Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

The picture of Dorian Gray

Προχτές ετέλειωσα τούτο το βιβλίο που το εγόρασα πριν περίπου ένα χρόνο σε ένα βιβλιοπωλείο στην Ιρλανδία. Μια που εκόψαμεν τες κουβέντες μας με τον Όσκαρ, τον Ουάιλτ τζαι με τον αρφόν του (βασικά τζείνοι εν εμιλούσαν πολλά είπα τα ούλλα εγώ) είπα ας πιάσω κάτι του Όσκαρ να θκιαβάσω μια που και δεν είχα την τιμή παλαιότερα.



Tο βιβλίο που λέτε εκάθετουν στην βιβλιοθήκη για αρκετό καιρό ώσπου τζι άρκεψα να το θκιαβάζω γιαti το Μουσείο της Αθωότητας του Παμούκ ήταν υπερβολικά βαρύ να το κουβαλώ στο τρένο τζαι υπερβολικά βαρετό για να έχω κίνητρο να υποστώ το κουβάλημα. Κάπως έτσι άρκεψα να θκιεβάζω χαλαρά το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ. Χαλαρά στην αρχή, με πάθος προς το τέλος. Κλασσικό, οι πλείστοι ίσως να το έχετε διαβάσει τζαι να μεν σας λαλώ τίποτε καινούργιο, προβλέψιμο ίσως, με ένα άγγιγμα από Φάουστ, εκείνο το στοιχείο του πουλώ τη ψυχή μου για τα νιάτα, ένα άγγιγμα από τη θεατρικότητα του Σεξπηρ, με πολλύν πολλύν κριτική ματιά στην βικτωριανή (αν ήταν η βικτωριανή εποχή). παίζοντας με τις έννοιες της αμαρτίας, της καλοσύνης (έτην πάλε την καλοσύνη), του ηδονισμού, της ομορφιάς, της ματαιοδοξίας. Τζαι εν τέλει της τιμωρίας. Εν λαλεί κάτι πολλά καινούργιο (φαντάζομαι για τον καιρό του πολλά), αλλά σίουρα λαλεί κάτι πολλά ενδιαφέρον.





  • Το βιβλίο βρίθει που κομμάθκια που μου εκάμαν πολλύν εντύπωση, που εσταμάτησα

τζαι έκατσα να τα σκεφτώ. Είπα στην αρχή να θκιαλέξω ένα που τούτα, αλλά εκατέληξα να παραθέτω την εισαγωγή του συγγραφέα γιατί το καλό το πράμα που την αρκή φαίνεται.



  • "The artist is the creator of beautiful things.




  • To reveal art and conceal the artist is art's aim.






  • The critic is he who can translate into another manner or a new material his impression of beautiful things.



The highest, as the lowest, form of criticism is a mode of autobiography.


Those who find ugly meanings in beautiful things are corrupt without being charming. This is a fault.


Those who find beautiful meanings in beautiful things are the cultivated. For these there is hope.


They are the elect to whom beautiful things mean only Beauty.


  • There is no such thing as a moral or an immoral book. Books are well written, or badly written. That is all.



The nineteenth century dislike of Realism is the rage of Caliban seeing his own face in a glass.


The nineteenth century dislike of Romanticism is the rage of Caliban not seeing his own face in a glass.



The moral life of man forms part of the subject-matter of the artist, but the morality of art consists in the perfect use of an imperfect medium. No artist desires to prove anything. Even things that are true can be proved.


No artist has ethical sympathies. An ethical sympathy in an artist is an unpardonable mannerism of style.


No artist is ever morbid. The artist can express everything.


Thought and language are to the artist instruments of an art.


vice and virtue are to the artist materials for an art.


From the point of view of form, the type of all the arts is the art of the musician. From the point of view of feeling, the actor's craft is the type.

All art is at once surface and symbol.

Those who go beneath the surface do so at their peril.

Those who read the symbol do so at their peril.

It is the spectator, and not life, that art really mirrors.

Diversity of opinion about a work of art shows that the work is new, complex, and vital.

when critics disagree the artist is in accord with himself.

We can forgive a man for making a useful thing as long as he does not admire it. The only excuse for making a useless thing is that one admires it intensely.

All art is quite useless."


