Δεκαπενταύγουστος-Μέρος δεύτερον

Τζι αφού ανακοίνωσα την αποχώρησην από τα Λευκωσιάτικα προάστεια για Παφίτικον διήμερον, χωρίς ιδιαίτερες απογοητεύσεις και οδυρμούς, εμάζεψα τα πράματα μου για camping, θάλασσα τζαι μουσικήν.

Η παραλία
Στη θάλασσα αυτό το Σαββατοκυρίακο συνειδητοποίησα τρία πράματα.
1. Ότι το μαγιό μου είναι πιο τσουλλίσιμο, από ότι πίστευα τόσο καιρό, τζαι αποφασίστηκε πάραυτα η αγορά ενός καινούργιου πιο σεμνού.
2. Έχω αντανακλαστικά τερματοφύλακα, εφόσον κατάφερα σε μια εντυπωσιακή διάσωση να αρπάξω την ομπρέλα στον αέρα (ακόμα πονώ τον ώμο μου, αλλά δε βαριέσαι;).
3. Η παραλία του γνωστού θέματος για background στο computer με τα γαλάζια, καταγάλανα νερά τζαι το νησούιν μες τη μέση με τη φοινιτζιάν, άμαν φκάλεις το νησίν τζαι τη φοινιτζιά, υπάρχει στην Κύπρο, κάπου μεταξύ Πάφου τζαι Λεμεσού, εν υπέροχη, πανέμορφη τζαι ακόμα άγνωστη στους πολλούς. Είμαστε μέρος εξωτικό κι ονειρεμένο. Έτσι νιώθω ώρες, ώρες. Φυσικά είναι αίσθημα παροδικόν.

Το φεστιβάλ

Στο φεστιβάλ ρεγκε του Σαββάτου που την άλλη συνειδητοποίησα τα εξής:
1. Μετά το Dogstock το χάος. Ήταν ωραίον το φεστιβάλ δε λέω, χορέψαμε, ωραία μουσική, αλλά εντάξει, δεν ήταν τζαι τρομερά. Που κάποια φάση τζαι μετά κουράζει σε να ακούεις τον ίδιο μουσικό τόνο, καταντά λλίον μονότονο. Γι' αυτό τζαι το Dogstock ήταν τόσον πετυχημένη φάση, είσιεν πολλά, διαφορετικά είδη, υπήρχεν εναλλαγή ύφους, ρυθμού κλπ. Εντάξει, ήταν τζαι οι άνθρωποι στο Dogstock, άλλη φάση. Τούτον το Σάββατο, είμασταν τα ίδια 5-10 πλάσματα που κυκλοφορούν στην Λευκωσία, που λαλεί τζαι η Ν., ήταν σαν να επίαν τα Καλά Καθούμενα εκδρομήν στον Πωμό.
2. Δεν υπάρχει έτσι τόπος σαν το Paradise Place. Δεν υπάρχει. Απλά δεν υπάρχει. Κάθε φορά που πάω σκέφτουμαι το ίδιον πράμαν: που τ' αλήθκεια παράδεισος. Δεν έσιει πιο όμορφον τοπίον που τον Παράδεισον, τζαι δεν έχω δει πιο όμορφον τον ουρανόν της Κύπρου μας πουθενά αλλού. Στον Παράδεισο κοιτάζεις πάνω στον ουρανό, τζαι χάννεις την ανάσαν σου, τα αστέρια εν τόσο λαμπερά, καθηλωτικά.
3. Εγίνηκα πολλά καλή στο να αναγνωρίζω τη μυρωθκιά του χασισιού μετά που τόσην εκπαίδευσην στο Άμστερνταμ.
4. Ανακάλυψα τη λέξη ππέσουλας. Δημιούργημα της φίλης Μ. δηλαδή, αποκλείεται να υπάρχει ως λέξη. Ππέσουλας σύμφωνα με τη φίλη Μ., είναι ο άντρας που την ππέφτει σε όλες. Τον ππέσουλα, σύμφωνα με τη Μ., μπορείς να τον καταλάβεις που ενστικτον τζαι μόνο.

