο του και κανείς δεν παραπονέθηκε για το ρόλο που του ανατέθηκε, κάποιοι μάλιστα προσφέρθηκαν να δουλέψουν έξτρα ώρες. Όσοι συμμετείχαν, εν τω μεταξύ, ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι, φοιτητές πανεπιστημίου. Κι όμως, όταν τους δόθηκε η εξουσία αρκετοί την καταχράστηκαν, έγιναν βίαιοι και σαδιστές. Μπήκαν στο ρόλο του εξουσιαστή.
Εθυμήθηκα ιστορίες του πρώτου εξαμήνου σίγουρα όχι για να δικαιολογήσω καταστάσεις (μια εν ψυχρώ δολοφονία εν δικαιολογείται), αλλά για να πω ότι έννεν μια μεμονωμένη περίπτωση, έννεν ένας προβληματικός/άρρωστος άνθρωπος. Πιστεύκω ότι για κάποιον που φορτώνεται εξουσίαν τζα
ι βρίσκεται σε μιαν τόσον έντονη κατάσταση εν πολλά πολλά εύκολο να ξεφύγει, τζαι το να πατήσει την σκανδάλη έννεν τίποτε δύσκολο, μια απλή κίνηση. Αυτοί οι τύποι χρειάζονται μεγάλες αντοχές για να μην καταχραστούν τη δύναμη που τους δίνεται, ειδικά όταν μια ομάδα ατόμων στέκεται απέναντι και βρίζει εσένα, τη μάνα σου, την οικογένειά σου. Γι’ αυτό και όχι, δεν δίνεις όπλο στο οποιοδήποτε, ούτε στέλνεις τον οποιοδήποτε να μπει σε αυτή την κατάσταση. Είναι εγκληματικό. Τούτοι οι άνθρωποι πρέπει να συγκρατήσουν το όποιο συναίσθημα τζαι να μεν εκμεταλλευτούν την εξουσία που έχουν που ίσως ναν τζαι ανθρώπινη φύση. Εν τόσο δύσκολο που ακριβώς εν αναγκαίο να βεβαιώνεις ότι τούτοι εν θα ξεφύγουν. Τι κάμνει το κράτος για να το αποφύγει; Ξέρει ποιον στέλνει στους δρόμους με ένα όπλο;Τζαι εν χρειάζεται να πεθάνει ένα παιδί για να αναρωτηθεί κανένας. Πόσες φορές είδαμε μπάτσους να βάλλουν φοιτητές ή αλλοδαπούς χαμέ τζαι να τους σαπίζουν; Τούτον έννεν κατάχρηση εξουσίας; Πρέπει να γίνουν ακραίες καταστάσεις για να ξηλωθεί ένας μπάτσος; Ποια η τιμωρία όλων εκείνων των μπάτσων που χρησιμοποιούν την εξουσία τους εξευτελίζοντας ή χτυπώντας κόσμο καθημερινά; Κι αν δεν υπήρχαν μάρτυρες θα πάθαινε τίποτε ο μπάτσος; Όχι βέβαια. Ναι, έχουν παιδιά και οικογένεια και, ναι, είμαι σίγουρη είναι απλοί άνθρωποι όπως όλοι μας και κανείς μας δεν ξέρει πως είναι να είσαι στη θέση του. Ίσως κι εμείς να ξεφεύγαμε. Αλλά δεν έχει κάποιος την ευθύνη για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο;
Για τα όσα γίνονται δεν έχω τι να πω. Οργή, τόση οργή. Ασυγκράτητη οργή. Ένας θάνατος ήταν η αφορμή για ένα ηφαίστειο να εκραγεί. Δεν είναι απλά οι αναρχικοί, ούτε οι αντιεξουσιαστές, δεν είναι μόνο οι κουκουλοφόροι και οι γνωστοί άγνωστοι. Είναι οι γνωστοί γνωστοί που ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ άλλο. Δεν πιστεύω στη βία, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα την οργή, το ξέσπασμα. Ελπίζω μόνο όλη αυτή η τεράστια καταστροφή να μην γίνεται μάταια και να οδηγήσει τουλάχιστον σε ουσιαστικές αλλαγές, γιατί είναι κρίμα, πολύ κρίμα.