OSCAR WILDE



ΥΓ: εψές σε ένα τραπέζι με ένα γεωγράφο, ένα της νομικής τζαι ένα engineer εσυνάφερα ότι εθκιάβασα το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ, τζαι εντυπωσιάστηκα που το εξέραν το τζαι εθκιαβάσαν το ούλλοι. Μια ακόμα φορά που εσκέφτηκα "εμείς τι σκατά εκάμναμεν στο σχολείο?". Ας πούμεν οι διαφορές στες γενικές γνώσεις είναι αδιανόητες...









10 σχόλια:

Moonlight είπε...

εδιάβασα το τζι εγώ πιο παλία, σε μετάφραση στα ελληνικά, αλλά νομίζω εν ήταν του στυλ μου. Μπορεί να ακούεται λάθος τούτο που λαλώ, εν γίνεται να μιλώ έτσι για ένα αναγνωρισμένο αριστούργημα, αλλά εν λαλώ ότι εν του αξίζει η αναγνώρισή του. Μπορώ να δω γιατί είναι τόσο σπουδαίο, απλά εμένα εν ήταν του γούστου μου. Τζαι εν νοιώθω ότι εν ανάγκη να θκιεβάζω πράματα που έννεν του γούστου μου απλά γιατί εν μαστ να τα θκιεβάσω... :S

Προτιμώ ασπούμε το πώς έγραφε ο Παπαδιαμάντης... Τέσπα, τουλάχιστον μπορώ να πω ότι εδοκίμασα τζαι εν μου άρεσε...:S

marilou είπε...

Ουυ εμένα αρέσκει μου πάρα πολλά ο Οσκαρ Γουαϊλτ, και ειδικά το συγκεκριμένο. Έιδα πρόσφατα και την ταινία και άρεσε μου πολλά και τζίνη. Πάντως τούτο: 'Those who find beautiful meanings in beautiful things are the cultivated. For these there is hope.They are the elect to whom beautiful things mean only Beauty.' εν απλά υπέροχο.
Θενξ φορ σhέαρινγκ!

Ανώνυμος είπε...

Βαρετό το Μουσείο Αθωότητας;; Αποκλείεται!! Αμπα τζαι εθκιέβασες το σε ελληνική μετάφραση; Επειδή έχουν το λλίον να τα χαλούν στις ελληνικές μεταφράσεις... Εγώ εθκιέβασα το στα αγγλικά τζαι εντάξει, εν υπερβολικός ο έρωτας του τζαι η εμμονή του με τζείνη τη Φισούν τα γέριμα, αλλά στην τεχνική διήγησης ηύραν τον καταπληκτικόν τον Παμούκ.

noor είπε...

Ο γεωγράφος, ο νομικός και ο engineer είναι οι Ιρλανδοί; Αν ναι, μάλλον είναι εθνικό τους καθήκον να διαβάσουν τα Άπαντα του Wilde. Αν όχι, θα αρχίσω κι εγώ να ανησυχώ για την αμορφωσιά μου - δεν το διάβασα το βιβλίο. Πάντως συμφωνώ κι εγώ ότι κάνει μεγάλη διαφορά να διαβάσεις κάτι στη γλώσσα που γράφτηκε. Αυτή την εισαγωγή που μας έβαλες εδώ, ας πούμε, δεν μπορώ να τη φανταστώ στα ελληνικά. Δηλαδή, μπορώ, αλλά δεν θα ήταν τόσο ωραία.

Aurora είπε...

Η παιδεία μας πάσχει δαμέσα. Περιμένεις από τον κοινό Κυπραίο να έχει διαβάσει κάτι ακόμα και πιο λάιτ; Πόσα κακά έχουμε από αυτή τη γενικότερη και κοινωνική αμορφωσία...

Από τα αγαπημένα μου, btw.

Aurora είπε...

Η παιδεία μας πάσχει δαμέσα. Περιμένεις από τον κοινό Κυπραίο να έχει διαβάσει κάτι ακόμα και πιο λάιτ; Πόσα κακά έχουμε από αυτή τη γενικότερη και κοινωνική αμορφωσία...

Από τα αγαπημένα μου, btw.

Sike είπε...

the *picture*, btw :]

ήταν το πρώτο λογοτεχνικό που εθκιάβασα... στην ηλικία των 20. Τζιαι που τότε αγάπησα τα βιβλία.

συμφωνώ με moolight, ούτε εγώ θκιαβάζω κάτι ή βλέπω μια ταινία απλά επειδή εν "κλασσικά", αν δεν νιώθω ότι εν του γούστου μου.

Παίζει ρόλο η μετάφραση, μουν.

Ερυκίνη είπε...

