Τίποτε εν πάει σκατά βασικά. Εντάξει, τίποτε εν πάει τζαι τέλεια, αλλά άμαν δεις την ουσία τίποτε εν πάει τζαι τόσον σκατά.
Εννοώ έννεν ότι εν έχω σπίτιν να μείνω, όπως τόσοι τζαι τόσοι δύσμοιροι άνθρωποι, που φωθκιάν, πλημμύραν ή απλήν φτώσιαν. Ούτε ότι εν έχω να φάω. Ούτε ότι εν είμαι καλά. Χτύπα ξύλον, είμαι καλά. Ούτε ότι εν έχω κανέναν άνθρωπον στη ζωή μου να με αγαπά τζαι να με νοιάζεται. Ούτε ότι εν μπορώ να στηριχτώ σε κανέναν.
Έννεν τούτα τα βασικά;
Αντικειμενικά λόγος κανένας για να νιώθεις σκατά. Έλα όμως που νιώθω. Άβυσσος η ψυσιή του πλασμάτου. τζαι ούλλα έχουν να κάμουν με το πρίσμαν που βλέπεις τα πράματα που έρκουνται (ή τζείνα που εν έρκουνται) στη ζωή. Τζαι το να βλέπεις τη ζωή που το αρνητικόν πρίσμαν εν άσιημον πράμαν. Η απαισιοδοξία ρε παιδί μου. Τζαι άμαν το κάμνεις τούτον για ούλλη σου τη ζωή, η απαισιοδοξία μεταμφιέζεται σε ρεαλισμόν τζαι εν μπορείς εύκολα να συνειδητοποιήσεις ότι οι σκέψεις που κάμνεις συνήθως έννεν ρεαλιστικές αλλά αρνητικές.
Φκάλλετε νόημαν που τούτα που σας λαλώ; Εν έχω διάθεση για συντακτικήν ανάλυση, γιατί όπως καταλάβατε, εν μια που τζείνες τες μέρες που εν ούλλα σκατά. Όχι απαραιτήτως στην πραγματικότητα, αλλά στο νου μου. Που ένα τόσο δα πραματούιν μπορεί να πυροδοτήσει γενικεύσεις τύπου "πήραμε τη ζωή μας λάθος". Που εν έρκουνται τα πράματα όπως τα θέλεις (που σιγά να μεν έρτουν όπως τα θέλεις που μόνα τους ως δια μαγείας) τζαι άρα τίποτε εν θα πάει καλά.....
τζαι καθώς γράφω τούτον το μιζεριασμένον, κλαψιάρικον πόστ, το ραδιόφωνο παίζει τούτον το, τόσον αγαπημένον μου, τραούδιν.
Τζαι μετά που τούτον που όρεξη για κλάψαν; ξαφνικά εν ούλλα λλίον καλλύττερα. Τι σου είναι η μουσική....
(εντάξει ίσως να βοήθησεν τζαι το έναν κιλόν M&Ms που κατέβασα)
6 σχόλια:
εγώ πάντως είδα σε σήμερα το πρωί με το φουστανούδι σου και το κόκκινο σου το σακίδιο χαρωπή να φέφκεις που το παν!σε φώναξα αλλα εβούρας!που τρέχεις βρε ερυκινούδιν...κόπιασε καλά να πιούμε ούζο να παν κάτω όοόολα τα υποκοριστικά φαρμάτζια :)
Καμιά φορά δέν υπάρχει λόγος τζιαι γι αυτό έχουμε ενοχές αμα το εκφράζουμε τζιαι πάντα γυρεύκουμε να απαριθμήσουμε οσα "είναι καλά" για να αποδείξουμε στον εαυτό οτι "δέν πρέπει να νιώθεις χάλια, δέ ντρέπεσε?". Νομίζω τούτον έννεν υγιής τρόπος.
Έτο κάποτε ο νούς έν διά παμό, τζιαι νιώθουμεν χάλια. Χωρίς λόγια ή αιτία.
Έχει τζιαι η ψυχή τις εποχές της σάν τη Γή, το κλίμα της, τα σύννεφα τζιαι τον ήλιο, είμαστε πλανήτης τζιαι μείς που αλλάζει το κλίμα του χωρίς λόγο συνήθως ή κάτι συγκεκριμένο να μας βασανίζει. Νιώθω τα τζιαι γώ συχνά.
Με ποιόν να τα μιλήσεις/? Θα σου πούν ούλλοι βλακείες του στύλ "cheer up, everything is fine, δέν είναι καλά να παραπονιέσαι" -τζιαι σύ νευριάζεις, έν σε καταλάβουν.