ΥΓ: άκουσα πολλές συζητήσεις και όλες τις απόψεις τις ψιλοκατανοώ εκτός από δύο: το "δεν θα κάνουμε Χριστούγεννα φέτος" και το "πως τα ξένα ΜΜΕ παρουσιάζουν την κατάσταση στην Ελλάδα". ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ και για τα δύο. Μου φαίνεται αδιανόητο κάποιος να κάθεται να σκέφτεται πως θα το πάρουν οι ξένοι ή που δε θα κάνει Χριστούγεννα όταν γίνεται της πουτάνας σε όλη τη χώρα.
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008
Όταν η Ερυκίνη κρυφακούει ΙΙ
Εν τζαι θέλω τα τούτα τα πράματα, μα τω Θεώ, απλά έρκουνται τζαι βρίσκουν με. Ούτε που προσπαθώ να κρυφακούω, αντιθέτως προσπαθώ να προστατεύσω τα φκιά μου που κάτι τέθκοια, αλλά μάταια.
Τόπος: η αυλή του ucy. Στο ένα παγκάκι, Ερυκίνη και Μ.#2 συζητούν σοβαρά θέματα (τουτέστιν γιατί κάτι ψωνισμένες κυπραίες φοιτήτριες παρκάρουν τη Μερσεντάρα τους όι στο πάρκινγκ αλλά μέσα στο πανεπιστήμιο, που να τους την χτάρει κανένας αχάπαρος). Στο δίπλα παγκάκι τρεις κυπραίες, κλασσικές (δες προηγούμενο πόστ από το Βουκώλο) στον εξής διάλογο.
(......)
Γυναίκα 1: Α, όι εγιώ πέρνω τον στα καταστήματα τζαι δείχνω του στες βιτρίνες τα πράματα που μ' αρέσκουν, τζαι λαλώ του σημείωνε, ή τούτον ή τούτον ή τούτον ή τούτον. Τι, να τον αφήκω να μου πιάσει ότι να' ναι;
Γυναίκα 2: ου τζι εγώ έτσι κάμνω. πάω πάντα μαζίν του.
Κοιτάξετε. Το θέμα είναι να μεν χάνεις την έκπληξη. Θέλεις ο φίλος σου να σου κάμει έκπληξη, να σου φέρει ένα δώρο, κάτι υπέροχο, που να σου αρέσκει πολλά, τζι εσύ να μεν το περιμένεις, που να εν ωραίο, αλλά να μεν το ξέρεις που πριν, για να μπορείς να πάρεις τζείνον το έκπληκτο, χαρούμενον ύφος τζαι να πεις: "Αγάπη μου, εν το πιστεύκω, ευχαριστώ πάρα πολύ, εν ακριβώς τζείνον που έθελα (ματς, μουτς)". Έλα όμως που οι άντρες εν έχουν τζαι πάρα πολύν γούστον. Τζαι τέλος πάντων έννεν τζαι να τους εμπιστεύκεσαι σε έτσι πράματα. Τι εννά κάμεις; Όι πέτε μου, έσιει άδικον;
Παρένθεση: άρεσεν μου κυρίως το "σημείωσ'τα". Φαντάζουμε την εικόνα, ένας τύπος να τη βουρά βαριεστημένος που πίσω στα κατάστήματα με το μπλοκάκι τζαι να σημειώνει. ΕΛΕΟΣ. Τέλος παρένθεσης.
Τόπος: η αυλή του ucy. Στο ένα παγκάκι, Ερυκίνη και Μ.#2 συζητούν σοβαρά θέματα (τουτέστιν γιατί κάτι ψωνισμένες κυπραίες φοιτήτριες παρκάρουν τη Μερσεντάρα τους όι στο πάρκινγκ αλλά μέσα στο πανεπιστήμιο, που να τους την χτάρει κανένας αχάπαρος). Στο δίπλα παγκάκι τρεις κυπραίες, κλασσικές (δες προηγούμενο πόστ από το Βουκώλο) στον εξής διάλογο.
(......)