@moonlight
εθκιάβασα το στα αγγλικά εγώ προσωπικά, αλλά καταλαβαίνω τούτον που λες. εγώ πολλές φορές επροσπάθησα το με κλασσικά τζαι έχω την ίδιαν αντίδραση. οπωσδήποτε ΕΝ πρέπει να θκιεβάζεις κάτι που έννεν του γούστου σου. εγώ ας πούμεν τον καζαντζάκη (ξέρω εννά με ξιτιμάσετε) αρέσκει μου η θεματολογία του φουλ, τα πράματα που εκφράζει κλπ. αλλά το στυλ γραψίματος... ζόριν....

@μαριλού
τίποτες καλέ. ποια εν η δουλειά μας ?

@ ανώνυμος
ο Παμουκ εν η μεγαλύτερη απορία για μένα. το πρώτο μου που εθκιάβασα ήταν το Μαύρο Βιβλίο τζαι πραγματικά εσυνεπήρε με. Εξαιρετικό μα εξαιρετικό γράψιμο, δηλαδή βάλλω το μες τα τοπ μου. που τότε όσα εδοκίμασα του Παμούκ δεν μου επροκαλέσαν τον ίδιο ενθουσιασμό. Τούτον το τελευταίο ακόμα λλιόττερο. μπορεί ναν η θεματολογία που εν μου άρεσεν τζαι πολλά, γυνή γαρ.

@Νοορ,
ένας ισραηλινός, ένας βέλγος τζι ένας γάλλος (θα μπορούσε να ήταν τζαι ανέκδοτο) :))). η σχέση που εν τζαι ιρλανδέζικη εν εθκιάβασε ποττέ Γουάιλντ. αλλά εντάξει ούτε εγώ εθκιάβασα το Λεόντιο Μαχαιρά.

@Aurora
η παιδεία μας όντως πάσχει, γιατί εγώ ήμουν πολλά καλή μαθήτρια τα γέριμα, άριστη. Τζαι πως γίνεται σε κάθε συζήτηση που το expanding universe (εννά έρτει ο hawkins αύριο τζαι παίζουμεν το ούλλοι ΤΒΒΤ), ως την ιστορία της Μογγολίας, την οικονομία της Βολιβίας τζαι τζείνον τον γέεεεεριμο το Στάλιν εγώ να είμαι η μόνη σε μια ομάδα πολλά διεθνή που θορεί με ανοιχτό το στόμα τζαι δεν καταλάβει.... τίποτε, τίποτε...

@sike
ε όι τζαι το πρώτο λογοτεχνικό στα 20.. εν εκάμετε τον "μεγάλο περίπατο του Πέτρου" στο σχολείο?? σταθερό. τζι εγώ έτσι κάμνω, όπως εσείς, αλλά καμιά φορά πρέπει να εξερευνήσει κανείς τι είναι του γούστου του τζαι τι δεν είναι. πχ. εγώ Τσάρλι τσάπλιν, με τίποτε, δεν είναι του γούστου μου. τέλος. τζι ας εν κλασικό. ώσπου τζαι είπεν μου ένας φίλος, καλαμαράς, δε "τα φώτα της πόλης", απλά δε τα. τζαι εξεπλάγην.

Aurora είπε...

Ερυκίνη, απαλλάξου από τις τύψεις σου.
Είμαι φιλόλογος. Βαριέμαι οικτρά τον Καζαντζάκη.

Και ξέρεις γιατί δεν μας αρέσει;; Επειδή οι μεγαλοφωστήρες παλιάς κοπής της παιδείας μας επλασάραν μας τον σε λάθος ηλικία. Δεν κάνει για 15χρονα. Και μας έμεινε το ψυχολογικό.

Φιλολογικά όμως μιλώντας, δεν λέει. Εν πιο πιθανό στον τομέα της φιλοσοφίας να τον μελετήσει κάποιος παρά της φιλολογίας. Και είναι ελάχιστα μελετημένος, όντως.

Ανώνυμος είπε...

Μεν ψαρώνεις με τζείνα που ξέρουν οι άλλοι. Όρεξη τζαι περιέργεια να 'χουμε να μαθαίνουμε :)

Τζείνο που μου άρεσε στο μουσείο αθωότητας εν το παράθυρο στην τουρκική κοινωνία της εποχής.

Εν να το έχω υπόψη μου το μαύρο βιβλίο καλό, διότι εν το εθκιέβασα.

Ανώνυμη