Είμαι που λαλείτε στην κουζίνα τζαι πλυνίσκω τα πιάτα. (ναι σήμερα εν μια που τζείνες τες σπάνιες μέρες που με επιάσαν οι νοικοτζυροσύνες. Τζείνον που λαλούν πως ότι κάμνεις την παραμονή θα το κάμνεις ούλλην την χρονιάν, προφανώς εν αδύνατον να ισχύει στην εν λόγω περίπτωσην, μεν ανησυχείτε).
Τζαι ξαφνικά χτυπά το κουδούνιν, τζι ακούω εγώ ότι εν οι μιτσιοί που λαλούν τα κάλαντα. Βιαστικά βιαστικά μάχουμαι να ξεπλύνω τα χιέρκα μου που τες σαπουνιές να πάω να ανοίξω. Πλυνίσκω τα σιέρκα μου τζαι προσπαθώ να σκουπιστώ, σε διάστημα 1 λεπτού τωρά, εν άρκησα, τζαι τσούπ θκυό φάτσες με το καπελλούιν του Άη Βασίλη στο παράθυρο της κουζίνας να φακκούν την πόρταν της κουζίνας να τους ανοίξω. Μέσα σε ένα το πολύ ενάμισι λεπτό !!!!!
What the fuck? που λαλούν τζαι οι εγγλέζοι. Με το ζόριν ολάν να μου πουν τα κάλαντα;;; Κύριε ελέησον.
Που ξέρεις ολάν; μπορεί να είμαι μουσουλμάνα τζαι να μεν θέλω να μου πεις το τραούδιν του Άη Βασίλη. Μπορεί να είμαι άθεη ή απλά τζείνος ο παράξενος, γκρινιάρης κωλόγερος στες ταινίες που εν γουστάρει τα Χριστούγεννα. Πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να μου πεις τα κάλαντα;
Ευτυχώς δηλαδή που εν εκατουρούσα τζείνην την ώραν. Έχω τους ικανούς να φακκούσαν το παραθυρούιν του μπάνιου για να κατουρώ με υπόκρουση τη χορωδία των χρωμάτων.
Παρένθεση: πιο πολλά που την παρολλίον εισβολήν στον ιδιωτικό μου χώρον ενόχλησεν με το ύφος της μιτσιάς την ώραν που έβαλλα τα ψιλά στο ττενεκκούιν. Εν ήταν πολλά για τζείνην προφανώς. Κανονικά, ήρτεν μου να της πω, αν θέλετε να τηρούμεν τα έθιμα, εν μπισκότα τζαι γλυκά που πρέπει να σας διούμεν άμαν λαλείτε τα κάλαντα, όι πεντάευρα. Ως τζαι τα έθιμα πιον εγινήκαν για τα ριάλλια ρε γαμώτο. ούλλα για τα ριάλλια.
Ενευρίασα πάλε. Τζαι ναι εν πολλά πιθανόν να είμαι νευριασμένη για ούλλον το 2010.
ΥΓ: Καλά να περάσετε πόψε κοπέλες τζαι κοπέλλια, κύριοι τζαι κυρίες, καλλύττερην τύχην σας εύχουμαι με τους καλαντοτραουδιστές, τζαι καλόν νέον έτος, τζαι το 2010 ναν η χρονιά που θα έχουμεν έναν πρόβλημαν λλιόττερον... (εκαταλάβετε ποιον φαντάζουμαι)
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009
Βουκώλος
Ο 6ος Βουκώλος, τζαι με μεγάλη μου λύπην ίσως τζαι ο τελευταίος, εφκήκεν. Εκυκλοφόρησεν στο Πανεπιστήμιον Κύπρου εδώ και καιρόν, αλλά μόλις σήμερα εκαταφέραμεν να μπει ηλεκτρονικά (γιατί η υπεύθυνη της ανάρτησης έλειπεν στο χιονισμένον Βέλγιο για διδακτορικά τζαι πελλάρες).
Το τεύχος μπορείτε τώρα να το έβρετε δαμέ όσοι εν πάτε που ucy μεριά.
Έγραψεν τζι η φίλη σας τες πελλάρες της, αλλά τζαι πολλοί άλλοι κείμενα για την παλιά Λευκωσία τζαι όι μόνον. Καλά θκιαβάσματα.
Τζαι τζείνοι που ανησυχούν ότι άρκεψεν να χαλά το Πανεπιστήμιον αφού χρηματοδοτεί τέθκοια "αναρχοπεριοδικά", λαλώ σας το που έγκυρες πηγές, μεν ανησυχείτε, το Πανεπιστήμιον εν χαλά σεντ για πραγματική σκέψη. Μπορείτε να ησυχάσετε.
Το τεύχος μπορείτε τώρα να το έβρετε δαμέ όσοι εν πάτε που ucy μεριά.
Έγραψεν τζι η φίλη σας τες πελλάρες της, αλλά τζαι πολλοί άλλοι κείμενα για την παλιά Λευκωσία τζαι όι μόνον. Καλά θκιαβάσματα.
Τζαι τζείνοι που ανησυχούν ότι άρκεψεν να χαλά το Πανεπιστήμιον αφού χρηματοδοτεί τέθκοια "αναρχοπεριοδικά", λαλώ σας το που έγκυρες πηγές, μεν ανησυχείτε, το Πανεπιστήμιον εν χαλά σεντ για πραγματική σκέψη. Μπορείτε να ησυχάσετε.
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009
I love Cyprus-η συνέχεια
Παρά το γεγονός ότι το συγγενολόι μετά τον αρχικό ενθουσιασμό της επιστροφής απο τα ξένα επέστρεψε στα παλιά, κλασικά, ωραία οικογενειακά ζητήματα του πότε επιτέλους θα γίνω μάνα, θα παντρευτώ, θα φέρω το νου μου, να σταματήσω να σπουδάζω τζαι να κάμω οικογένειαν, πριν να ασπρίσουν τζιάλλον τα μαλλιά του παπά μου και άλλα τέτοια συγκλονιστικά, τζαι παρά το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος άρκεψεν πάλε να μου αφτένει τα λαμπούθκια με τες δηλώσεις του τες χριστουγεννιάτικες (που καμία σχέση δεν έχουν με το Χριστιανισμό, τη γέννηση του Θεανθρώπου τζαι το μήνυμα των Χριστουγέννων, εκτός τζι αν ο Χριστός εγεννήθηκεν μόνο τζαι μόνο για να πει στους απανταχού Κυπραίους να μεν ψηφίσουν ΚΑΝΕΝΑ σχέδιο), εγώ εξακολουθώ να είμαι χαρούμενη φουλ (όπως λέμε καθυστέρηση φουλ) που είμαι Κύπρον, τζαι συνεχίζω τη συγκλονιστική σειρά με τα πόστ για το πόσον αγαπώ το φύλλον μας (το χρυσοπράσινον ρε).
Για τούτον το ποστ πρέπει να πω ότι χρειάστηκε μια κάποια προετοιμασία όντας στη ξενιθκιά, γιατί το θέμαν ναι, ναι, είναι ο Κυπραίος ακροατής εκπομπών στο ραδιόφωνο. Τζιαμέ στα ξένα, βλεπετε, κανέναν κυπραίον εν ήβρα, έτσι η μόνη μου επαφή με τον κυπριακό λαό ήταν μέσω του ραδιοφώνου. Τζαι όσοι ακούτε ράδιο, τζι όι μόνο τα σιντι τζαι τα αι-πουδαμέ σας (δες προηγούμενο ποστ για τη γνώμη μου για τα i-pod), θα ξέρετε ότι έσιει κάτι εκπομπές, κυρίως αθλητικές, που οι ακροατές που πιάνουν τηλέφωνον είναι πραγματικά ένας τζι ένας, stand-up comedy δωρεάν. Τόσο χάζι μιλούμεν.
Μεν νομίζετε ότι το λαλώ περιπαιχτικά. Πραγματικά απολαμβάνω τες συζητήσεις ακροατών. Διασκεδάζω. Πραγματικά. Τζαι μετά που την επαφή μου με τους ευρωπαίους, κάπως κρυούς Βέλγους (αν τζαι κατα βάθος θέλουν να εν φιλικοί νομίζω), τούτες οι συζητήσεις αποκτήσαν άλλην αξίαν.
Που λαλείτε κάθε μεσημέρι στο γραφείο (άμα βαρκούμαι να δουλέψω) ακούω τούτη την εκπομπή που κάμνει ένας καλαμαράς, απίστευτος τύπος, έννεν απλά αθλητική, αλλά έσιει πολλά αθλητικά. Ο καλαμαράς εν ΠΑΟΚτζης, τζαι όσοι ξέρετε ΠΑΟΚτζήδες καταλαβαίνετε γιατί αυτό είναι σημαντικό στοιχείο, που δείχνει κάποια πράγματα για την προσωπικότητα του παρουσιαστή!! Όπως όλοι ξέρετε πολλοί κυπραίοι άμαν μιλούν με καλαμαράες τείνουν να χρησιμοποιούν τα πιο βαρετά κυπριακά τους (εν εκατάλαβα ακόμα γιατί), έτσι τα τηλεφωνήματα των ακροατών έχουν πολύ χάζι. Ενδεικτικές ατάκες παρατίθενται πιο κάτω ανά κατηγορία τηλεφωνήματος.
1. Τα τηλεφωνήματα που έχουν να κάμουν με τον παρουσιαστή
«Πέ μου μάνα μου ποιος σε άγχωσε να έρτω τζιαμέ…»
«Κόπιασε στην Πάφο παίχτη μου να σε τζεράσω σούβλαν…»
2. Τα τηλεφωνήματα που έχουν να κάμουν με άλλους ακροατές
«Έλα παίχτη μου, πε του παρέα που ετηλεφώνησεν πριν, έχω ζιβανίαν πάνω στην Πάφον, να έρτει να πιει όσην θέλει….Μια ζιβανία, Χρίστο μου, αν την γύρεις πας στο αυτοκίνητο εννά σταρτάρει» (ο ίδιος που έθελεν να τζεράσει σούβλαν πιο πάνω προφανώς)
3. Τα τηλεφωνήματα που έχουν να κάμουν με σιερετίσματα, ευχές κλπ
«Να ζήσουν οι Στέλιοι, τζαι οι Στέλλες τζαι τα stainless steel…» (το λεγόμενο κυπριακο χιούμορ)
«Να στείλουμε Χρίστο μου σιερετίσματα, ποτζεί τζαι δα τζαι πάρατζει» (το λεγόμενο κυπριακό χιούμορ, the sequel)
4. Τηλεφωνήματα σχετικά με τα Χριστούγεννα
«’Ελα να σου πω, ήβραμεν γαλοπούλαν τελικά. Εννά μου φέρει ο φίλος μου ο Μελής ο κασάπης…».
5. Τηλεφωνήματα που έχουν να κάμουν με επιλογές τραγουδιών
«Χρίστο μου βάλε …..(ένα τραούδιν), να χαρείς τα μαλλιά της κκελλές σου» (ούλλοι ξέρουν ότι ο Χρίστος εν κκέλης!!!)
(μετά που τα Χιόνια στο Καμπαναριό, ο κύριος Χρίστος πιάνει το εξής μήνυμα) «Τι κάμνεις ρε ψυχοπαθή; Εφκάλαμεν σπυρούθκια. Βάλε AC/DC».
6. Τζαι φυσικά τηλεφωνήματα σχετικά με τα αθλητικά
«Χρίστο μου, ΟΜΟΝΟΙΑ ώσπου να ξιουριστεί ο Άη Βασίλης…»
ο ίδιος Ομονοιάτης λλίην ώραν μετά
«Χρίστο μου, ΟΜΟΝΟΙΑ ώσπου να βάλει τσόντα το ΡΙΚ».
Καταληκτικά σχόλια:
1. Ο Κυπραίος ακροατής δεν διστάζει να καλέσει παρουσιαστήν τζαι ακροατές για να τζεράσει φαίν τζαι πιοτόν, τζαι ξέρεις ότι το εννοεί.
2. Ο Κυπραίος ακροατής πιάννει τηλέφωνον μόνον τζαι μόνον για να κάμει χάζιν τον "παρέαν τον καλαμαρά". Τζαι
3. ο κύριος Χρίστος έσιει πολλήν υπομονήν, μάσιαλλα του.
Εγώ πάλε καθόλου. χαχανίζω μόνη μου στο γραφείο, τζι άτε τωρά να εξηγήσεις της Ιρανής συναδέλφισσας στο δίπλα γραφείο γιατί χασκογελάς.
Ναν καλά τα πλάσματα, οι απανταχού Κυπραίοι, τζαι ο κύριος Χρίστος, δεν ξέρω πως θα έφκαλλα τες κρύες (όι λόγω θερμοκρασίας) μέρες στο Βέλγιο...
Υ.Γ.: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ είπα; εν τζαι είπα.
Για τούτον το ποστ πρέπει να πω ότι χρειάστηκε μια κάποια προετοιμασία όντας στη ξενιθκιά, γιατί το θέμαν ναι, ναι, είναι ο Κυπραίος ακροατής εκπομπών στο ραδιόφωνο. Τζιαμέ στα ξένα, βλεπετε, κανέναν κυπραίον εν ήβρα, έτσι η μόνη μου επαφή με τον κυπριακό λαό ήταν μέσω του ραδιοφώνου. Τζαι όσοι ακούτε ράδιο, τζι όι μόνο τα σιντι τζαι τα αι-πουδαμέ σας (δες προηγούμενο ποστ για τη γνώμη μου για τα i-pod), θα ξέρετε ότι έσιει κάτι εκπομπές, κυρίως αθλητικές, που οι ακροατές που πιάνουν τηλέφωνον είναι πραγματικά ένας τζι ένας, stand-up comedy δωρεάν. Τόσο χάζι μιλούμεν.
Μεν νομίζετε ότι το λαλώ περιπαιχτικά. Πραγματικά απολαμβάνω τες συζητήσεις ακροατών. Διασκεδάζω. Πραγματικά. Τζαι μετά που την επαφή μου με τους ευρωπαίους, κάπως κρυούς Βέλγους (αν τζαι κατα βάθος θέλουν να εν φιλικοί νομίζω), τούτες οι συζητήσεις αποκτήσαν άλλην αξίαν.
Που λαλείτε κάθε μεσημέρι στο γραφείο (άμα βαρκούμαι να δουλέψω) ακούω τούτη την εκπομπή που κάμνει ένας καλαμαράς, απίστευτος τύπος, έννεν απλά αθλητική, αλλά έσιει πολλά αθλητικά. Ο καλαμαράς εν ΠΑΟΚτζης, τζαι όσοι ξέρετε ΠΑΟΚτζήδες καταλαβαίνετε γιατί αυτό είναι σημαντικό στοιχείο, που δείχνει κάποια πράγματα για την προσωπικότητα του παρουσιαστή!! Όπως όλοι ξέρετε πολλοί κυπραίοι άμαν μιλούν με καλαμαράες τείνουν να χρησιμοποιούν τα πιο βαρετά κυπριακά τους (εν εκατάλαβα ακόμα γιατί), έτσι τα τηλεφωνήματα των ακροατών έχουν πολύ χάζι. Ενδεικτικές ατάκες παρατίθενται πιο κάτω ανά κατηγορία τηλεφωνήματος.
1. Τα τηλεφωνήματα που έχουν να κάμουν με τον παρουσιαστή
«Πέ μου μάνα μου ποιος σε άγχωσε να έρτω τζιαμέ…»
«Κόπιασε στην Πάφο παίχτη μου να σε τζεράσω σούβλαν…»
2. Τα τηλεφωνήματα που έχουν να κάμουν με άλλους ακροατές
«Έλα παίχτη μου, πε του παρέα που ετηλεφώνησεν πριν, έχω ζιβανίαν πάνω στην Πάφον, να έρτει να πιει όσην θέλει….Μια ζιβανία, Χρίστο μου, αν την γύρεις πας στο αυτοκίνητο εννά σταρτάρει» (ο ίδιος που έθελεν να τζεράσει σούβλαν πιο πάνω προφανώς)
3. Τα τηλεφωνήματα που έχουν να κάμουν με σιερετίσματα, ευχές κλπ
«Να ζήσουν οι Στέλιοι, τζαι οι Στέλλες τζαι τα stainless steel…» (το λεγόμενο κυπριακο χιούμορ)
«Να στείλουμε Χρίστο μου σιερετίσματα, ποτζεί τζαι δα τζαι πάρατζει» (το λεγόμενο κυπριακό χιούμορ, the sequel)
4. Τηλεφωνήματα σχετικά με τα Χριστούγεννα
«’Ελα να σου πω, ήβραμεν γαλοπούλαν τελικά. Εννά μου φέρει ο φίλος μου ο Μελής ο κασάπης…».
5. Τηλεφωνήματα που έχουν να κάμουν με επιλογές τραγουδιών
«Χρίστο μου βάλε …..(ένα τραούδιν), να χαρείς τα μαλλιά της κκελλές σου» (ούλλοι ξέρουν ότι ο Χρίστος εν κκέλης!!!)
(μετά που τα Χιόνια στο Καμπαναριό, ο κύριος Χρίστος πιάνει το εξής μήνυμα) «Τι κάμνεις ρε ψυχοπαθή; Εφκάλαμεν σπυρούθκια. Βάλε AC/DC».
6. Τζαι φυσικά τηλεφωνήματα σχετικά με τα αθλητικά
«Χρίστο μου, ΟΜΟΝΟΙΑ ώσπου να ξιουριστεί ο Άη Βασίλης…»
ο ίδιος Ομονοιάτης λλίην ώραν μετά
«Χρίστο μου, ΟΜΟΝΟΙΑ ώσπου να βάλει τσόντα το ΡΙΚ».
Καταληκτικά σχόλια:
1. Ο Κυπραίος ακροατής δεν διστάζει να καλέσει παρουσιαστήν τζαι ακροατές για να τζεράσει φαίν τζαι πιοτόν, τζαι ξέρεις ότι το εννοεί.
2. Ο Κυπραίος ακροατής πιάννει τηλέφωνον μόνον τζαι μόνον για να κάμει χάζιν τον "παρέαν τον καλαμαρά". Τζαι
3. ο κύριος Χρίστος έσιει πολλήν υπομονήν, μάσιαλλα του.
Εγώ πάλε καθόλου. χαχανίζω μόνη μου στο γραφείο, τζι άτε τωρά να εξηγήσεις της Ιρανής συναδέλφισσας στο δίπλα γραφείο γιατί χασκογελάς.
Ναν καλά τα πλάσματα, οι απανταχού Κυπραίοι, τζαι ο κύριος Χρίστος, δεν ξέρω πως θα έφκαλλα τες κρύες (όι λόγω θερμοκρασίας) μέρες στο Βέλγιο...
Υ.Γ.: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ είπα; εν τζαι είπα.
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
Νέο μπλοκ
Επειδή η δημιουργία εσυνέπεσε με την ημέρα αναχώρησης προς την πατρίδα τζαι επειδή το καλωσόρισμα δαμέ κρατά τουλάχιστον ένα 24ωρο, εκαθυστέρησα να πάρω χαπάριν ότι εξεκινήσαμεν.
Καινούργιον μπλοκ με τη σύμπραξη πολλών κύπριων μπλόκκερ (τζαι τιμή μου που με ελάβαν τζαι μέναν υπόψην) ξεκινά με σκοπό τη δημιουργία μιας φωνής, ή μάλλον ενός τόπου που μπορούν να μιλήσουν ούλλοι όσοι πιστεύκουν πως εν καιρός να διευθετηθεί το Κυπριακό για το καλό ούλλων μας. Ένας χώρος ουδέτερος κομματικά, με ανθρώπους που διάφορους ιδεολογικούς τζαι πολιτικούς χώρους, ηλικίες, κοινωνικό υπόβαθρο τζαι απόψεις με μια κοινή πεποίθηση, ότι ρε γαμώτο μπορούμεν να έβρουμεν μια λύση τζαι ήρτεν η ώρα να το κουντήσουμεν το πράμαν όσον πάει. Που τον τζαιρόν που εξαναξεκινήσαν οι συνομιλίες, φκαίνει πάλε προς τα έξω μια φωνή αντίθεσης, αντίθεση προς τη λύση. Με βάσιμα τζαι αβάσιμα επιχειρήματα, με υπερβολήν μερικές φορές. Ήταν τζαιρός να ξεκινήσει να ακούεται τζαι μια υποστηρικτική φωνή. Τζαι σιέρουμαι που είμαι μέρος της.
Η επανένωση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο δεδομένων των συνθηκών (όχι απαραιτήτως τον τέλειο, εν έσιει έτσι πράμαν πιον), εν πράμαν εφικτόν, φτάνει να το πιστέψουμε, να αρκέψουμεν να το σκεφτούμαστεν τουλάχιστον ως πιθανότητα, να το συζητούμεν ψύχραιμα τζαι λογικά. Στο www.epanenosi.com
Καινούργιον μπλοκ με τη σύμπραξη πολλών κύπριων μπλόκκερ (τζαι τιμή μου που με ελάβαν τζαι μέναν υπόψην) ξεκινά με σκοπό τη δημιουργία μιας φωνής, ή μάλλον ενός τόπου που μπορούν να μιλήσουν ούλλοι όσοι πιστεύκουν πως εν καιρός να διευθετηθεί το Κυπριακό για το καλό ούλλων μας. Ένας χώρος ουδέτερος κομματικά, με ανθρώπους που διάφορους ιδεολογικούς τζαι πολιτικούς χώρους, ηλικίες, κοινωνικό υπόβαθρο τζαι απόψεις με μια κοινή πεποίθηση, ότι ρε γαμώτο μπορούμεν να έβρουμεν μια λύση τζαι ήρτεν η ώρα να το κουντήσουμεν το πράμαν όσον πάει. Που τον τζαιρόν που εξαναξεκινήσαν οι συνομιλίες, φκαίνει πάλε προς τα έξω μια φωνή αντίθεσης, αντίθεση προς τη λύση. Με βάσιμα τζαι αβάσιμα επιχειρήματα, με υπερβολήν μερικές φορές. Ήταν τζαιρός να ξεκινήσει να ακούεται τζαι μια υποστηρικτική φωνή. Τζαι σιέρουμαι που είμαι μέρος της.
Η επανένωση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο δεδομένων των συνθηκών (όχι απαραιτήτως τον τέλειο, εν έσιει έτσι πράμαν πιον), εν πράμαν εφικτόν, φτάνει να το πιστέψουμε, να αρκέψουμεν να το σκεφτούμαστεν τουλάχιστον ως πιθανότητα, να το συζητούμεν ψύχραιμα τζαι λογικά. Στο www.epanenosi.com
Νόστος
Είχα ξεχάσει πόσον μαλακόν τζαι βραστόν εν το κρεβάτι μου.
Είχα ξεχάσει πόσον φωτεινή μπορεί να ένι μια μέρα.
Είχα ξεχάσει πως εν το wireless internet.
Πως ενι να βράζεις με τη σόμπα τζι όι με τη θέρμανση (υπάρχει μια φυσική εγγύτητα με τους υπόλοιπους ανθρώπους μέσα στο δωμάτιο, αφού ούλλοι μαζεύκουνται κοντά στη σόμπα τζαι ο ένας κοντά στον άλλον)
Είχα ξεχάσει πως ένι να σε πελλανίσκουν οι γείτονες.
Πως ένι να ακούεις σουρεαλιστικές ειδήσεις (κάτι μωρά που ανταλλάσσουνται, πτώματα που εξαφανίζουνται κλπ).
Πως ένι οι φιλικοί χαιρετισμοί με άλλους Κυπραίους (περιλαμβάνουν μιαν αγκαλιάν, θκυό φιλιά, έτσι, εν χρειάζεται special occasion σαν τους Βέλγους).
Είχα ξεχάσει πως ένι το γάλαν το φρέσκον, τζείνον που το γοράζεις που το ψυγείον, όι πελλάρες.
Πως ένι να κυκλοφορείς χωρίς γάντια, χωρίς καπέλο, χωρίς σιάρπα, μεν σου πω τζαι χωρίς σακάκιν ώρες ώρες.
Πως ένι το να θορείς τηλεόραση.
Πόσον ωραίον εν το αίσθημαν άμαν οδηγάς.
Πως ένι να τρώεις σπιθκιάσιμην μαρμελάδαν της μάνας σου, τζαι σπιθκιάσιμον ψουμίν της μάνας σου.
Τζαι εβίωσα για πρώτη φορά τούτον το συναίσθημαν. Τζείνην τη ζεστασιάν άμαν επιστρέφεις σπίτιν. Nothing can beat this, man, που λαλούν τζαι οι εγγλέζοι.
Είχα ξεχάσει πόσον φωτεινή μπορεί να ένι μια μέρα.
Είχα ξεχάσει πως εν το wireless internet.
Πως ενι να βράζεις με τη σόμπα τζι όι με τη θέρμανση (υπάρχει μια φυσική εγγύτητα με τους υπόλοιπους ανθρώπους μέσα στο δωμάτιο, αφού ούλλοι μαζεύκουνται κοντά στη σόμπα τζαι ο ένας κοντά στον άλλον)
Είχα ξεχάσει πως ένι να σε πελλανίσκουν οι γείτονες.
Πως ένι να ακούεις σουρεαλιστικές ειδήσεις (κάτι μωρά που ανταλλάσσουνται, πτώματα που εξαφανίζουνται κλπ).
Πως ένι οι φιλικοί χαιρετισμοί με άλλους Κυπραίους (περιλαμβάνουν μιαν αγκαλιάν, θκυό φιλιά, έτσι, εν χρειάζεται special occasion σαν τους Βέλγους).
Είχα ξεχάσει πως ένι το γάλαν το φρέσκον, τζείνον που το γοράζεις που το ψυγείον, όι πελλάρες.
Πως ένι να κυκλοφορείς χωρίς γάντια, χωρίς καπέλο, χωρίς σιάρπα, μεν σου πω τζαι χωρίς σακάκιν ώρες ώρες.
Πως ένι το να θορείς τηλεόραση.
Πόσον ωραίον εν το αίσθημαν άμαν οδηγάς.
Πως ένι να τρώεις σπιθκιάσιμην μαρμελάδαν της μάνας σου, τζαι σπιθκιάσιμον ψουμίν της μάνας σου.
Τζαι εβίωσα για πρώτη φορά τούτον το συναίσθημαν. Τζείνην τη ζεστασιάν άμαν επιστρέφεις σπίτιν. Nothing can beat this, man, που λαλούν τζαι οι εγγλέζοι.
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009
Ερυκίνη του χιονιά
Ξέρετε τζείνες τες χριστουγεννιάτικες κάρτες με το σπιτούιν, μεστα χιόνια, τζαι τα δεντρούθκια δίπλα ούλλον σιόνια; Που την εθορούσαμεν εμείς τα παιδιά στην Κύπρο τζαι ελαλούσαμεν, ααα ήταν ωραία, γιατί να μεν εννεν έτσι τζαι μας τα Χριστούγεννα;
Το θέαμα μόλις φκεις που την πόρτα μου πριν 2 μέρες (τώρα είναι χειρότερα)
Γιατί βλαμμένον μωρόν, για να γινεί έτσι σιόνιν χρειάζεσαι τουλάχιστον 2-3 μέρες σε θερμοκρασίες μεταξύ -2 και -5 (νομίζω σήμερα εν -6, αλλά εν είμαι τζαι σίουρη, ούλλα τα - εν απλά υπερβολική κρυάδα για μέναν). Κανένας εν το σκέφτεται τούτον άμαν απλά θορεί το σιόνι που μακριά, εν χρειάζεται να ζήσει μαζί του ολημερίς.
Τζαι τι να το κάμω χρυσό μου το σιόνιν άμαν εν μπορώ να φκώ που έσσο μου για να το δω; Περιπαίζεις με;
Τζαι φυσικά ούλλοι ρωτούν την Κυπραίαν πως σου φαίνεται το σιόνιν; Τζαι έχουν τζείνον το ύφος, μάνα μου ρε, λες τζαι καρτερούν να τους πεις "ουάου, το σιόνιν εν τέλειον, εμεις στην Κύπρον έχουμεν μόνον πυράν, τζαι ήλιον, ίντα τυχεροί που είσαστεν, εν πανέμορφη η πόλη χιονισμένη".
Εγώ πάλε απαντώ "Εν τόοοοση κρυαδά".
