The picture of Dorian Gray

Προχτές ετέλειωσα τούτο το βιβλίο που το εγόρασα πριν περίπου ένα χρόνο σε ένα βιβλιοπωλείο στην Ιρλανδία. Μια που εκόψαμεν τες κουβέντες μας με τον Όσκαρ, τον Ουάιλτ τζαι με τον αρφόν του (βασικά τζείνοι εν εμιλούσαν πολλά είπα τα ούλλα εγώ) είπα ας πιάσω κάτι του Όσκαρ να θκιαβάσω μια που και δεν είχα την τιμή παλαιότερα.

Tο βιβλίο που λέτε εκάθετουν στην βιβλιοθήκη για αρκετό καιρό ώσπου τζι άρκεψα να το θκιαβάζω γιαti το Μουσείο της Αθωότητας του Παμούκ ήταν υπερβολικά βαρύ να το κουβαλώ στο τρένο τζαι υπερβολικά βαρετό για να έχω κίνητρο να υποστώ το κουβάλημα. Κάπως έτσι άρκεψα να θκιεβάζω χαλαρά το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ. Χαλαρά στην αρχή, με πάθος προς το τέλος. Κλασσικό, οι πλείστοι ίσως να το έχετε διαβάσει τζαι να μεν σας λαλώ τίποτε καινούργιο, προβλέψιμο ίσως, με ένα άγγιγμα από Φάουστ, εκείνο το στοιχείο του πουλώ τη ψυχή μου για τα νιάτα, ένα άγγιγμα από τη θεατρικότητα του Σεξπηρ, με πολλύν πολλύν κριτική ματιά στην βικτωριανή (αν ήταν η βικτωριανή εποχή). παίζοντας με τις έννοιες της αμαρτίας, της καλοσύνης (έτην πάλε την καλοσύνη), του ηδονισμού, της ομορφιάς, της ματαιοδοξίας. Τζαι εν τέλει της τιμωρίας. Εν λαλεί κάτι πολλά καινούργιο (φαντάζομαι για τον καιρό του πολλά), αλλά σίουρα λαλεί κάτι πολλά ενδιαφέρον.

• 
  Το βιβλίο βρίθει που κομμάθκια που μου εκάμαν πολλύν εντύπωση, που εσταμάτησα

τζαι έκατσα να τα σκεφτώ. Είπα στην αρχή να θκιαλέξω ένα που τούτα, αλλά εκατέληξα να παραθέτω την εισαγωγή του συγγραφέα γιατί το καλό το πράμα που την αρκή φαίνεται.

• "The artist is the creator of beautiful things.

• To reveal art and conceal the artist is art's aim.

• The critic is he who can translate into another manner or a new material his impression of beautiful things.

The highest, as the lowest, form of criticism is a mode of autobiography.


Those who find ugly meanings in beautiful things are corrupt without being charming. This is a fault.


Those who find beautiful meanings in beautiful things are the cultivated. For these there is hope.


They are the elect to whom beautiful things mean only Beauty.

• There is no such thing as a moral or an immoral book. Books are well written, or badly written. That is all.

The nineteenth century dislike of Realism is the rage of Caliban seeing his own face in a glass.


The nineteenth century dislike of Romanticism is the rage of Caliban not seeing his own face in a glass.

The moral life of man forms part of the subject-matter of the artist, but the morality of art consists in the perfect use of an imperfect medium. No artist desires to prove anything. Even things that are true can be proved.

No artist has ethical sympathies. An ethical sympathy in an artist is an unpardonable mannerism of style.

No artist is ever morbid. The artist can express everything.

Thought and language are to the artist instruments of an art.

vice and virtue are to the artist materials for an art.

From the point of view of form, the type of all the arts is the art of the musician. From the point of view of feeling, the actor's craft is the type.

All art is at once surface and symbol.

Those who go beneath the surface do so at their peril.

Those who read the symbol do so at their peril.

It is the spectator, and not life, that art really mirrors.

Diversity of opinion about a work of art shows that the work is new, complex, and vital.

when critics disagree the artist is in accord with himself.

We can forgive a man for making a useful thing as long as he does not admire it. The only excuse for making a useless thing is that one admires it intensely.

All art is quite useless."

OSCAR WILDE

ΥΓ: εψές σε ένα τραπέζι με ένα γεωγράφο, ένα της νομικής τζαι ένα engineer εσυνάφερα ότι εθκιάβασα το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ, τζαι εντυπωσιάστηκα που το εξέραν το τζαι εθκιαβάσαν το ούλλοι. Μια ακόμα φορά που εσκέφτηκα "εμείς τι σκατά εκάμναμεν στο σχολείο?". Ας πούμεν οι διαφορές στες γενικές γνώσεις είναι αδιανόητες...