Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Συνομιλίες (sort of)

Τούτο το σαββατοκυρίακο που είμαι αθκιανή (που είμαι πολλά απασχολημένη, αλλά προσπαθώ να ταράξω το νου μου που τη δουλειά δηλαδής) εκανόνιζα άλλο πόστ, ετέλειωσα το σχεδόν, αλλά θκιαβάζοντας (πάλε) τα σχόλια στην ιστοσελίδα του Πολίτη [ μεν με κατσαδιάσετε πάλε, θέλω να ξέρω τι σκέφτουνται οι συμπατριώτες μου όι μόνον οι φίλοι τζαι οι γνωστοί μου, θέλω να έχω μιαν ολοκληρωμένη εικόνα του τι παίζει μες τον καμένο εγκέφαλο του κυπραίου (καμένος εγκέφαλος που τα μικροκύματα της κάθε λογής άχρηστης ηλεκτρικής συσκευής που καταναλώνεται για να δείξουμε ότι είμαστεν όσο πλούσιος εν ο γείτος)] αποφάσισα να σας γράψω κάτι άλλον.

Πριν μιαν εβδομάδα που λέτε είχα μιαν πολλά δύσκολη συζήτηση στο τρένο Βρυξέλλες - Λουέβεν με το καινούργιο άτομο στην παρέα, πρώτη φορά εγνωριστήκαμε στες Βρυξέλλες. Τούρκος από Κωνσταντινούπολη. Χάρηκα, τζαι εγώ είμαι που την Κύπρο. Α, νότια ή βόρεια? Σόρυ πάντα συγχίζει με το Βόρεια/ Νότια γιατί στα ελληνικά το Ν εν στο Νότο και όχι στο Βορρά όπως στα αγγλικά αλλά ναι ελληνοκύπρια. Σιωπή.

So, you are the bad guys? λαλεί ο παρέας.

Σημειωτέον έχω γνωρίζει αρκετούς Τούρκους δαμέ (ακόμα τζαι παιδίν εποίκων). ποττέ δεν είχα τόσο δύσκολη συζήτηση για το κυπριακό σε ούλλη τη ζωή μου, γιατί τα πλάσματα που εγνώρισαν ήταν πολλά ανοιχτόμυαλα, τζαι είμαι τζι εγώ ανοιχτόμυαλη τζαι είχαμεν ανοιχτόμυαλες συζητήσεις. Αν τζείνοι εγνωρίζαν έναν φίλο κάποτε που το ΠανΚυ, δεξιό, της πρωτοπορίας, που ετραούδαν το "απόσεισε τους Πενταδάκτυλε" μπροστά που τους Τουρκοκύπριους, νομίζω θα είχαν τη ίδια δύσκολη συζήτηση που είχα τζαι γω πριν λλίες μέρες (αν εσυναντούσαν χρυσαυγίτες δεν θα υπήρχε συζήτηση υποθέτω).

Δεν μπορώ να αναπαράγω τη συζήτηση, γιατί εν τη θυμούμαι ούλλη, αλλά εκινήθηκε κάπου στα εξής:

ο Τούρκος παρέας να παραθέτει ούλλες τες δολοφονίες τουρκοκυπρίων που τους εμάθαν στο σχολείο για να στηρίξει την άποψή του ότι εμείς είμαστεν οι κακοί.

εγώ να απαντώ ότι σε έναν πόλεμο ούλλοι εν κακοί τζαι πως τζι εμείς στα σχολεία μας ένα περίπου τα ίδια εμάθαμεν. τζαι να κάμνω μιαν ανάλυση περί της προπαγάνδας στην εκπαίδευση σε ζώνες πολέμου τζαι την ενίσχυση του εθνικισμού μέσα που μισές αλήθειες.

Ο παρέας να γράφει το της μισής αλήθειας τζαι να στέκεται στο ότι το μισό που έμαθε ήταν όντως αλήθκεια. Δηλαδή το μόνο που επερίμενε να φκάλει που τη συζήτηση ήταν το να παραδεχτώ εγώ ότι εσκοτώσαμεν Τουρκοκύπριους.

Μετά ήρτεν το άλλο μεγάλο κομμάτι της κουβέντας που εξεκίνησε με το: πιστεύκεις ότι εν δίκαιο που εμπήκε το νότιο μέρος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση?

Τζαι πάλε ούλλα μου τα επιχειρήματα αντιμετωπιστήκαν με πολλύν κριτική μαθκιά, περιμένοντας που μένα μια παραδοχή της άποψης του ότι οι Τουρκοκύπριοι αδικηθήκαν. Που δεν την πήρε. Αντιθέτως, εμίλησα για λύση τζαι το ρόλο της Ευρώπης σε τούτη κλπ. κλπ.