Τζαι οι Βέλγοι πάλε να επιμένουν. "Εντάξει εν εκρυάδα, αλλά σιγά. Έννεν πολλά όμορφον το χιόνι;"
Τζαι εγώ απαντώ, "Ναι όντως ένι. Αλλά εν κρυάδα, πολλή κρυάδα".
Αλλά που μέσα μου λαλώ "Μισώ το σιόνι. Πότε θα σταματήσει να σιονίζει; Πότε εννά επιστρέψει σε κάτι, οτιδήποτε παραπάνω που το μείον, κάμνει μου, ακόμα τζαι το μηδέν." Σε έτσι κατάστασην έφτασα. Εν ξέρω πως αντέχουν τούτα τα πλάσματα, πως χειρίζουνται το κρύον, αλλά εγώ 3 μέρες που χιονίζει like crazy εν εφκήκα π' όσσο μου. Έτσι εννα πάει το πράμαν; Εννά μείνω κλειδωμένη μέσα ως το Μάρτη; Εν γίνεται. Κάποτε θα πρέπει να το αντιμετωπίσω.
Το σιηρόττερον ένι ότι με τα σιόνια, εν κινείται τίποτε σήμερα, με λεωφορεία, με τραίνα, με αεροπλάνα. Το καλόν που σου θέλω ρε παλιόκαιρε, φρόντισε να σάσεις γιατί εγώ σε θκυό μέρες πετώ για Κύπρον τζαι τίποτε μα τίποτε δε θα με εμποδίσει να φύω που το ψυγείον σας, όσον το δυνατόν πιο μακριά που τες μείον θερμοκρασίες.
Αλλά για να μεν νομίζετε ότι κλαίουμαι έτσι χωρίς λόγο έχω τζαι αποδείξεις. Τζαι μεν τολμήσει κανένας να πει μάνα μου ίντα ωραία που ένι, θα μου σπάσετε να νεύρα.
Το θέαμα μόλις φκεις που την πόρτα μου πριν 2 μέρες (τώρα είναι χειρότερα)
Το παράθυρο μου σήμερα με 5 εκατοστά χιόνι (εσύ σηκώνεσαι να φκείς πόξω; Οχι εννα μου πεις)
Η χιονισμένη μας πλατεία εχτές (σήμερα εν ξέρω)
Ένα που τα λλιόττερο θαμμένα αυτοκίνητα της πόλης, αναρωθκιούμαι πως τα ξεκινούν.
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Why people watch Reality TV
or Why i will never get a PhD.....
Γιατί θκιεβάζω πελλάρες. Που εν έχουν καμία σχέση με το θέμα μου. Ήβρα που λαλείτε τούτον το άρθρον που μου ετράβησεν την προσοχή. Τζαι επειδή επρόσεξα πόσον σας αρέσκουν τα πράματα που κάμνουμεν στην ψυχολογίαν είπα να το μοιραστώ μαζί σας.
Όχι, μεν ανησυχείτε, εν έσιει ανήθικα πειράματα τούντην φοράν. Σε τούτην την μελέτη οι ερευνητές, βάσει μιας παντελώς άγνωστης θεωρίας σε μένα (εμείς οι ψυχολόγοι ούλλον θεωρίες είμαστεν), που λαλεί ότι οι άνθρωποι επιλέγουν ερεθίσματα στη ζωή τους για να ικανοποιήσουν τζείνες τες ανάγκες που κρίνουν ως πιο σημαντικές (αναγνωρίζουν 16 θεμελειώδεις ανθρώπινες ανάγκες), ερωτήσαν 239 πλάσματα πόσο σημαντικές θεωρούν τούτες τες 16 ανάγκες/κίνητρα τζαι αν θορούν ριάλιτι (Big Brother, Survivor κλπ). Τζαι άκου τωρά, τζείνοι που επαρακολουθούσαν ριάλιτυ, ήταν τζείνοι που θεωρούσαν πιο σημαντική την ανάγκη για Κοινωνικό Στάτους, τζαι την Ανάγκη για Νίκη/Εκδίκηση, τζαι σε πιο μικρό βαθμό την ανάγκη για Κοινωνική Επαφή τζαι την ανάγκη για Σεξ/Ρομαντική αγάπη.
Δηλαδής, τα πλάσματα που θορούν ριάλιτυ, μέσα που τούτον το πράμαν ικανοποιούν κυρίως την ανάγκη τους να είναι σημαντικοί (γιατί "δε, τζαι οι καθημερινοί άνθρωποι σαν εμένα εν στην τηλεόραση") τζαι την ανάγκη για Νίκη μέσα που τον ανταγωνισμό που φκάλλουν τα ριάλιτυ. Τελικώς, εξέχασα να πω ότι τζείνοι που εθορούσαν ριάλιτυ παραπάνω, εθεωρούσαν την ανάγκη για Τιμή/Ηθική λλιόττερον σημαντική. Γιατί, υποθέτω, εν έσιει τίποτες ηθικόν ή τιμητικόν στο να ξεπουλάς τον εαυτό σου φίλε μου έτσι.
Τζαι παραπομπή σε ΑΡΑ style για τζείνους που φτιάχνουνται πολλά με την ψυχολογία
Reiss, S. & Wiltz, J. (2004). Why people watch Reality TV, Media Psychology, 6, 363-378.
Γιατί θκιεβάζω πελλάρες. Που εν έχουν καμία σχέση με το θέμα μου. Ήβρα που λαλείτε τούτον το άρθρον που μου ετράβησεν την προσοχή. Τζαι επειδή επρόσεξα πόσον σας αρέσκουν τα πράματα που κάμνουμεν στην ψυχολογίαν είπα να το μοιραστώ μαζί σας.
Όχι, μεν ανησυχείτε, εν έσιει ανήθικα πειράματα τούντην φοράν. Σε τούτην την μελέτη οι ερευνητές, βάσει μιας παντελώς άγνωστης θεωρίας σε μένα (εμείς οι ψυχολόγοι ούλλον θεωρίες είμαστεν), που λαλεί ότι οι άνθρωποι επιλέγουν ερεθίσματα στη ζωή τους για να ικανοποιήσουν τζείνες τες ανάγκες που κρίνουν ως πιο σημαντικές (αναγνωρίζουν 16 θεμελειώδεις ανθρώπινες ανάγκες), ερωτήσαν 239 πλάσματα πόσο σημαντικές θεωρούν τούτες τες 16 ανάγκες/κίνητρα τζαι αν θορούν ριάλιτι (Big Brother, Survivor κλπ). Τζαι άκου τωρά, τζείνοι που επαρακολουθούσαν ριάλιτυ, ήταν τζείνοι που θεωρούσαν πιο σημαντική την ανάγκη για Κοινωνικό Στάτους, τζαι την Ανάγκη για Νίκη/Εκδίκηση, τζαι σε πιο μικρό βαθμό την ανάγκη για Κοινωνική Επαφή τζαι την ανάγκη για Σεξ/Ρομαντική αγάπη.
Δηλαδής, τα πλάσματα που θορούν ριάλιτυ, μέσα που τούτον το πράμαν ικανοποιούν κυρίως την ανάγκη τους να είναι σημαντικοί (γιατί "δε, τζαι οι καθημερινοί άνθρωποι σαν εμένα εν στην τηλεόραση") τζαι την ανάγκη για Νίκη μέσα που τον ανταγωνισμό που φκάλλουν τα ριάλιτυ. Τελικώς, εξέχασα να πω ότι τζείνοι που εθορούσαν ριάλιτυ παραπάνω, εθεωρούσαν την ανάγκη για Τιμή/Ηθική λλιόττερον σημαντική. Γιατί, υποθέτω, εν έσιει τίποτες ηθικόν ή τιμητικόν στο να ξεπουλάς τον εαυτό σου φίλε μου έτσι.
Τζαι παραπομπή σε ΑΡΑ style για τζείνους που φτιάχνουνται πολλά με την ψυχολογία
Reiss, S. & Wiltz, J. (2004). Why people watch Reality TV, Media Psychology, 6, 363-378.
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
Θυμίζουν σας κάποιους;
Ότι θα είχαμεν τόσες ομοιότητες εν το επερίμενα. Τι εννοώ;
1. Οι παραπάνω Βέλγοι φοιτητές παν σπίτι τους κάθε, μα κάθε Σαββατοκυρίακο.
2.Οι παραπάνω Βέλγοι φοιτητές παν σπίτι τους κουβαλώντας τη βαλίτσα με τα άπλυτα για να τα πλύνει η μάμα. Εν άσκοπο να τους ρωτήσεις που έσιει laundry service. Εν ξέρουν.
3. Οι παραπάνω Βέλγοι φοιτητές εν μαειρεύκουν γιατί η μάμα ετοιμάζει τους τταππερούθκια με σπιθκιάσιμο φαί (εν τους ζηλεύκω ΚΑ-ΘΟ-ΛΟΥ, γιατί εντάξει εν τζαι κάμνουν τους τζαι γεμιστά, έτο κατι πουρέδες τζαι φιλέτα). Θκυό λεπτά στο φούρνο μικροκυμάτων και έτοιμο το δείπνο.
4. Οι παραπάνω Βέλγοι έχουν μεγάλην αντοχή στο φαίν, αν τζαι εν τους φαίνεται γιατί μπορεί να τρων πολλά, αλλά τρων σούπες, σαλάτες, βραστά λαχανικά, άνοστα κρέατα, τέθκοια πράματα. Αλλά σε ποσότητα, μάσιαλλα τους. Που τα βάλλουν απορώ.
5. Ούλλοι οι λεωφοριατζίες εν πελλολεωφοριατζίες. Ως τον έναν.
6. Οι χώροι για τους μη καπνιστές τζαι τους καπνιστές στα μπαρ και τα καφέ έχουν απόσταση περίπου 15 εκατοστά και τους διαχωρίζει μια νοερή γραμμή, ακριβώς όπως στην Κύπρο. Δεν φταίει κανένας που ο καπνός δεν λαλεί να καταλάβει πως πρέπει να μεινίσκει στην αριστερή πλευρά του μπαρ τζαι να μεν πάει στην δεξιά.
7. Εννοείται πως ούλλοι οι καπνιστές καπνίζουν μέσα. Εννοείται ότι παλεύκουν να ψηφίσουν νόμο για το κάπνισμα, αλλά επίσης εννοείται ότι ούλλοι οι Βέλγοι κατά βάθος ξέρουν ότι εν θα εφαρμοστεί ποττέ.
8. Κάποιοι Βέλγοι έχουν τζείνον το συνήθειο του κεράσματος (όχι πολλοί, μερικοί). Ξέρεις άμαν έρτει ο λογαριασμός, μπορεί να πουν "εντάξει ρε παιθκιά που μέναν τα ποτά, κερνάτε την επόμενη φορά". Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται πολλά φυσιολογικόν, σε κάποιους άλλους πάλε, όπως το Γάλλο της παρέας, που κάθε φορά σοκάρεται, εν κάτι ανήκουστο.
9. Οι γεναίτζες παν στο κομμωτήριο, δώστου. Τα κομμωτήρια εν οι πρώτες επιχειρήσεις που αννοίουν το πρωίν τζαι οι τελευταίες που κλείουν. Εν έσιει ήλιον δαμέ, διαφορετικά θα φορούσαν τζαι γυαλίν τζαι τότε θα ήταν de ja vu, γυαλί-μαλλίν, Λευκωσία-Leuven. Κάτι εν τζαι τούτο.
10. Οι Βέλγοι γενικώς έννεν ιδιαίτερα ανοικτοί, εν μιλούν τζαι πάρα πολλά με αγνώστους, η κοινωνικοποίηση ρε παιδί μου εν ένα περίπου το ίδιο δύσκολη με την κοινωνικοποίηση στην Κύπρον. Το καλόν βέβαια εν ότι δαμέ οι internationals είναι παντού, τζαι οι παραπάνω εν πλάσματα κοινωνικοποίηση full.
Τες διαφορές περιμένετε τες σε άλλο πόστ!
ΥΓ.: έλειψα λλίες μέρες που τη μπλογκόσφαιρα ρε παιθκιά, σόρυ, εφάαν με οι δουλειές. Λλίες μέρες τζι ώσπου να στραφώ, ήρταν τα πάνω κάτω, βρέσιει άκουσα στην Κύπρον, εκλέψαν τον Τάσσο (!!). Εγώ λαλώ εν τίποτε επιστήμονες που τη ΝΑΣΑ, εκαταλάβαν ότι ο Τάσσος στην πραγματικότητα ήταν εξηγήινη μορφή ζωής τζαι επιάσαν τη σωρό του για να κάμουν μυστικά πειράματα κάπου στην έρημο της Αριζόνα.
ΥΓ2: επιάσαμε τους -4 δαμέ (βαθμούς κελσίου εννοώ, ναι υπάρχει αυτή η θερμοκρασία, τζαι τωρά ξέρουμε τζαι πως ένι, δυστυχώς). Όπως το κοριτσάκι με τα σπίρτα που εννά πάω, τζαι εν έχω με σπίρτα τα γέριμα.
1. Οι παραπάνω Βέλγοι φοιτητές παν σπίτι τους κάθε, μα κάθε Σαββατοκυρίακο.
2.Οι παραπάνω Βέλγοι φοιτητές παν σπίτι τους κουβαλώντας τη βαλίτσα με τα άπλυτα για να τα πλύνει η μάμα. Εν άσκοπο να τους ρωτήσεις που έσιει laundry service. Εν ξέρουν.
3. Οι παραπάνω Βέλγοι φοιτητές εν μαειρεύκουν γιατί η μάμα ετοιμάζει τους τταππερούθκια με σπιθκιάσιμο φαί (εν τους ζηλεύκω ΚΑ-ΘΟ-ΛΟΥ, γιατί εντάξει εν τζαι κάμνουν τους τζαι γεμιστά, έτο κατι πουρέδες τζαι φιλέτα). Θκυό λεπτά στο φούρνο μικροκυμάτων και έτοιμο το δείπνο.
4. Οι παραπάνω Βέλγοι έχουν μεγάλην αντοχή στο φαίν, αν τζαι εν τους φαίνεται γιατί μπορεί να τρων πολλά, αλλά τρων σούπες, σαλάτες, βραστά λαχανικά, άνοστα κρέατα, τέθκοια πράματα. Αλλά σε ποσότητα, μάσιαλλα τους. Που τα βάλλουν απορώ.
5. Ούλλοι οι λεωφοριατζίες εν πελλολεωφοριατζίες. Ως τον έναν.
6. Οι χώροι για τους μη καπνιστές τζαι τους καπνιστές στα μπαρ και τα καφέ έχουν απόσταση περίπου 15 εκατοστά και τους διαχωρίζει μια νοερή γραμμή, ακριβώς όπως στην Κύπρο. Δεν φταίει κανένας που ο καπνός δεν λαλεί να καταλάβει πως πρέπει να μεινίσκει στην αριστερή πλευρά του μπαρ τζαι να μεν πάει στην δεξιά.
7. Εννοείται πως ούλλοι οι καπνιστές καπνίζουν μέσα. Εννοείται ότι παλεύκουν να ψηφίσουν νόμο για το κάπνισμα, αλλά επίσης εννοείται ότι ούλλοι οι Βέλγοι κατά βάθος ξέρουν ότι εν θα εφαρμοστεί ποττέ.
8. Κάποιοι Βέλγοι έχουν τζείνον το συνήθειο του κεράσματος (όχι πολλοί, μερικοί). Ξέρεις άμαν έρτει ο λογαριασμός, μπορεί να πουν "εντάξει ρε παιθκιά που μέναν τα ποτά, κερνάτε την επόμενη φορά". Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται πολλά φυσιολογικόν, σε κάποιους άλλους πάλε, όπως το Γάλλο της παρέας, που κάθε φορά σοκάρεται, εν κάτι ανήκουστο.
9. Οι γεναίτζες παν στο κομμωτήριο, δώστου. Τα κομμωτήρια εν οι πρώτες επιχειρήσεις που αννοίουν το πρωίν τζαι οι τελευταίες που κλείουν. Εν έσιει ήλιον δαμέ, διαφορετικά θα φορούσαν τζαι γυαλίν τζαι τότε θα ήταν de ja vu, γυαλί-μαλλίν, Λευκωσία-Leuven. Κάτι εν τζαι τούτο.
10. Οι Βέλγοι γενικώς έννεν ιδιαίτερα ανοικτοί, εν μιλούν τζαι πάρα πολλά με αγνώστους, η κοινωνικοποίηση ρε παιδί μου εν ένα περίπου το ίδιο δύσκολη με την κοινωνικοποίηση στην Κύπρον. Το καλόν βέβαια εν ότι δαμέ οι internationals είναι παντού, τζαι οι παραπάνω εν πλάσματα κοινωνικοποίηση full.
Τες διαφορές περιμένετε τες σε άλλο πόστ!
ΥΓ.: έλειψα λλίες μέρες που τη μπλογκόσφαιρα ρε παιθκιά, σόρυ, εφάαν με οι δουλειές. Λλίες μέρες τζι ώσπου να στραφώ, ήρταν τα πάνω κάτω, βρέσιει άκουσα στην Κύπρον, εκλέψαν τον Τάσσο (!!). Εγώ λαλώ εν τίποτε επιστήμονες που τη ΝΑΣΑ, εκαταλάβαν ότι ο Τάσσος στην πραγματικότητα ήταν εξηγήινη μορφή ζωής τζαι επιάσαν τη σωρό του για να κάμουν μυστικά πειράματα κάπου στην έρημο της Αριζόνα.
ΥΓ2: επιάσαμε τους -4 δαμέ (βαθμούς κελσίου εννοώ, ναι υπάρχει αυτή η θερμοκρασία, τζαι τωρά ξέρουμε τζαι πως ένι, δυστυχώς). Όπως το κοριτσάκι με τα σπίρτα που εννά πάω, τζαι εν έχω με σπίρτα τα γέριμα.
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
Απορία IV
Γιατί κανένας άντρας, από καμία εθνικότητα, δεν μπορεί να συλλάβει την έννοια "φιλία με γυναίκα", έτσι, σκέττη-νέττη ρε παιδί μου;
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
Kardesimsin ALEXIS
Την ημερομηνία 6 του Δεκέμβρη είχα την πολλά έντονα μες το νου μου, τζαι σήμερα το πρωίν που εξύπνησα εξεκίνησα να γράφω ευχετήριο μήνυμα σε ούλλες τες Άννες που ξέρω. Τζαι εθυμήθηκα τζείνον το τραγουδάκι για την Αννούλα που έχει τη γιορτή της στις 9 (!!!!!)κι όχι στις 6.
Αμ, σήμερα δεν έχουμε γιορτή. Σήμερα έχουμε επέτειο λεν. Πως εμπόρεσα να ξεχάσω. Τη γελαστή φάτσα που εγέμωσεν τους τοίχους στην Ελλάδα, στη Λευκωσία....
Ο Αλέξης που έγινε σύμβολο. Σκέφτουμαι τι θα εσκέφτετουν ο ίδιος. Έναν κοπελλούιν 15 χρονών. Ποττέ του εν θα εφαντάστηκε ότι θα εγίνετουν σύμβολο, εν νομίζω να το έθελεν ποττέ. Τζείνην την ημέραν που έφκαινεν έξω που σπίτι του, μπορεί να έθελεν να κάμει πολλά πράματα, αλλά όι να γινεί στένσιλ στους τοίχους. Μαρμάρινη πλάκα σε ένα δρόμο της Αθήνας.
Τζαι σκέφτουμαι τη μάναν του, τζείνην την τελευταίαν φοράν που του είπεν γεια την ώραν που έφευκεν. Εν νομίζω να εσκέφτηκεν ότι εν θα εστρέφετουν ξανά. Ότι εν θα τον εθόρεν ξανά ζωντανό. Γιατί να το σκεφτεί; Ο γιος της εν τζαι επίεννεν στον πόλεμον, ούτε στα βουνά αντάρτης. Ο θάνατος εν περιλαμβάνεται στες εφηβικές βόλτες στην πόλη. Τζαι τι θα πεις σε τούτην τη μάνα που ο γιος της εν επέθανεν στον πόλεμον, εν ασπάστηκεν την επανάσταση, εν επέθανε για κάποιο λόγο, εν επέθανε καν που ατύχημα (εν τον ετσίλλισεν αυτοκίνητον, εν έππεσεν τίποτε κατα λάθος να τον πλακώσει), αλλά που σφαίρα, που σφαίραν που εν επροορίζετουν για κανέναν άλλον (τζι απλά εβρέθηκε μέσα στη συμπλοκή τζαι εφαν την ξώφαλτσα), αλλά για τον ίδιο.
Μήπως θέλει τούτη η μάνα η μέρα που επέθανεν το παιδίν της να γινεί εθνική επέτειος; χέστηκε. θέλει τούτος που έκαμεν τούτον το πράμαν να τιμωρηθεί. Θέλει να μεν ζήσει άλλη μάνα τούτον που έζησεν η ίδια. Εν νομίζω ότι εν πολλά που ζητά. Εν νομίζω ότι θέλει στο όνομα του παιδιού της κάποιοι να φκάλλουν πολιτικούς λόγους ούτε να σπάζουν βιτρίνες τζαι να τα κάμνουν λίμπα. Θέλει δικαιοσύνην. Τζαι φοάται, γιατί ξέρει. Ότι έσιει τζι άλλες μάνες που το επεράσαν τούτον, τζαι ο υπαίτιος εν επλήρωσεν ποττέ. Εσκαπούλαρεν την. Τούτον εν το θέμαν. Να μεν την σκαπουλάρουν ξανά. Να μεν κάμει το κράτος τα στραβά τα μμάθκια. Ξανά. Τζαι να κάμουν κάτι να μεν ξανασυμβεί τούτον.
Γιατί, άμαν σκεφτείς τον αστυνομικό, μήπως τζείνος ο άνθρωπος εξύπνησεν τζείνον το πρωίν τζαι είπεν "ας πάω στη δουλειά σήμερα να σκοτώσω κανέναν κοπελλούιν;" Εν το νομίζω. Έννεν άμοιρος ευθυνών, αλλά ας σκεφτούμεν τι τον οδήγησε στον να πατήσει την σκανδάλη. Όι εμείς, οι υπεύθυνοι, τζείνοι που θκιαλέουν αστυνομικούς, διούν τους όπλον τζαι λαλούν τους άτε πιαίννετε στο καλό.
Τζαι τα πράματα που έχουμεν να θυμούμαστεν σήμερα εν θκυό όι έναν. Το θάνατον ενός μιτσή, αλλά τζαι τζείνα που ακολούθησαν. Τζαι τζείνα που ακολούθησαν να τα θυμούμαστεν ούλλοι, όι μόνον τζείνοι στην Ελλάδα. Τη μαζική αντίδραση σε ένα κράτος υπό διάλυση. ΤΟ ξέσπασμα. Τζαι εν μιλώ για τζείνους που αντιδρούν με τες κουκούλες, γιατί ούλλοι εστιαστήκαν σε τζείνους, τζι όι σε τζείνους τους άλλους , που εδιαμαρτυρηθήκαν χωρίς την κουκούλα, χωρίς να φοούνται να δείξουν τη φάτσα τους, γιατί εν εκάμναν τίποτε κακόν. Τζαι τούτοι ήταν χιλιάδες. Φοιτητές, εργαζόμενοι, μαθητές. τούτη εν μια επέτειος να θυμούμαστεν. Το πόσον κοντά στα πρόθυρα οδηγήθηκεν μια ολόκληρη χώρα, με σκάνδαλα, ομόλογα, Ζαχόπουλους, καταχρήσεις, τζαι το πως οι άνθρωποι εφκήκαν στους δρόμους. Τούτον εκατέληξεν να μου θυμίζει εμέναν τούτη η χαμογελαστή φάτσα, το πόσον στα άκρα φτάνει μια κοινωνία, τζαι το πως εξεγείρεται άμαν εν μπορεί να αναπνεύσει. Τζαι τούτον εν έναν παράδειγμαν για ούλλους μας.
Γιατί μπορεί να μεν εφτάσαμεν σε τέθκοια άκρα, αλλά μήπως εμείς δεν έχουμεν καταχρήσεις; Μήπως πρόσφατα ένας κύριος, που εχρώσταν 100.000 ευρώ δημόσιου χρήματος, αντί να το επιστρέψει, ζητά τζαι που πάνω; μήπως δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύκουν χωρίς τα ευνόητα δικαιώματα, όπως τζείνους στο cafe le mode; μήπως δεν υπάρχει διαφθορά; Αν θέλουμε να θυμούμαστεν κάτι που σήμερα, ας θυμούμαστεν την αντίδραση, την αντίδραση με σκοπό, με αιτήματα, τζαι εν τέλει με αποτελέσματα.
Τζαι μια χαμογελαστή φάτσα.
Αμ, σήμερα δεν έχουμε γιορτή. Σήμερα έχουμε επέτειο λεν. Πως εμπόρεσα να ξεχάσω. Τη γελαστή φάτσα που εγέμωσεν τους τοίχους στην Ελλάδα, στη Λευκωσία....
Ο Αλέξης που έγινε σύμβολο. Σκέφτουμαι τι θα εσκέφτετουν ο ίδιος. Έναν κοπελλούιν 15 χρονών. Ποττέ του εν θα εφαντάστηκε ότι θα εγίνετουν σύμβολο, εν νομίζω να το έθελεν ποττέ. Τζείνην την ημέραν που έφκαινεν έξω που σπίτι του, μπορεί να έθελεν να κάμει πολλά πράματα, αλλά όι να γινεί στένσιλ στους τοίχους. Μαρμάρινη πλάκα σε ένα δρόμο της Αθήνας.
Τζαι σκέφτουμαι τη μάναν του, τζείνην την τελευταίαν φοράν που του είπεν γεια την ώραν που έφευκεν. Εν νομίζω να εσκέφτηκεν ότι εν θα εστρέφετουν ξανά. Ότι εν θα τον εθόρεν ξανά ζωντανό. Γιατί να το σκεφτεί; Ο γιος της εν τζαι επίεννεν στον πόλεμον, ούτε στα βουνά αντάρτης. Ο θάνατος εν περιλαμβάνεται στες εφηβικές βόλτες στην πόλη. Τζαι τι θα πεις σε τούτην τη μάνα που ο γιος της εν επέθανεν στον πόλεμον, εν ασπάστηκεν την επανάσταση, εν επέθανε για κάποιο λόγο, εν επέθανε καν που ατύχημα (εν τον ετσίλλισεν αυτοκίνητον, εν έππεσεν τίποτε κατα λάθος να τον πλακώσει), αλλά που σφαίρα, που σφαίραν που εν επροορίζετουν για κανέναν άλλον (τζι απλά εβρέθηκε μέσα στη συμπλοκή τζαι εφαν την ξώφαλτσα), αλλά για τον ίδιο.
Μήπως θέλει τούτη η μάνα η μέρα που επέθανεν το παιδίν της να γινεί εθνική επέτειος; χέστηκε. θέλει τούτος που έκαμεν τούτον το πράμαν να τιμωρηθεί. Θέλει να μεν ζήσει άλλη μάνα τούτον που έζησεν η ίδια. Εν νομίζω ότι εν πολλά που ζητά. Εν νομίζω ότι θέλει στο όνομα του παιδιού της κάποιοι να φκάλλουν πολιτικούς λόγους ούτε να σπάζουν βιτρίνες τζαι να τα κάμνουν λίμπα. Θέλει δικαιοσύνην. Τζαι φοάται, γιατί ξέρει. Ότι έσιει τζι άλλες μάνες που το επεράσαν τούτον, τζαι ο υπαίτιος εν επλήρωσεν ποττέ. Εσκαπούλαρεν την. Τούτον εν το θέμαν. Να μεν την σκαπουλάρουν ξανά. Να μεν κάμει το κράτος τα στραβά τα μμάθκια. Ξανά. Τζαι να κάμουν κάτι να μεν ξανασυμβεί τούτον.
Γιατί, άμαν σκεφτείς τον αστυνομικό, μήπως τζείνος ο άνθρωπος εξύπνησεν τζείνον το πρωίν τζαι είπεν "ας πάω στη δουλειά σήμερα να σκοτώσω κανέναν κοπελλούιν;" Εν το νομίζω. Έννεν άμοιρος ευθυνών, αλλά ας σκεφτούμεν τι τον οδήγησε στον να πατήσει την σκανδάλη. Όι εμείς, οι υπεύθυνοι, τζείνοι που θκιαλέουν αστυνομικούς, διούν τους όπλον τζαι λαλούν τους άτε πιαίννετε στο καλό.
