Παθήματα τζαι μαθήματα...

Στην Αθήνα, βλέποντας τες τραβηγμένες κυρίες με τες Λουί Βουιτόν στο Κολωνάκι, εσκεφτούμουν αν μέσα που τούτην ούλλην την ταλαιπωρία τζαι το βάσανο, εμάθαν οι Έλληνες, πράγμα που το ελπίζω, ή αν τους δοθεί η ευκαιρία να τα χτίσουν ούλλα που την αρχή τζαι να ξαναξεκινήσουν εννά κάμουν τες ίδιες μαλακίες με το παρελθόν.

Ερχόμενη πίσω Βέλγιο, είδα μέσα που κουβέντες στο διαδίκτυο τζαι τες εφημερίδες με έπληξη όλα τα περί πορίσματος Πολυβίου, το οποίο δεν διάβασα, έτσι δεν μπορώ να πω τίποτε για τα συμπεράσματά του. Είδα ένα 5-λεπτο που την ανακοίνωση του στο ΡΙΚ τζαι εντάξει εν η αλήθκεια τίποτε το επιστημονικό δεν είδα σε τζείνα τα 5 λεπτά. μπορεί να τα λαλεί αλλού φυσικά ο άνθρωπος, απλά να θέλει να τονίσει κάποια πράματα που καμιά σχέση δεν έχουν με τα γεγονότα του Μαριού (πχ. τι πιστεύει ο κυπριακός λαός για τον πολιτικό κόσμο, ενδιαφέρουσα ανάλυση με την οποία συμφωνώ, άσχετη με το θέμα όμως).

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ τους τελευταίους μήνες για την Κύπρο, δεν ξέρω τι να υποστηρίξω, αν πρέπει να παραιτηθεί ή όι κλπ. Δηλώνω χωρίς φόβο και χωρίς πάθος ότι ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙΠΟΤΕΣ. Στο τέλος της ημέρας δεν είναι αυτό το θέμα κιόλας. Το θέμα εν ότι μια τραγωδία, εκατάφερε να μας βάλει να σκοτωνούμαστε μεταξύ μας. Κάποιοι είπαν τζαι την πελλάρα "πολιτικό πραξικόπημα". Εγώ λαλώ στους καμένους με μιλάς για σηινίν (εν έτσι που το λαλούν??).

Εσκέφτουμουν ότι θα έπρεπε ούλλοι να προσέξουν λλίον την γλώσσα τους, τζαι κάποιος, ένας νούσιμος έστω, να κατευνάσει τα πνεύματα τζεικάτω. Γιατί ανοίξαμεν φάλιες πολλές τωρά τελευταία (τα γέρημα τα πετρόλαα, ανάθεμα την ώρα τζαι την στιμήν που τα ήβραμεν, τζαι πέρκι να μεν εξορυχτούν ποττέ που κανέναν). Σε μιαν τόσον κρίσιμην στιγμήν εμείς τρωούμαστεν τζαι μάλιστα όι με τρόπον που θα έφερνεν ένα κάποιο αποτέλεσμα, μιαν αλλαγή σε κάτι, αλλά με τζείνον το αλληλοφάγωμα που γίνεται για το αλληλοφαγωμα. Εν ξέρω ποιος έσιει δίκαιον τζαι ποιος άδικον, τζείνον που ξέρω εν ότι θκιαβάζοντας τα νέα της Κύπρου μας έκαμα την ίδια σκέψη όπως στην Αθήνα. Εμείς εμάθαμεν που τα παθήματα του παρελθόντος όξα άμα μας δίνεται η ευκαιρία κάμνουμεν τες ίδιες μαλακίες ??

το να μαθαίνεις που προηγούμενες εμπειρίες εν στοιχείο τούτου που λέμε νοημοσύνη, τζι αν δεν μπορούμεν να το κάμουμεν σημαίνει πως είμαστεν τόσο παλαβοί που ότι τζι αν πάθουμεν αξίζει μας.

ΥΓ. κάποιος θα έλεγε ότι τζαι οι νοητικά challenged αξίζουν μια θέση στον ήλιο, τζι εν διαφωνώ, αλλά όπως δείχνει η πρόσφατη εμπειρία αν έχεις νοητική υστέρηση σε επίπεδο χώρας τζείνος που εννά έρτει να σε βοηθήσει (να φάεις, να περπατήσεις κλπ.) φροντίζει να σου τα συνάξει ούλλα επίσης. Εν έσιει καλοσύνες, τζι εν συμφέρει.