Τζαι στο τέλος το μεγάλο χαρτί. Το σχέδιο Ανάν. Αφού έτσι τζι αλλιώς εν τζαι θέλετε λύση. Είπετε όχι στο Αναν. κάπου δαμέ ο ισραηλινός παρέας ερώτησε τι εν το Ανάν. Άκουσε ότι εψηφίσαμεν περίπου 70% ΟΧΙ τζαι εκοίταξεν με με το ίδιο βλέμμα που αντιμετώπισα όσες φορές έκαμα τούτην τη συζήτηση με ξένους. Τζείνον το βλέμμαν το "ε, τι σκατά μας λαλείς τόσην ώραν κόρη μου? περιπαίζεις μας?".

Ακόμα εν εκατάφερα να μπορέσω να απαντήσω σε τούτο το βλέμμα. τζαι όσες εξηγήσεις έδωκα δεν ήταν μέχρι στιγμής πειστικές. ίσως να μεν τα λαλώ καλά. αλλά ίσως να μεν υπάρχει τζαι ικανοποιητική εξήγηση για τη συμπεριφορά μας εκτός που τούτον που οι ξένοι υποθέτουν. ότι όντως εν θέλουμε λύση τζαι περιπαίζουμεν τους (τζαι τους εαυτούς μας).

Τούτη ήταν η πιο δύσκολη συζήτηση που είχα ποττέ στη ζωή μου για το Κυπριακό, με έναν άνθρωπο που την "αντίθετη πλευρά", ας το πούμε, που δεν έκαμνεν διάλογο τζαι δεν έθελε να ακούσει την άλλη άποψη. Ομολογώ ότι υπήρχαν φάσεις που ένιωθα να συγκρατώ μέσα μου ούλλα τζείνα που θα απάνταν ο παρέας που το ΠανΚυ. Πράμαν που με αναστάτωσε λλίον. ίσως γιατί η μη διαλλακτικότητα του ενός ομιλητή γεννά τζαι μη διαλλακτικότητα στον άλλο. εσυγκρατήθηκα όμως. Επροσπάθησα η κουβέντα ναν κουβέντα τζι όι καυκάς. Τίποτε που τζείνα που είπα εν επέρασε βέβαια, γιατί η δική μου η ανοικτομυαλοσύνη δεν έκαμεν το συνομιλητή μου ανοικτόμυαλο.

Στο τέλος της νύχτας, το τρένο έφτασε στη Λουέβεν τζαι οι δρόμοι μας εχωρίσαν. εκαληνυχτιστήκαμε άβολα. εγώ με θλίψη λλίον που εβρέθηκα στην άβολη κατάσταση να μιλώ σε έναν τοίχο (έτσι το ένιωσα) τζείνος με χαρά ίσως γιατί εκατάφερε να με κατατροπώσει τζαι να ενισχύσει τες αρχικές του ιδέες για τους Ελληνοκύπριους.

ΥΓ: με τούτον το πόστ θα ήθελα να πω ότι τζείνοι που μιλούν ακόμα τζαι σήμερα για ηρωικά ΟΧΙ τζαι λαλούν τον Τάσσο μεγάλο, προφανώς κάμνουν ότι τζι ο παρέας που πάνω. ζουν στον κόσμο τους ερμηνεύοντας επιλεκτικές πληροφορίες με τέθκοιο τρόπο που να επιβεβαιώνει τες προηγούμενες ιδέες τους τζαι ιδέα δεν έχουν τι παίζει έξω στον κόσμο. Τζαι το πιο πιθανόν δεν εβρεθήκαν ποττέ στη θέση του να προσπαθούν να εξηγήσουν σε πλάσματα που έννεν κυπραίοι πως είπαμε όχι στο Ανάν, αλλά εμείς είμστεν τζείνοι που θέλουν λύση.

9 σχόλια:

Moonlight είπε...

Μήπως παίρνεις το ρόλο σου σαν πρεσβευτής μας στο εξωτερικό τζαι προσπαθείς τζι εσύ να δείξεις το καλό πρόσωπο των Κυπραίων; Ή πιστεύκεις ότι θέλουμε λύση ούλλοι πραγματικά;
Πάντως οποιαδήποτε συζήτηση κάμεις με κάποιον που εν τοίχος στες απόψεις του τζαι δεν τον γνωρίζεις τζαι καλά, είναι εξ'ορισμού άβολη τζαι δύσκολη.