Τζαι τα πράματα που έχουμεν να θυμούμαστεν σήμερα εν θκυό όι έναν. Το θάνατον ενός μιτσή, αλλά τζαι τζείνα που ακολούθησαν. Τζαι τζείνα που ακολούθησαν να τα θυμούμαστεν ούλλοι, όι μόνον τζείνοι στην Ελλάδα. Τη μαζική αντίδραση σε ένα κράτος υπό διάλυση. ΤΟ ξέσπασμα. Τζαι εν μιλώ για τζείνους που αντιδρούν με τες κουκούλες, γιατί ούλλοι εστιαστήκαν σε τζείνους, τζι όι σε τζείνους τους άλλους , που εδιαμαρτυρηθήκαν χωρίς την κουκούλα, χωρίς να φοούνται να δείξουν τη φάτσα τους, γιατί εν εκάμναν τίποτε κακόν. Τζαι τούτοι ήταν χιλιάδες. Φοιτητές, εργαζόμενοι, μαθητές. τούτη εν μια επέτειος να θυμούμαστεν. Το πόσον κοντά στα πρόθυρα οδηγήθηκεν μια ολόκληρη χώρα, με σκάνδαλα, ομόλογα, Ζαχόπουλους, καταχρήσεις, τζαι το πως οι άνθρωποι εφκήκαν στους δρόμους. Τούτον εκατέληξεν να μου θυμίζει εμέναν τούτη η χαμογελαστή φάτσα, το πόσον στα άκρα φτάνει μια κοινωνία, τζαι το πως εξεγείρεται άμαν εν μπορεί να αναπνεύσει. Τζαι τούτον εν έναν παράδειγμαν για ούλλους μας.
Γιατί μπορεί να μεν εφτάσαμεν σε τέθκοια άκρα, αλλά μήπως εμείς δεν έχουμεν καταχρήσεις; Μήπως πρόσφατα ένας κύριος, που εχρώσταν 100.000 ευρώ δημόσιου χρήματος, αντί να το επιστρέψει, ζητά τζαι που πάνω; μήπως δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύκουν χωρίς τα ευνόητα δικαιώματα, όπως τζείνους στο cafe le mode; μήπως δεν υπάρχει διαφθορά; Αν θέλουμε να θυμούμαστεν κάτι που σήμερα, ας θυμούμαστεν την αντίδραση, την αντίδραση με σκοπό, με αιτήματα, τζαι εν τέλει με αποτελέσματα.
Τζαι μια χαμογελαστή φάτσα.
Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009
Ο μικρός Albert
Τούτον το πόστ δεν έχει καμία σχέση με τον Αινστάιν καταρχήν.
Το μικρό Albert νομίζω εν έσιει ψυχολόγον που να μεν τον ξέρει. Το πείραμα του μικρού Albert μαζί με το πείραμα του Pavlov με τους σκύλους, το πείραμα του Zimbardo με τους φυλακισμένους τζαι το πείραμα του Milgram με τα υποτιθέμενα ηλεκτροσοκ εν που τα πιο διάσημα στην ιστορία της ψυχολογίας. Το πείραμα του Pavlov ούλλοι ξέρουν το, για τον Zimbardo εξανάπα σας σε άλλο πόστ, τωρά θα σας πω για τον μικρό Albert.
Πριν πολλά πολλά χρόνια που λαλείτε ήταν τούτος ο κύριος. Ο John Watson. Τζαι τούτος ο μιτσής, ένα μωρούιν ουσιαστικά, ο Albert, που τα γέριμα τα σκοτεινά ΔΕΝ εφοάτουν τα ζώα. Δεν εφοάτουν τους σιύλλους, δεν εφοάτουν τους πιθήκους, δεν εφοάτουν τους ποντικούς. Ε συγγνώμην, λαλεί σου ο κύριος Watson, εγώ πως θα θεραπεύσω το μωρό, αφού εν έσιει πρόβλημαν; Εύκολο, θα του δημιουργήσω ένα. Έβαλεν που λαλείτε τον καημένο τον Albert, έδειχνεν του το ποντικούιν τζαι ταυτόχρονα έκαμνεν έναν δυνατόν ήχον να τον φοητσιάσει. Τζαι τούτον επαναλήφθηκεν πάααρα πολλές φορές. Ώσπου ο καημένος ο Albert εσύνδεσεν μες το νουν του το ποντικούιν με τον ήχον, τζαι έτσι μόνο με το να θορεί το ποντικούιν (χωρίς τον ήχο) εφοάτουν. Εδημιούργησεν του δηλαδή μια φοβία. Την οποία μετά ήρτεν τζαι εθεράπευσεν με τον ίδιον τρόπον. Τη διαδικασία αυτή, το classical conditioning, το διδακτήκαμε πολλές φορές, τζαι το πείραμα με τον Albert κυρίως.
Αλλά ποττέ εν το είδα, μέχρι χτες, που μας εδείξαν τούτο το βίντεο. Τζαι επειδή είμαι πολλά ευσυνείδητη μπλόκκερ είπα να το μοιραστώ μαζί σας.
εμένα αμέσως θκυό ήταν οι παρατηρήσεις μου:
1. ο μικρός Albert εν έναν ζουρτουλλούιν, πουρεκκούιν μωρόν (ένα ρούλιπούλι που λαλούν στα ιρανικά)
2. σε τζείνη τη φάση που δείχνουν το ποντικούιν του Albert τζαι πάει να φύει τζαι κλαίει δεν ξέρω ποιον να πρωτολυπηθώ, τον καημένο τον Albert ή το καημένον το ποντικούιν που παραλλίον να το κάμει λιώμαν ο μιτσής; Ήταν τζαι ζουρτούιν!!!!
ΥΓ.: ξέρω ότι ακούεται πολλά άρρωστο στους μη ψυχολόγους τζαι εν που τζείνα τα ότι και τόσο ξεκάθαρα ηθικά πειράματα, αλλά η διαδικασία αυτή έγινε και γίνεται πολλές φορές σε πειράματα τζαι τα πράματα που εμάθαν οι ψυχολόγοι που τούτα τα πειράματα έχουν άμεση χρησιμότητα τζαι εφαρμογήν στον τρόπο που θεραπεύκουν αποτελεσματικά πολλές διαταραχές. Έννεν που σαδισμό που το κάμνουν, που το κάμνουμεν, δηλαδή.
Το μικρό Albert νομίζω εν έσιει ψυχολόγον που να μεν τον ξέρει. Το πείραμα του μικρού Albert μαζί με το πείραμα του Pavlov με τους σκύλους, το πείραμα του Zimbardo με τους φυλακισμένους τζαι το πείραμα του Milgram με τα υποτιθέμενα ηλεκτροσοκ εν που τα πιο διάσημα στην ιστορία της ψυχολογίας. Το πείραμα του Pavlov ούλλοι ξέρουν το, για τον Zimbardo εξανάπα σας σε άλλο πόστ, τωρά θα σας πω για τον μικρό Albert.
Πριν πολλά πολλά χρόνια που λαλείτε ήταν τούτος ο κύριος. Ο John Watson. Τζαι τούτος ο μιτσής, ένα μωρούιν ουσιαστικά, ο Albert, που τα γέριμα τα σκοτεινά ΔΕΝ εφοάτουν τα ζώα. Δεν εφοάτουν τους σιύλλους, δεν εφοάτουν τους πιθήκους, δεν εφοάτουν τους ποντικούς. Ε συγγνώμην, λαλεί σου ο κύριος Watson, εγώ πως θα θεραπεύσω το μωρό, αφού εν έσιει πρόβλημαν; Εύκολο, θα του δημιουργήσω ένα. Έβαλεν που λαλείτε τον καημένο τον Albert, έδειχνεν του το ποντικούιν τζαι ταυτόχρονα έκαμνεν έναν δυνατόν ήχον να τον φοητσιάσει. Τζαι τούτον επαναλήφθηκεν πάααρα πολλές φορές. Ώσπου ο καημένος ο Albert εσύνδεσεν μες το νουν του το ποντικούιν με τον ήχον, τζαι έτσι μόνο με το να θορεί το ποντικούιν (χωρίς τον ήχο) εφοάτουν. Εδημιούργησεν του δηλαδή μια φοβία. Την οποία μετά ήρτεν τζαι εθεράπευσεν με τον ίδιον τρόπον. Τη διαδικασία αυτή, το classical conditioning, το διδακτήκαμε πολλές φορές, τζαι το πείραμα με τον Albert κυρίως.
Αλλά ποττέ εν το είδα, μέχρι χτες, που μας εδείξαν τούτο το βίντεο. Τζαι επειδή είμαι πολλά ευσυνείδητη μπλόκκερ είπα να το μοιραστώ μαζί σας.
εμένα αμέσως θκυό ήταν οι παρατηρήσεις μου:
1. ο μικρός Albert εν έναν ζουρτουλλούιν, πουρεκκούιν μωρόν (ένα ρούλιπούλι που λαλούν στα ιρανικά)
2. σε τζείνη τη φάση που δείχνουν το ποντικούιν του Albert τζαι πάει να φύει τζαι κλαίει δεν ξέρω ποιον να πρωτολυπηθώ, τον καημένο τον Albert ή το καημένον το ποντικούιν που παραλλίον να το κάμει λιώμαν ο μιτσής; Ήταν τζαι ζουρτούιν!!!!
ΥΓ.: ξέρω ότι ακούεται πολλά άρρωστο στους μη ψυχολόγους τζαι εν που τζείνα τα ότι και τόσο ξεκάθαρα ηθικά πειράματα, αλλά η διαδικασία αυτή έγινε και γίνεται πολλές φορές σε πειράματα τζαι τα πράματα που εμάθαν οι ψυχολόγοι που τούτα τα πειράματα έχουν άμεση χρησιμότητα τζαι εφαρμογήν στον τρόπο που θεραπεύκουν αποτελεσματικά πολλές διαταραχές. Έννεν που σαδισμό που το κάμνουν, που το κάμνουμεν, δηλαδή.
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
Βέλγικες κατζίες
Τζαι τζιαμέ που η Ερυκίνη σας εβούραν να προλάβει το καθιερωμένο Lab meeting της Τρίτης, εσταμάτησεν την το επιφώνημαν της Βελγίδας συναδέλφου που την ακολουθούσεν:
"Oh.... Erykini, you have sooooo short legs. The shortest i have seen"
ΤΙ;;
Κρίμας, τζαι εσυμπαθούσα σε...
"Oh.... Erykini, you have sooooo short legs. The shortest i have seen"
ΤΙ;;
Κρίμας, τζαι εσυμπαθούσα σε...
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009
Εγχειρίδιο ελευθερίας
Θυμούμαι που εθκιάβασα τούτο το βιβλίο του Νίκου Δήμου. Έδωκεν μου το η φίλη μου η Μ. που μπορεί να μεν εν αναρχικιά, κομμουνίστρια, αντι-εξουσιάστρια και ότι άλλο θέλετε, αλλά εν πνεύμαν ελεύθερον τζαι επαναστατικόν, πολλά παραπάνω που μένα, τζαι είπεν μου ξέρεις θκιάβαστο τούτο. Ειδικά τζείνον το κομμάτιν που λαλεί ο Νίκος Δήμου ότι οι αναρχικοί εν απαραίτητοι σε μιαν κοινωνία, γιατί εν πιο ευαίσθητοι που το μέσο πολίτη σε θέματα ελευθερίας, αρέσκει της πολλά τζαι άμαν έχουμε τέθκοιες συζητήσεις τζι εγώ λαλώ πως διαφωνώ με τη φιλοσοφία των αναρχικών, πάντα θυμίζει μου το τούτο ως επιχείρημα, τζαι εν έχω άλλη απάντηση. Γιατί έσιει δίκαιον. Τζαι η Μ. τζαι ο Νίκος Δήμου.
Τούτη τη φράσην εθθυμήθηκα την εχτές-προχτές θκιαβάζοντας τον Πολίτη (ηλεκτρονικά γιατί σε έντυπο μόνο το De Standaard βρέθεται δαμέ τζαι εν στα ολλανδέζικα), έτσι εντελώς συνειρμικά. Εθκιάβασα θκυό άρθρα που λαλείτε. Το ένα για την ποινικοποίηση της κουκούλας, τζαι το άλλο για την ταυτοποίηση των στοιχείων τζείνων που γοράζουν κάρτες κινητών. Ακούω ειδήσεις κάθε μέρα δαμέ τζαι ούτε το έναν άκουσα ούτε το άλλο. Είμαι μακριά τζαι εν ξέρω, αλλά θυμούμαι ότι στα αντίστοιχα νομοσχέδια στην Ελλάδα, υπήρχεν μεγάλη αντίδραση, τζείνη η κουκούλα εσυζηθκιέτουν καθημερινά. Τζαι προς Θεού εν κάμνω σύγκρισην με τα ελληνικά δεδομένα για να υποδείξω έναν πρότυπο προς μίμηση, μεν με παρεξηγείτε, απλά έθελα να δείξω το πόσο διαφορετικά επίπεδα ευαισθησίας υπάρχουν στον περιορισμό της ελευθερίας τζαι σε ατομικό τζαι σε κοινωνικό επίπεδο.
Άμαν ζεις σε μια κοινωνία με άλλους ανθρώπους πάντα περιορίζεται η ελευθερία σου, εκ των πραγμάτων, με κάποιο τρόπο η ελευθερία σου τζαι η ελευθερία των άλλων πρέπει να συγκρούονται όσο το δυνατόν λιγότερο. Γι'αυτό κάποιους συμβιβασμούς στην ελευθερία μας ούλλοι κάμνουμεν. Αλλά στο σημείο που να είμαστεν ακόμα ελεύθεροι. Τούτη η ισορροπία βέβαια εν δύσκολον να βρεθεί. Τζαι το σύστημα, το οποιοδήποτε σύστημα, όπουδήποτε, προτιμά τα άτομα να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερη ελευθερία, λειτουργούν τα πράματα καλλύτερα (καλλύττερα για ποιον; για τζείνον που θέλει να το εκμεταλλευτεί υποθέτω). Τζαι εν δύσκολο να απαντήσεις. Πότε η ελευθερία που σου στερείται εν υπερβολική; Πότε η στέρηση εν αχρείαστη; Τζαι πότε καταλάβει το κάποιος;
Εν είμαι τζιαμέ τζαι εν ξέρω τι γίνεται, αλλά που το λλίον που ξέρω τους ανθρώπους στην Κύπρο, μάλλον εν θα ασχοληθήκαν τζαι πολλά με το θέμα. Ίσως να μεν εννεν τζαι πολλά σημαντικό. Για την κυπριακή κοινωνία. Το τι μπορεί να σημαίνει η απαγόρευση της κουκούλας. Η στέρηση της ελευθερίας κάποιου να φορεί ότι θέλει, επειδή κάποιος άλλος μπορεί να το χρησιμοποιήσει με αρνητικό τρόπο. Το να πρέπει να δώκεις πλήρη στοιχεία για να γοράσεις μιαν so easy. Το να απαγορεύεται να φορείς σιάρπαν στο γήπεδο. Τι θα κάμουν οι οπαδοί τζείνες ούλλες τες σιάρπες. Το να βάφεις τη φάτσα σου στα χρώματα της ομάδας σου. Στο άρθρο μάλιστα ελάλεν ότι η αρχική ιδέα ήταν να απαγορευτούν τούτα ούλλα τζαι πόξω που τα γήπεδα, πράγμα που απορρίφθηκε, αλλά....
Ούλλοι ξέρουμε ότι εν λάθος, ακόμα τζαι τζείνοι που το προτείνουν ξέρουν ότι εν λάθος. Εν ένα μέτρο που εν θα λύσει τα προβλήματα, όπως το ξυλοκόπημα τζείνου του ανθρώπου. Αλλά προσπαθούν να το περάσουν. Για να δείξουν ότι κάμνουν κάτι. Αναρωτιέμαι αν αναρωτήθηκε κανένας στην Κύπρο, πόσο καταπάτηση εν τούτον το πράμαν. Νομίζω ως κοινωνία, τζαι μακάρι να είμαι λάθος, εν έχουμε τόσο ευαίσθητα ραντάρ προς τη στέρηση της ελευθερίας. Ίσως γιατί επεράσαμεν που καταστάσεις ακραίας καταπάτησης τζαι στέρησης της ελευθερίας, τζαι τούτα φαίνουνται μας τίποτε. Δεν ξέρω. Ίσως γιατί ο νους μας εν αλλού, έχουμε πιο σημαντικά προβλήματα που τούτον, ειδικά έναν εν τόσο μεγάλο, που εν μας αφήνει νου για τίποτε άλλο. Τζαι τούτον λογικόν ένι.
Ελπίζω μόνο να μεν περάσουν οι νόμοι, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Συγγνώμη κύριοι, αλλά ή που κάμνεις πρόληψην ή που τιμωρείς κάποιον ΑΦΟΥ κάμει κάτι. Τούτον το πράμαν, εν εμπίπτει ούτε στην μιαν περίπτωση ούτε στην άλλη. Βάλλοντας πρόστιμον κάποιου επειδή φορεί κουκούλα εν σαν να τον τιμωρείς σε περίπτωση που κάμει κάτι. Τούτον έννεν πρόληψη, εν συμπεριφορισμός πελλάρα, τζαι πρωτοετής φοιτητής ψυχολογίας στο πρώτον εξάμηνον εννά σας ελάλεν ότι τούτον εν δουλεύκει. Αλλά προφανώς εν ερωτήσετε τι δουλεύκει τζαι τι όι.
Τζαι ελπίζω τζείνον το ένα μεγάλο πρόβλημα να λυθεί να τελειώνουμε, να ασχοληθούμεν τζαι με τίποτε άλλον.
ΥΓ. Το βιβλίο θκιαβάστε το. αλήθκεια. Τζαι μεν το γυρέψετε στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, εν υπάρχει. Γιατί άραγες σου;
Τούτη τη φράσην εθθυμήθηκα την εχτές-προχτές θκιαβάζοντας τον Πολίτη (ηλεκτρονικά γιατί σε έντυπο μόνο το De Standaard βρέθεται δαμέ τζαι εν στα ολλανδέζικα), έτσι εντελώς συνειρμικά. Εθκιάβασα θκυό άρθρα που λαλείτε. Το ένα για την ποινικοποίηση της κουκούλας, τζαι το άλλο για την ταυτοποίηση των στοιχείων τζείνων που γοράζουν κάρτες κινητών. Ακούω ειδήσεις κάθε μέρα δαμέ τζαι ούτε το έναν άκουσα ούτε το άλλο. Είμαι μακριά τζαι εν ξέρω, αλλά θυμούμαι ότι στα αντίστοιχα νομοσχέδια στην Ελλάδα, υπήρχεν μεγάλη αντίδραση, τζείνη η κουκούλα εσυζηθκιέτουν καθημερινά. Τζαι προς Θεού εν κάμνω σύγκρισην με τα ελληνικά δεδομένα για να υποδείξω έναν πρότυπο προς μίμηση, μεν με παρεξηγείτε, απλά έθελα να δείξω το πόσο διαφορετικά επίπεδα ευαισθησίας υπάρχουν στον περιορισμό της ελευθερίας τζαι σε ατομικό τζαι σε κοινωνικό επίπεδο.
Άμαν ζεις σε μια κοινωνία με άλλους ανθρώπους πάντα περιορίζεται η ελευθερία σου, εκ των πραγμάτων, με κάποιο τρόπο η ελευθερία σου τζαι η ελευθερία των άλλων πρέπει να συγκρούονται όσο το δυνατόν λιγότερο. Γι'αυτό κάποιους συμβιβασμούς στην ελευθερία μας ούλλοι κάμνουμεν. Αλλά στο σημείο που να είμαστεν ακόμα ελεύθεροι. Τούτη η ισορροπία βέβαια εν δύσκολον να βρεθεί. Τζαι το σύστημα, το οποιοδήποτε σύστημα, όπουδήποτε, προτιμά τα άτομα να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερη ελευθερία, λειτουργούν τα πράματα καλλύτερα (καλλύττερα για ποιον; για τζείνον που θέλει να το εκμεταλλευτεί υποθέτω). Τζαι εν δύσκολο να απαντήσεις. Πότε η ελευθερία που σου στερείται εν υπερβολική; Πότε η στέρηση εν αχρείαστη; Τζαι πότε καταλάβει το κάποιος;
Εν είμαι τζιαμέ τζαι εν ξέρω τι γίνεται, αλλά που το λλίον που ξέρω τους ανθρώπους στην Κύπρο, μάλλον εν θα ασχοληθήκαν τζαι πολλά με το θέμα. Ίσως να μεν εννεν τζαι πολλά σημαντικό. Για την κυπριακή κοινωνία. Το τι μπορεί να σημαίνει η απαγόρευση της κουκούλας. Η στέρηση της ελευθερίας κάποιου να φορεί ότι θέλει, επειδή κάποιος άλλος μπορεί να το χρησιμοποιήσει με αρνητικό τρόπο. Το να πρέπει να δώκεις πλήρη στοιχεία για να γοράσεις μιαν so easy. Το να απαγορεύεται να φορείς σιάρπαν στο γήπεδο. Τι θα κάμουν οι οπαδοί τζείνες ούλλες τες σιάρπες. Το να βάφεις τη φάτσα σου στα χρώματα της ομάδας σου. Στο άρθρο μάλιστα ελάλεν ότι η αρχική ιδέα ήταν να απαγορευτούν τούτα ούλλα τζαι πόξω που τα γήπεδα, πράγμα που απορρίφθηκε, αλλά....
Ούλλοι ξέρουμε ότι εν λάθος, ακόμα τζαι τζείνοι που το προτείνουν ξέρουν ότι εν λάθος. Εν ένα μέτρο που εν θα λύσει τα προβλήματα, όπως το ξυλοκόπημα τζείνου του ανθρώπου. Αλλά προσπαθούν να το περάσουν. Για να δείξουν ότι κάμνουν κάτι. Αναρωτιέμαι αν αναρωτήθηκε κανένας στην Κύπρο, πόσο καταπάτηση εν τούτον το πράμαν. Νομίζω ως κοινωνία, τζαι μακάρι να είμαι λάθος, εν έχουμε τόσο ευαίσθητα ραντάρ προς τη στέρηση της ελευθερίας. Ίσως γιατί επεράσαμεν που καταστάσεις ακραίας καταπάτησης τζαι στέρησης της ελευθερίας, τζαι τούτα φαίνουνται μας τίποτε. Δεν ξέρω. Ίσως γιατί ο νους μας εν αλλού, έχουμε πιο σημαντικά προβλήματα που τούτον, ειδικά έναν εν τόσο μεγάλο, που εν μας αφήνει νου για τίποτε άλλο. Τζαι τούτον λογικόν ένι.
Ελπίζω μόνο να μεν περάσουν οι νόμοι, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Συγγνώμη κύριοι, αλλά ή που κάμνεις πρόληψην ή που τιμωρείς κάποιον ΑΦΟΥ κάμει κάτι. Τούτον το πράμαν, εν εμπίπτει ούτε στην μιαν περίπτωση ούτε στην άλλη. Βάλλοντας πρόστιμον κάποιου επειδή φορεί κουκούλα εν σαν να τον τιμωρείς σε περίπτωση που κάμει κάτι. Τούτον έννεν πρόληψη, εν συμπεριφορισμός πελλάρα, τζαι πρωτοετής φοιτητής ψυχολογίας στο πρώτον εξάμηνον εννά σας ελάλεν ότι τούτον εν δουλεύκει. Αλλά προφανώς εν ερωτήσετε τι δουλεύκει τζαι τι όι.
Τζαι ελπίζω τζείνον το ένα μεγάλο πρόβλημα να λυθεί να τελειώνουμε, να ασχοληθούμεν τζαι με τίποτε άλλον.
ΥΓ. Το βιβλίο θκιαβάστε το. αλήθκεια. Τζαι μεν το γυρέψετε στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, εν υπάρχει. Γιατί άραγες σου;
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
Γυναικεία ερωτήματα ΙΙΙ
Πάντα αναρωθκιούμουν γιατί λαλούμεν για τες ευρωπαίες γυναίκες ότι εν του πιο φυσικού, του πιο τριχωτού, όχι τζαι πολλά της αποτρίχωσης ρε παιδί μου.
Εν θέλω να σας το χαλώ, αλλά τζαι τούτον νομίζω απάντησα το. Βλέπετε πολλοί νομίζουν ότι εν ο φεμινισμός. Εγώ πάλε πιστεύκω ότι εν ο καπιταλισμός. Γιατί χρυσή μου άμαν κοστίζει 40 ευρώ να αποτριχώσεις τα πόθκια σου ΜΟΝΟΝ, τότε εν πολλά λογικόν να πεις "ξίκκος σου ολάν, λλίες τρίσιες εν εβλάψαν ποττέ κανέναν". Φυσικά εν θέλεις όμως να σε πουν τσιγγούνα, ότι έσιεις σύνδρομο κατοχικό κλπ κλπ, έτσι λαλείς ότι το θέμαν εν ιδεολογικόν, είσαι φεμινίστρια ρε γαμώτο. Με την τρίχα κάγκελο. Έσιει κανέναν πρόβλημα;
Κανένα απολύτως, κανένας εν πρόκειται να σου πει τίποτες, γιατί είναι γνωστό τοις πάσοι ότι απλά εν τα βάλλεις με φεμινίστριες. Problem solved.
Εν θέλω να σας το χαλώ, αλλά τζαι τούτον νομίζω απάντησα το. Βλέπετε πολλοί νομίζουν ότι εν ο φεμινισμός. Εγώ πάλε πιστεύκω ότι εν ο καπιταλισμός. Γιατί χρυσή μου άμαν κοστίζει 40 ευρώ να αποτριχώσεις τα πόθκια σου ΜΟΝΟΝ, τότε εν πολλά λογικόν να πεις "ξίκκος σου ολάν, λλίες τρίσιες εν εβλάψαν ποττέ κανέναν". Φυσικά εν θέλεις όμως να σε πουν τσιγγούνα, ότι έσιεις σύνδρομο κατοχικό κλπ κλπ, έτσι λαλείς ότι το θέμαν εν ιδεολογικόν, είσαι φεμινίστρια ρε γαμώτο. Με την τρίχα κάγκελο. Έσιει κανέναν πρόβλημα;
Κανένα απολύτως, κανένας εν πρόκειται να σου πει τίποτες, γιατί είναι γνωστό τοις πάσοι ότι απλά εν τα βάλλεις με φεμινίστριες. Problem solved.
Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009
Κι ύστερα ήρθε η ρέγγε...
Τζαι που τον μεθυσμένο Paolo Nutella που όσον τζαι εστέκετουν ανισόρροπα στη σκηνή, επίαμεν στο άλλον άκρον τον κύριο Yellowman (διάσημος τραουδιστής ρέγγε), που εχοροπήδαν πάααααανω κάααααατω στη σκηνή. Αλλά στο ασταμάτητο μιλούμεν.
Εν γι'αυτόν αλόπως που εφόρεν το αθλητικούιν το παπούτσιν του τζαι το σιόρτ του (που τζείνα που φορούν οι μπασκετμπολίστες). Προφανώς το σόου επεριλάμβανεν τζαι αθλητικές επιδείξεις. Τζαι δώστου χοροπηδητό, τζαι να κάμνει αγώνα δρόμου πάνω κάτω στη σκηνήν ο κύριος Yellowman, μόνος του. Τζαι να έρκεται τζαι πρώτος.
Τωρά μιλούμεν ένας τύπος πάνω κάτω 60 χρονών, πολλά core ρέγγε, μεγάλη μορφή λαλεί σου, που τον λαλούν Yellowman επειδή έσιει αλβινισμόν. Ναι, ναι. Τούτα ούλλα είπεν μου τα ο παρέας ο Διογένης, ένας μαύρος Βελγος με καταγωγή από Μπουρουντί τζαι πατέρα λάτρη της ελληνικής φιλοσοφίας.
Το αποκορύφωμα της συναυλίας ήταν όταν ο κύριος Yellowman εσταμάτησε να χοροπηδά, μπορεί τζαι για 10 ολόκληρα δευτερόλεπτα, έμεινεν ακίνητος στη σκηνή με τα χέρια ανοικτά τύπου Ιησούς ο Ναζωραίος, το κοινό που κάτω να τον αποθεώνει δώστου τζαι μετά πάλε ξανά, το λαγουδάκι της Duracel. Ομολογώ ήταν η πιο παράξενη συναυλία ever.