Καμιά φορά οταν συννεφιάση η ψυσιή θέλεις απλά να κάτσεις κάτω που τη βροχή της με ένα πρόσωπο αγαπημένο να βραχείς παρέα.
Οκ. Ακούμεν.
να πω ότι τωρά είμαι καλλύττερα. Το πρόβλημα μου το γνωρίζω, ίσως κάποτε σας το πω, εν ξέρω βέβαια πως να το διορθώσω ακόμα, αλλά μάχουμαι!!
@βουκωλίτσα
που ήσουν ρε??? εν επήρα είδηση. Εβούρουν σήμερα γενικώς. Να το κανονίσουμεν, όι ούζον (έχω πρόβλημαν με τον γλυκάνισσο), αλλά έναν κρασούδιν όποτε θέλεις. Πάρε με ενα τηλ.
@ διάσπορος
έχεις απόλυτο δίκαιο. Έννεν υγιές τζαι εν θα έπρεπεν να είμαι τόσον αυστηρή με τον εαυτό μου. Εννά ήταν αφύσικον αν δεν επερνούσαμεν που ούλλον το φάσμαν των συναισθημάτων.
Το καλόν με το να σπουδάζεις ψυχολογίαν εν ότι έσιεις φίλους που επίσης εσπουδάσαν ψυχολογίαν τζαι σπάνια εννά σου πουν απλά "cheer up τζαι ούλλα εννάν οκ". μάλλον εννά κάτσουν να αναλύσουν μαζί σου ως το έπακρον τζείνα που σκέφτεσαι τζαι να σε βοηθήσουν να δεις ότι παραλογίζεσαι.
Είσαι σίουρη ότι το πρόβλημα σου το γνωρίζεις; Μπας τζιαι το πρόβλημαν που γνωρίζεις καμουφλάρει απλά το "πρόβλημαν σου"!
ωραία παρατήρηση κύριε Ασέρα. Μήπως εκάμετε ψυχολόγος;;
ξέρω το παρουσιαζόμενον πρόβλημαν, το καμουφλαρισμένον πρόβλημαν τζαι τες σκέψεις/πεποιθήσεις που οδήγησαν στο καμουφλαρισμένο πρόβλημα. Λείπει μου τζεινον το βασικόν στοιχείον που οδήγησεν σε τούτες τες πεποιθήσεις, αλλά εντάξει εννά το έβρω κάποτε. Προς το παρόν, σηκώνω το χαλίν τζαι σύρνω τες σκόνες που κάτω. Άμαν χρειαστεί εννά καθαρίσω που γωνιάς.
@ γεώργιος
γεια σου ρε γιώργο κρητικέ!!
ρε συ γιώργο (ή γεώργιε άμα θέλεις), τι εν τούτα που λαλείς; Κανένα πρόβλημα που γράφεις σχόλιο, εν γι' αυτόν που τα έχουμεν!!! εξάλλου τωρά ήβρα το εργαλείο για τα πρόσφατα σχόλια τζαι εμπόρεσα να δω το σχόλιο σου παρά το ότι έχει πολύ καιρό που έγραψα το πόστ. ήταν ωραία, γιατί έκαμες με να ξαναδιαβάσω κάτι που πέρασε, εν ωραίο να θυμάσαι τες φάσεις που επέρασες ξέρεις!!
Λοιπόν, εν χρειάζεται να σου πω ότι σε νιώθω για όπως θα διάβασες i have been there, παθαίνω το συχνά κατακρίβειαν. Η μέρα εγύρισεν τζι ελπίζω πραγματικά να είσαι καλύτερα. Πάντα να σκέφτεσαι ότι αύριο εννά ξημερώσει!! εγώ τούτον σκέφτουμαι στες σκατά μέρες. καμιά φορά τούτες οι υποχρεώσεις που λαλείς, τα μικρά μικρά της καθημερινότητας, ξέρεις, βοηθούν, βοηθούν μας να ξεκολλήσουμε που τες σκατά μέρες, γιατί συνήθως συνοδεύονται (ή μάλλον προκαλούνται) από σκατά σκέψεις τζαι το πιο μικρό πράμαν, πχ. να πάεις στο φούρνο για ψωμί, βάλλει φρένο, τραβά την προσοχή σου αλλού. τζαι τούτον βοηθά. άτε ελπίζω η areetha να εβοήθησεν!!! ψυσιήν τζαι νεύρον ελάλεν μια συμφοιτήτρια μου όποτε στο πανεπιστήμιον ήμασταν φυρμένοι, τζαι ακόμα σκέφτουμαι το όποτε εν φκαίνω που μέσα!!!
Α. είμαι μια. δεν είμαστε ούτε δύο ούτε τρεις, ούτε χίλιες 13, ο ενικός κάμνει μας.
Δημοσίευση σχολίου