Το κάμπινγκ

Το κάμπινγκ ήταν το highlight του Σαββατοκυρίακου ασυζητητί. Μια μέρα που μείναμε εκεί ήταν αρκετή για να συνειδητοποιήσω τα εξής:
1. Στο κάμπινγκ εν υπάρχει περίπτωση να στήνει γεναίκα τσιατίριν (=αντίσκηνο) τζαι να μεν προσφερθεί ένας άντρας να βοηθήσει. Εν το λαλώ φεμινιστικά τζι αρνητικά. Βρίσκω το ευγενικόν τζι ωραίον. Το να είσαι τζέντλεμαν δηλαδή. Εν είμαι που τζείνες που θίγουνται, βρίσκω το γελοίον άλλωστε (αμφισβητείται η ισότητα μου αν μου ανοίξει ο άλλος την πόρτα;;; Από που κι ως που;). Αλλά ρε κύριος, καρτέρα να δεις ότι δυσκολευκούμαστεν τζι ύστερα προσφέρεις τη βοήθεια. Αφού θορείς ότι το' χουμε.

2. Στο κάμπινγκ έρχεσαι πιο κοντά στη φύση. Κοιμάσαι καταγής τζαι τζοιμάσαι με τους ήχους της φύσης: το θρόισμα των φύλλων... τους ήχους των πουλιών.... τον Πασχάλη Τερζή.... Ναι, ναι. Που ούλλους τους τόπους στο κάμπινγκ εστήσαμεν στο section γάμος. Το section γάμος, εν τζιαμέ που την νύχταν κάτι αναίσθητοι βάλλουν ούλλον το ρεπερτόριον που ακούεται στους γάμους, στην ένταση που ακούεται στους γάμους. Μόνον οι συμπεθέρες ελείπαν, αλλά τζαι τούτον εν είμαι σίουρη γιατί ετζοιμούμουν. Ναι, έχω τούτην τη σημαντική ιδιότητα, άμα νυστάζω, μπορώ να τζοιμηθώ οπουδήποτε, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Εξύπνησα εν η αλήθκεια σε κάποια φάση στο "Παλαμάκια παλαμάκια να χτυπούν τα τακουνάκια", τζαι στο "Βαπόρι απ' την Περσία", αλλά κατά τα άλλα ετζοιμήθηκα όπως το βόδιν.

3. Στο κάμπινγκ δοκιμάζεις τα όρια σου ως άτομο κάνοντας καινούργια πράγματα τζαι αποκτάς καινούργιες δεξιότητες. Όπως για παράδειγμα, πως να κάνεις μπάνιο όταν το νερό δεν τρέχει από το ντους αλλά μόνο κάτω, από τις βρύσες. Είναι, θα έλεγα εκ πείρας, μια πολύ δύσκολη διαδικασία, απαιτεί ισορροπία, ευλυγισία και συγκέντρωση. Παρακαλώ μην το δοκιμάσετε μόνοι σας στο σπίτι.

4. Στο κάμπινγκ βλέπεις όλων των ειδών τους ανθρώπους, ακόμα τζαι τες κοπέλλες τες τύπου λευκωσιάτισσες με το βαμμένον το νυχούδιν, το γυαλλίν τζαι το μαλλίν. Φαντάστου τες τούτες τωρά να μαθαίνουν ότι πρέπει να κάμουν μπάνιο με αυτόν τον τόσο πρωτότυπο τρόπο, που περιέγραψα πιο πάνω. Απλά πρέπει να είσαι τζιαμέ.

Επέρασεν, λοιπόν, άλλος ένας Δεκαπενταύγουστος στη Μεγαλόνησο με Παναγίες, παναϋρκα, αυτοκινητικά δυστυχήματα, σούβλες τζαι οικογενειακές συναθροίσεις. Τίποτε που τούτα βέβαια δεν εβίωσα εγώ προσωπικά, έτσι θα έλεγα ότι είναι ένας ωραίος δεκαπενταύγουστος!!!