Επήρα το όμως απόφασην. Εν υπάρχει περίπτωση να πετύχω νηφάλιον ερμηνευτή σε τούτη τη χώρα, εκτός τζι αν πάω στην όπερα. Τζαι πάλε εν ξέρεις τζαι σίουρα.
Υ.Γ.: Αν δεν είδες δίμετρον ράσταμαν να κάμνει το αεροπλανούιν μα τω θεώ εν είδες τίποτε. Μετά που κάτι τέθκοια πραγματικά σκέφτεσαι τζείνον το "Μακριά από τα ναρκωτικά", το "Just say no", τζαι ούλλες τες εκστρατείες του ΚΕΝΘΕΑ. Για μια ζωή χωρίς ναρκωτικά ρε γαμώτο!!!
Εν γι'αυτόν αλόπως που εφόρεν το αθλητικούιν το παπούτσιν του τζαι το σιόρτ του (που τζείνα που φορούν οι μπασκετμπολίστες). Προφανώς το σόου επεριλάμβανεν τζαι αθλητικές επιδείξεις. Τζαι δώστου χοροπηδητό, τζαι να κάμνει αγώνα δρόμου πάνω κάτω στη σκηνήν ο κύριος Yellowman, μόνος του. Τζαι να έρκεται τζαι πρώτος.
Τωρά μιλούμεν ένας τύπος πάνω κάτω 60 χρονών, πολλά core ρέγγε, μεγάλη μορφή λαλεί σου, που τον λαλούν Yellowman επειδή έσιει αλβινισμόν. Ναι, ναι. Τούτα ούλλα είπεν μου τα ο παρέας ο Διογένης, ένας μαύρος Βελγος με καταγωγή από Μπουρουντί τζαι πατέρα λάτρη της ελληνικής φιλοσοφίας.
Το αποκορύφωμα της συναυλίας ήταν όταν ο κύριος Yellowman εσταμάτησε να χοροπηδά, μπορεί τζαι για 10 ολόκληρα δευτερόλεπτα, έμεινεν ακίνητος στη σκηνή με τα χέρια ανοικτά τύπου Ιησούς ο Ναζωραίος, το κοινό που κάτω να τον αποθεώνει δώστου τζαι μετά πάλε ξανά, το λαγουδάκι της Duracel. Ομολογώ ήταν η πιο παράξενη συναυλία ever.
Επήρα το όμως απόφασην. Εν υπάρχει περίπτωση να πετύχω νηφάλιον ερμηνευτή σε τούτη τη χώρα, εκτός τζι αν πάω στην όπερα. Τζαι πάλε εν ξέρεις τζαι σίουρα.
Υ.Γ.: Αν δεν είδες δίμετρον ράσταμαν να κάμνει το αεροπλανούιν μα τω θεώ εν είδες τίποτε. Μετά που κάτι τέθκοια πραγματικά σκέφτεσαι τζείνον το "Μακριά από τα ναρκωτικά", το "Just say no", τζαι ούλλες τες εκστρατείες του ΚΕΝΘΕΑ. Για μια ζωή χωρίς ναρκωτικά ρε γαμώτο!!!
Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009
Μυρωθκιές
Που ούλλες τες αισθήσεις η πιο μυστηριώδης εν η όσφρηση. Μπορεί να φταίει που εν τόσον δύσκολο να τη μελετήσεις, που έννεν τόσον επιδεικτική τζαι εντυπωσιακή όσον άλλες αισθήσεις, εν ξέρω. Πάντως εν η αλήθκεια ότι εν ξέρουμε πολλά για το πως δουλεύκει. Οι επιστήμονες, από ότι νομίζω δηλαδή, εν ξέρουν ακόμα με ποιο ακριβώς τρόπο οι μυρωθκιές καταφέρνουν να συνδέουνται τόσον έντονα με το συναισθηματικό κομμάτι των καταστάσεων, αλλά ξέρουμεν ότι συμβαίνει. Τζαι γίνεται τόσον ανεπαίσθητα που εν το καταλάβεις.
Θορείς μιαν έντονην σκηνήν τζαι λαλείς "α, τούτον εννά αποτυπωθεί στην μνήμη μου", αλλά σπάνια λαλείς το για μυρωθκιές. Με τες μυρωθκιές απλά συνειδητοποιάς το τζείνην την ώραν που ξαναμυρίζεσαι κάτι τζαι κατακλύζει σε συναίσθημαν. Τζαι συνήθως η ανάμνηση μιας μυρωθκιάς εν τόσον έντονη που εν μπορείς να την μπερδέψεις με τίποτε άλλο.
Η μυρωθκιά του κρεμμυθκιού την ώραν που τσιγαρίζεται, που με έφκαλεν που το δωμάτιον μου την πρώτη νύχτα σε τούτο το κτήριο με τες πυτζάμες. Η μυρωθκιά του τραχανά την ώραν τζείνην που εν έτοιμος. Η μυρωθκιά που αναδύεται που το μίγμα των κιοφτέδων την ώραν που βάλλεις την κανέλα. Η μυρωθκιά του μαντορινιού την ώραν που το καθαρίζεις.
Η μυρωθκιά των φρεσκοπλυμένων ρούχων (με το dixan όμως).
η μυρωθκιά της ελιάς τζαι της λεμονιάς.
Η μυρωθκιά του ιδρώτα άμαν θκυό κορμιά ξαπλώνουν δίπλα δίπλα, που εν εντελώς διακριτή που τη μυρωθκιά του ιδρώτα του γυμναστηρίου ή ακόμα τζαι του ιδρώτα της κυπριακής λαλλαρκάς.
Κάποιες μυρωθκιές εν τόσον βαθιά αποτυπωμένες τζαι τόσον στενά συνδεδεμένες με όμορφα συναισθήματα, που σε συγκλονίζουν...
Θορείς μιαν έντονην σκηνήν τζαι λαλείς "α, τούτον εννά αποτυπωθεί στην μνήμη μου", αλλά σπάνια λαλείς το για μυρωθκιές. Με τες μυρωθκιές απλά συνειδητοποιάς το τζείνην την ώραν που ξαναμυρίζεσαι κάτι τζαι κατακλύζει σε συναίσθημαν. Τζαι συνήθως η ανάμνηση μιας μυρωθκιάς εν τόσον έντονη που εν μπορείς να την μπερδέψεις με τίποτε άλλο.
Η μυρωθκιά του κρεμμυθκιού την ώραν που τσιγαρίζεται, που με έφκαλεν που το δωμάτιον μου την πρώτη νύχτα σε τούτο το κτήριο με τες πυτζάμες. Η μυρωθκιά του τραχανά την ώραν τζείνην που εν έτοιμος. Η μυρωθκιά που αναδύεται που το μίγμα των κιοφτέδων την ώραν που βάλλεις την κανέλα. Η μυρωθκιά του μαντορινιού την ώραν που το καθαρίζεις.
Η μυρωθκιά των φρεσκοπλυμένων ρούχων (με το dixan όμως).
η μυρωθκιά της ελιάς τζαι της λεμονιάς.
Η μυρωθκιά του ιδρώτα άμαν θκυό κορμιά ξαπλώνουν δίπλα δίπλα, που εν εντελώς διακριτή που τη μυρωθκιά του ιδρώτα του γυμναστηρίου ή ακόμα τζαι του ιδρώτα της κυπριακής λαλλαρκάς.
Κάποιες μυρωθκιές εν τόσον βαθιά αποτυπωμένες τζαι τόσον στενά συνδεδεμένες με όμορφα συναισθήματα, που σε συγκλονίζουν...
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009
όλοι ALERT στο δρόμο
Ήθελα απλά να ανακοινώσω κι εγώ αυτά που πιθανότατα ήδη ξέρετε, αλλά εν το μόνον που μπορώ να κάμω δαμέ που είμαι. Τη Δευτέρα ξεκινά η έφεση για την υπόθεση των 10 αστυνομικών που αθωώθηκαν τζαι τη Δευτέρα το πρωί, 9:30 η ώρα, η ALERT οργανώνει διαδήλωση έξω από τα δικαστήρια.
Εν πρωίν τα γέριμα τζαι εν δύσκολο, αλλά όσοι μπόρετε να πάτε, πιαίννετε. Ούλλοι εσείς που ήσασταν στες πορείες πριν λλίους μήνες μαζί μου, εσυμμετείχατε σε κάτι πολλά σημαντικόν που εξεκίναν. Για πρώτη φορά, στη δική μου ζωή τουλάχιστον, οι πολίτες είπασιν "όπα ρε μάγκες, περιπαίζετε μας; εν τζαι τρώμεν κόνναρα, έχουμεν μμάθκια τζαι θορούμεν, τζαι εν κάμνετε ότι θέλετε δαμέσα, είμαστεν δαμέ τζαι είσαστεν υπόλογοι σε ούλλους μας". Συνεχίστε τζείνον που εξεκίνησεν. Εν εξίσου σημαντική η παρουσία σας τη Δευτέρα όσον ήταν τζαι τότε. Ίσως τζαι πιο σημαντική τωρά. Η αντίδραση της κοινωνίας μας σε τούτον το ένα ζήτημα είναι κρίσιμη τζαι για τα υπόλοιπα. Το τι θα δείξουμε στους άρχοντες σε αυτό καθορίζει και το πως θα συμπεριφερθούν την επόμενη φορά. Αν δείξουμε ότι αντιδράσαμε όταν έγινε κάτι, αλλά μετά που επέρασεν ο τζαιρός εξιάσαμεν το, τζαι αφήκαμεν τους να κάμουν ότι εθέλαν εξαρχής, ουσιαστικά λαλούμεν τους ότι τζαι την επόμενη φορά το μόνο που χρειάζεται να κάμουν είναι να καρτερούν να ξιάσουμεν.
Ας μεν το επιτρέψουμεν τούτο....
Εν πρωίν τα γέριμα τζαι εν δύσκολο, αλλά όσοι μπόρετε να πάτε, πιαίννετε. Ούλλοι εσείς που ήσασταν στες πορείες πριν λλίους μήνες μαζί μου, εσυμμετείχατε σε κάτι πολλά σημαντικόν που εξεκίναν. Για πρώτη φορά, στη δική μου ζωή τουλάχιστον, οι πολίτες είπασιν "όπα ρε μάγκες, περιπαίζετε μας; εν τζαι τρώμεν κόνναρα, έχουμεν μμάθκια τζαι θορούμεν, τζαι εν κάμνετε ότι θέλετε δαμέσα, είμαστεν δαμέ τζαι είσαστεν υπόλογοι σε ούλλους μας". Συνεχίστε τζείνον που εξεκίνησεν. Εν εξίσου σημαντική η παρουσία σας τη Δευτέρα όσον ήταν τζαι τότε. Ίσως τζαι πιο σημαντική τωρά. Η αντίδραση της κοινωνίας μας σε τούτον το ένα ζήτημα είναι κρίσιμη τζαι για τα υπόλοιπα. Το τι θα δείξουμε στους άρχοντες σε αυτό καθορίζει και το πως θα συμπεριφερθούν την επόμενη φορά. Αν δείξουμε ότι αντιδράσαμε όταν έγινε κάτι, αλλά μετά που επέρασεν ο τζαιρός εξιάσαμεν το, τζαι αφήκαμεν τους να κάμουν ότι εθέλαν εξαρχής, ουσιαστικά λαλούμεν τους ότι τζαι την επόμενη φορά το μόνο που χρειάζεται να κάμουν είναι να καρτερούν να ξιάσουμεν.
Ας μεν το επιτρέψουμεν τούτο....
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009
Paolo Nutini
Επειδή η σχέση μου με τη μουσική περιορίζεται στο να ακούω μουσική στο ραδιόφωνο όταν ξυπνώ, όταν ντύνουμαι, όταν διαβάζω, όταν ξεκουράζομαι κλπ κλπ. εν έχω ιδέα πόσον γνωστός εν τούτος ο άνθρωπος στους πιο σχετικούς, αν τον ξέρετε εσείς, εγώ πάντως εν τον έξερα. το όνομά του άκουσα το πρώτη φορά όταν μου είπαν "εννά έρτει τούτος ο τύπος στες Βρυξέλλες που τραγουδά κάτι μεταξύ μπλούζ και σόουλ, έρκεσαι να πάμεν;"
Καταρχήν να πω ότι ο Paolo Nutini, αν τζαι εκαρτέρουν τον τουλάχιστον μεσήλικα, εν έναν κοπελλούδιν γύρω στα 20, άτε 22-23. Τζαι σκέφτεσαι. Πως γίνεται ένας τόσον νεαρός τύπος να τραουδά μπλούζ; Ε, μετά που επία στη συναυλίαν εκατάλαβα. Κάποιες φωνές εν προδιαγεγραμμένες φίλε μου. τούτος ο μιτσής εν μπορεί να τραουδά τίποτε άλλον.
Γιατί ο Paolo Nutini έσιει ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ φωνή. Τζαι μιαν ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ μπάντα, με κιθάρες, σαξόφωνο, τρομπέτα, όλα τα καλά. Έσιει βέβαια τζαι έναν κακό συνήθειο, ονομάζεται αλκοόλ. Υποθέτουμε δηλαδή ότι ήταν πίττα, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν τζαι μαστούρα (σόρυ αλλά εν μπορώ να ξεχωρίσω τις δύο καταστάσεις). Έτσι στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας εκαρτέρας πότε εννά σωριαστεί στο πάτωμα. Αλλά εν εσωριάστηκε. Τζαι ενώ εν εξόρτωσεν (= κατάφερε) να μας πει μιαν σωστή πρόταση, "Hello brussells" ας πούμεν, τα τραούθκια του είπεν τα ούλλα κανονικότατα. Έθελα να πάω να τον αρπάξω που το γιακά τζαι να του πω "ρε κουμπάρε έτσι διαμάντι που έσιεις τι το σπαταλάς τα γέριμα; σταμάτα να πίνεις." Τέλοσπάντων.
Ο Paolo Nutini κυρίες και κύριοι:
Τζαι προς το τέλος της συναυλίας εκατάλαβα επιτέλους ποιος εν ο Paolo Nutini, γιατί είπεν μας (πλέον ήταν σαφώς πιο νηφάλιος, τζαι ετραγούδαν πραγματικά καλά. Αλλά ΠΑΑΑΑΡΑ πολλά καλά) τούτον το τραούδιν, που εν πολλά γνωστόν ρε.
Life is good and girls are georgious... τραουδά ο Νουτέλλας τζαι εγώ πάω για ύπνο.
Όβερ...
Καταρχήν να πω ότι ο Paolo Nutini, αν τζαι εκαρτέρουν τον τουλάχιστον μεσήλικα, εν έναν κοπελλούδιν γύρω στα 20, άτε 22-23. Τζαι σκέφτεσαι. Πως γίνεται ένας τόσον νεαρός τύπος να τραουδά μπλούζ; Ε, μετά που επία στη συναυλίαν εκατάλαβα. Κάποιες φωνές εν προδιαγεγραμμένες φίλε μου. τούτος ο μιτσής εν μπορεί να τραουδά τίποτε άλλον.
Γιατί ο Paolo Nutini έσιει ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ φωνή. Τζαι μιαν ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ μπάντα, με κιθάρες, σαξόφωνο, τρομπέτα, όλα τα καλά. Έσιει βέβαια τζαι έναν κακό συνήθειο, ονομάζεται αλκοόλ. Υποθέτουμε δηλαδή ότι ήταν πίττα, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν τζαι μαστούρα (σόρυ αλλά εν μπορώ να ξεχωρίσω τις δύο καταστάσεις). Έτσι στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας εκαρτέρας πότε εννά σωριαστεί στο πάτωμα. Αλλά εν εσωριάστηκε. Τζαι ενώ εν εξόρτωσεν (= κατάφερε) να μας πει μιαν σωστή πρόταση, "Hello brussells" ας πούμεν, τα τραούθκια του είπεν τα ούλλα κανονικότατα. Έθελα να πάω να τον αρπάξω που το γιακά τζαι να του πω "ρε κουμπάρε έτσι διαμάντι που έσιεις τι το σπαταλάς τα γέριμα; σταμάτα να πίνεις." Τέλοσπάντων.
Ο Paolo Nutini κυρίες και κύριοι:
Τζαι προς το τέλος της συναυλίας εκατάλαβα επιτέλους ποιος εν ο Paolo Nutini, γιατί είπεν μας (πλέον ήταν σαφώς πιο νηφάλιος, τζαι ετραγούδαν πραγματικά καλά. Αλλά ΠΑΑΑΑΡΑ πολλά καλά) τούτον το τραούδιν, που εν πολλά γνωστόν ρε.
Life is good and girls are georgious... τραουδά ο Νουτέλλας τζαι εγώ πάω για ύπνο.
Όβερ...
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009
Χουλιγκανς
Αρκεί να έρτει το χαπάριν δαμέ, αλλά στο τέλος έρκεται. Ας εν καλά το Αγρινόν που τα είπεν μια χαρά στο κείμενο του.
Μάλιστα. Ένας άνθρωπος εκατέληξεν στην εντατική. Για πελλάρες. Τζαι εννά εξεκινήσαν φαντάζομαι τα γνωστά "Καταδικάζω" στα νέα. Λες τζαι έσιει διαγωνισμόν για το ποιος θα καταδικάσει καλλύττερα. Εννά καταδικάσουν οι προέδροι των σωματείων τα έκτροπα που γίνουνται, οι οργανωμένοι φίλαθλοι, οι πολιτικοί, όπως και δήποτε, η αστυνομία. Α, ναι. Ούλλοι εννά πουν για την αστυνομία. Μετά εννά ξεκινήσει συζήτηση αστυνομίας, σωματείων, ΚΟΠ κλπ για το αν πρέπει να πάρει η αστυνομία μέτρα, η αστυνομία θα θέλει να μην ξαναεποπτεύσει αγώνα, μπλα μπλα μπλα.
Πάντως σε τούτον, συγγνώμη κιόλας, μόνον η αστυνομία εν φταίει. Εντάξει εν τζαι ξέρω δηλαδή τζαι πολλά πράματα ως προς το τι γίνεται. Αλλά τι να κάμουν άλλον; Να έβρουν ποιοι εν μέσα στες Θύρες τζαι να τους επιβάλουν κατοίκον περιορισμό, όποτε έσιει μάτς; Νομίζω κάτι τέθκοιον εκάμναν κάποτε στην Αγγλία. Αλλά εγώ εννά το έβρισκα λλίον καταπάτηση δικαιωμάτων. Να σύρνουν δακρυγόνα; Να διούν ξύλον; Να συλλάβουν τους ταραξίες; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο φίλαθλος της οποιασδήποτε ομάδας πιστεύκει ότι η αστυνομία δεν έχει δικαίωμα να τον συλλάβει. Εάν έσυρνεν τόσον ξύλον έξω που το γήπεδο θα ήταν παράνομο τζαι θα τον εσύναεν η αστυνομία. Επειδή εν στο γήπεδο δικαιολογείται;
Όι, έννεν η αστυνομία που φταίει που οι οπαδοί πορώννουνται τόσον με τες ομάδες τους. τζαι τούτοι ούλλοι που λαλούν "καταδικάζω, καταδικάζω", καλλιεργούν τούτην την πόρωση, το φανατισμό, γιατί έτσι πουλούν τες φανελλούες τζαι τες σιάρπες τζαι τα εισητήρια εισόδου στους αγώνες ρε φίλε. Ούλλα στο τέλος φτάνουν στα λεφτά.
Τζαι όι, ούτε το σύστημαν φταίει που τους ωθεί στη βία, "γιατί έτσι μας εκάμαν", ελάλεν ένας στο ράδιο σήμερα. Το σύστημαν τζαι η κοινωνία φταίει, αλλά αν εν σε κάτι που φταίει το σύστημα ρε φίλε, εν επειδή εγίνηκες 17 χρονών γαούριν τζαι εν είσαι ικανός να κάτσεις να σκεφτείς τι που τούτα που σε ωθούν να κάμεις εν καλόν τζαι τι όι. Τζαι εγώ ήμουν κάποτε 17 τζαι 16, αλλά εμπορούσα να αναγνωρίσω τζαι την ευθύνην των πράξεων μου. Εν τόσον εύκολον να κάμνεις ότι κάμνεις τζαι μετά να λαλείς φταιν οι άλλοι. Εσύ τι είσαι; Αρνίν; Ότι σου πλασάρει η κοινωνία χάφτεις το; Προφανώς είσαι. Τζαι η κοινωνία φταίει που σε έκαμεν αρνίν, αλλά μεν φκαίνεις στα ΜΜΕ να το χουμίζεσαι τζιόλας. Φίλε φίλαθλε, μπορεί να είσαι 16 χρονών, αλλά έσιεις τζαι το δικαίωμαν της επιλογής, ναι σίουρα, το περιβάλλον που εμεγάλωσες τζαι οι επιδράσεις που είσιες εδιαμορφώσαν σε, αλλά στο τέλος της ημέρας εν τα σιέρκα σου που κρατούν την ρότσαν. Μεν φκάλλεις τον εαυτόν σου πόξω, εν φταίει μόνον ο διαιτητής, μόνον οι αντίπαλοι που σε προκαλούν, μόνον οι γονιοί σου, μόνον η κοινωνία, εσύ θκιαλέεις. Τζαι εν θα μεγαλώσεις, ώσπου να πάρεις την ευθύνην των επιλογών σου.
Άμαν φκάλεις ούλλες τες λεπτομέρειες έξω, ουσιαστικά μιλούμεν για το να πιάσεις μιαν πέτραν τζαι να τη σύρεις σε έναν άλλον άνθρωπο, να πιάσεις έναν άνθρωπο να τον χτυπήσεις, όι γιατί σου έκαμεν κάτι, μπορεί να μεν ξέρεις καν τι τον λαλούν, αλλά για να εκτονώσεις τα νεύρα σου.
Τι σόιν άνθρωποι εν τούτοι που μπορούν να κάμουν έτσι πράμαν; Λένε ότι άμαν σε μιαν κοινωνίαν έσιει πολλύν έκφρασην βίας τότε σημαίνει ότι στην κοινωνία υπάρχουν πολλά προβλήματα τζαι οι άνθρωποι εκτονώνουνται τζιαμέ. Εν λαλώ. έσιει βάσην. Αλλά, οι δικοί μας νομίζω σκοτώνουνται τζιαμέ γιατί ΔΕΝ έχουν πολλά προβλήματα. Βία για να σκοτώσουμε την ώρα μας. Εν γελοίον τζαι τραγικόν ταυτόχρονα που στη χώρα μας οι νέοι άνθρωποι παίζουν πετροπόλεμο με την αστυνομία για τη μάππαν, ενώ κάποιοι άλλοι νέοι παίζουν πετροπόλεμον με την αστυνομίαν για την ελευθερίαν τους (εν τζαι μέρα του Πολυτεχνείου σήμερα), για το σύστημαν, που αγανάκτησην για όσα γίνουνται γυρόν τους. Σε έναν τόπον χωρίς προβλήματα σαν το νησίν μας, οι νέοι παίζουν πετροπόλεμον για βλακείες.....
Σώβρακα και φανέλες που λαλούν....
(τζαι σταματάτε να τους λαλείτε ανεγκέφαλους. Έχουν εγκέφαλον, τζι αν δεν τον χρησιμοποιούν εβάλαν τζαι κάποιοι το σιερούιν τους. Τα αρνούθκια εν πάντα χρήσιμα)
Μάλιστα. Ένας άνθρωπος εκατέληξεν στην εντατική. Για πελλάρες. Τζαι εννά εξεκινήσαν φαντάζομαι τα γνωστά "Καταδικάζω" στα νέα. Λες τζαι έσιει διαγωνισμόν για το ποιος θα καταδικάσει καλλύττερα. Εννά καταδικάσουν οι προέδροι των σωματείων τα έκτροπα που γίνουνται, οι οργανωμένοι φίλαθλοι, οι πολιτικοί, όπως και δήποτε, η αστυνομία. Α, ναι. Ούλλοι εννά πουν για την αστυνομία. Μετά εννά ξεκινήσει συζήτηση αστυνομίας, σωματείων, ΚΟΠ κλπ για το αν πρέπει να πάρει η αστυνομία μέτρα, η αστυνομία θα θέλει να μην ξαναεποπτεύσει αγώνα, μπλα μπλα μπλα.
Πάντως σε τούτον, συγγνώμη κιόλας, μόνον η αστυνομία εν φταίει. Εντάξει εν τζαι ξέρω δηλαδή τζαι πολλά πράματα ως προς το τι γίνεται. Αλλά τι να κάμουν άλλον; Να έβρουν ποιοι εν μέσα στες Θύρες τζαι να τους επιβάλουν κατοίκον περιορισμό, όποτε έσιει μάτς; Νομίζω κάτι τέθκοιον εκάμναν κάποτε στην Αγγλία. Αλλά εγώ εννά το έβρισκα λλίον καταπάτηση δικαιωμάτων. Να σύρνουν δακρυγόνα; Να διούν ξύλον; Να συλλάβουν τους ταραξίες; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο φίλαθλος της οποιασδήποτε ομάδας πιστεύκει ότι η αστυνομία δεν έχει δικαίωμα να τον συλλάβει. Εάν έσυρνεν τόσον ξύλον έξω που το γήπεδο θα ήταν παράνομο τζαι θα τον εσύναεν η αστυνομία. Επειδή εν στο γήπεδο δικαιολογείται;
Όι, έννεν η αστυνομία που φταίει που οι οπαδοί πορώννουνται τόσον με τες ομάδες τους. τζαι τούτοι ούλλοι που λαλούν "καταδικάζω, καταδικάζω", καλλιεργούν τούτην την πόρωση, το φανατισμό, γιατί έτσι πουλούν τες φανελλούες τζαι τες σιάρπες τζαι τα εισητήρια εισόδου στους αγώνες ρε φίλε. Ούλλα στο τέλος φτάνουν στα λεφτά.
Τζαι όι, ούτε το σύστημαν φταίει που τους ωθεί στη βία, "γιατί έτσι μας εκάμαν", ελάλεν ένας στο ράδιο σήμερα. Το σύστημαν τζαι η κοινωνία φταίει, αλλά αν εν σε κάτι που φταίει το σύστημα ρε φίλε, εν επειδή εγίνηκες 17 χρονών γαούριν τζαι εν είσαι ικανός να κάτσεις να σκεφτείς τι που τούτα που σε ωθούν να κάμεις εν καλόν τζαι τι όι. Τζαι εγώ ήμουν κάποτε 17 τζαι 16, αλλά εμπορούσα να αναγνωρίσω τζαι την ευθύνην των πράξεων μου. Εν τόσον εύκολον να κάμνεις ότι κάμνεις τζαι μετά να λαλείς φταιν οι άλλοι. Εσύ τι είσαι; Αρνίν; Ότι σου πλασάρει η κοινωνία χάφτεις το; Προφανώς είσαι. Τζαι η κοινωνία φταίει που σε έκαμεν αρνίν, αλλά μεν φκαίνεις στα ΜΜΕ να το χουμίζεσαι τζιόλας. Φίλε φίλαθλε, μπορεί να είσαι 16 χρονών, αλλά έσιεις τζαι το δικαίωμαν της επιλογής, ναι σίουρα, το περιβάλλον που εμεγάλωσες τζαι οι επιδράσεις που είσιες εδιαμορφώσαν σε, αλλά στο τέλος της ημέρας εν τα σιέρκα σου που κρατούν την ρότσαν. Μεν φκάλλεις τον εαυτόν σου πόξω, εν φταίει μόνον ο διαιτητής, μόνον οι αντίπαλοι που σε προκαλούν, μόνον οι γονιοί σου, μόνον η κοινωνία, εσύ θκιαλέεις. Τζαι εν θα μεγαλώσεις, ώσπου να πάρεις την ευθύνην των επιλογών σου.
Άμαν φκάλεις ούλλες τες λεπτομέρειες έξω, ουσιαστικά μιλούμεν για το να πιάσεις μιαν πέτραν τζαι να τη σύρεις σε έναν άλλον άνθρωπο, να πιάσεις έναν άνθρωπο να τον χτυπήσεις, όι γιατί σου έκαμεν κάτι, μπορεί να μεν ξέρεις καν τι τον λαλούν, αλλά για να εκτονώσεις τα νεύρα σου.