Τέσπα, εγώ εν μπαίνω σε έσι συζητήσεις, έτσι μου εμάθαν τζαι οι γονείς μου αν μη τι άλλο, που ποττέ εν θα συζητήσουν έτσι θέματα... Το πιο κοντινό σε έτσι συζήτηση που έκαμα ήταν με ένα καθηγητή "καλαμαρά" στη Γαλλία, τζια με φίλους που επροσπαθούσα να εξηγήσω πώς είναι η κατάσταση σήμερα δαμέ με τα "δύο μισά".

Ανώνυμος είπε...

Κάπου συμφωνώ με τον/την Moonlight.Τζιαι γω τείνω να ποφεύκω τες συζητήσεις, ειδικά αν κρίνω στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα ότι ο άλλος εν ηλίθιος/εθνικιστής (συνώνυμα κατ'εμέ). Εν υπάρχει λόγος.

Για το 'γιατί είπαμεν όι στο Ανάν, εν απλή η απάντηση'. Παρ'ολες τες φανφάρες περί δεν ξεχνώ τζιαι μαλακίες, οι Ε/Κ εν στην πραγματικότηταν σε μιαν οικονομική κατάσταση που τους βολεύκει, χωρίς (ως τωρά) πολλές δυσκολίες. Υποσυνείδητα (τζιαι ενσυνείδητα σε πολλές περιπτώσεις) ίσως νιώθουμεν ότι εν έχουμεν τίποτε να κερτίσουμεν που την επανένωσην, αλλά ίσως να χάσουμεν κάτι που την σχετικήν υλικήν ευημερίαν που έχουμεν (γιατί που πνευματική lascia stare που λαλούν τζιαι οι Ιταλοί). Γι'αυτόν τζιαι φκαίννει μας το όι. Δυστυχώς.

Ερυκίνη είπε...

@moonlight

αντιθέτως. Συνήθως σε έτσι κουβέντες προσπαθώ να τονίσω ότι τα πράματα που σκέφτουμαι τζαι η δική μου άποψη ΔΕΝ αντιπροσωπεύει απαραιτήτως τους κυπραίους ή ότι μάλλον υπάρχουν διαφορετικές ομάδες κυπραίων. Βασικά τζαι εγώ που τους γονιούς μου το ίδιο πράμαν έμαθα, απλά στο εξωτερικό, ίσως το ξέρεις τζι εσύ, εν αναπόφευκτο. συνήθως είμαι η πρώτη κυπραία που οι γνωστοί μου γνωρίζουν τζαι επειδή έχουν ελλειπή γνώση για το τι γίνεται στην Κύπρο ρωτούν. Εννοώ εν μπορείς να αποφύγεις να συζητάς το θέμα. επίσης σε περιπτώσεις όπως τούτη που ο άλλος ουσιαστικά ξεκινά το τζαι είσαι σε κατάσταση που εν μπορείς να το αποφύγεις τι μπορείς να κάμεις?

Επίσης το "θέλουμε λύση" λαλούν το οι πολιτικοί μας. Δηλαδή κάποιος που ξέρει λλία πράματα, κάποιοι ψαγμένοι Ευρωπαίοι ρωτούν σε "Θέλετε όξα έν θέλετε λύση? εγώ νομίζω ότι εν θέλετε." Εννοώ δεν είμαι εγώ που καθοδηγώ τη συζήτηση τζιαμέ. το θέμαν ένι ότι σε τζείνο το σημείο εγώ εν μπορώ να πω ναι θέλουμε γιατί προφανώς εν έχω στοιχεία να στηρίξω έτσι πράμαν. που θα ήταν οκ, αν δεν ωρυούμασταν ότι θέλουμεν λύση τζαι οι κακοί οι άλλοι εν θέλουν.

απλά ενοχλεί με που στην κύπρο ακόμα τζαι τόσο τζαιρό μετά το Ανάν, που όπως λαλεί τζαι ο μάριος εν πλέον πιο ξεκάθαροι οι λόγοι του ΟΧΙ, υπάρχουν ακόμα πλάσματα που πραγματικά ζουν στο φαντασιακό κόσμο του ότι α) το οχι στο ανάν δεν μας έβλαψε (ως ελληνοκυπριακή πλευρά), β) πραγματικά μπορούμε να πείσουμε ότι θέλουμε λύση τζαι το σιηρόττερο γ) ότι θέλουν λύση (ενώ υπονομεύουν κάθε μα κάθε μοντέλο λύσης).

δηλαδή αν κάποιος υποστηρίζει τούτο που λαλείς παττιχάρη, ας εν ειλικρινής να το πει. κανεί ποιον με τους ηρωισμούς τζαι την πατριδογνωσία (νομίζω όσο πιο συχνά ακούεται η λέξη ήρωας σε μια κοινωνία τόσο λιγότεροι ήρωες υπάρχουν).

milaz είπε...