Γυναίκα 1: Α, όι εγιώ πέρνω τον στα καταστήματα τζαι δείχνω του στες βιτρίνες τα πράματα που μ' αρέσκουν, τζαι λαλώ του σημείωνε, ή τούτον ή τούτον ή τούτον ή τούτον. Τι, να τον αφήκω να μου πιάσει ότι να' ναι;
Γυναίκα 2: ου τζι εγώ έτσι κάμνω. πάω πάντα μαζίν του.
Κοιτάξετε. Το θέμα είναι να μεν χάνεις την έκπληξη. Θέλεις ο φίλος σου να σου κάμει έκπληξη, να σου φέρει ένα δώρο, κάτι υπέροχο, που να σου αρέσκει πολλά, τζι εσύ να μεν το περιμένεις, που να εν ωραίο, αλλά να μεν το ξέρεις που πριν, για να μπορείς να πάρεις τζείνον το έκπληκτο, χαρούμενον ύφος τζαι να πεις: "Αγάπη μου, εν το πιστεύκω, ευχαριστώ πάρα πολύ, εν ακριβώς τζείνον που έθελα (ματς, μουτς)". Έλα όμως που οι άντρες εν έχουν τζαι πάρα πολύν γούστον. Τζαι τέλος πάντων έννεν τζαι να τους εμπιστεύκεσαι σε έτσι πράματα. Τι εννά κάμεις; Όι πέτε μου, έσιει άδικον;
Παρένθεση: άρεσεν μου κυρίως το "σημείωσ'τα". Φαντάζουμε την εικόνα, ένας τύπος να τη βουρά βαριεστημένος που πίσω στα κατάστήματα με το μπλοκάκι τζαι να σημειώνει. ΕΛΕΟΣ. Τέλος παρένθεσης.
Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008
Fame, η οδύσσεια ενός ρασοφόρου
Όσο τον θορώ, τόσο βεβαιώνουμαι. Ο αρχιεπίσκοπος μας εν μεγάλη ψωνάρα. Στην αρκήν, έθελεν να γινεί Μακάριος στη θέση του Μακάριου. Τζαι θέλει ακόμα. Οι φήμες μάλιστα λένε ότι ήδη έχει ετοιμαστεί το άγαλμα του νυν Αρχιεπίσκοπου, το οποίο θα μπει στη θέση του αγάλματος του Μακάριου. Απλά καρτερά την κατάλληλη στιγμήν για την αποθέωση (εν ανάγκη να γινεί τζι άλλον πραξικόπημα ρε παιδί μου).
Πρόσφατα, όμως, ανακάλυψεν πως έσιει τζιάλλον ανταγωνισμόν, γιατί η άλλη η αλούπα, ο Εφραίμ, τωρά τελευταία παίζει σε ούλλα τα κανάλια τζαι σε ούλλες τες εφημερίδες. Ακούεις, ο Αρχιεπίσκοπος σπάζει τζαι τσακρά, που εν ανακατώθηκεν τζαι τζείνος στο Βατοπέδι, αν το έξερεν ότι εννά εγίνετουν έτσι ντόρος, ήταν να επίεννεν πιο πριν. Τωρά, ίντα μπου να κάμει; Προσπαθεί μπας τζαι πουν τον τζαι τζείνον τα νέα. Στην έσχατη των περιπτώσεων, αν δεν σταματήσουν τα κανάλια να ασχολούνται με τους άλλους παπάες, εννά δημοσιοποιήσει τζαι καμιάν που τες δικές του τες ανακατωσιές, μπας τζαι ασχοληθούν λλίον τζαι μαζίν του, γιατί με τούτα και με εκείνα νιώθει παραμελημένος, τζαι έσιει τζαι δίκαιον.
Έτσι εν η φήμη, την μιαν έσιεις την, την άλλην επίεν. Εκτός τζι αν είσαι αρχιεπίσκοπος βέβαια.