Τι σόιν άνθρωποι εν τούτοι που μπορούν να κάμουν έτσι πράμαν; Λένε ότι άμαν σε μιαν κοινωνίαν έσιει πολλύν έκφρασην βίας τότε σημαίνει ότι στην κοινωνία υπάρχουν πολλά προβλήματα τζαι οι άνθρωποι εκτονώνουνται τζιαμέ. Εν λαλώ. έσιει βάσην. Αλλά, οι δικοί μας νομίζω σκοτώνουνται τζιαμέ γιατί ΔΕΝ έχουν πολλά προβλήματα. Βία για να σκοτώσουμε την ώρα μας. Εν γελοίον τζαι τραγικόν ταυτόχρονα που στη χώρα μας οι νέοι άνθρωποι παίζουν πετροπόλεμο με την αστυνομία για τη μάππαν, ενώ κάποιοι άλλοι νέοι παίζουν πετροπόλεμον με την αστυνομίαν για την ελευθερίαν τους (εν τζαι μέρα του Πολυτεχνείου σήμερα), για το σύστημαν, που αγανάκτησην για όσα γίνουνται γυρόν τους. Σε έναν τόπον χωρίς προβλήματα σαν το νησίν μας, οι νέοι παίζουν πετροπόλεμον για βλακείες.....
Σώβρακα και φανέλες που λαλούν....
(τζαι σταματάτε να τους λαλείτε ανεγκέφαλους. Έχουν εγκέφαλον, τζι αν δεν τον χρησιμοποιούν εβάλαν τζαι κάποιοι το σιερούιν τους. Τα αρνούθκια εν πάντα χρήσιμα)
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
Απορία ΙΙΙ (ελύθην)
πάντα είχα την απορία γιατί στες ταινίες συχνά πυκνά έσιει μια γεναίκα να ξεντύννεται (εντελώς τυχαία) ΑΚΡΙΒΩΣ μπροστά που το παράθυρο, τζαι (εντελώς τυχαία) ναν ορθάνοιχτες οι κουρτίνες, τζαι θορεί την ο απέναντι (ή οι απέναντι ή η απέναντι).
καλά, εσκέφτουμουν, ας πούμεν που ούλλους τους τόπους μπροστά στο παράθυρο εστάθηκε να ξεντυθεί τζαι εν της επέρασεν καν που το μυαλόν ότι έσιει πλάσματα απέναντι να κλείσει τες κουρτίνες;
ε, τωρά που ζω σε πολυκατοικία με άλλες πολυκατοικίες απέναντι, μπορώ να καταλάβω πόσον εύκολα μπορεί να συμβεί κάτι τέθκοιον. σιγά να μεν αθθυμάσαι κάθε φορά να κλείσεις τες κουρτίνες....
καλά, εσκέφτουμουν, ας πούμεν που ούλλους τους τόπους μπροστά στο παράθυρο εστάθηκε να ξεντυθεί τζαι εν της επέρασεν καν που το μυαλόν ότι έσιει πλάσματα απέναντι να κλείσει τες κουρτίνες;
ε, τωρά που ζω σε πολυκατοικία με άλλες πολυκατοικίες απέναντι, μπορώ να καταλάβω πόσον εύκολα μπορεί να συμβεί κάτι τέθκοιον. σιγά να μεν αθθυμάσαι κάθε φορά να κλείσεις τες κουρτίνες....
Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009
Πότε ξέρεις ότι πρέπει να κόψεις το κάπνισμα
Άμαν είσαι μάνα,
έξω εν ΤΟ ψοφόκρυο, τζαι βρέσιει καλά να' σαι,
αλλά φκαίνεις στο πεζοδρόμιο να καπνίσεις με το καροτσάκι, τζαι για να μεν φάει το μωρούιν σου τα νερά σιεπάζεις το καροτσάκι με έναν μουσιαμμά....
(που εν ολάν οι βέλγικες υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας;;;;;)
έξω εν ΤΟ ψοφόκρυο, τζαι βρέσιει καλά να' σαι,
αλλά φκαίνεις στο πεζοδρόμιο να καπνίσεις με το καροτσάκι, τζαι για να μεν φάει το μωρούιν σου τα νερά σιεπάζεις το καροτσάκι με έναν μουσιαμμά....
(που εν ολάν οι βέλγικες υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας;;;;;)
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Επιχειρήματα
Εν λλίον καθυστερημένον χρονικά τούτον το πόστ, αλλά τι να κάμω, δαμε στην ξενιθκιάν, εν ακούω τζαι πολλά τες ειδήσεις της Κύπρου. Θκιαβάζω την εφημερίδαν, αλλά πρώτον εν στα ολλανδέζικα τζαι εν καταλάβω τίποτε τζαι δεύτερον εν τα νέα του Βελγίου που γράφει. Εχτές, όμως, άκουα ράδιον τζαι άκουσα για τη συζήτησην που εξεκίνησεν για το θάνατον τζείνου του παιθκιού στον στρατό.
Εν τζαι ήμουν τζιαμέ τζαι προφανώς εν μπορώ να ξέρω τι έγινε τζαι ποιος εν ο πραγματικός λόγος της έκρηξης, μπορεί να έφταιεν τζαι ο άνθρωπος, μπορεί να εφταίαν ένα σωρό άλλα πράματα, εν πιθανόν, εν ξέρω, αλλά κύριε υπουργέ στην πιθανότηταν να οφείλεται το ατύχημαν στο ότι ήταν παλιός ο εξοπλισμός ΔΕΝ απαντάς με τούτα τα επιχειρήματα που άκουσα στο ραδιόφωνο:
1. "εν τζαι γράφουν πάνω ημερομηνία λήξης". Ε, τι ενόμισες, ρε κύριος, ότι εν γάλα να γράφει πάνω την ημερομηνία λήξης;;; Σιγά να μεν σου γράφει τζαι οδηγίες παρασκευής. Το σωστόν επιχείρημαν που θα πείσει το λαό ότι εν εφταίετε ρε μάγκα, θα ήταν κάπως έτσι "εμείς δαμέ στον στρατόν εψάξαμεν το ενδελεχώς τζαι τούτα τα πράγματα δεν έχουν ημερομηνία λήξης, έχουμε τούτα τζαι τούτα τα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασφαλώς". Μπορείς να το πεις τούτον;
2. "Ο ίδιος εξοπλισμός χρησιμοποιείται και απο τον Ελληνικό στρατό". ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Τούτον το επιχείρημαν είναι Α-Κ-Υ-Ρ-Ο, για όλα τα θέματα. Πότε εννά το καταλάβετε;;; Επειδή το κάμνει ο ελληνικός στρατός πρέπει να το κάμουμεν τζι εμείς. Επειδή το ελληνικό σύστημα έχει αποδείξει περίτρανα στο παγκόσμιο ότι είναι ΤΟ καλύτερο σύστημα στον κόσμο και όλες οι χώρες πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμά τους; Επειδή στην Ελλάδα ποτέ δεν κάνουν λάθη; Συγγνώμη, εγώ εν επείστηκα. Κανένας άλλος;
Εισηγούμαι κύριε υπουργέ να έβρετε καινούργια επιχειρήματα αν θέλετε να αποδείξετε στον κόσμο ότι ήταν προσωπικό λάθος. Τζαι άμαν το αποδείξετε, εν θα σας πει κανένας τίποτε, ναι, γίνουνται τζαι λάθη, τραγικά, αλλά γίνουνται. Φυσικά, άμαν τα λάθη επαναλαμβάνονται σημαίνει ότι έννεν τζαι τόσον τυχαίον τζαι κάτι, ίσως, κάτι, πάει λάθος. Για ψάξτε το.
Η δική μου προσωπική εισήγηση είναι να το κλείσουμεν τέλεια το μαχαζίν, τι τον θέλουμε το στρατό; άμαν εν μπορούμεν να χειριστούμεν τον οπλισμόν σαν εν μες την αποθήκην, εννά τον χρησιμοποιήσουμεν τζιόλις;;;
Εν τζαι ήμουν τζιαμέ τζαι προφανώς εν μπορώ να ξέρω τι έγινε τζαι ποιος εν ο πραγματικός λόγος της έκρηξης, μπορεί να έφταιεν τζαι ο άνθρωπος, μπορεί να εφταίαν ένα σωρό άλλα πράματα, εν πιθανόν, εν ξέρω, αλλά κύριε υπουργέ στην πιθανότηταν να οφείλεται το ατύχημαν στο ότι ήταν παλιός ο εξοπλισμός ΔΕΝ απαντάς με τούτα τα επιχειρήματα που άκουσα στο ραδιόφωνο:
1. "εν τζαι γράφουν πάνω ημερομηνία λήξης". Ε, τι ενόμισες, ρε κύριος, ότι εν γάλα να γράφει πάνω την ημερομηνία λήξης;;; Σιγά να μεν σου γράφει τζαι οδηγίες παρασκευής. Το σωστόν επιχείρημαν που θα πείσει το λαό ότι εν εφταίετε ρε μάγκα, θα ήταν κάπως έτσι "εμείς δαμέ στον στρατόν εψάξαμεν το ενδελεχώς τζαι τούτα τα πράγματα δεν έχουν ημερομηνία λήξης, έχουμε τούτα τζαι τούτα τα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασφαλώς". Μπορείς να το πεις τούτον;
2. "Ο ίδιος εξοπλισμός χρησιμοποιείται και απο τον Ελληνικό στρατό". ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Τούτον το επιχείρημαν είναι Α-Κ-Υ-Ρ-Ο, για όλα τα θέματα. Πότε εννά το καταλάβετε;;; Επειδή το κάμνει ο ελληνικός στρατός πρέπει να το κάμουμεν τζι εμείς. Επειδή το ελληνικό σύστημα έχει αποδείξει περίτρανα στο παγκόσμιο ότι είναι ΤΟ καλύτερο σύστημα στον κόσμο και όλες οι χώρες πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμά τους; Επειδή στην Ελλάδα ποτέ δεν κάνουν λάθη; Συγγνώμη, εγώ εν επείστηκα. Κανένας άλλος;
Εισηγούμαι κύριε υπουργέ να έβρετε καινούργια επιχειρήματα αν θέλετε να αποδείξετε στον κόσμο ότι ήταν προσωπικό λάθος. Τζαι άμαν το αποδείξετε, εν θα σας πει κανένας τίποτε, ναι, γίνουνται τζαι λάθη, τραγικά, αλλά γίνουνται. Φυσικά, άμαν τα λάθη επαναλαμβάνονται σημαίνει ότι έννεν τζαι τόσον τυχαίον τζαι κάτι, ίσως, κάτι, πάει λάθος. Για ψάξτε το.
Η δική μου προσωπική εισήγηση είναι να το κλείσουμεν τέλεια το μαχαζίν, τι τον θέλουμε το στρατό; άμαν εν μπορούμεν να χειριστούμεν τον οπλισμόν σαν εν μες την αποθήκην, εννά τον χρησιμοποιήσουμεν τζιόλις;;;
Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009
Του Βοτανικού ο κήπος
Σήμερα στην Leuven (προφέρεται Λε(ου)βεν, αλλά αν είσαι Γάλλος μπορείς να την πεις και Λουβάν(α)), είσιεν ήλιον που το πρωίν, εφώναζεν περίπατο με λλία λόγια. Έτσι ήταν η ιδανική μέρα για να επισκεφτώ το βοτανικό κήπο της πόλης, που το είχαν καμόν. Είχα καμόν το Βοτανικό κήπο του Άμστερνταμ δηλαδής, αλλά ας ένι.
Ότι ήταν πολλά ωραία εν χρειάζεται να το πω, νομίζω. Ενθουσιάστηκα. Γενικώς, είμαι λλίον τύπος του δεντρού και του πρασίνου. Αρέσκει μου πολλά το πράσινο τοπίο ρε παιδί μου (καμία σχέση με τους Ομονοιάτες). Φυσικά, απο βοτανολογία ασχέτου. Αρέσκουν μου να τα θορώ, αλλά ούτε τι τα λαλούν ξέρω, ούτε πόθεν έρκουνται, ούτε τες ιδιότητές τους.
Ή τούτη η κυρία δαμέ
Έτην:
Άλλον εντυπωσιακόν όνομαν τζαι φάτσα
Εξανάδετε μπλέ λουλούδι;;
Ότι ήταν πολλά ωραία εν χρειάζεται να το πω, νομίζω. Ενθουσιάστηκα. Γενικώς, είμαι λλίον τύπος του δεντρού και του πρασίνου. Αρέσκει μου πολλά το πράσινο τοπίο ρε παιδί μου (καμία σχέση με τους Ομονοιάτες). Φυσικά, απο βοτανολογία ασχέτου. Αρέσκουν μου να τα θορώ, αλλά ούτε τι τα λαλούν ξέρω, ούτε πόθεν έρκουνται, ούτε τες ιδιότητές τους.
Έτσι η επίσκεψη στο Βοτανικό Κήπο ήταν ιδιαίτερα εκπαιδευτική. Τζαι εκτός που την ομορφκιάν, εκάμαν μου ιδιαίτερην εντύπωσην οι ονομασίες των φυτών. Οι πλείστες στα λατινικά και στα αρχαία ελληνικά βέβαια, αλλά οι πιο μοντέρνες, οι κοινές, της καθομιλουμένης, είχαν πολλύν ενδιαφέρον. Όπως τούτον ας πούμεν.
Ή τούτη η κυρία δαμέ
Έτην:
Άλλον εντυπωσιακόν όνομαν τζαι φάτσα
Τα ροδόδεντρα σε διάφορες version, ακόμα τζαι σε version Cosmo, (I am a Cosmo girl, in a Cosmo world)
Αλλά ρε παιθκιά τα πιο όμορφα που τζι μέσα ήταν τούτα τα θκυό που εν είχαν όνομαν. Γίνεται έτσι πράμαν;;;
Εξανάδετε μπλέ λουλούδι;;
Προσοχή: καμία προσπάθεια να μιμηθώ τον Ασέρα με αυτό το πόστ, εν θα μπορούσα άλλωστε, γιατί προφανώς δεν έχω τέτοια δεινότητα στη φωτογραφική τέχνη, τη βοτανολογική επιστήμη και την ποιητική ευαισθησία του!!!
Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
Μαθήματα ζωής
Λένε ότι το να ζεις μόνο σου σε μια ξένη χώρα προσφέρει σου πολλά, καινούργιες εμπειρίες, διαφορετικό περιβάλλον, διαφορετικοί άνθρωποι, καινούργιες προκλήσεις, όπως τζαι να το κάμουμεν μαθαίνεις πολλά. Εν τούτα που λαλούμεν μαθήματα ζωής.
Μέσα σε μια εβδομάδα περίπου ζωής στη Leuven έμαθα που λαλείτε πολλά πράματα.
1. Τα φύλλα γλιάζουν. ελάλεν το η σοφή Μ.#2, αλλά αν δεν το ζήσεις που μόνος σου το φύλλον το βρεμένον της βροσιής, σε ποσότητα τύπου χαλί για το πεζοδρόμιο, εν μπορείς να καταλάβεις.
2. Επειδή δεν ακούεις βροχή, επειδή δε βλέπεις βροχή, τούτον εν σημαίνει ότι εν βρέχει. Καθόλου φιλοσοφική θεώρηση φίλε. Η βροχή δαμέ εν τόσο λεπτή, που τα πρώτα 15 λεπτά εν αννοίεις καν ομπρέλα γιατί εν το καταλάβεις ότι βρέχει, τζαι ξαφνικά παρατηράς ότι είσαι πουλλίν βρεμένον, αλλά πάλε εν αννοίεις ομπρέλλα γιατί ο βρεμένος τη βροχή δεν τη φοβάται σωστά;
3. Δεν έχουν όλοι οι ταξιτζίδες του κόσμου τη διακριτική ευγένεια και καλοσύνη των κυπραίων ταξιτζίδων. Έτσι του Βέλγου του ταξιτζή εν του επέρασεν καν που το μυαλό να με βοηθήσει, άφηκεν τα πράματα μου μες τη μέση του δρόμου τζαι έπρεπε να κουβαλήσω μόνη μου ως τον πρώτο όροφο του κτήρίου θκυό βαλίτσες, ένα πάπλωμα, 3 κιλά καρύθκια τζαι ένα βαζούι μαρμελάδα. Δια του λόγου το αληθές.
Ως τζαι η κοπέλα παύλα συγκάτοικος που ζει στην ίδιαν πολυκατοικία με μένα, είδεν με που μακριά, είπεν έναν γαλλικό "όοοο", τάχα "ίντα μπουν τούτα ούλλα που κουβαλάς", αλλά έναν σιέριν εν έδωκεν.
4. Οι γυναίκες μπορούν να είναι στυλάτες, σέξι, και chic, ακόμα τζαι με τόσα ρούχα μες το ψοφόκρυο. Οι άλλες δηλαδή, γιατί εγώ ακόμα τζαι τωρά που εν εσφίξαν οι κρυάδες, είμαι σαν το χαμένο παιδί των Εσκιμώων. Φυσικά εγώ εν ήμουν τούτα ούλλα ούτε στην Κύπρο έτσι τι είχαμε, τι χάσαμε.
5. Την πέτρα κι αν την πλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Την πέτρα εν ξέρω πως τη λαλούν στα ελληνικά (καλαμαρίστικα ελληνικά), αλλά εν τζείνον το πράμαν που κάμνει στο ντους ή στες βρύσες που κάτι που έσιει μέσα στο νερό (κατατοπιστική όπως πάντα). Ε, καλά, εν τζαι είμαι τζαι νοικοτζυρά να ξέρω. Τούτον που ανακάλυψα μετά από ώρες τριψίματος είναι πως όσο κι αν το προσπαθείς δεν...... εν που τζείνην την ημέραν που άλλην καθαριότη στο διαμέρισμα εν έκαμα, so.... μιαν νοικοτζυροσύνην είπα να κάμω τζι εγώ τζαι ούτε τζείνην εν την εκατάφερα.
6. Σαν του μεσογειακούς ανθρώπους εν έσιει. Τελεία και παύλα. Τόσες μέρες σε τούτη την πόλη, αν εξαιρέσεις τους συμφοιτητές/συμφοιτήτριες, καθηγητές και γενικά ανθρώπους του τμήματός μου, οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους εκόψαμεν ρε παιδί μου θκυό-τρεις κουβέντες παραπάνω, ήταν ένας Ιταλός, μια Ιταλίδα τζαι ένας Τούρκος. Οι Βέλγοι πάλε, τίποτε, μηδέν. Καλά εντάξει, μπορεί να πιάννουν ένα 3, έτσι χαριστικά....
Μέσα σε μια εβδομάδα περίπου ζωής στη Leuven έμαθα που λαλείτε πολλά πράματα.
1. Τα φύλλα γλιάζουν. ελάλεν το η σοφή Μ.#2, αλλά αν δεν το ζήσεις που μόνος σου το φύλλον το βρεμένον της βροσιής, σε ποσότητα τύπου χαλί για το πεζοδρόμιο, εν μπορείς να καταλάβεις.
2. Επειδή δεν ακούεις βροχή, επειδή δε βλέπεις βροχή, τούτον εν σημαίνει ότι εν βρέχει. Καθόλου φιλοσοφική θεώρηση φίλε. Η βροχή δαμέ εν τόσο λεπτή, που τα πρώτα 15 λεπτά εν αννοίεις καν ομπρέλα γιατί εν το καταλάβεις ότι βρέχει, τζαι ξαφνικά παρατηράς ότι είσαι πουλλίν βρεμένον, αλλά πάλε εν αννοίεις ομπρέλλα γιατί ο βρεμένος τη βροχή δεν τη φοβάται σωστά;
3. Δεν έχουν όλοι οι ταξιτζίδες του κόσμου τη διακριτική ευγένεια και καλοσύνη των κυπραίων ταξιτζίδων. Έτσι του Βέλγου του ταξιτζή εν του επέρασεν καν που το μυαλό να με βοηθήσει, άφηκεν τα πράματα μου μες τη μέση του δρόμου τζαι έπρεπε να κουβαλήσω μόνη μου ως τον πρώτο όροφο του κτήρίου θκυό βαλίτσες, ένα πάπλωμα, 3 κιλά καρύθκια τζαι ένα βαζούι μαρμελάδα. Δια του λόγου το αληθές.
Ως τζαι η κοπέλα παύλα συγκάτοικος που ζει στην ίδιαν πολυκατοικία με μένα, είδεν με που μακριά, είπεν έναν γαλλικό "όοοο", τάχα "ίντα μπουν τούτα ούλλα που κουβαλάς", αλλά έναν σιέριν εν έδωκεν.
4. Οι γυναίκες μπορούν να είναι στυλάτες, σέξι, και chic, ακόμα τζαι με τόσα ρούχα μες το ψοφόκρυο. Οι άλλες δηλαδή, γιατί εγώ ακόμα τζαι τωρά που εν εσφίξαν οι κρυάδες, είμαι σαν το χαμένο παιδί των Εσκιμώων. Φυσικά εγώ εν ήμουν τούτα ούλλα ούτε στην Κύπρο έτσι τι είχαμε, τι χάσαμε.
5. Την πέτρα κι αν την πλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Την πέτρα εν ξέρω πως τη λαλούν στα ελληνικά (καλαμαρίστικα ελληνικά), αλλά εν τζείνον το πράμαν που κάμνει στο ντους ή στες βρύσες που κάτι που έσιει μέσα στο νερό (κατατοπιστική όπως πάντα). Ε, καλά, εν τζαι είμαι τζαι νοικοτζυρά να ξέρω. Τούτον που ανακάλυψα μετά από ώρες τριψίματος είναι πως όσο κι αν το προσπαθείς δεν...... εν που τζείνην την ημέραν που άλλην καθαριότη στο διαμέρισμα εν έκαμα, so.... μιαν νοικοτζυροσύνην είπα να κάμω τζι εγώ τζαι ούτε τζείνην εν την εκατάφερα.
6. Σαν του μεσογειακούς ανθρώπους εν έσιει. Τελεία και παύλα. Τόσες μέρες σε τούτη την πόλη, αν εξαιρέσεις τους συμφοιτητές/συμφοιτήτριες, καθηγητές και γενικά ανθρώπους του τμήματός μου, οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους εκόψαμεν ρε παιδί μου θκυό-τρεις κουβέντες παραπάνω, ήταν ένας Ιταλός, μια Ιταλίδα τζαι ένας Τούρκος. Οι Βέλγοι πάλε, τίποτε, μηδέν. Καλά εντάξει, μπορεί να πιάννουν ένα 3, έτσι χαριστικά....
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
i που να μεν σώσει...
τζείνος που εσκέφτηκεν το i pod. Καλάν η τεχνολογία φέρνει μας μέσα μέσα κοντά εν λαλώ, αλλά τούτον το πράμαν εν πολλά αντικοινωνικόν ολάν. i pod-ε δεν πρόκειται να γοράσω i pod, ακόμα τζι αν καταλήξω (σε τζείνην την απειροελάχιστην πιθανότηταν) hi-techακιας. Δημόσια δέσμευση.
Ύστερα λαλούν σου ότι φταίεις εσύ που είσαι αντροπιάρα τζαι εν μιλάς με ξένα πλάσματα. Πως να γνωρίσεις ολάν κόσμον, άμαν όπου πάεις οι δίπλα σου έχουν τζείνον το πράμαν μες τα φκια, τζαι κόσμον τους; Αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, καμία. Ούτε καν τον πορνόγερον που τους παίζει πουρούν εν ακούν... Τς τς τς. Σημερινοί νεολαίοι. Που ο τζαιρός που οι νεολαίοι εκρατούσαν στον ώμον τζείνον το μεγάλον το ράδιον με τα στρογγυλά μεγάφωνα τζαι επαένναν μες τη στράτα, όπως στες αμερικάνικες ταινίες. Αν μη τι άλλον, ακούαν τζι οι άλλοι τη μουσική τζαι υπήρχεν μια άλφα επικοινωνία.
άδε τωρά ίντα μπου θυμήθηκα. Το ράδιον τούτον είσιεν την τιμητικήν του σε τούτην την ταινίαν.
Τίποτε. Τίποτε. Το i pod είναι από τις χειρότερες δυνατές εφευρέσεις.
Τζαι προκαλεί τζαι μόνιμην κώφωσην σε υπερβολικήν χρήσην.
Ύστερα λαλούν σου ότι φταίεις εσύ που είσαι αντροπιάρα τζαι εν μιλάς με ξένα πλάσματα. Πως να γνωρίσεις ολάν κόσμον, άμαν όπου πάεις οι δίπλα σου έχουν τζείνον το πράμαν μες τα φκια, τζαι κόσμον τους; Αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, καμία. Ούτε καν τον πορνόγερον που τους παίζει πουρούν εν ακούν... Τς τς τς. Σημερινοί νεολαίοι. Που ο τζαιρός που οι νεολαίοι εκρατούσαν στον ώμον τζείνον το μεγάλον το ράδιον με τα στρογγυλά μεγάφωνα τζαι επαένναν μες τη στράτα, όπως στες αμερικάνικες ταινίες. Αν μη τι άλλον, ακούαν τζι οι άλλοι τη μουσική τζαι υπήρχεν μια άλφα επικοινωνία.
άδε τωρά ίντα μπου θυμήθηκα. Το ράδιον τούτον είσιεν την τιμητικήν του σε τούτην την ταινίαν.
Τίποτε. Τίποτε. Το i pod είναι από τις χειρότερες δυνατές εφευρέσεις.
Τζαι προκαλεί τζαι μόνιμην κώφωσην σε υπερβολικήν χρήσην.
Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009
Αγαπημένο μου μπλοκκάκι
28η Οκτωβρίου 2009 (καμία σχέση με επετειακό αφιέρωμα, με το ΟΧΙ του Μεταξα, μπλε και άσπρο ριγέ σημαιάκι)
ΥΓ: συμπληρωματικά στο προηγούμενο ποστ γιατί είναι σημαντικό να λεχθεί, η σημαντικότερη ίσως παρατήρηση από το ταξίδι στο Βερολίνο. Υπάρχει ο μύθος ότι οι Γερμανοί δεν είναι ιδιαίτερα ωραίοι, ότι εν λλίον κρυόκωλοι και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά για την προσωπικότητά τους. Το λοιπόν, που προσωπικότηταν εν ξέρω, αλλά που εμφάνισην πραγματικά εν πολλά ωραίοι. Τέλοσπαντων ανά πάσα στιγμή άμαν κοιτάξεις γύρω σου εννά έβρεις έναν ωραίον άντραν. Διαπιστωμένον.
3:30 τα χαράματα
Αεροδρόμιο Λάρνακας. Από τη στιγμή που έμεινα μόνη μου εδώ νιώθω πιο ήρεμη. Ίσως το άγχος των ημερών να είχε τέτοια ένταση λόγω της θλίψης. Γιατί αυτό το πράγμα δεν είναι εύκολο. Ευτυχώς που τα συναισθήματα απλά εκαλυφτήκαν που το άγχος, διαφορετικά θα έκλαια τζαι εγώ τούτες τες μέρες, μπορεί τζαι να το μετανοιωνα, ποιος ξέρει. Εν οι αποχωρισμοί. Η αίσθηση του τελευταίου. Αβάσταχτη. Ο τελευταίος καφές στα Καλά, η τελευταία μέρα στο UCY, το τελευταίο dinner με την οικογένεια. Τζαι οι συγγενείς να πηαινοέρκουνται τζαι να λαλούν " Εν πειράζει. Τι να κάμουμεν; Εννά περάσουμεν." Είναι αυτή φυσιολογική αντίδραση στο διδακτορικό; Μα πάλε εν είμαστεν φυσιολογική οικογένεια.
Η ώρα της επιβίβασης έφτασεν. Πρέπει να πάω. Εύχομαι μόνο να μεν είχα τόσον άγχος. Μπορεί να φταίει που έχω ενδιάμεσο χρόνο στες δύο πτήσεις 30 λεπτά. Αν υπάρχει Θεός κάπου ας κάμει να προλάβω την πτήσην τζαι υπόσχομαι να μεν το ξανακάμω.
Ώρα 7:30.