Έτυχε μου... αμέσως μετά το δημοψήφισμα, που εσπούδαζα, να είμαι σε τραπέζι με ένα καθηγητή κοινωνιολογίας που το Ιραν που με ερώτησε/έκαμε μου παρατήρηση για το πως γίνεται να θέλουμε να λύσουμε το Κυπριακό και να ψηφίζουμε εμείς όχι με 76%.... εν πολλά άβολο ναι... πάρα πολλά άβολο... τι να τους πεις: "εγώ εντζαι..."; Εξεκίνησα με το "τα πράγματα ένεν τόσο απλά..." και είπα για τους φόβους που έχουν, και οι μεν, και οι δε, απέναντι στον άλλο, καθώς και την αδικία που πιστευούν ότι γινέται εις βάρος τους παραβλέποντας τες αδικίες που γίνονται εις βάρος των άλλων.... φυσικά ακόμα και με αυτά απλά έσουσε την κελλέ του και είπεν μου: "You missed the best chance you had for peace" ή κάτι ανάλογο...

Rania είπε...

αν σήμερα έρκουνταν τα UN και εκάμναν suggest μια λύση για το μεσαναλοτικό και ο κόσμος εκαταψήφιζε το και εμείς το ίδιο ήταν να εδιερωτούμασταν ένεν? they lost their chance for peace..επειδή άμαν είσαι έξω που τον χορό και εν σε αφορά καθόλου το τι συμβαίνει ούτε επηρεάζει την καθημερινότητα σου..ξέρεις να λαλείς πολλά πράματα.

Εν δύσκολο γενικά να κάμνεις συζήτηση άμαν ο άλλος ένεν willing να ακούσει και έχει το μυαλό του κλειστό.

Μάγος είπε...

Ωραίο το κείμενο σου Ερυκίνη, γράφεις ωραία.

Πολλοί ανθρώποι σε έτσι περιπτώσεις εν χειρίζονται την κουβέντα σαν διάλογο ή διαπραγμάτευση ή ευκαιρία να αναθεωρήσουν τες απόψεις τους, αλλά χειρίζονται την σαν κόντρα όπου πρέπει οπωσδίποτε να μείνουν αδιάλλαχτοι τζαι να φκουν που πάνω. Ειδικά άμαν ο άλλος εταυτίστηκεν με την θέση τζείνη (όπως πχ οι εθνικιστες) απειλείται το εγώ του με το αποδεχτεί ήττα στην κόντρα.

Αλλά έννεν μόνον οι εθνικιστές εν σχεδόν ούλλοι έτσι, τουλάχιστον πας τα ευαίσθητα τους θέματα.

Ερυκίνη είπε...

@milaz & rania
προφανώς πολλά διαφορετική άποψη μπορεί να έσιει κάποιος που εν έξω που το χορό, εννοώ πολλά διαφορετική κουβέντα έσιεις με έναν ξένο (χωρίς πάλε να μπορείς να μπορείς να απαντήσεις τζαι πολλά γιατί όντως οι απαντήσεις εν δύσκολες). παρόλα αυτά όσο άβολα τζι αν νιώθεις, ξέρεις ότι ο ξένος θορεί τα πράματα πολλά αντικειμενικά (ίσως χωρίς να υπολογίζει τζιόλας τα άλλα τα συναισθηματικά πράματα που δεν έχουν να κάμουν με αριθμούς).

άμαν όμως μιλάς με κάποιος που εν ξένος μεν αλλά όχι εντελώς άσχετος, πχ. τούτος ο τούρκος, το πράμαν εν δύσκολο γιατί ο συνομιλητής μπαίνει στη συζήτηση έχοντας ήδη πάρει το μέρος είτε του νιού ή του άλλου.

@μάγος
καλωσόρισες!!! εχάσαμεν σε που τα μπλογκς. Ελπίζω να ξεκινήσεις να γράφεις ξανά! συμφωνώ με τούτα που λες, αλλά ξέρεις τούτη η αδυναμία πραγματικού διαλόγου αλλά μονολόγου μπορεί να τη δει κανείς σε πολλά θέματα. έννεν θέμα εθνικισμού, εν θέμα προσωπικότητας πιστεύκω.

Μάγος είπε...

Ναι ξανάννοιξα το μπλογκ αλλά εν να γράφω μόνον για πράματα που έχουν σχέση με την μουσική οϊ όπως παλιά. Εν νάσαι κύπρο τα χριστούγεννα να τα πούμεν τζαι που κοντά;

Ερυκίνη είπε...

εν πειραζει ας ενι :). εννοειται θα ειμαι κυπρο χριστουγεννα. ειμαι σιουρη ότι εννα σε πετύχω καπου καταγυρα φανερωμένη γιατι τζιαμέ τη φκάλλω συνήθως.