Πρόσφατα, όμως, ανακάλυψεν πως έσιει τζιάλλον ανταγωνισμόν, γιατί η άλλη η αλούπα, ο Εφραίμ, τωρά τελευταία παίζει σε ούλλα τα κανάλια τζαι σε ούλλες τες εφημερίδες. Ακούεις, ο Αρχιεπίσκοπος σπάζει τζαι τσακρά, που εν ανακατώθηκεν τζαι τζείνος στο Βατοπέδι, αν το έξερεν ότι εννά εγίνετουν έτσι ντόρος, ήταν να επίεννεν πιο πριν. Τωρά, ίντα μπου να κάμει; Προσπαθεί μπας τζαι πουν τον τζαι τζείνον τα νέα. Στην έσχατη των περιπτώσεων, αν δεν σταματήσουν τα κανάλια να ασχολούνται με τους άλλους παπάες, εννά δημοσιοποιήσει τζαι καμιάν που τες δικές του τες ανακατωσιές, μπας τζαι ασχοληθούν λλίον τζαι μαζίν του, γιατί με τούτα και με εκείνα νιώθει παραμελημένος, τζαι έσιει τζαι δίκαιον.
Έτσι εν η φήμη, την μιαν έσιεις την, την άλλην επίεν. Εκτός τζι αν είσαι αρχιεπίσκοπος βέβαια.
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008
Μίλλερ - Στον τροπικό του καρκίνου
(….)Ολόκληρη η γη είναι σκεπασμένη μ’ ένα χαλί από ατσάλι και τσιμέντο που την έχει μεταμορφώσει σε γκρίζα άνυδρη ερημιά. Παραγωγικότης! Παραγωγή. Περισσότερα μπουλόνια, και ρουλεμάν, περισσότερα αγκαθωτά σύρματα, περισσότερα μπισκότα για σκύλους, περισσότερες μηχανές που κουρεύουν τη χλόη, μεγαλύτερες ποσότητες δηλητηριωδών αερίων, σαπουνιού, οδοντόπαστας, περισσότερα άρματα μάχης, περισσότερες εφημερίδες, περισσότερη μόρφωση, κι άλλες εκδηλώσεις, κι άλλες βιβλιοθήκες, κι άλλα μουσεία. Εμπρός! Εμπρός! Ο χρόνος βιάζει.(….)
(….) Φορώ το καπέλο μου όπως μ’ αρέσει, έλεγε ο Ουώλτ Ουίτμαν. Αυτό όμως μπορούσε να το κάνει, γιατί στον καιρό του υπήρχε δυνατότητα να’ χεις ένα καπέλο στα μέτρα του κεφαλιού σου. Όμως τώρα όλα έχουν αλλάξει, οι καιροί είναι πια διαφορετικοί, τόσο διαφορετικοί που το μόνο καπέλο στα μέτρα σου που μπορείς ν’ αποχτήσεις, είναι αυτό που σου φορούν όταν σε καθίζουν στην ηλεκτρική καρέκλα, κάπως σφιχτό βέβαια, μα πάντως ακριβώς στα μέτρα του κεφαλιού σου.
(……) Άντρες και γυναίκες, ορμάνε όπως οι γύπες πάνω απ’ τα βρωμισμένα πτώματα, ζευγαρώνουν και χωρίζονται χωρίς να σταματήσουν. Σαρκοβόρα, απαίσια όρνεα, που πέφτουν σαν κοτρώνια από το ψήλος του ουρανού. Νύχια και ράμφη! Να τι είμαστε. Ένα τεράστιο πεπτικό σύστημα οπλισμένο με μια σπάνια όσφρηση, για να ανακαλύπτει τα πτώματα. Εμπρός! Εμπρός! Χωρίς οίκτο, χωρίς συμπόνια, χωρίς αγάπη, χωρίς συχώρεση. Μη ζητάς τίποτα, και μη δίνεις τίποτα. Κι άλλα θωρηκτά, κι άλλες εκρηκτικές ύλες, μεγαλύτερες ποσότητες δηλητηριωδών αερίων. Εμπρός! Περισσότεροι γενόκοκκοι, περισσότεροι στρεπτόκοκκοι, περισσότερες μηχανές καταστροφής, περισσότερες, περισσότερες, όλο και περισσότερες ώσπου τα πάντα να τιναχτούν στον αγέρα, ώσπου ο κόσμος να γκρεμιστεί σε κομμάτια παρασέρνοντας μαζί του τη γήινη σφαίρα. (…..)
Χένρυ Μίλλερ, Τροπικός του Καρκίνου (1973)
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)