Επρόλαβα το το αεροπλάνο τελικώς. Είπαν ότι στη Βουδαπέστην είσιεν 7 βαθμούς κελσίου. Εγώ πάντως εν ένωσα Θεόν. Όι γιατί εφορούσα το χτηνόν (τουτέστιν το υπέρχοντρο σακάκι που εγόρασα στο Βερολίνον με γούνινη επένδυση για την οποίαν έπρεπεν να ξιουριστεί ολόκληρον κοπάδιν), αλλά γιατί που την ώρα που κατέβηκα εβούρουν σαν την πελλή. Το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης εν μικρόν, αλλά εγώ έκαμα το ένα βουρίν ούλλον, φωνάζοντας "Brussels, Brussels" σε όποιον ένστολον εθορούσα. Να μου ππέφτει η κάρτα επιβίβασης πάνω στο τρέξιμον τζαι να γυρεύκουμαι μετά στους διαδρόμους. Ναν καλά τα παιθκιά που την ήβρασιν. Τζαι τελικώς φτάνω στο Gate. Να μεν έσει κανένα άλλο, οι πόρτες κλειστές, το αεροπλάνον ξεκινημένον τζι ούλλοι εκαρτερούσαμεν με. Μάνα μου ρε εκαρτερούσαν με.
Ώρα 11 το πρωί.
Το αεροδρόμιο των Βρυξελλών είναι γεμάτο πίνακες, ωραία πράματα. Περνώ από το κατάστημα με τα σοκολατάκια, σκέφτομαι ότι έχω έρθει στο σωστό μέρος. Μαζεύω τις βαλίτσες μου επιτέλους, η μια σπασμένη, πως θα την κουβαλήσω χωρίς χερούλι; Μου παίρνει περίπου ένα τέταρτο να κατεβάσω τις βαλίτσες από τα σκαλιά. Τι στα ανάθεμα παίρνω μαζί μου τα γέριμα; Όταν τελειώνει το μαρτύριο συνειδητοποιώ ότι υπήρχαν κυλιόμενες από την άλλη πλευρά. Βλάκα. Στο τρένο με βοηθά μια άλλη κοπέλα να κουβαλήσω τα πράγματα. Με το που βγαίνει το τρένο από το υπόγειο ο ήλιος ξεχύνεται. Το Βέλγιο με υποδέχεται ηλιόλουστο, δεν ξέρω τι θερμοκρασία έχει έξω, αλλά πάντως έχει ήλιο. Δέντρα και μικρά σπιτάκια στη διαδρομή. Σύντομα το τραίνο φτάνει στο σταθμό. Ένας Γάλλος κύριος με βοηθά με τις βαλίτσες. Πόσον έξυπνος εν τζείνος που βάλλει κυλιόμενες στο ανέβα, αλλά κανονικές στο κατέβα; Έλεος. Όπως τζι αν έσιει φκαίνω που το σταθμό για να αντικρύσω αυτό.
Τα χεράκια μου εν αντέχουν άλλο φόρτωμα έτσι αποφασίζω να πάρω ταξί για το ξενοδοχείο. Ο τύπος μια αντιπαθούκλα και μισή. Το δωμάτιο σου είναι στο δεύτερο όροφο είπε κι έφυγε. Τζαι έμεινα εγώ, οι βαλίτσες τζαι οι σκάλες. Σε κανένα μισάωρο εκατάφερα να μπω στο δωμάτιο. Το μπάνιο εν έσιει φως, αλλά δε βαριέσαι, ποιος θέλει να θορεί την ώραν που λούννεται ή την ώρα που κατουρά. Περιττές πολυτέλειες. Παρετω τα πράματα τζαι φκαίνω στο δρόμο. Αφού έφαα το πιο αδιανόητο σάντουιτς για μεσημεριανό (κάτι που μόνο το θεσπέσιο αμαρτωλό πρωινό του Θείου Πέπε στην Ισπανία μπορεί να ξεπεράσει), κάθομαι στο πάρκο της πόλης μπροστά στη λίμνη με τες παπιρούες.
Here i am φίλε μου. Here i am.
Η μοναξιά έσιει μιαν παράξενην αίσθησην ελευθερίας.
ΥΓ: συμπληρωματικά στο προηγούμενο ποστ γιατί είναι σημαντικό να λεχθεί, η σημαντικότερη ίσως παρατήρηση από το ταξίδι στο Βερολίνο. Υπάρχει ο μύθος ότι οι Γερμανοί δεν είναι ιδιαίτερα ωραίοι, ότι εν λλίον κρυόκωλοι και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά για την προσωπικότητά τους. Το λοιπόν, που προσωπικότηταν εν ξέρω, αλλά που εμφάνισην πραγματικά εν πολλά ωραίοι. Τέλοσπαντων ανά πάσα στιγμή άμαν κοιτάξεις γύρω σου εννά έβρεις έναν ωραίον άντραν. Διαπιστωμένον.
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
Ich bin ein Berliner
Τουτέστιν "Είμαι ένας Βερολινέζος". Δυστυχώς δεν ξέρω το θηλυκό, το "είμαι μια βερολινέζα", αλλά άμα λάχει θα το μάθω, τζι όι μόνον τούτον, γερμανικά φαρσί θα μάθω, γιατί που τα πρώτα πέντε λεπτά που θα περάσεις σε τούτην την πόλην πίστεψε με θέλεις να αλλάξεις υπηκοότηταν τζαι να γινείς βέρος βερολινέζος.
Εννά δεις το τείχος, αχ τούτον το τείχος, εν αφόρητα λεπτόν. εν το επίστευκα όταν το είδα. Εννά σε πιάσει η συγκίνηση άμαν βρεθείς τζιαμέ. τζαι εν νομίζω ότι έσιει να κάμει μόνο με μένα, που έρκουμαι που μιαν άλλην μοιρασμένην πρωτεύουσαν. Πιάννει τους ούλλους. Ο ζήλος των ανθρώπων να δουν απέναντι, να σπάσουν τα τείχη, τα συρματομπλέγματα, η ένωση. Προκαλεί σου μια θλίψη τζείνον ούλλον, έναν αίσθημαν που σε κατακλύζει. Τζαι άμα φτάσεις σε τζείνην την μισοκατεστραμμένην εκκλησίαν, νιώθεις το τι μπορεί να κάμει ο πόλεμος, το πως τούτη η πόλη εγίνην ερείπιον τζαι μετά εξαναγεννήθηκε μέσα που τες στάχτες της. Τζαι εν μπορείς παρά να τους θαυμάσεις. Μέσα σε τούτην την εκκλησίαν, τούτοι οι άνθρωποι που ξέρουν τι πάει να πει χωρισμός, αφτέννουν έναν τσερούιν για την ειρήνην ανάμεσα σε λαούς τζι ανθρώπους. Ελπίζω να άψεν κανένας τζαι για την πόλη μας.
Που την άλλην, εννά δεις, πέρα που τα τουριστικά μέρη τζαι τα μνημεία, τζαι την Kreuzberg, τον Τουρκο-μαχαλά του Βερολίνου που λαλεί τζαι η Μ.#2, το πραγματικό Βερολίνο, if you know what i mean, που λαλεί τζαι ο Νεοζηλανδός παρέας της Μ. Μια περιοχή με άλλον αέραν, τζαι εν μιλώ για τη μυρωθκιάν του γύρου. Είναι η περιοχή εκείνη που μαζεύει όλον κάπως πιο εναλλακτικό κόσμο στο Βερολίνο. Τους πάνκ, τους γκόθικ, τους ροκάδες, τους ανάρχες. Γενικώς πολλά αναρχοκατάσταση η φάση. Σε τούντην περιοχήν εν ούλλα τα εναλλακτικά μπαρ, κλαμπ και ότι άλλο θέλεις να έβρεις.
Εν ένας τόπος που κυκλοφορούν πολλοί μετανάστες, πολλοί Τούρκοι, γυναίκες με μαντίλα, πρόσωπα, χρώματα και χαρακτηριστικά πολύ γνωστά μας, αλλά και όλη η νεολαία της πόλης, με μαλλιά σε όλα τα χρώματα, μωβ, λαχανί κλπ. Ντύνουνται άλλαντάλον, φορούν περούκες τζαι αστεία καπέλα τζαι στήνουνται στην ουρά έξω που το κλαμπ. Περπατούν στους δρόμους, πίνουν, τραγουδούν. Πολυχρωμία, ομορφιά, νιάτα, ιδιαιτερότητα, όλοι οι καλοί χωράνε σε τούτον τον τόπον που λέγεται Kreuzberg, είτε θέλεις να κάμεις μια βόλτα, να πιεις τα ποτά σου, να φάεις, να χορέψεις, να κάμεις σεξ.
Έτσι που λαλείς έρωτας με την πρώτη μαθκιά το Βερολίνο. 'Ερωτας τζαι τι έρωτας..... εν έσιει έτσι πράμαν φίλε μου σαν το Βερολίνο. Γι' αυτό παρά την κούραση, τες ορθάνοιχτες βαλίτσες στο πάτωμα τζαι το συγγενολόι που άρχισε σιγά-σιγά να πηγαινοέρχεται για τες χαιρετούρες, έκατσα να σας γράψω τες εντυπώσεις μου.
Ε, τζαι που λαλείτε, το Βερολίνον εν όπως το είπεν ο φίλος Στέλιος στο προηγούμενο κείμενο, μια πόλη δίχως κέντρο. Κάθε γωνιά έσιει κάτι να δεις, τα ιστορικά μνημεία είναι διάσπαρτα λίγο πολύ στην πόλη τζαι μπορώ να πω ότι στις 5 μέρες που έκατσα πρόλαβα να δω ένα περίπου το 1/5 της πόλης. Μεγάλη πόλη, αλλά καθόλου μεγαλούπολη. Τεράστια κτήρια, αλλά χωρίς να σε πνίγουν τα μπετά. Νομίζω πρώτη φορά μου άρεσεν σύγχρονη πόλη τόοοσον πολλά. Τζαι τούτον γιατί ακόμα τζαι στες περιοχές με τα μοντέρνα εντυπωσιακά πολυόροφα κτήρια υπήρχαν δέντρα, πολλά δέντρα. Γενικώς το Βερολίνον που φύσην άστα να πάνε. Καταφέρνει νομίζω να συνδυάσει την εικόναν μιας μοντέρνας, ή και μεταμοντέρνας αν θέλετε, πόλης με το παλιόν, το ευρωπαϊκόν, το ιστορικόν. Τζείνην τη μεγαλούπολη με τες πολυκατοικίες, το νέφο τζαι το τσιμέντον πίστεψε με εν θα την έβρεις δαμέ.
Εν μια πόλη το Βερολίνο με χίλια πρόσωπα. Εννά δεις τα μοντέρνα, μεταπολεμικά κτήρια, τα κτηριακά συγκροτήματα κομμουνιστικού τύπου, εννά δεις περιοχές κοντά στο τείχος που εμείναν λλίον πολλά όπως τότε, εννά δεις δρόμους με δέντρα τζαι παλιά κτήρια, πιο ευρωπαϊκή κατάσταση.
Εννά δεις το τείχος, αχ τούτον το τείχος, εν αφόρητα λεπτόν. εν το επίστευκα όταν το είδα. Εννά σε πιάσει η συγκίνηση άμαν βρεθείς τζιαμέ. τζαι εν νομίζω ότι έσιει να κάμει μόνο με μένα, που έρκουμαι που μιαν άλλην μοιρασμένην πρωτεύουσαν. Πιάννει τους ούλλους. Ο ζήλος των ανθρώπων να δουν απέναντι, να σπάσουν τα τείχη, τα συρματομπλέγματα, η ένωση. Προκαλεί σου μια θλίψη τζείνον ούλλον, έναν αίσθημαν που σε κατακλύζει. Τζαι άμα φτάσεις σε τζείνην την μισοκατεστραμμένην εκκλησίαν, νιώθεις το τι μπορεί να κάμει ο πόλεμος, το πως τούτη η πόλη εγίνην ερείπιον τζαι μετά εξαναγεννήθηκε μέσα που τες στάχτες της. Τζαι εν μπορείς παρά να τους θαυμάσεις. Μέσα σε τούτην την εκκλησίαν, τούτοι οι άνθρωποι που ξέρουν τι πάει να πει χωρισμός, αφτέννουν έναν τσερούιν για την ειρήνην ανάμεσα σε λαούς τζι ανθρώπους. Ελπίζω να άψεν κανένας τζαι για την πόλη μας.
Που την άλλην, εννά δεις, πέρα που τα τουριστικά μέρη τζαι τα μνημεία, τζαι την Kreuzberg, τον Τουρκο-μαχαλά του Βερολίνου που λαλεί τζαι η Μ.#2, το πραγματικό Βερολίνο, if you know what i mean, που λαλεί τζαι ο Νεοζηλανδός παρέας της Μ. Μια περιοχή με άλλον αέραν, τζαι εν μιλώ για τη μυρωθκιάν του γύρου. Είναι η περιοχή εκείνη που μαζεύει όλον κάπως πιο εναλλακτικό κόσμο στο Βερολίνο. Τους πάνκ, τους γκόθικ, τους ροκάδες, τους ανάρχες. Γενικώς πολλά αναρχοκατάσταση η φάση. Σε τούντην περιοχήν εν ούλλα τα εναλλακτικά μπαρ, κλαμπ και ότι άλλο θέλεις να έβρεις.
Εν ένας τόπος που κυκλοφορούν πολλοί μετανάστες, πολλοί Τούρκοι, γυναίκες με μαντίλα, πρόσωπα, χρώματα και χαρακτηριστικά πολύ γνωστά μας, αλλά και όλη η νεολαία της πόλης, με μαλλιά σε όλα τα χρώματα, μωβ, λαχανί κλπ. Ντύνουνται άλλαντάλον, φορούν περούκες τζαι αστεία καπέλα τζαι στήνουνται στην ουρά έξω που το κλαμπ. Περπατούν στους δρόμους, πίνουν, τραγουδούν. Πολυχρωμία, ομορφιά, νιάτα, ιδιαιτερότητα, όλοι οι καλοί χωράνε σε τούτον τον τόπον που λέγεται Kreuzberg, είτε θέλεις να κάμεις μια βόλτα, να πιεις τα ποτά σου, να φάεις, να χορέψεις, να κάμεις σεξ.
Γιατί έσιει τζαι sex parties. Εν ξέρω αν το εξανακούσετε τούτον, εγώ πάντως όι. Τζαι οι Βερολινέζοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε όλες τες σεξουαλικές μειονότητες. Έτσι αν θα κάμνουν sex parties, εννά κάμνουν sex parties για ούλλους. Είσαι straight, είσαι gay, είσαι σαδομαζοχιστής, είσαι HIV positive? Μπορείς να έβρεις το αντίστοιχο sex party. Στην Kreuzberg φυσικά. Μεν με ρωτήσετε τωρά τι περιλαμβάνει η έννοια του sex party. Όσον τζι αν σας φαίνεται παράξενον, εν επία.
Το Βερολίνον γενικά εν μια πολλά ζωντανή πόλη κυρίως τη νύχτα. Παρά το γεγονός ότι ήταν ψοφόκρυο, τουρτούρα φουλ μιλούμεν, ξυλοπαούρα, πως το λεν, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο τζαι η ώρα μια τη νύχτα το μετρό είσιεν ένα περίπου όσον κόσμον είσιεν τζαι το μεσημέρι. Υπάρχουν ένα σωρό καταστήματα που μεινίσκουν ανοιχτά ως πάρα πολλά αργά, όπως τζείνον τον παρέαν που έκαμνεν πίτσες μετά τα μεσάνυχτα ή τον άλλον τον παρέα που επούλαν πακλαβάδες που τες 9 το βράδυ ως τες 3 τα χαράματα. μπορείς να φανταστείς το Σαδομαζόχα με τα δερμάτινα τζαι τα μαστίγια να παέννει να χτυπά ένα ππακλαβά πριν να πάει στο κλάμπ? Ε, στο Βερολίνο κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί άνετα.
Έφκαλα σας τζαι φωτογραφίες που τη θεϊκή πόλη του Βερολίνου, αλλά επειδή ήταν ψόοοοοφος, τουρτούρα, σιονιάς, εν ξέρω αν σας το ξανάπα, ήμουν τέλοσπάντων σε μια μόνιμη κατάσταση τρέμουλου, ούτε Πάρκινσον να είχα, τζαι οι μισές φωτογραφίες εφκήκαν κάπως έτσι. Ψυχεδελικές.
Επροσπάθησα να φκάλω τζαι μερικά stencils του φίλου μου του Πλάνητα, αλλά εν τα πολλοκατάφερα, τα γέριμα.
Όσες φωτογραφίες εν λλίον αναγνωρίσιμες εν δαμέ παρακάτω σε ένα cool πράμαν που ανακάλυψεν η φιλενάδα, η Κάτω Ύδατα
 |
 |
| Make a Smilebox photobook |
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
From Paris to Berlin
αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Ναι, ναι. Ήγγικεν η ώρα για τη μεγάλη έξοδο (με μεγαλύτερη επιτυχία από αυτή του Μεσολογγίου εύχομαι). Η ώρα που αφήνω την ταλαίπωρη τούτη νήσο. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα που λαλεί τζαι το τραούδιν.
Αλλά πριν γινεί τούτον, παραιτώ για λλίον τα δικτατορικά, τες βαλίτσες, τα χαρκιά τζαι τες ετοιμασίες τζαι πάω ταξίδιν αναψυχής (εντάξει τζαι λλίης δουλειάς). Με λλία λόγια την κάνω για Βερολίνο φίλε μου. Τζαι λαλώ το με περίσσιο ενθουσιασμόν τζαι με τζείνον το χαμόγελον το "σιου σιού να σπάσετε", γιατί αν τζαι εν επία ποττέ, είπαν μου ότι είναι και γαμώ τες πόλεις. Άμαν ακούεις που άκρως διαφορετικά πλάσματα τα ίδια ενθουσιώδη λόγια, σημαίνει ότι κάτι πολλά ιδιαίτερον υπάρχει τζιαμέ. Λαλούν ότι όπως τζι αν είσαι, όποιος τζι αν είσαι, το Βερολίνον εννά σου αρέσει.
Καρτερώ το πως τζαι πως τούντο ταξίδιν. Όι επειδή εννά γνωρίσω το μελλοντικό μου επόπτη, τζαι τους μελλοντικούς μου συναδέλφους, αλλά κυρίως το ότι εννα δω πρώτη φορά το Βερολίνο, το Βερολίνο, που μετά το Wings of Desire του Βέντερς (όσοι εν το είδετε, γυρέψετε το) περιβάλλεται στο νου μου με ένα πέπλο ονειρικό, μυστικιστικό, ρομαντικό ακόμα. Τζαι το ότι εννά κάμω τούντο ταξίδιν με τη Μ.#1 τζαι τη Μ.#2, η αγία τριάς, που έχουμεν να ταξιδέψουμεν ομαδικώς εκτός Κύπρου που τότε που επιάσαμεν κυριολοκτικά τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια, interrail εμπειρία βλέπετε, για μια βόλτα στη Ρώμη τζαι θκυό χορταστικές μέρες στη Σαλονίκη (νομίζω πρώτη φορά εκατανάλωσα τόσο φαί σε δύο μέρες χωρίς να έχω περίοδο).
Ναι, ναι. Ήγγικεν η ώρα για τη μεγάλη έξοδο (με μεγαλύτερη επιτυχία από αυτή του Μεσολογγίου εύχομαι). Η ώρα που αφήνω την ταλαίπωρη τούτη νήσο. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα που λαλεί τζαι το τραούδιν.
Αλλά πριν γινεί τούτον, παραιτώ για λλίον τα δικτατορικά, τες βαλίτσες, τα χαρκιά τζαι τες ετοιμασίες τζαι πάω ταξίδιν αναψυχής (εντάξει τζαι λλίης δουλειάς). Με λλία λόγια την κάνω για Βερολίνο φίλε μου. Τζαι λαλώ το με περίσσιο ενθουσιασμόν τζαι με τζείνον το χαμόγελον το "σιου σιού να σπάσετε", γιατί αν τζαι εν επία ποττέ, είπαν μου ότι είναι και γαμώ τες πόλεις. Άμαν ακούεις που άκρως διαφορετικά πλάσματα τα ίδια ενθουσιώδη λόγια, σημαίνει ότι κάτι πολλά ιδιαίτερον υπάρχει τζιαμέ. Λαλούν ότι όπως τζι αν είσαι, όποιος τζι αν είσαι, το Βερολίνον εννά σου αρέσει.
Καρτερώ το πως τζαι πως τούντο ταξίδιν. Όι επειδή εννά γνωρίσω το μελλοντικό μου επόπτη, τζαι τους μελλοντικούς μου συναδέλφους, αλλά κυρίως το ότι εννα δω πρώτη φορά το Βερολίνο, το Βερολίνο, που μετά το Wings of Desire του Βέντερς (όσοι εν το είδετε, γυρέψετε το) περιβάλλεται στο νου μου με ένα πέπλο ονειρικό, μυστικιστικό, ρομαντικό ακόμα. Τζαι το ότι εννά κάμω τούντο ταξίδιν με τη Μ.#1 τζαι τη Μ.#2, η αγία τριάς, που έχουμεν να ταξιδέψουμεν ομαδικώς εκτός Κύπρου που τότε που επιάσαμεν κυριολοκτικά τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια, interrail εμπειρία βλέπετε, για μια βόλτα στη Ρώμη τζαι θκυό χορταστικές μέρες στη Σαλονίκη (νομίζω πρώτη φορά εκατανάλωσα τόσο φαί σε δύο μέρες χωρίς να έχω περίοδο).
Τέλοσπαντων. Με τούτα τζαι με τζείνα , εν ξέρω πότε εννά έχω ξανά νουν τζαι ίντερνετ να γράψω κείμενον, αλλά άμα επιστρέψω, θα επιστρέψω με νέα και εντυπώσεις. Σας φιλώ και να προσέχετε όσο λείπω, να θκιαβάζετε κανέναν άλλο σοβαρό άνθρωπο, να κάμνετε υπομονήν με όσα γίνουνται γυρώ μας, να το παλεύκετε μέχρι τελικής πτώσεως τζαι μέσα μέσα να με σκέφτεστε.
Η Ερυκίνη σας.
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
Κρίσεις πανικού και τα λοιπά
Πάντα επίστευκα ότι εννά πεθάνω που κάτι ενδιαφέρον ρε παιδί μου, μια δολοφονία, μια σπάνια ασθένεια, μιαν αυτοκτονίαν έστω, αλλά Όοοοιι, εν που το άγχος που εννά πεθάνω στο τέλος. Σίουρα πράματα.
Πάντα είχα μιαν τάσην προς το άγχος, το άγχος το τύπου φύρνουμαι, δηλαδή ενώ δεν ήμουν ιδιαίτερα φυρμένη του άγχους, υπήρχαν εκείνες οι ενδείξεις ότι άμα λάχει μπορώ τζαι να φυρτώ. Ε, τωρά που έλαχεν, εφύρτηκα.
Τωρά εννά μου πεις ίντα φύρνεσαι; πάεις σε μιαν ευρωπαικήν χώραν, εν θα έσιεις το φόον να σε τζιλλήσουν μες την στράταν αν πιάεις ποδήλατον, να σε σαπατζιάσει κανένας αστυνομικός επειδή ενόμιζεν ότι ήσουν κάποιος άλλος ή επειδή επίες σε street party,....εν γνωστόν άλλωστε ότι όσοι εν στους δρόμους εν του δρόμου (κυπριακή αστυνομική λογική, μεν το ψάχνεις). Τι αγχώνεσαι;
Εμ, τζι εσύ εννά αγχώνεσουν αν 3 μέρες πριν να αναχωρήσεις εν είσιες πιάσει ακόμα letter of admission, αν είσιες 3 μέρες να κανονίσεις τα χαρκιά σου, αλλά να μεν μπορείς να τα κανονίσεις επειδή εν έσιεις letter of admission, μέσα στες 3 μέρες να ανακαλύπτεις ένα σωρό πράματα που πρέπει να κανονίσεις τζαι κανένας εν εδεήθηκεν να σου πει ότι έπρεπεν να τα κανονίσεις. Τζαι να μεν μπορείς να κάμεις τζαι τίποτε επειδή εν έσιεις letter of admission. εξανάπα το τούτο;
Τζαι να μου λαλεί ο Βέλγος ο παρέας να rest assured, όμως, γιατί εδεχτήκαν με, τούτον εν σίουρον.
Ε, με τες κρίσεις πανικού που τραβώ κάθε μέρα ρε παρέα έννεν rest assured αλλά rest in peace που ννα καταλήξω στο τέλος.
ΥΓ1. τζι εν με κανούν ούλλα τα άλλα, διώ τζαι πάνω σε ούλλους τους ξινισμένους/ βαριεστημένους/ αγενείς δημοσίους υπαλλήλους.
ΥΓ2. τούτον το κείμενον εν για να εξηγήσω με τι πεζά, βλακώδη πράματα εγέμωσα το νου μου τούντες μέρες τζαι εν εκατάφερα να κάτσω να γράψω έναν κείμενο για το Μανώλη, ούτε καν να σκεφτώ τα τελευταία γεγονότα. Το μόνο που ξέρω να πω με βεβαιότητα, είμαι σίουρη, εν ότι ο Μανώλης, είναι δέντρο θηλυκό, έσιει μιαν ομορφιάν που μου φκάλλει θηλυκόν δηλαδή. Τζαι ο Μανώλης είναι δέντρον ελεύθερον, εν ανήκει σε κανέναν, ούτε στους χρυσαυγίτες, ούτε στους μπάτσους, ούτε στους θρησκόληπτους που παν αγρυπνίες στην εκκλησιάν της φανερωμένης, ούτε στους εντός των τειχών κατοίκους, ούτε στους μετανάστες, ούτε στους αναρχικούς, ούτε στους νεολαίους.
Καμιάν πλατείαν εν διεκδικώ, γιατί έννεν δική μου, μεν μου ζητήσετε να το κάμω, εν θα έρτω μαζί σας, αλλά εννά διεκδικούσα, τζαι μιαν τζαι σιήλλιες φορές, το δικαίωμαν το δικό μου τζαι του οποιουδήποτε στην ελεύθερην έκφρασην, με street party ή οτιδήποτε, τζαι κυρίως σε μιαν αξιοπρεπή σύλληψη. Γιατί εαν έκαμα κάτι παράνομον τζαι πρέπει να συλληφθώ, τούτον εν με κάμνει κάτι δεύτερης κατηγορίας, εν με κάμνει πράμαν/αντικείμενον, είμαι ακόμα άνθρωπος. Είτε μαύρος, είτε άσπρος, είτε μετανάστης, είτε πελλοκοπελλούδιν με σκουλαρίτζια τζαι τατού, εν είμαι τίποτε λλιόττερον που σέναν κύριε αστυνόμε. τζι όι κύριε Αρχηγέ της Αστυνομίας αξιοπρεπής σύλληψη έννεν απαραίτητα οτιδήποτε περιλαμβάνει λλιόττερο ξύλο που τες συλλήψεις των συναδέλφων σας στην Ελλάδα. Τι σόι μέτρο σύγκρισης εν τούτο;
Πάντα είχα μιαν τάσην προς το άγχος, το άγχος το τύπου φύρνουμαι, δηλαδή ενώ δεν ήμουν ιδιαίτερα φυρμένη του άγχους, υπήρχαν εκείνες οι ενδείξεις ότι άμα λάχει μπορώ τζαι να φυρτώ. Ε, τωρά που έλαχεν, εφύρτηκα.
Τωρά εννά μου πεις ίντα φύρνεσαι; πάεις σε μιαν ευρωπαικήν χώραν, εν θα έσιεις το φόον να σε τζιλλήσουν μες την στράταν αν πιάεις ποδήλατον, να σε σαπατζιάσει κανένας αστυνομικός επειδή ενόμιζεν ότι ήσουν κάποιος άλλος ή επειδή επίες σε street party,....εν γνωστόν άλλωστε ότι όσοι εν στους δρόμους εν του δρόμου (κυπριακή αστυνομική λογική, μεν το ψάχνεις). Τι αγχώνεσαι;
Εμ, τζι εσύ εννά αγχώνεσουν αν 3 μέρες πριν να αναχωρήσεις εν είσιες πιάσει ακόμα letter of admission, αν είσιες 3 μέρες να κανονίσεις τα χαρκιά σου, αλλά να μεν μπορείς να τα κανονίσεις επειδή εν έσιεις letter of admission, μέσα στες 3 μέρες να ανακαλύπτεις ένα σωρό πράματα που πρέπει να κανονίσεις τζαι κανένας εν εδεήθηκεν να σου πει ότι έπρεπεν να τα κανονίσεις. Τζαι να μεν μπορείς να κάμεις τζαι τίποτε επειδή εν έσιεις letter of admission. εξανάπα το τούτο;
Τζαι να μου λαλεί ο Βέλγος ο παρέας να rest assured, όμως, γιατί εδεχτήκαν με, τούτον εν σίουρον.
