Στην Αθήνα, στο πρώτο αυτό ταξίδι με τον επόπτη μου τζαι τους συναδέλφους μου... (που δεν εμπορούσαν να καταλάβουν την έννοια του περπατώ στα σοκάκια χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, έτσι για τον περίπατο, που δεν εκαταλάβαιναν τι εν το κανταϊφι, που δεν αντέχαν τη χαλαρότητα των γκαρσονιών στα καφέ τζαι που δεν εμπορούσαν να καταλάβουν ότι το καλλύττερον ελληνικό φαί εν το βρίσκεις σε χαικλέ εστιατόρια)
ο επόπτης μου (που μπορεί να έσιει πολλά κουσούρια αλλά μέσα μέσα λαλεί πολλά πετυχημένα πράματα) είπεν σε μια συζήτηση γύρω που την αθωότητα, τζαι το ρομαντισμό των παιδικών του χρόνων που δεν υπάρχει σήμερα:
"Για κάθε βήμα που κάμνουμεν μπροστά, πρέπει να αφήσουμε και κάτι πίσω τζαι η έννοια της προόδου εν ημιτελής γιατί αγνοεί τζείνον που μεινίσκει πίσω..."
Μεγάλος.
8 σχόλια:
Δύο τινά, αμφότερα άσχετα με το ρητό
1. Ακόμα περιμένω το Ἰστορίες από το Αμέρικα 2᾽και τι έγινε όταν η σχέση γνώρισε επόπτη και συναδέλφους.
2. Μα πήγες σε δύο συνέδρια μέσα σε δύο μήνες; Μπράβο ρε! Αυτά είναι τα ωραία της ακαδημαϊκής ζωής!
ωραίος, ωραίος!
Μια ζωή που τελικά δεν επέλεξα;; Έκαμα μαλακία; (κάτι δικά μου)
Γίνεται να μας πεις και το θέμα; Ή έστω, όσο αόριστα ή συγκεκριμένα θέλεις, τον τομέα;
ωραία η κουβέντα του επόπτη!
@Noor
αγαπητή, το Ιστορίες απο το Αμέρικα 2 έρχεται λίαν συντόμως, κάτσε να ξαποστάσουμεν λλίον ! Πήγα σε δύο συνέδρια με 1 εβδομάδα διαφορά τζαι εποφκάρτηκα. αλλά δεν παραπονιέμαι.
@aurora
δεν τους πιάννω τους συνειρμούς σου αγαπητή!! Ο επόπτης μου επεριέγραφεν μας τα παιδικά του χρόνια που ήταν πάνω κάτω σαν τα παιδικά χρόνια των γονιών μου (έσιει τζαι την ηλικία τους). Σε ένα χωρκό, μέσα σε λειβάδια τζαι δέντρα, τζαι ζώα, σε ένα σπίτι ξεκλείδωτο χωρίς φόον, ανοικτό για ούλλην την οικογένεια τζαι τους γειτόνους, τζαι αναρωθκιούμασταν πως άλλαξεν τόσον ο κόσμος τζαι πως μεγαλώννουν τα μωρά σήμερα. Στο "εντάξει έχουν άλλα πλεονεκτήματα, πχ. με ούλλην την τεχνολογία", ο καθηγητής μου είπεν αυτό το μεγάλο ρητό, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα.
Κάτι δικά μου, το λέω στην παρένθεση βρε!
Ποιος είναι ο τομέας σου; Κάτι... πολιτικο-κοινωνικο-ευρωπαϊκοποτούτο;
αααα ο τομέας της δουλειάς μου λαλείς??? εγώ ενόμισα το θέμα της συζήτησης. Τζοιμησμένη. Που λες. Κοντά έππεσες, ψυχολογο-ποτούτο. υποψήφια διδάκτορας (που θα ελάλεν τζαι μια ψωνάρα συμφοιτητής μου) ψυχολογίας της υγείας. Καταλαβεται έννε??
Μπράβο κόρη!
Κι έγω είμαι υποψήφια, αλλά νομίζω μόνο το υποψήφια εννά μου μείνει!
Καλή συνέχεια!
Δημοσίευση σχολίου