Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Τα όμορφα...

πολλές φορές (ίσως υπερβολικά πολλές) αναρωθκιούμαι, τι κάμνω εγώ δαμέ σε τούτη τη χώρα, σε τούτη την πόλη, σκέφτουμαι πως η ευτυχία εν κάπου αλλού...

Την Τρίτη τη νύχτα, έκαθουμουν μαζί με καμιά σιηλλιάαν άλλα πλάσματα που εν επρολάβαμε εισητήριο, στο πάρκο με μια κουβέρτα στο γρασίδι, με σακακια, σιάρπες, καπέλα τζαι ούλλα τα καλά, επαρακολουθούσα στη γιγαντο-οθόνη τη διάλεξη του Stephen Hawking γύρω που το αρχαιότερο ερώτημα που εγέννησε ο νους του ανθρώπου, πως εδημιουργήθηκε ο κόσμος μας; (ο Hawking μπορεί να ακούεται σαν τον ρόμποκοπ της φυσικής, αλλά έκαμεν μιαν εξαιρετική παρουσίαση ξεκινώντας που τον Αριστοτέλη μέχρι τες σύγχρονες θεωρίες για την προέλευση του σύμπαντος), με το κρασούδιν τζαι τες μπύρες, τζαι τα τσιπς, με τον Βέλγο τζαι τον Αυστραλό δίπλα να διαφωνούν σιωπηλά για τες μαύρες τρύπες, τζαι εσκέφτηκα "τούτη εν μια όμορφη νύχτα". Ένιωσα μετά που πολλύν τζαιρόν σε τούτη την πόλη τζείνον το ζεστό συναίσθημα που μπορεί κάποιος να ονόμαζε ευτυχία. Αυτόματα (που συνήθειον) εκοίταξα πάνω στον βέλγικο ουρανό, που μας έκαμε τη χάρη τζαι εν έβρεξε. εν είδα τίποτες, ούτε έναν αστέρι. α ναι, εν είμαστεν κύπρο.

Μα τούτη νύχτα είσιεν κάτι που τζείνες τες νύχτες κάτω που τον τόσο γνώριμο έναστρο ουρανό που εσυνόδεψεν τόσες φορές τες χαρούμενες στιγμές μου.

Μπορεί να μεν εκατάλαβα τα μισά που τη διάλεξη τζαι ούλλα όσα ακολούθησαν στην irish pub με τες μαύρες τρύπες (η κουβέντα εσυνεχίστηκε για πολλή ώρα με διάλλειμμα για να καταλάβω τι στα ανάθθεμαν εν οι μαύρες τρύπες), τες σούπερνόβες, τζαι τη συζήτηση περί του μάταιου του ερωτήματος, αλλά εθθυμήθηκα. Εθθυμήθηκα ότι την ευτυχία μπορείς να της έβρεις σε πολλούς τόπους, τζαι με πολλούς τρόπους (ακόμα τζαι χωρίς τα άστρα).

6 σχόλια:

postbabylon είπε...

κόρη πρόσεχε! the place might turn into home!

Εγώ είπε...

την ευτυχία εν την κάμνει ο τόπος ;)

marilou είπε...

Ευτυχία εν οι μικρές στιγμές,ενεν μια κατάσταση που πάει επ απείρο.
Η νύχτα σου εμένα φαίνεται μου τόσο όμορφη και ας μεν είχε αστέρια. Ώρες ώρες (ίσως τις παραπάνω ώρες) παρακαλώ να μπορούσα να αλλάξω τούτον τον έναστρο ουρανό με τα φώτουθκια του Λονδίνου που αντανακλούνται μεστον Τάμεση.
Ίσως πάντα να πιστεύκουμε ότι η ευτιχία εν σε ένα άλλο τόπο και γιαυτό ξηχάνουμε να απολαύσουμε τις μικρές στιγμές μας.
Λιο άσχετο ίσως το κομεντ μου αλλά τούτα εσκέφτηκα με το ποστ σου.

Ανώνυμος είπε...

αχ τι ωραία όταν είσαι φοιτήτρια..

Aurora είπε...

όπου γη πατρίς...
αν αποφασίσετε να έρτετε πίσω... το έργο σας θα είναι δύσκολο. θέλει πολύν σάσμα η χώρα μας και δεν ξέρω ποιος θα το κάνει...

Ερυκίνη είπε...

(ας το καλό μόλις εσβηστήκαν ούλλα)

@Ποστ
κόρη εν το πολλοθορώ. Ελπίζω δηλαδή να την κάνω στο εγγύς μέλλον.

@λιαρ
σωστός.

@Μαριλού
καθόλου άσχετο το κόμεντ. Συμφωνώ. εν τούτες οι μικρές στιγμές που κάμνουν τη δουλειά. η ευτυχία δεν είναι μόνο αλλού, ή αυτό που περιμένουμε ναρθεί που λαλεί τζι ο φάμελλος.

@ανώνυμε/η
ίντα ωραία ναι. μακάρι να ήμουν (σκετο νέττο φοιτήτρια δίχα το κομμάτι του εργαζόμενου)

@Aurora
μεγάλη κουβέντα αννοίεις τωρά βρε. ααχ τζαι πως να αποφασίσουμε ναρτουμεν πίσω. Εν ξέρω αν το αντέχουν τα νεύρα μου ποιον. Δαμέ άμα εν αντέχεις την κύπρο, κόφκεις την ιντερνετική πληροφόρηση τζι ησύχασες. που την άλλην όμως αν δεν πάει κανένας μας πίσω ποιος εννά τη σάσει τη χώρα? εν τζαι τάστρα, τζαι το γιασεμίν, τζαι τα πορτοκάλια, άχ τζαι τα μαντορίνια τα φυσιολογικά. πολλά ζόρικη κουβέντα τούτη. πολλά.