Ε, με τες κρίσεις πανικού που τραβώ κάθε μέρα ρε παρέα έννεν rest assured αλλά rest in peace που ννα καταλήξω στο τέλος.
ΥΓ1. τζι εν με κανούν ούλλα τα άλλα, διώ τζαι πάνω σε ούλλους τους ξινισμένους/ βαριεστημένους/ αγενείς δημοσίους υπαλλήλους.
ΥΓ2. τούτον το κείμενον εν για να εξηγήσω με τι πεζά, βλακώδη πράματα εγέμωσα το νου μου τούντες μέρες τζαι εν εκατάφερα να κάτσω να γράψω έναν κείμενο για το Μανώλη, ούτε καν να σκεφτώ τα τελευταία γεγονότα. Το μόνο που ξέρω να πω με βεβαιότητα, είμαι σίουρη, εν ότι ο Μανώλης, είναι δέντρο θηλυκό, έσιει μιαν ομορφιάν που μου φκάλλει θηλυκόν δηλαδή. Τζαι ο Μανώλης είναι δέντρον ελεύθερον, εν ανήκει σε κανέναν, ούτε στους χρυσαυγίτες, ούτε στους μπάτσους, ούτε στους θρησκόληπτους που παν αγρυπνίες στην εκκλησιάν της φανερωμένης, ούτε στους εντός των τειχών κατοίκους, ούτε στους μετανάστες, ούτε στους αναρχικούς, ούτε στους νεολαίους.
Καμιάν πλατείαν εν διεκδικώ, γιατί έννεν δική μου, μεν μου ζητήσετε να το κάμω, εν θα έρτω μαζί σας, αλλά εννά διεκδικούσα, τζαι μιαν τζαι σιήλλιες φορές, το δικαίωμαν το δικό μου τζαι του οποιουδήποτε στην ελεύθερην έκφρασην, με street party ή οτιδήποτε, τζαι κυρίως σε μιαν αξιοπρεπή σύλληψη. Γιατί εαν έκαμα κάτι παράνομον τζαι πρέπει να συλληφθώ, τούτον εν με κάμνει κάτι δεύτερης κατηγορίας, εν με κάμνει πράμαν/αντικείμενον, είμαι ακόμα άνθρωπος. Είτε μαύρος, είτε άσπρος, είτε μετανάστης, είτε πελλοκοπελλούδιν με σκουλαρίτζια τζαι τατού, εν είμαι τίποτε λλιόττερον που σέναν κύριε αστυνόμε. τζι όι κύριε Αρχηγέ της Αστυνομίας αξιοπρεπής σύλληψη έννεν απαραίτητα οτιδήποτε περιλαμβάνει λλιόττερο ξύλο που τες συλλήψεις των συναδέλφων σας στην Ελλάδα. Τι σόι μέτρο σύγκρισης εν τούτο;
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
Αστυνομία Κύπρου
Σήμερα επλήρωσα στην Αστυνομία Κύπρου 17 ευρώ και 9 σεντς.
€17.09
Έτσι ακριβώς.
Τζαι εν με ενόχλησεν το ότι επλήρωσα 17 ευρά για μια μόνον κόλλαν, απλόν χαρτίν Α4, που γράφει θκυό γραμμές, που φαντάζομαι έχουν το template στην Word τζι απλά συμπληρώνουν το όνομαν, βάλλουν μιαν υπογραφήν τζαι μιαν στάμπαν. Ούτε καν έναν πιστοποιημένον αντίγραφον εν περιλαμβάνουν τα 17 ευρώ!!!!
Τζείνον που με ενόχλησεν εν τα 9 σεντς. Μα εννιά σεντς; Συγγνώμην ρε κύριοι. Εν δυνατόν; Με τι μούτρα ελάλεν τότε η κυβέρνηση στους ιδιώτες να κάμνουν στρογγυλοποίησην προς τα κάτω δεν μπορώ να καταλάβω. Κρατική υπηρεσία εν εδεήθηκεν να κόψει τα γ*******να τα 9 σεντς τζαι εννά τα κόψουν οι άλλοι; 9 σέντς ιμίσιη μου....
Άτε ρε ξεφτίλες.
€17.09
Έτσι ακριβώς.
Τζαι εν με ενόχλησεν το ότι επλήρωσα 17 ευρά για μια μόνον κόλλαν, απλόν χαρτίν Α4, που γράφει θκυό γραμμές, που φαντάζομαι έχουν το template στην Word τζι απλά συμπληρώνουν το όνομαν, βάλλουν μιαν υπογραφήν τζαι μιαν στάμπαν. Ούτε καν έναν πιστοποιημένον αντίγραφον εν περιλαμβάνουν τα 17 ευρώ!!!!
Τζείνον που με ενόχλησεν εν τα 9 σεντς. Μα εννιά σεντς; Συγγνώμην ρε κύριοι. Εν δυνατόν; Με τι μούτρα ελάλεν τότε η κυβέρνηση στους ιδιώτες να κάμνουν στρογγυλοποίησην προς τα κάτω δεν μπορώ να καταλάβω. Κρατική υπηρεσία εν εδεήθηκεν να κόψει τα γ*******να τα 9 σεντς τζαι εννά τα κόψουν οι άλλοι; 9 σέντς ιμίσιη μου....
Άτε ρε ξεφτίλες.
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009
Γυναικεία ερωτήματα ΙΙ
Πως τα καταφέρνουν ούλλες οι κυρίες παύλα επαγγελματίες παύλα καριερίστριες παύλα επιστημόνισσες να φορούν ωραία, σέξι, σικ και επαγγελματικά πουκάμισα, χωρίς να αννοίει τζείνον το πρώτον κουμπίν στην περιοχήν του στήθους (το λεγόμενο κουμπί-μαχητής, γιατί μάχεται να παραμείνει κλειστόν παρά τον όγκον);
Τζαι γιατί εμέναν όποτε φορήσω πουκάμισον, το εν λόγω κουμπίν αννοίει πάντα άμαν τυχαίνει να έσιει πλάσματα γυρόν; Σκατό-Μέρφυ, κάμνεις με ρεζίλιν κάθε μέρα!
Τζαι γιατί εμέναν όποτε φορήσω πουκάμισον, το εν λόγω κουμπίν αννοίει πάντα άμαν τυχαίνει να έσιει πλάσματα γυρόν; Σκατό-Μέρφυ, κάμνεις με ρεζίλιν κάθε μέρα!
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
Ελληνικές εκλογές
Η Μάνα μου σήμερα, φύσει ρεαλιστικός-προς απαισιόδοξον τύπος, είπεν τη μεαλλύττερην ατάκαν για τες ελληνικές εκλογές:
" Τζαι μάχουνται ούλλοι τι εννά γινεί στο Κυπριακόν τωρά που άλλαξεν ο Πρωθυπουργός στην Ελλάδαν... τι να γινεί ολάν; Δαμέ εν γίνεται τίποτε άμαν αλλάσσουν οι δικοί μας, εννά γινεί τωρά που άλλαξαν στην Ελλάδα;".
(πάντως ο Γιωργάκης έσιει πολλά πράματα στα σιέρκα του, όντως το τελευταίον στη λίσταν του εν το κυπριακόν νομίζω. Αλλά εμείς μιαν ζωήν νομίζουμεν ότι είμαστεν το αρφαλούιν της γης. Άσε που μιλούμεν για τον Γιωργάκην τωρά, έναν πολιτικόν που εκαθιερώθηκεν με υποκοριστικόν, τι μπορεί κάποιος να περιμένει;)
" Τζαι μάχουνται ούλλοι τι εννά γινεί στο Κυπριακόν τωρά που άλλαξεν ο Πρωθυπουργός στην Ελλάδαν... τι να γινεί ολάν; Δαμέ εν γίνεται τίποτε άμαν αλλάσσουν οι δικοί μας, εννά γινεί τωρά που άλλαξαν στην Ελλάδα;".
(πάντως ο Γιωργάκης έσιει πολλά πράματα στα σιέρκα του, όντως το τελευταίον στη λίσταν του εν το κυπριακόν νομίζω. Αλλά εμείς μιαν ζωήν νομίζουμεν ότι είμαστεν το αρφαλούιν της γης. Άσε που μιλούμεν για τον Γιωργάκην τωρά, έναν πολιτικόν που εκαθιερώθηκεν με υποκοριστικόν, τι μπορεί κάποιος να περιμένει;)
Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
....να σπάσουμε τον τρόμο.
Αύριο Κυριακή η ώρα 11 το πρωίν να σαστεν στην Πλατείαν Ελευθερίας. Η ALERT διοργανώνει άλλη μια διαδήλωση μετά την πρόσφατη "στοχευμένη" επιχείρηση της αστυνομίας. Δεν είμαστεν ενάντια στην αστυνομίαν, ούτε στην δουλειάν τους, είμαστεν ενάντια στον τρόπο που θκιαλέουν να κάμουν την δουλειάν τους, που εν η προστασία των πολιτών, όι των Κυπραίων, των πολιτών (τζαι ναι έσιει διαφοράν). Τζαι εν αντροπή, γιατί τζι εμείς κάποτε ως λαός έπρεπεν να ξενιτευτούμεν σε άλλες χώρες, τζι εμείς είμασταν κάποτε, κάπου ξένοι πολίτες, αλλά εν μας εσυμπεριφερθήκαν έτσι επειδή είμασταν μούζουροι.
Εν αντροπή τζαι αίσχος ο Υπουργός Δικαιοσύνης τζαι ο Αρχηγός Αστυνομίας να επιμένουν το φκιολίν τους παρά τες αντιδράσεις της Επιτρόπου Διοικήσεως, του Υπουργού Εσωτερικών τζαι άλλων πολιτικών προσώπων. Μήπως ενομίσαν ότι η δική τους εξουσία είναι υπεράνω όλων; Μήπως ενομίσαν ότι έννεν υπόλογοι σε κανέναν;
Ε, το λοιπόν όι. Εν υπόλογοι σε μας. Στον λαόν. Τζι αν αγνοούν ούλλους τους άλλους εμάς εν θα μας αγνοήσουν. Εν γίνεται τζαι εν θα το αφήκουμεν. Τζι απαιτούμεν τούτοι που ενομίσαν ότι κραούν τον Θεόν που τα ******* (που λαλεί τζι ο Πατέρας μου) επειδή έχουν μιαν καρέκλαν, να κάτσουν την μάππαν χαμέ.
Τζαι επιτέλους υπάρχουν νόμοι; υπάρχει πολιτική; Αν δεν υπάρχει να γινεί. Ούλλοι στους δρόμους της πρωτεύουσας αύριον το πρωίν, για να τους δείξουμεν ότι στην Κύπρον εν έσιει ούτε δικτατορίαν, ούτε ολιγαρχίαν, αλλά δημοκρατίαν τζαι ο πολίτης έσιει λόγον, όι όποτε τον καλείτε να σας ψηφίσει, αλλά πάντα. Τζαι τζείνοι που αναλάβαν ας έρτουν προ των ευθυνών τους. Τέλος.
(παέννετε στο μπλοκ της ALERT που τα λαλούν καλλύττερα τα πλάσματα για περαιτέρω πληροφορίες)
Αύριο Κυριακή η ώρα 11 το πρωίν να σαστεν στην Πλατείαν Ελευθερίας. Η ALERT διοργανώνει άλλη μια διαδήλωση μετά την πρόσφατη "στοχευμένη" επιχείρηση της αστυνομίας. Δεν είμαστεν ενάντια στην αστυνομίαν, ούτε στην δουλειάν τους, είμαστεν ενάντια στον τρόπο που θκιαλέουν να κάμουν την δουλειάν τους, που εν η προστασία των πολιτών, όι των Κυπραίων, των πολιτών (τζαι ναι έσιει διαφοράν). Τζαι εν αντροπή, γιατί τζι εμείς κάποτε ως λαός έπρεπεν να ξενιτευτούμεν σε άλλες χώρες, τζι εμείς είμασταν κάποτε, κάπου ξένοι πολίτες, αλλά εν μας εσυμπεριφερθήκαν έτσι επειδή είμασταν μούζουροι.
Εν αντροπή τζαι αίσχος ο Υπουργός Δικαιοσύνης τζαι ο Αρχηγός Αστυνομίας να επιμένουν το φκιολίν τους παρά τες αντιδράσεις της Επιτρόπου Διοικήσεως, του Υπουργού Εσωτερικών τζαι άλλων πολιτικών προσώπων. Μήπως ενομίσαν ότι η δική τους εξουσία είναι υπεράνω όλων; Μήπως ενομίσαν ότι έννεν υπόλογοι σε κανέναν;
Ε, το λοιπόν όι. Εν υπόλογοι σε μας. Στον λαόν. Τζι αν αγνοούν ούλλους τους άλλους εμάς εν θα μας αγνοήσουν. Εν γίνεται τζαι εν θα το αφήκουμεν. Τζι απαιτούμεν τούτοι που ενομίσαν ότι κραούν τον Θεόν που τα ******* (που λαλεί τζι ο Πατέρας μου) επειδή έχουν μιαν καρέκλαν, να κάτσουν την μάππαν χαμέ.
Τζαι επιτέλους υπάρχουν νόμοι; υπάρχει πολιτική; Αν δεν υπάρχει να γινεί. Ούλλοι στους δρόμους της πρωτεύουσας αύριον το πρωίν, για να τους δείξουμεν ότι στην Κύπρον εν έσιει ούτε δικτατορίαν, ούτε ολιγαρχίαν, αλλά δημοκρατίαν τζαι ο πολίτης έσιει λόγον, όι όποτε τον καλείτε να σας ψηφίσει, αλλά πάντα. Τζαι τζείνοι που αναλάβαν ας έρτουν προ των ευθυνών τους. Τέλος.
(παέννετε στο μπλοκ της ALERT που τα λαλούν καλλύττερα τα πλάσματα για περαιτέρω πληροφορίες)
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
Breaking in the news: Κεφάλαιο γιαγιά
Εχτές, ημέρα ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας και αργία και η πρώτη μέρα μετά την παραίτηση μου από το παιγνιδοπωλείον, αποφασίστηκεν να εν η μέρα που θα γινόταν η ανακοίνωση στη γιαγιά μου, η ανακοίνωση του φευγιού εννοούμεν (αγαπητέ αναγνώστη εαν δεν κατάλαβες τι εννοώ σημαίνει εν με θκιαβάζεις αρκετά τακτικά, πάεννε κάτω να δεις τα επεισόδια που έχασες!!!). Επειδή η γιαγιά έχει μια φυσική τάση προς το μελοδραματικό, αλλά πολλά μελό μιλούμεν, τζαι φυσικά το δάκρυ κορόμηλο, δώστου, είπα να το καθυστερήσω όσο με παίρνει γιατί έξερα ότι θα ακολουθούσαν σκηνές αρχαίας ελληνικής τραγωδίας θκυό επεισόδια τζαι τρία στάσιμα. Ε, όταν δεν με έπαιρνεν άλλον είπα να το βιώσω και αυτόν.
Τζαι πάμεν στην γιαγιάκκαν, γιαγιάκκα τωρά με καταγωγήν που Πύρκον Τηλλυρίας, τζι αν δεν ξέρετε τι σημαίνει γεναίκα Τηλλύρα, καλλύττερα να μεν μάθετε. Με το που τα είπα τζαι ετέλειωσα, έμεινεν τζαι εθόρεν με σιωπηλή. Είπαμεν, η γιαγιά Τηλλύρα, πολλά σπάνιον πράμαν να μεν έσιει τι να πει. Τζαι όι μόνον δεν εμίλαν, εν έκλαψεν τζιόλας. Εχασκιάστηκα, ειδικά το κλάμαν είχα το σίουρο. Λαλώ, τι γίνεται ρε παιδί μου;
Τωρά που το ανακαλώ τζείνες οι στιγμές σιωπής ήταν οι στιγμές που η γιαγιάκκα εζύγιαζεν την κατάστασην τζαι επροσπαθούσεν να αποφανθεί ποια ήταν η καλλύττερη στρατηγικήν. Τζαι αποφάσισεν σύντομα να ξεκινήσει με το δυνατόν της το χαρτίν.
Δυνατόν χαρτίν εκβιασμού για την γιαγιά μου εν ο θάνατος φυσικά. Ο δικός της. Έτσι εξεκινήσαμεν:
"Τζαι εννά πάεις τόσα χρόνια στο εξωτερικό; Τζι άμαν γινεί τίποτε τζαι πεθάνω, εννά προλάβεις να έρτεις να σε δω πριν να κλείσω τα μμάθκια μου;"
Αναίσθητη γαιδούρα η εγγονή, τα έχουμε πει σε άλλο ποστ, απαντώ "να πεθάνεις;;.... άτε ολάν. Πελλάρες. Ε, φρόντισε να μεν πεθάνεις όσον εννά λείπω"
(μεν με κατακρίνετε για την αντίδρασην μου αλλά τούτον το πράμαν ακούω το καμιάν δεκαετία, τζαι η γιαγιά μου εν όπως την αππάραν, εν έσιει τζαι τίποτε να πεις ότι κινδυνεύει)
Βλέποντας ότι το χαρτί του θανάτου κάηκε μπροστά στην αναισθησίαν μου, εσυνέχισεν με πιο ρεαλιστικόν συναισθηματικόν εκβιασμόν:
"αχ τζαι εννά είσαι στα ξένα τζαι εννά μαραζώνω"
"Μα γιατί να μαραζώνεις ρε γιαγιά; Πάω να σπουδάσω, να δουλέψω, εν καλά πράματα τούτα"
" Μα εγώ εννά ανησυχώ, να είσαι μόνη σου σε ξένην χώραν, μακριά του τζυρού τζαι της μάνα σου"
(η Μάνα Ερυκίνης κάπου δαμέ διακόπτει για να πει ότι τζαι δαμέ που είμαι εν τζαι είμαι με την μάναν τζαι τον τζύρην μου. Τα φιλιά μου μάνα, σ' αγαπώ!!)
Η γιαγιά να συνεχίζει ακάθεκτη, τζαι έχει εν τω μεταξύ σηκωθεί από τον καναπέ τζαι στέκεται στο μέσο του δωματίου:
"Τζαι εγώ ξέρεις, άμαν ανησυχώ τζαι μαραζώνω, εν τζοιμούμαι την νύχταν". Τζαι κάπου δαμέ να ξεκινά το κλάμαν...
Τζαι οι φανταστικοί θεατές σηκώνουνται να χειροκροτήσουν, γιατί τέθκοιον ρεσιτάλ ερμηνείας απαιτεί standing ovation (τζαι Όσκαρ, αλλά εν γλίορα ακόμα για να κάμουμεν προβλέψεις).
Αφού η γιαγιά μου είδεν ότι εν έδρωννεν το φτιν μου, (εν είμαι σίουρη τι επερίμενεν να πω, εντάξει γιαγιά εν θα πάω, τζοιμήθου ήσυχη;) έφερεν τα τζαινούρκα της φουστάνια να μας τα χουμίσει τζαι να της πούμεν την γνώμην μας.
Τι να πω; Τέλος καλό, όλα καλά; Ότι η οικογένεια μου εν πάει καλά;
Τζαι πάμεν στην γιαγιάκκαν, γιαγιάκκα τωρά με καταγωγήν που Πύρκον Τηλλυρίας, τζι αν δεν ξέρετε τι σημαίνει γεναίκα Τηλλύρα, καλλύττερα να μεν μάθετε. Με το που τα είπα τζαι ετέλειωσα, έμεινεν τζαι εθόρεν με σιωπηλή. Είπαμεν, η γιαγιά Τηλλύρα, πολλά σπάνιον πράμαν να μεν έσιει τι να πει. Τζαι όι μόνον δεν εμίλαν, εν έκλαψεν τζιόλας. Εχασκιάστηκα, ειδικά το κλάμαν είχα το σίουρο. Λαλώ, τι γίνεται ρε παιδί μου;
Τωρά που το ανακαλώ τζείνες οι στιγμές σιωπής ήταν οι στιγμές που η γιαγιάκκα εζύγιαζεν την κατάστασην τζαι επροσπαθούσεν να αποφανθεί ποια ήταν η καλλύττερη στρατηγικήν. Τζαι αποφάσισεν σύντομα να ξεκινήσει με το δυνατόν της το χαρτίν.
Δυνατόν χαρτίν εκβιασμού για την γιαγιά μου εν ο θάνατος φυσικά. Ο δικός της. Έτσι εξεκινήσαμεν:
"Τζαι εννά πάεις τόσα χρόνια στο εξωτερικό; Τζι άμαν γινεί τίποτε τζαι πεθάνω, εννά προλάβεις να έρτεις να σε δω πριν να κλείσω τα μμάθκια μου;"
Αναίσθητη γαιδούρα η εγγονή, τα έχουμε πει σε άλλο ποστ, απαντώ "να πεθάνεις;;.... άτε ολάν. Πελλάρες. Ε, φρόντισε να μεν πεθάνεις όσον εννά λείπω"
(μεν με κατακρίνετε για την αντίδρασην μου αλλά τούτον το πράμαν ακούω το καμιάν δεκαετία, τζαι η γιαγιά μου εν όπως την αππάραν, εν έσιει τζαι τίποτε να πεις ότι κινδυνεύει)
Βλέποντας ότι το χαρτί του θανάτου κάηκε μπροστά στην αναισθησίαν μου, εσυνέχισεν με πιο ρεαλιστικόν συναισθηματικόν εκβιασμόν:
"αχ τζαι εννά είσαι στα ξένα τζαι εννά μαραζώνω"
"Μα γιατί να μαραζώνεις ρε γιαγιά; Πάω να σπουδάσω, να δουλέψω, εν καλά πράματα τούτα"
" Μα εγώ εννά ανησυχώ, να είσαι μόνη σου σε ξένην χώραν, μακριά του τζυρού τζαι της μάνα σου"
(η Μάνα Ερυκίνης κάπου δαμέ διακόπτει για να πει ότι τζαι δαμέ που είμαι εν τζαι είμαι με την μάναν τζαι τον τζύρην μου. Τα φιλιά μου μάνα, σ' αγαπώ!!)
Η γιαγιά να συνεχίζει ακάθεκτη, τζαι έχει εν τω μεταξύ σηκωθεί από τον καναπέ τζαι στέκεται στο μέσο του δωματίου:
"Τζαι εγώ ξέρεις, άμαν ανησυχώ τζαι μαραζώνω, εν τζοιμούμαι την νύχταν". Τζαι κάπου δαμέ να ξεκινά το κλάμαν...
Τζαι οι φανταστικοί θεατές σηκώνουνται να χειροκροτήσουν, γιατί τέθκοιον ρεσιτάλ ερμηνείας απαιτεί standing ovation (τζαι Όσκαρ, αλλά εν γλίορα ακόμα για να κάμουμεν προβλέψεις).
Αφού η γιαγιά μου είδεν ότι εν έδρωννεν το φτιν μου, (εν είμαι σίουρη τι επερίμενεν να πω, εντάξει γιαγιά εν θα πάω, τζοιμήθου ήσυχη;) έφερεν τα τζαινούρκα της φουστάνια να μας τα χουμίσει τζαι να της πούμεν την γνώμην μας.
Τι να πω; Τέλος καλό, όλα καλά; Ότι η οικογένεια μου εν πάει καλά;
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Επικαιρότητα
Έκαμα τζι εγώ κάτι μέρες να δω ειδήσεις εν η αλήθκεια τζαι έχασα λλίον επαφήν με την πραγματικότηταν εκεί έξω τζαι εγινήκαν έναν σωρόν ασυνήθιστα πράματα. Τζι εν μιλώ για το τσουνάμι στην Ινδονησίαν, που αν επίστευκα στο θεό θα επροσεύχουμουν για τα καημένα τα πλάσματα, αλλά για τα ασυνήθιστα πράματα που γίνουνται δαμέ έσσω μας.
Τζαι τίποτε ασυνήθιστον εν έσιει σε μιαν επιχείρηση σκούπα της αστυνομίας. Μήπως εν εκάμαν τζι άλλες στο παρελθόν; Εκάμαν, εκάμαν. Ασυνήθιστη εν ούλλη η μεταγενέστερη συζήτηση. Τζαι τωρά εννά μου πεις, τζαι θα έσιεις δίκαιον, πόοοσον ξεφτίλες είμαστεν που γίνουνται κάτι τέθκοια στη χώρα μας τζαι ακόμα σιηρόττερα που γίνουνται κάτι τέθκοια τζαι αφήννουμεν τα να περνούν έτσι, χωρίς καν να μας κάμνουν αίσθησην. Νομίζω τούτη εν η πρώτη φορά που γίνεται έστω συζήτηση για την κατάστασην. Η πρώτη φορά που υπάρχει αντίδραση.
Τωρά εννά μου πεις, τζαι πάλε εννά έσιεις δίκαιον, τζαι τι εγίνηκεν; Εβάλαμεν την αστυνομίαν στον τοίχον να μας δώκει εξηγήσεις. τζαι έδωκεν μας; Έπεισεν μας με ακράδαντα στοιχεία ότι δεν ήταν "σκούπα", αλλά στοχευμένη επιχείρηση, επειδή είχαν εντάλματα λαλεί ο τύπος. Εγώ είμαι νάκκον χαντή, εν τζαι καταλάβω, στοχευμένη επιχείρηση σημαίνει απλώς γυρεύκω συγκεκριμένα άτομα; ή μήπως τζαι το πιάννω συγκεκριμένα άτομα; Τζαι στο τέλος τέλος η αστυνομία έπεισεν μας ότι τούτον το πράμαν εν η δουλειά της, ολάν, η φύλαξη τζαι η προστασία της περιοχής τζαι των πολιτών. Τζαι είναι σε όλους γνωστό ότι ο μόνος τρόπος να προστατεύσει η αστυνομία μιαν περιοχή είναι να πάει τζαι να συνάξει ούλλους τους κατοίκους. Ου συγγνώμην ούλλους τους κατοίκους εκτός που τους κυπραίους. Σωστός.
τζαι εν μπορείς να κατηγορείς την αστυνομίαν που κάμνει τη δουλειάν της εντάξει; Αχάριστε κυπραίε, η αστυνομία εν εσέναν που προστατεύκει.
Τζαι τίποτε ασυνήθιστον εν έσιει σε μιαν επιχείρηση σκούπα της αστυνομίας. Μήπως εν εκάμαν τζι άλλες στο παρελθόν; Εκάμαν, εκάμαν. Ασυνήθιστη εν ούλλη η μεταγενέστερη συζήτηση. Τζαι τωρά εννά μου πεις, τζαι θα έσιεις δίκαιον, πόοοσον ξεφτίλες είμαστεν που γίνουνται κάτι τέθκοια στη χώρα μας τζαι ακόμα σιηρόττερα που γίνουνται κάτι τέθκοια τζαι αφήννουμεν τα να περνούν έτσι, χωρίς καν να μας κάμνουν αίσθησην. Νομίζω τούτη εν η πρώτη φορά που γίνεται έστω συζήτηση για την κατάστασην. Η πρώτη φορά που υπάρχει αντίδραση.
Τωρά εννά μου πεις, τζαι πάλε εννά έσιεις δίκαιον, τζαι τι εγίνηκεν; Εβάλαμεν την αστυνομίαν στον τοίχον να μας δώκει εξηγήσεις. τζαι έδωκεν μας; Έπεισεν μας με ακράδαντα στοιχεία ότι δεν ήταν "σκούπα", αλλά στοχευμένη επιχείρηση, επειδή είχαν εντάλματα λαλεί ο τύπος. Εγώ είμαι νάκκον χαντή, εν τζαι καταλάβω, στοχευμένη επιχείρηση σημαίνει απλώς γυρεύκω συγκεκριμένα άτομα; ή μήπως τζαι το πιάννω συγκεκριμένα άτομα; Τζαι στο τέλος τέλος η αστυνομία έπεισεν μας ότι τούτον το πράμαν εν η δουλειά της, ολάν, η φύλαξη τζαι η προστασία της περιοχής τζαι των πολιτών. Τζαι είναι σε όλους γνωστό ότι ο μόνος τρόπος να προστατεύσει η αστυνομία μιαν περιοχή είναι να πάει τζαι να συνάξει ούλλους τους κατοίκους. Ου συγγνώμην ούλλους τους κατοίκους εκτός που τους κυπραίους. Σωστός.
τζαι εν μπορείς να κατηγορείς την αστυνομίαν που κάμνει τη δουλειάν της εντάξει; Αχάριστε κυπραίε, η αστυνομία εν εσέναν που προστατεύκει.
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009
Γενέθλια
Ακου τωρά κουβέντα. Σπίτιν μου γενέθλια παραδοσιακά εν γιορτάζουμεν. Είμαστεν λλίον παράξενη οικογένεια τι να κάμουμεν;
Βασικά εν που τότε που εν ήμασταν πλέον μωρά για να μας κάμνουν οι γονιοί μου πάρτυ με τούρτα (του αρφού μου σταθερά το τριφύλλιν της Ομόνοιας, εμέναν τζείνον το σοκολάτα που μέσα, σοκολάτα πόξω, σοκολάτα παντού) τζαι σαντουιτσούθκια τριγωνικές φέτες με χαμ και τυρί, τζαι μπαλόνια, τζαι μαλακιούλες για τα μωράκια τυλιμένες σε εφημερίδαν, εσταματήσαμεν να γιορτάζουμεν σπίτι γενέθλια.
Δηλαδή περίπου που τα 11-12 μου. Βασικά οι μέρες των γενεθλίων θεωρούνται σπίτι μου ως μέρες σαν όλες τις άλλες, τίποτε το σημαντικόν. Γι' αυτόν τζαι έτυχεν μερικές φορές να ξεχάσω ότι έχω γενέθλια. Τζαι εγώ τζαι η υπόλοιπη οικογένεια. Ο Ιρλανδός φίλος μου λαλεί ότι τούτον μιαν μέραν θα το λαλώ στον ψυχίατρον τζαι ο ψυχίατρος θα πει "ααα έτσι εξηγούνται όλα...", αλλά τον αγνοώ. Εν είχα ποττέ κανέναν ιδιαίτερον πρόβλημαν που εν εγιόρταζα γενέθλια. Ήμουν λλίον καταθλιπτική έφηβη εν η αλήθκεια τζαι εν μου αρέσκαν τζαι πολλά τα παναϋρκα. Εκόφταν με τα δέντρα που επεθανίσκαν στον Αμαζόνιο, τα μωρά στην Αφρικήν που πεινούν, τζαι ο κόσμος που εν απαίσιος τζαι μαύρος, ξέρετε τωρά. Εφηβεία.
Όταν εμεγάλωσα, τζι εμπήκα στο Πανεπιστήμιον, εξεκίνησα να γιορτάζω γενέθλια. Με την παρέαν μου δηλαδή. Στην αρκήν γιατί οι κολλητές Μ. και Μ.#2 εβρίσκαν το πολλά ανώμαλον να μεν γιορτάζω γενέθλια, μετά γιατί σιγά-σιγά εσυνήθισα τζι εγώ την ιδέα. Αλλά ως τζιαμέ. Σπίτιν μου πάλε εν εγιορτάζαμεν τα γενέθλια μου.
Ε, φέτος οι γονιοί μετά αδελφού εκάμαν μου έκπληξην με τούρταν σοκολάταν που πάνω, καραμέλαν, ξηρούς καρπούς τζαι παγωτό βανίλλια που μέσα (τα γούστα μας εβελτιωθήκαν προφανώς με το πέρασμα του χρόνου). Κανονικότατα, κεράκια, φωτογραφίες και τα ρέστα. Τζαι εν νομίζω ότι εν επειδή εγίνηκα 25 (έναν τέταρτον του αιώνα, το μισόν του 50, half way to 30 που τα είκοσι), αλλά μάλλον επειδή φεύκω από την οικογενειακήν εστίαν λίαν συντόμως.
Με το που είδα την τούρταν ένιωσα μιλούμεν τόοοσον σκατά που στην πρωινήν μου συζήτησην με τη Μητέρα στην ερώτησην "Εν θα στεναχωρηθείς που εννά φύεις τζαι εν θα μας θορείς;" απάντησα "Να σου πω την αλήθκειαν μου όι".
Γαούρα. Είμαι μια γαούρα. τι είμαι; Γαούρα (= γαιδούρα).
Βασικά εν που τότε που εν ήμασταν πλέον μωρά για να μας κάμνουν οι γονιοί μου πάρτυ με τούρτα (του αρφού μου σταθερά το τριφύλλιν της Ομόνοιας, εμέναν τζείνον το σοκολάτα που μέσα, σοκολάτα πόξω, σοκολάτα παντού) τζαι σαντουιτσούθκια τριγωνικές φέτες με χαμ και τυρί, τζαι μπαλόνια, τζαι μαλακιούλες για τα μωράκια τυλιμένες σε εφημερίδαν, εσταματήσαμεν να γιορτάζουμεν σπίτι γενέθλια.
Δηλαδή περίπου που τα 11-12 μου. Βασικά οι μέρες των γενεθλίων θεωρούνται σπίτι μου ως μέρες σαν όλες τις άλλες, τίποτε το σημαντικόν. Γι' αυτόν τζαι έτυχεν μερικές φορές να ξεχάσω ότι έχω γενέθλια. Τζαι εγώ τζαι η υπόλοιπη οικογένεια. Ο Ιρλανδός φίλος μου λαλεί ότι τούτον μιαν μέραν θα το λαλώ στον ψυχίατρον τζαι ο ψυχίατρος θα πει "ααα έτσι εξηγούνται όλα...", αλλά τον αγνοώ. Εν είχα ποττέ κανέναν ιδιαίτερον πρόβλημαν που εν εγιόρταζα γενέθλια. Ήμουν λλίον καταθλιπτική έφηβη εν η αλήθκεια τζαι εν μου αρέσκαν τζαι πολλά τα παναϋρκα. Εκόφταν με τα δέντρα που επεθανίσκαν στον Αμαζόνιο, τα μωρά στην Αφρικήν που πεινούν, τζαι ο κόσμος που εν απαίσιος τζαι μαύρος, ξέρετε τωρά. Εφηβεία.
Όταν εμεγάλωσα, τζι εμπήκα στο Πανεπιστήμιον, εξεκίνησα να γιορτάζω γενέθλια. Με την παρέαν μου δηλαδή. Στην αρκήν γιατί οι κολλητές Μ. και Μ.#2 εβρίσκαν το πολλά ανώμαλον να μεν γιορτάζω γενέθλια, μετά γιατί σιγά-σιγά εσυνήθισα τζι εγώ την ιδέα. Αλλά ως τζιαμέ. Σπίτιν μου πάλε εν εγιορτάζαμεν τα γενέθλια μου.
Ε, φέτος οι γονιοί μετά αδελφού εκάμαν μου έκπληξην με τούρταν σοκολάταν που πάνω, καραμέλαν, ξηρούς καρπούς τζαι παγωτό βανίλλια που μέσα (τα γούστα μας εβελτιωθήκαν προφανώς με το πέρασμα του χρόνου). Κανονικότατα, κεράκια, φωτογραφίες και τα ρέστα. Τζαι εν νομίζω ότι εν επειδή εγίνηκα 25 (έναν τέταρτον του αιώνα, το μισόν του 50, half way to 30 που τα είκοσι), αλλά μάλλον επειδή φεύκω από την οικογενειακήν εστίαν λίαν συντόμως.
Με το που είδα την τούρταν ένιωσα μιλούμεν τόοοσον σκατά που στην πρωινήν μου συζήτησην με τη Μητέρα στην ερώτησην "Εν θα στεναχωρηθείς που εννά φύεις τζαι εν θα μας θορείς;" απάντησα "Να σου πω την αλήθκειαν μου όι".
Γαούρα. Είμαι μια γαούρα. τι είμαι; Γαούρα (= γαιδούρα).
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009
Πελλάρες να περνά η ώρα
Τζι άμαν θορείς ούλλη μέρα βίντεοκλιπ ανακαλύπτεις πολλά πράματα. Όπως για παράδειγμαν το πόσον ωραίον τραούδιν τζαι βίντεο εν τούτον:
αλλά τζαι το που εχώστηκεν η τελευταία αναρχικιά/αντιεξουσιάστρια που εσυμμετείχε το Δεκέμβρη στο πλιάτσικο στα καταστήματα της Αθήνας. Αφού εσύναξεν όλα τα σέξι συνολάκια, ασορτί πάντα με την κουκούλαν, επίεν στο Αμέρικα να τα κάμει επίδειξην http://www.youtube.com/watch?v=1iLDIj0pDHk&feature=fvst (παέννετε κατευθείαν στο 0:45 όσοι εν αντέχετε το είδος)
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
Ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας αλλιώς Προβλήματα στον Παράδεισο
Τζαι ήβρες την τέλειαν δουλειάν. Που πιερώννεσαι να κάθεσαι ούλλη μέρα, να μπαίνει ένας το πολλύν θκυό πελάτες τζι εσύ να προσκολιέσαι με ίντερνετ, MSN, να θορείς τηλεόρασην, να έρκεται καμιάν κολλητή σου να κουτσομπολεύκετε, να θκιαβάζεις περιοδικά, τζαι να πιερώννεσαι (εξανάπα το τούτον;). Ποιον εν το πρόβλημαν λοιπόν;
Το πρόβλημαν μου με το playlist που παίζει ούλλη μέρα στη δουλειάν έννεν το υπέρτατο σουξεδάκι των "Ζουζουνιών", "Όοοοοκι, Όοοοκι, Όοοοοοκι, ας χορέψουμε παιδιά", ούτε το γιουροβιζιονικό "Fairytale", ούτε καν ο Πλούταρχος, Μπάμπαλη τζαι Ζακ Στεφάνου ούτως η αλλιώς αρέσκουν μου, το πρόβλημαν μου εν ο Χατζηγιάννης.
Ξέρεις τι σημαίνει να δουλεύκεις οκτάωρον τζαι να ακούεις ούλλην την ώραν ένα playlist με 10 τραγούδια να επαναλαμβάνεται ξανά τζαι ξανά τζαι ξανά, τζαι τα πέντε που τα δέκα ναν του Χατζηγιάννη; Τα μαθηματικά μου εν λειψά έτσι εν ξέρω πόσες φορές εν σε έναν οκτάωρον, πάντως παραπάνω από όσον μπορώ να αντέξω.
Ξέρεις τι σημαίνει να εσυνήθισες τόσον πολλά τα τραουθκια του Χατζηγιάννη που σαν ξεσκονίζεις τα ξύλινα αλογάκια να σιγομουρμουράς τους στίχους " Πάρτα όλα, όλα δικά σου, κάνε τη φωτιά μου φωτιά σου, Πάλεψέ με σώμα με σώμα, κάνε με ότι θες λίγο ακόμα;" (ο Χριστός τζι η Παναγία, τώρα που το θορώ γραμμένο αντιλαμβάνουμαι το μέγεθος της τραγωδίας).
ΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΚΕΙ Ο ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ.
Καταλάβετε???
ΕΝ μου αρέσκει.
Τζαι εξεκίνησεν να αποτυπώννεται στον εγκέφαλον μου..... να καταγράφεται στην Μακρόχρονη μου μνήμη....
Έτσι, αναγκαστικά, μια εν η λύση. Βάλλω την τηλεόρασην, που πρέπει να δείχνει μονίμως κινούμενα σχέδια τάχα, στο RAGE τζαι θορώ βίντεοκλιπ, κλείω τον Χατζηγιάννην μεν πάθω τζαι τίποτε, βάλλω την τηλεόραση στο full τζι ακούω μουσικήν. Κανονικήν.
Τζι άμαν μπει πελάτης βιαστικά βιαστικά αλλάσσω κανάλιν τζαι πάλε πίσω στον Χατζηγιάννην.
Το θέμαν εν ότι μερικές φορές μπορεί να μεν προλάβω, όπως προχτές με τους Peppers (τους Red Hot Chilli) τζαι να μπει η πελάτισσα να ψουμνίσει παιχνίδιν για το μωρούδιν της τζαι να δει κάτι τίτσιρους με τατού. Εν τζαι πειράζει.
Πειράζει;
Το πρόβλημαν μου με το playlist που παίζει ούλλη μέρα στη δουλειάν έννεν το υπέρτατο σουξεδάκι των "Ζουζουνιών", "Όοοοοκι, Όοοοκι, Όοοοοοκι, ας χορέψουμε παιδιά", ούτε το γιουροβιζιονικό "Fairytale", ούτε καν ο Πλούταρχος, Μπάμπαλη τζαι Ζακ Στεφάνου ούτως η αλλιώς αρέσκουν μου, το πρόβλημαν μου εν ο Χατζηγιάννης.
Ξέρεις τι σημαίνει να δουλεύκεις οκτάωρον τζαι να ακούεις ούλλην την ώραν ένα playlist με 10 τραγούδια να επαναλαμβάνεται ξανά τζαι ξανά τζαι ξανά, τζαι τα πέντε που τα δέκα ναν του Χατζηγιάννη; Τα μαθηματικά μου εν λειψά έτσι εν ξέρω πόσες φορές εν σε έναν οκτάωρον, πάντως παραπάνω από όσον μπορώ να αντέξω.
Ξέρεις τι σημαίνει να εσυνήθισες τόσον πολλά τα τραουθκια του Χατζηγιάννη που σαν ξεσκονίζεις τα ξύλινα αλογάκια να σιγομουρμουράς τους στίχους " Πάρτα όλα, όλα δικά σου, κάνε τη φωτιά μου φωτιά σου, Πάλεψέ με σώμα με σώμα, κάνε με ότι θες λίγο ακόμα;" (ο Χριστός τζι η Παναγία, τώρα που το θορώ γραμμένο αντιλαμβάνουμαι το μέγεθος της τραγωδίας).
ΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΚΕΙ Ο ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ.
Καταλάβετε???
ΕΝ μου αρέσκει.
Τζαι εξεκίνησεν να αποτυπώννεται στον εγκέφαλον μου..... να καταγράφεται στην Μακρόχρονη μου μνήμη....
Έτσι, αναγκαστικά, μια εν η λύση. Βάλλω την τηλεόρασην, που πρέπει να δείχνει μονίμως κινούμενα σχέδια τάχα, στο RAGE τζαι θορώ βίντεοκλιπ, κλείω τον Χατζηγιάννην μεν πάθω τζαι τίποτε, βάλλω την τηλεόραση στο full τζι ακούω μουσικήν. Κανονικήν.
Τζι άμαν μπει πελάτης βιαστικά βιαστικά αλλάσσω κανάλιν τζαι πάλε πίσω στον Χατζηγιάννην.
Το θέμαν εν ότι μερικές φορές μπορεί να μεν προλάβω, όπως προχτές με τους Peppers (τους Red Hot Chilli) τζαι να μπει η πελάτισσα να ψουμνίσει παιχνίδιν για το μωρούδιν της τζαι να δει κάτι τίτσιρους με τατού. Εν τζαι πειράζει.
Πειράζει;
ΥΓ: άσχετη ανακοίνωσις. Το είδα στου Πλάνητα και θυμήθηκα. Ο καινούργιος Βουκώλος κόσμε είναι εδώ. Φρέσκος, φρέσκος, σπαρταράει, με γεύση από διεθνή κουζίνα. Κοπιάστε.
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009
Για την ALERT
τζι αφού ετελειώσαν τα μικρά μεγάλα προσωπικά θέματα, μπαίνουν στην άκρη, γιατί θέλω να μιλήσω λλίον για την ALERT, τζι εγώ. Γιατί νιώθω βασικά πως αν δεν μιλούμεν τζι εμείς για την ALERT, ξίαστην την κουβένταν.
Στη συνάντηση της προηγούμενης εφτομάδας στη Φανερωμένην ήμουν τζι εγώ. Εγώ ανακατωμένη πολλά στην οργάνωσην τούτην εν είμαι, τα πλάσματα που εν μέσα εν τα ξέρω, αλλά θέλω όσον μπορώ να βοηθώ.Να πω την αλήθκειαν μου επαραξενεύτηκα με τη συζήτηση που έγινεν. Το τελευταίον πράμαν που επερίμενα ήταν μιαν συζήτησην τύπου "Τι εκάμαμεν λάθος". Τέλοσπάντων, πιστεύκω ότι η Alert κανέναν λάθος εν κάμνει, τζι αν το θέμαν των 10 αστυνομικών επόκατσεν έννεν η Alert που φταίει, αλλά μάλλον η διαδικασία. Που πιστεύκω επίτηδες γίνεται όπως γίνεται. Που αναβολήν σε αναβολήν για να ξιάσει ο κόσμος.
έφτασα σε τζείνον το σημείον που λαλώ ότι εν καλλύττεροι οι αστυνομικοί που δέρνουν παρά οι δικαστές τζι οι νομικοί που εκάμαν μιαν τέθκοιαν υπόθεσην έναν θέμαν στην αντζέντα, ανάμεσα στα πολλά, στυγνά, ψυχρά. Αν μη τι άλλον το ξύλον επροκάλεσεν έναν συναίσθημαν, μια συναισθηματική αντίδραση, η γραφειοκρατία εν προκαλεί τίποτε. πάει αργά αργά τζαι το σύστημαν εξοικειώνεται, εν εντιδρά.
Όσον το σκέφτουμαι, τόσον παραπάνω σιουρεύκουμαι. Το βασικότερο πρόβλημα στην υπόθεσην δεν είναι η χρήση βίας από την αστυνομία, αλλά η αντιμετώπιση της που το κράτος το ίδιον. Βλέπεις για έναν άνθρωπο με εξουσία, έννεν δύσκολον να περάσει στην κατάχρηση, οι γραμμές εν λεπτές, τζαι τούτοι οι δέκα έννεν τέρατα. Μπορεί να συμβεί κάτι τέθκοιο τέλοσπάντων. Το θέμαν εν η πολιτεία τι κάμνει; μια πολιτεία που ενδιαφέρεται τάχα για τον πολίτη. Μήπως δεν θα εντρέπετουν ένας Αρχηγός Αστυνομίας να γίνουνται τέθκοια πράματα στο σώμα που διευθύνει; μήπως δε θα εντρέπετουν ένας πρόεδρος της δημοκρατίας να συμβαίνουν κάτι τέθκοια στη χώρα του τζαι να φκαίνει να διακηρύττει το ενδιαφέρον του για τον άνθρωπο; Προφανώς το επίπεδον ντροπής διαφέρει που άνθρωπο σε άνθρωπο. Τζαι στες θέσεις εξουσίας βρίσκεις κατά βάσην ανθρώπους ποθκιάντραπους. Απορώ αν μπορούμεν να μηνύσουμεν το κράτος για αδιαφορία. Αν εμπορούσαμεν θα το έκαμνα.
Όπως τζαι να έσιει, η Alert τίποτε εν κάμνει λάθος, αντιθέτως προσπαθά, όσον μπορεί. Τζαι ξέρετε κάτι; Έν έχουν σπόνσορες την Τράπεζαν Κύπρου τζαι το Σούπερ FM να γεμώσουν τη Κύπρον στιλιζαρισμένες αφίσες σε ούλλους τους τοίχους, σε ούλλα τα φώτα σαν την Άννα Βίσση. Πρέπει τζαι εμείς να είμαστεν λλίον όξυπνοι. Ας μεν καρτερούμεν να μας φέρουν το φαίν ομπρός μας τζαι να μας το μασήσουν τζιόλις.
Εν γελοίον να πρέπει να πιάσουμεν έναν-έναν τους φοιτητές του Πανεπιστημίου να τους πούμεν για την Alert τζαι να τους πείσουμεν τζιόλας να δώκουν παρόν, να τους πούμεν γιατί εννά έπρεπεν να τους κόφτει. Εν τραγικόν. Όι επειδή βαρκούμαστεν να το κάμουμεν, αλλά γιατί, μες το νου μου τουλάχιστον, ένας νέος άνθρωπος μπορεί να τα σκεφτεί τζαι που μόνος του τούτα. Κανονικά εν θα έπρεπεν να χρειάζεται τόσον κούντημαν.
Τζαι ξέρεις ποιον εν το πιο τραγικόν; πως ούτε με το κούντημαν εν συγκινείται κανένας. Που ούλλους τους φοιτητές που εμίλησα για την Alert, τζείνος που έδειξεν πιο πολλύν ενδιαφέρον τζαι ο πιο πρόθυμος να συμμετάσχει σε διαδηλώσεις ή οτιδήποτε ήταν ένας ξένος ερασμικός φοιτητής. Συγχαρητήρια ακόμα μια φορά στους φοιτητές μας. Κερδίζουν όλους τους πόντους της πιλόττας, αλλά κανέναν στην καρδιά μου.
Τέλοσπάντων, το πρόβλημαν έννεν της Alert, αλλά του λαού, τζαι του συστήματος, που όπως αναμένετο, κάμνει ότι περνά που το σιέριν του να κουκουλώσει την υπόθεσην, να τη βάλει κάτω κάτω στη στοίβα, να ξεχαστεί, τζαι τζιαμέ που ο κόσμος, ακόμα τζαι τζείνοι οι 50 που ενδιαφέρουνται, βαρεθεί, να περάσουν μιαν ωραιότατην αθώωσην, έναν ωραιότατον πιαίννετε σπίτι σας τζαι λυπούμαστεν που σας ταλαιπωρήσαμε κύριοι αστυνομικοί.
Τζαι τούτον πιστεύκω πρέπει η Alert, ούλλοι μας να δούμε, πως αντιδρούμεν στο κουκούλωμαν, όι τόσον στο ξύλον. Τι εννά κάμουμεν τζαι πως σταματούμεν τούτην τη διαδικασίαν; Εγώ ως μπλοκκερ μπορώ να συνεχίσω να γράφω πόστ για τους δέκα αστυνομικούς δέκα χρόνια ακόμα τζαι να τα θκιαβάζουν τζαι να θυμούνται οι δέκα (το πολύν) αναγνώστες μου. Τι πετυχαίνουμεν; Πετυχαίνουμε κάτι;
Στη συνάντηση της προηγούμενης εφτομάδας στη Φανερωμένην ήμουν τζι εγώ. Εγώ ανακατωμένη πολλά στην οργάνωσην τούτην εν είμαι, τα πλάσματα που εν μέσα εν τα ξέρω, αλλά θέλω όσον μπορώ να βοηθώ.Να πω την αλήθκειαν μου επαραξενεύτηκα με τη συζήτηση που έγινεν. Το τελευταίον πράμαν που επερίμενα ήταν μιαν συζήτησην τύπου "Τι εκάμαμεν λάθος". Τέλοσπάντων, πιστεύκω ότι η Alert κανέναν λάθος εν κάμνει, τζι αν το θέμαν των 10 αστυνομικών επόκατσεν έννεν η Alert που φταίει, αλλά μάλλον η διαδικασία. Που πιστεύκω επίτηδες γίνεται όπως γίνεται. Που αναβολήν σε αναβολήν για να ξιάσει ο κόσμος.
έφτασα σε τζείνον το σημείον που λαλώ ότι εν καλλύττεροι οι αστυνομικοί που δέρνουν παρά οι δικαστές τζι οι νομικοί που εκάμαν μιαν τέθκοιαν υπόθεσην έναν θέμαν στην αντζέντα, ανάμεσα στα πολλά, στυγνά, ψυχρά. Αν μη τι άλλον το ξύλον επροκάλεσεν έναν συναίσθημαν, μια συναισθηματική αντίδραση, η γραφειοκρατία εν προκαλεί τίποτε. πάει αργά αργά τζαι το σύστημαν εξοικειώνεται, εν εντιδρά.
Όσον το σκέφτουμαι, τόσον παραπάνω σιουρεύκουμαι. Το βασικότερο πρόβλημα στην υπόθεσην δεν είναι η χρήση βίας από την αστυνομία, αλλά η αντιμετώπιση της που το κράτος το ίδιον. Βλέπεις για έναν άνθρωπο με εξουσία, έννεν δύσκολον να περάσει στην κατάχρηση, οι γραμμές εν λεπτές, τζαι τούτοι οι δέκα έννεν τέρατα. Μπορεί να συμβεί κάτι τέθκοιο τέλοσπάντων. Το θέμαν εν η πολιτεία τι κάμνει; μια πολιτεία που ενδιαφέρεται τάχα για τον πολίτη. Μήπως δεν θα εντρέπετουν ένας Αρχηγός Αστυνομίας να γίνουνται τέθκοια πράματα στο σώμα που διευθύνει; μήπως δε θα εντρέπετουν ένας πρόεδρος της δημοκρατίας να συμβαίνουν κάτι τέθκοια στη χώρα του τζαι να φκαίνει να διακηρύττει το ενδιαφέρον του για τον άνθρωπο; Προφανώς το επίπεδον ντροπής διαφέρει που άνθρωπο σε άνθρωπο. Τζαι στες θέσεις εξουσίας βρίσκεις κατά βάσην ανθρώπους ποθκιάντραπους. Απορώ αν μπορούμεν να μηνύσουμεν το κράτος για αδιαφορία. Αν εμπορούσαμεν θα το έκαμνα.
Όπως τζαι να έσιει, η Alert τίποτε εν κάμνει λάθος, αντιθέτως προσπαθά, όσον μπορεί. Τζαι ξέρετε κάτι; Έν έχουν σπόνσορες την Τράπεζαν Κύπρου τζαι το Σούπερ FM να γεμώσουν τη Κύπρον στιλιζαρισμένες αφίσες σε ούλλους τους τοίχους, σε ούλλα τα φώτα σαν την Άννα Βίσση. Πρέπει τζαι εμείς να είμαστεν λλίον όξυπνοι. Ας μεν καρτερούμεν να μας φέρουν το φαίν ομπρός μας τζαι να μας το μασήσουν τζιόλις.
Εν γελοίον να πρέπει να πιάσουμεν έναν-έναν τους φοιτητές του Πανεπιστημίου να τους πούμεν για την Alert τζαι να τους πείσουμεν τζιόλας να δώκουν παρόν, να τους πούμεν γιατί εννά έπρεπεν να τους κόφτει. Εν τραγικόν. Όι επειδή βαρκούμαστεν να το κάμουμεν, αλλά γιατί, μες το νου μου τουλάχιστον, ένας νέος άνθρωπος μπορεί να τα σκεφτεί τζαι που μόνος του τούτα. Κανονικά εν θα έπρεπεν να χρειάζεται τόσον κούντημαν.
Τζαι ξέρεις ποιον εν το πιο τραγικόν; πως ούτε με το κούντημαν εν συγκινείται κανένας. Που ούλλους τους φοιτητές που εμίλησα για την Alert, τζείνος που έδειξεν πιο πολλύν ενδιαφέρον τζαι ο πιο πρόθυμος να συμμετάσχει σε διαδηλώσεις ή οτιδήποτε ήταν ένας ξένος ερασμικός φοιτητής. Συγχαρητήρια ακόμα μια φορά στους φοιτητές μας. Κερδίζουν όλους τους πόντους της πιλόττας, αλλά κανέναν στην καρδιά μου.
Τέλοσπάντων, το πρόβλημαν έννεν της Alert, αλλά του λαού, τζαι του συστήματος, που όπως αναμένετο, κάμνει ότι περνά που το σιέριν του να κουκουλώσει την υπόθεσην, να τη βάλει κάτω κάτω στη στοίβα, να ξεχαστεί, τζαι τζιαμέ που ο κόσμος, ακόμα τζαι τζείνοι οι 50 που ενδιαφέρουνται, βαρεθεί, να περάσουν μιαν ωραιότατην αθώωσην, έναν ωραιότατον πιαίννετε σπίτι σας τζαι λυπούμαστεν που σας ταλαιπωρήσαμε κύριοι αστυνομικοί.
Τζαι τούτον πιστεύκω πρέπει η Alert, ούλλοι μας να δούμε, πως αντιδρούμεν στο κουκούλωμαν, όι τόσον στο ξύλον. Τι εννά κάμουμεν τζαι πως σταματούμεν τούτην τη διαδικασίαν; Εγώ ως μπλοκκερ μπορώ να συνεχίσω να γράφω πόστ για τους δέκα αστυνομικούς δέκα χρόνια ακόμα τζαι να τα θκιαβάζουν τζαι να θυμούνται οι δέκα (το πολύν) αναγνώστες μου. Τι πετυχαίνουμεν; Πετυχαίνουμε κάτι;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)